Ο Χρόνης Μίσσιος για το Πολυτεχνείο…

Το μυαλό είναι ο στόχος   Όμως, ε, πάνω που μάθαμε να περπατάμε, οι φοιτητές, που μπαφιάσανε να κολυμπάνε τόσα χρόνια μέσα στη μαλακία που λ...

Το μυαλό είναι ο στόχος 
Όμως, ε, πάνω που μάθαμε να περπατάμε, οι φοιτητές, που μπαφιάσανε να κολυμπάνε τόσα χρόνια μέσα στη μαλακία που λεγότανε πολιτική γραμμή των αντιστασιακών οργάνων και των πολιτικών κομμάτων, γράψανε στα νεανικά τους αρχίδια όλα τα κόμματα, επαναστατικά και μη, και σενιάρουνε μια «τρελή» ιστορία που έκανε όλες τις αυθεντίες – εξουσίες, μπάτσους και καθοδηγητάδες – να χεστούμε απάνω μας.
Κατέλαβαν το Πολυτεχνείο, κλείστηκαν μέσα κι έριξαν το σύνθημα «Λευτεριά ή Θάνατος». Έγινε χαμός, πέσανε κορμάκια παιδιών, αλλά μαζί και η πρώτη χούντα, ήρθε η δεύτερη, αλλά δεν είχε κότσια να κρατηθεί. Εκφρασμένη πια η αντίθεση της νεολαίας και του λαού, έμπαινε σα φουρτουνιασμένη θάλασσα στο ύφαλο ρήγμα της χούντας.
Αφού λοιπόν πούλησε την Κύπρο στους Τουρκοαμερικάνους, έπεσε κι αυτή, κι από τότε κάθε Νοέμβρη γιορτάζουνε την επέτειο του Πολυτεχνείου, και όλη η ηγεσία των πολιτικών κομμάτων πηγαίνει και καταθέτει στεφάνια και βγάζουν λόγους για τα ηρωικά παιδιά του Πολυτεχνείου και για το ποιος τους εκμεταλλεύεται καλύτερα, ξεχνώντας ότι λέγανε, θα μας κάψετε, τσογλάνια, με τις τρέλες σας, διότι όλων η γραμμή ήταν σύνεση και όχι σύγκρουση, τι να πεις…
Απόσπασμα από το «Χαμογέλα, ρε… Τι σου ζητάνε;»
http://www.nostimonimar.gr/o-chronis-missios-gia-to.../