Δημήτρης Τριάντος 21η Απριλίου 1967, επετειακό «Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω άνθρωπο εκτός εάν είναι τύραννος», με αυτή τη φράση γεννήθηκ...
Δημήτρης Τριάντος
21η Απριλίου 1967, επετειακό
«Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω άνθρωπο εκτός εάν είναι τύραννος», με αυτή τη φράση γεννήθηκε ο κεραυνοβόλος έρωτας τους. Η διάσημη Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι παίρνει συνέντευξη από τον Αλέκο Παναγούλη. Τον ρωτά γιατί έκανε απεργίες πείνας τα χρόνια που ήταν φυλακισμένος "τους αποδείχνεις ότι δεν μπορούν να στα πάρουν όλα, μιας και έχεις το θάρρος να τ’ απαρνιέσαι όλα". Λόγω της Φαλάτσι, ο Παναγούλης αυτοεξορίστηκε στη Ρώμη.
Κατά την διάρκεια της σχέσης τους κυκλοφόρησαν δύο συλλογές με ποιήματα του με τον πρόλογο να υπογράφει ο Πιερ Πάολο Παζολίνι που εκείνη την εποχή γύριζε το «Δεκαήμερο» και τις «Χίλιες και μία νύχτες». Τιμάται με το διεθνές βραβείο λογοτεχνίας Βιαρέτζιο. Το 1979 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Non devi dimenticare = δεν πρέπει να ξεχάσεις» σε μουσική Ενιο Μορικόνε όπου απαγγέλλει ο ίδιος ποιήματά του μαζί με τον Παζολίνι και τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ!
«ένα βράδυ είχαμε πάει σε ένα υπόγειο της οδού Αμερικής όπου τραγουδούσε τότε η Πόλυ Πάνου, ξετρελάθηκα, θα έρθω να ζήσω εδώ.....θα σου πάρω ένα αυτοκίνητο για να με φέρνεις να την ακούω». Του αγόρασε το μοιραίο Mirafiori με το οποίο σκοτώθηκε στη Λεωφ. Βουλιαγμένης ανήμερα Πρωτομαγιά του 1976, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, ήταν μόλις 37 ετών!
«Κάθε Πρωτομαγιά του έστελνα 37 τριαντάφυλλα, σε μια μαρμάρινη πλάκα που τοποθέτησα εις μνήμην του, στο νεκροταφείο της οικογένειάς μου, στην Φλωρεντία, στην γωνία όπου θα θάψουν και εμένα, τον τάφο του δεν θέλω να τον δω»
Δεν τον ξεπέρασε ποτέ, έως το 2007 που πέθανε από καρκίνο του μαστού, ο έρωτας τους έγινε ταινία «Panagulis vive!» (1980) σε σκηνοθεσία Giuseppe Ferrara!
«Ζωντάνεψα τους τοίχους, φωνή τους έδωσα πιο φιλική να γίνουν συντροφιά, κι οι δεσμοφύλακες μου ζητούσαν να μάθουνε πού βρήκα την μπογιά, ψάξανε παντού, όμως μπογιά δεν βρήκαν, στιγμή δεν σκέφτηκαν, στις φλέβες μου να ψάξουν!».
«Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω άνθρωπο εκτός εάν είναι τύραννος», με αυτή τη φράση γεννήθηκε ο κεραυνοβόλος έρωτας τους. Η διάσημη Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι παίρνει συνέντευξη από τον Αλέκο Παναγούλη. Τον ρωτά γιατί έκανε απεργίες πείνας τα χρόνια που ήταν φυλακισμένος "τους αποδείχνεις ότι δεν μπορούν να στα πάρουν όλα, μιας και έχεις το θάρρος να τ’ απαρνιέσαι όλα". Λόγω της Φαλάτσι, ο Παναγούλης αυτοεξορίστηκε στη Ρώμη.
Κατά την διάρκεια της σχέσης τους κυκλοφόρησαν δύο συλλογές με ποιήματα του με τον πρόλογο να υπογράφει ο Πιερ Πάολο Παζολίνι που εκείνη την εποχή γύριζε το «Δεκαήμερο» και τις «Χίλιες και μία νύχτες». Τιμάται με το διεθνές βραβείο λογοτεχνίας Βιαρέτζιο. Το 1979 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Non devi dimenticare = δεν πρέπει να ξεχάσεις» σε μουσική Ενιο Μορικόνε όπου απαγγέλλει ο ίδιος ποιήματά του μαζί με τον Παζολίνι και τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ!
«ένα βράδυ είχαμε πάει σε ένα υπόγειο της οδού Αμερικής όπου τραγουδούσε τότε η Πόλυ Πάνου, ξετρελάθηκα, θα έρθω να ζήσω εδώ.....θα σου πάρω ένα αυτοκίνητο για να με φέρνεις να την ακούω». Του αγόρασε το μοιραίο Mirafiori με το οποίο σκοτώθηκε στη Λεωφ. Βουλιαγμένης ανήμερα Πρωτομαγιά του 1976, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, ήταν μόλις 37 ετών!
«Κάθε Πρωτομαγιά του έστελνα 37 τριαντάφυλλα, σε μια μαρμάρινη πλάκα που τοποθέτησα εις μνήμην του, στο νεκροταφείο της οικογένειάς μου, στην Φλωρεντία, στην γωνία όπου θα θάψουν και εμένα, τον τάφο του δεν θέλω να τον δω»
Δεν τον ξεπέρασε ποτέ, έως το 2007 που πέθανε από καρκίνο του μαστού, ο έρωτας τους έγινε ταινία «Panagulis vive!» (1980) σε σκηνοθεσία Giuseppe Ferrara!
«Ζωντάνεψα τους τοίχους, φωνή τους έδωσα πιο φιλική να γίνουν συντροφιά, κι οι δεσμοφύλακες μου ζητούσαν να μάθουνε πού βρήκα την μπογιά, ψάξανε παντού, όμως μπογιά δεν βρήκαν, στιγμή δεν σκέφτηκαν, στις φλέβες μου να ψάξουν!».
.jpg)
.JPG.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση