. Από το ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ... http://georgesekeris.com . .. Η Γαλλία είναι μια κατ’ εξοχήν συντηρητική χώρα. Η ιστορία ωστόσο διδάσ...
Από το
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ
..
Η Γαλλία είναι μια κατ’ εξοχήν συντηρητική χώρα. Η ιστορία ωστόσο διδάσκει ότι, όταν πεπαλαιωμένες αντιλήψεις και πρακτικές μετατρέπονται σε εθνικό βρόχο, το συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης την οδηγεί σε τολμηρές μεταρρυθμίσεις. Οι τελευταίες τέτοιες μείζονες τομές σημειώθηκαν επί προεδρίας Ντε Γκολ. Τώρα δε, μισό σχεδόν αιώνα αργότερα, ο πρόεδρος Σαρκοζί δείχνει να κινείται και αυτός – αν και φυσικά υπό πολύ ομαλότερες εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες – προς ρήξη με τη φθοροποιό πολιτικοκοινωνική ρουτίνα της χώρας του.
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι προτεραιότητες του κ. Σαρκοζί είναι δύο: Και η πρώτη μεν αφορά στην εσωτερική πολιτική και συνίσταται στην αύξηση της ανεπαρκούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και στην επανίδρυση του κράτους – κυρίως με τη διαμόρφωση ορθολογικότερων εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα και τη στελέχωση των κρατικών υπηρεσιών με λιγότερους και αποδοτικότερους λειτουργούς. Ενώ, κατά δεύτερο λόγο, ο Γάλλος πρόεδρος επιδιώκει να τοποθετήσει τη γαλλική εξωτερική πολιτική σε βάσεις ρεαλιστικότερες από τις επιλογές των προκατόχων του. Προωθώντας μια Ευρωπαϊκή Ένωση εθνικών κρατών, στους κόλπους της οποίας η Γαλλία θα διαδραματίζει ηγετικό ρόλο σε στενή σύμπραξη με τις άλλες μεγάλες κοινοτικές δυνάμεις και ιδίως με τη Γερμανία και τη Βρετανία. Και αναγνωρίζοντας εμπράκτως την ανάγκη κατά το δυνατόν στενότερης συνεργασίας της Κοινοτικής Ευρώπης με τις ΗΠΑ σε μεγάλα, κοινού ευρωατλαντικού ενδιαφέροντος διεθνή προβλήματα, όπως το Ιράν, το Παλαιστινιακό, ή οι σχέσεις με τη νέα Ρωσία.
Μένει να φανεί, βέβαια, κατά πόσον ο πρόεδρος Σαρκοζί θα κατορθώσει να υπερβεί τα σοβαρότατα εμπόδια που ήδη ορθώνονται στον δρόμο του, ιδίως σε σχέση με τις οικονομικές και διοικητικές μεταρρυθμίσεις του. Υπ’ όψιν δε ότι δεν διακυβεύεται απλώς η συνέπεια της προγραμματικής του γραμμής. Άλλωστε, όταν οι περιστάσεις την καθιστούν αναπόδραστη, η πολιτική ασυνέπεια μπορεί να δικαιολογηθεί. Το πραγματικό διακύβευμα είναι το μέλλον της Γαλλίας ως μεγάλης ευρωπαϊκής και υπολογίσιμης παγκόσμιας δύναμης.
Η Γαλλία είναι μια κατ’ εξοχήν συντηρητική χώρα. Η ιστορία ωστόσο διδάσκει ότι, όταν πεπαλαιωμένες αντιλήψεις και πρακτικές μετατρέπονται σε εθνικό βρόχο, το συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης την οδηγεί σε τολμηρές μεταρρυθμίσεις. Οι τελευταίες τέτοιες μείζονες τομές σημειώθηκαν επί προεδρίας Ντε Γκολ. Τώρα δε, μισό σχεδόν αιώνα αργότερα, ο πρόεδρος Σαρκοζί δείχνει να κινείται και αυτός – αν και φυσικά υπό πολύ ομαλότερες εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες – προς ρήξη με τη φθοροποιό πολιτικοκοινωνική ρουτίνα της χώρας του.Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι προτεραιότητες του κ. Σαρκοζί είναι δύο: Και η πρώτη μεν αφορά στην εσωτερική πολιτική και συνίσταται στην αύξηση της ανεπαρκούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και στην επανίδρυση του κράτους – κυρίως με τη διαμόρφωση ορθολογικότερων εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα και τη στελέχωση των κρατικών υπηρεσιών με λιγότερους και αποδοτικότερους λειτουργούς. Ενώ, κατά δεύτερο λόγο, ο Γάλλος πρόεδρος επιδιώκει να τοποθετήσει τη γαλλική εξωτερική πολιτική σε βάσεις ρεαλιστικότερες από τις επιλογές των προκατόχων του. Προωθώντας μια Ευρωπαϊκή Ένωση εθνικών κρατών, στους κόλπους της οποίας η Γαλλία θα διαδραματίζει ηγετικό ρόλο σε στενή σύμπραξη με τις άλλες μεγάλες κοινοτικές δυνάμεις και ιδίως με τη Γερμανία και τη Βρετανία. Και αναγνωρίζοντας εμπράκτως την ανάγκη κατά το δυνατόν στενότερης συνεργασίας της Κοινοτικής Ευρώπης με τις ΗΠΑ σε μεγάλα, κοινού ευρωατλαντικού ενδιαφέροντος διεθνή προβλήματα, όπως το Ιράν, το Παλαιστινιακό, ή οι σχέσεις με τη νέα Ρωσία.
Μένει να φανεί, βέβαια, κατά πόσον ο πρόεδρος Σαρκοζί θα κατορθώσει να υπερβεί τα σοβαρότατα εμπόδια που ήδη ορθώνονται στον δρόμο του, ιδίως σε σχέση με τις οικονομικές και διοικητικές μεταρρυθμίσεις του. Υπ’ όψιν δε ότι δεν διακυβεύεται απλώς η συνέπεια της προγραμματικής του γραμμής. Άλλωστε, όταν οι περιστάσεις την καθιστούν αναπόδραστη, η πολιτική ασυνέπεια μπορεί να δικαιολογηθεί. Το πραγματικό διακύβευμα είναι το μέλλον της Γαλλίας ως μεγάλης ευρωπαϊκής και υπολογίσιμης παγκόσμιας δύναμης.
Η τελευταία συνέντευξη του Σαρκό στο TF1 ήταν καταπληκτική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικά από τα μυνήματα της συνέντευξης :
Ο ρόλος μου είναι να είμαι πρόεδρος όλων των Γάλλων και όχι μόνο των φίλων μου.
Ως πρόεδρος πρέπει να είμαι δίκαιος.
Οι Γάλλοι με εξέλεξαν για να λύσω τα προβλήματα όχι για να «υποδυθώ» τον πρόεδρο.
Τις αλλαγές στο ασφαλιστικό τις διατύπωσα στο προεκλογικό μου πρόγραμμα, για την εφαρμογή του οποίου και εκλέχτηκα.
Για την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων τέτοιας έκτασης απαιτείται εθνική συναίνεση γι'αυτό και ζήτησα να συμμετέχουν στην κυβέρνηση και προσωπικότητες από άλλα κόμματα.
Δεν τους ζήτησα να αλλάξουν ιδεολογία αλλά να βοηθήσουν για να μετατρέψουμε τη Γαλλία σε παραγωγό πλούτου.
Όποιος δουλεύει περισσότερο πρέπει και να αμοίβεται περισσότερο - μόνο με την απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων των Γάλλων η Γαλλία θα γίνει πλουσιότερη.
Αυτά είναι μπούρδες που τα λένε άσχετοι με την Γαλλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Σαρκό υπακούει στα κελεύσματα της ΝΤ, πράγμα που φαίνεται και στις δηλώσεις του ΥΠΕΞ Κουσνέρ για το Ιράν, και πάει να διαλύσει ότι έχει μείνει ακόμα όρθιο από την παλιά Γαλλία όχι τίποτα σπουδαία πράγματα δηλαδή.
Αθηναίος
ΚΑΛΟ ΤΣΟΓΛΑΝΙ ΚΑΙ Ο ΣΑΡΚΟΖΥ
ΑπάντησηΔιαγραφή