On the Boundary...

About Greeks at the end of party-territory , Του Αγίου , O τίτλος αυτού του σχολίου επιλέχτηκε να αποδοθεί στα αγγλικά για να σημασιοδοτήσε...

About Greeks at the end of party-territory
,
Του Αγίου
,
O τίτλος αυτού του σχολίου επιλέχτηκε να αποδοθεί στα αγγλικά για να σημασιοδοτήσει ακριβέστερα το δράμα εκείνων που βιώνουν προεκλογικά την εμπειρία του να ζει κανείς στην περιοχή των τεχνητών συνόρων, που πασχίζουν να χαράξουν τα κόμματα στον χάρτη του πολιτικού συστήματος.
Με ιδιαίτερη αγωνία οι ευρισκόμενοι στις παρυφές των κομμάτων προσπαθούν να διακρίνουν τούτες τις ώρες την πολιτική διαχωριστική γραμμή όμορων πολιτικά περιοχών.
Θέλουν να συνειδητοποιήσουν τον εαυτό τους πολιτικά διαφορετικό από τον δίπλα τους, ώστε να νομιμοποιήσουν μέσα τους την κομματική επιλογή ενώπιον της διαφανούς κάλπης, αλλά δυσκολεύονται.
Ψάχνουν να βρουν τι τους χωρίζει πολιτικά με το γειτονικό κόμμα και αναρωτιούνται γιατί να τοποθετούνται σε αυτόν και όχι σε έναν άλλο, διπλανό, πολιτικό φορέα.
Ίδιες λέξεις, κοινά τα νοήματα, αντιφατικά τα επιχειρήματα και το μέλλον αόρατο (αόριστο).
Στην επίπεδη πολιτική πραγματικότητα τα κόμματα απώλεσαν εκείνη την εξαιρετική γλώσσα που στοιχειοθετούσε την ιδιαιτερότητά τους. Η ξύλινη κομματική γλώσσα του ενός δεν διαφέρει παρά απειροελάχιστα από αυτήν του άλλου και καθόλου από εκείνην του όμορου πολιτικά χώρου. Η μόνη παραμένουσα διάκριση σχετίζεται με τον εκάστοτε εκφωνητή. Αν λοιπόν – και στο βαθμό που - το σύνορο δεν στοιχειοθετείται στο επίπεδο της ιδιοτέλειας, της συνήθειας, της δέσμευσης, της εξάρτησης, πρέπει να αναζητηθεί σε εκείνο της ηγετικής μορφής κάθε κόμματος.
Οι κατοικοεδρεύοντες λοιπόν στις παρυφές των κομμάτων καλούνται να επιλέξουν «φυσιογνωμικά», με κριτήριο ποιος ηγέτης τους ταιριάζει καλύτερα. Ποιόν ή ποια θα γούσταραν για παρέα σε μια συναναστροφή… όσο για τα υπόλοιπα περί εμπιστοσύνης και εκμυστηρεύσεων καλύτερα να μην τα μπλέκουμε στις μέρες μας με την πολιτική.
Άρα, το κριτήριο της ψήφου των αναποφάσιστων που παραμένουν σκεπτικοί πάνω στις κομματικές οριογραμμές είναι απολιτικό, και ξέρετε γιατί; Γιατί ποτέ κανείς δεν τους έπεισε ότι το κίνητρο των υπολοίπων ( μελών και δεδηλωμένων υποστηρικτών κομμάτων) είναι πράγματι ιδεολογικό.
Και ασφαλώς, δίχως ιδεολογία, πολιτικές μπορείς να χαράξεις, πολιτική όμως ποτέ!