. Η "τριάδα" που θα υποστηρίξει το βενιζελικό στρατόπεδο είναι η Σούλα Μερεντίτη (Τρικάλων), Τάκης Ρήγας (Κυκλάδων) και Γιάννης...
Η "τριάδα" που θα υποστηρίξει το βενιζελικό στρατόπεδο είναι η Σούλα Μερεντίτη (Τρικάλων), Τάκης Ρήγας (Κυκλάδων) και Γιάννης Αμοιρίδης (Πιερίας).
Μάλλον δεν ξέρετε τι γίνεται με αυτότο σχόλιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Βουλευτής Κυκλάδων ήταν από τους μόνους βουλευτές που κράτησαν χαμηλούς τόνους και δεν ενεπλάκησαν στην αντιπαράθεση. Έχει κάνει και σχετική δήλωση.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά συνεχίζει να είναι ενωτικός και να δουλεύει για το ΠΑΣΟΚ σε μια δύσκολη περιφέρεια όπως είναι οι Κυκλάδες.
Και ακόμη κάτι...
Στο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχουν σήμερα πολλοί με την αξιοπρέπειά του.
Ας μην χρησιμοποιούν κάποιοι τη δύναμη της προπαγάνδας που έχουν στα χέρια τους. Έχει αρχίσει να φαίνεται το άγχος και η αγωνία τους για την επόμενη μέρα...
Και δεν είναι σωστό.
Είναι νέοι, φερέλπιδες αλλά δεν παύουν να είναι διορισμένοι και να μην έχουν την ισχυρή κοινωνική νομιποίηση που πιστεύουν ότι τους χάρισε η εκτόξευσή τους...
Και ο νοών νοείτο...
Συμφωνώ με τον προηγούμενο σχολιαστή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει τέτοια τριάδα.
Εικασίες που δεν στέκουν.
Ο Βαγγέλης δεν θα κάνει ντου από την Κοινοβουλευτική ομάδα. Εξάλου στη συνάντηση της Θεσσαλονίκης κανείς από όσους αναφέρονται δεν ήταν εκεί...
Οι άνθρωποι του Βαγγέλη είναι άλλοι...
Ο Ανδρέας, ο Γιώργος, η Τόνια...
Μην κάνετε λοιπόν παραπληροφόρηση για να εξυπηρετήσετε τα μίσθαρνα και διορισμένα ελέω αρχηγού όργανα της Χαριλάου Τρικούπη......
Αυτό που συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ είναι φοβερό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θεωρίες συνωμοσιών στο φόρτε τους...
Ας σοβαρευτούν λίγο όμως... Ο εχθρός δεν είναι μέσα. Είναι έξω...
ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΡΗΓΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΡΕΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΡΕΗ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΣΤΗΝ ΝΟΜΑΡΧΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑΣΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΘΑΒΟΥΝ ΚΟΣΜΟ...
ΠΡΕΠΕΙ ΑΝ ΜΑΘΕΤΕ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΟΤΙ ΜΕ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΔΕΝ ΦΤΙΑΧΝΕΤΕ ΚΛΙΜΑ...
ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΕΙΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ...
ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΙΚΟΥΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΡΙΜΑ
ΕΛΠΙΖΑΜΕ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΑΛΛΑΖΕ ΣΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΚΑ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ
ΜΥΘΟΣ 1ος
"Η ονομασία «Μακεδόνες» των βορείων γειτόνων μας πρωτοεμφανίζεται το 1943-44 και αποτελεί κατασκεύασμα του Τίτο"
Στην πραγματικότητα η επίμαχη ονομασία χρησιμοποιείται ήδη από τα μέσα του ΙΘ' αι., όταν πρώτη φορά ετέθη δημόσια το ζήτημα του εθνικού χαρακτήρα των σλαβόφωνων χριστιανών της ευρύτερης Μακεδονίας. Οι τελευταίοι δηλώνουν «Μακεδόνες» την ίδια στιγμή που διαπραγματεύονται την υποστήριξή τους στην ελληνική, βουλγαρική ή σερβική εθνική ιδέα.
Τυπικό δείγμα, το κήρυγμα του (πρώην κομιτατζή και εν συνεχεία μακεδονομάχου) καπετάν Κώττα προς τους προεστούς των Κορεστίων, όπως καταγράφηκε από τον αυτόπτη Παύλο Μελά: «Ημείς οι Μακεδόνες διά ν' αποκτήσωμεν ελευθερίαν έχομεν δύο δρόμους ν' ακολουθήσωμεν. Ο ένας πηγαίνει εις την Βουλγαρίαν, ο άλλος πηγαίνει εις την Ελλάδα» (Ναταλία Μελά, «Παύλος Μελάς», Αθήνα 1964, σ. 242). Καθώς η παραπάνω ομιλία έγινε στη γλώσσα που ο ίδιος ο Μελάς αποκαλεί «μακεδονικά», οι κατά Κώτταν «Μακεδόνες» αυτοαποκαλούνταν -προφανώς- «Μακεντόντσι».
Δεν πρόκειται για τη μοναδική καταγραφή του είδους. Κατά την είσοδό τους στις ΗΠΑ, την πρώτη δεκαετία του 20ού αι., πολλοί σλαβόφωνοι μετανάστες απαντούν στο ερώτημα ποια είναι η «φυλή» ή ο «λαός» τους με τη λέξη «Μακεδόνας». Οι σχετικές καταχωρήσεις είναι ηλεκτρονικά προσπελάσιμες, στην πρωτότυπη μορφή τους, στην ιστοσελίδα του Ελις Αϊλαντ.
Ενδιαφέρουσα είναι η προβολή αυτού του αυτοπροσδιορισμού από την ελληνική προπαγάνδα της εποχής, που από τη «μακεδονικότητα» των σλαβοφώνων έσπευδε να συναγάγει την «ελληνικότητά» τους. «Και αυταί αι παραδόσεις των βουλγαροφώνων Ελλήνων εισίν ελληνικαί, ως και το παρ' αυτοίς αίσθημα της εθνότητος, διότι αυτοί εαυτούς Μακεδόνας ονομάζουσιν, ουδέποτε δε χρώνται τη λέξει Βούλγαρος» διαβάζουμε, π.χ. στον εθνογραφικό χάρτη του Στάνφορντ (1877), που είχε συνταχθεί από τον έλληνα διπλωμάτη Ιωάννη Γεννάδιο. Τρεις δεκαετίες αργότερα, ο Δημήτριος Φιλιππίδης τονίζει κι αυτός ότι «οι χριστιανοί κάτοικοι, άνευ διακρίσεως οι τε Ελληνες και οι σχισματικοί, ονομάζουσιν εαυτούς υπό το γενικόν όνομα "Μακεδόνας"» («Η Μακεδονία», Εν Αθήναις 1906, σ. 30).
Το 1905, τέλος, ο επίσημος χαρτογράφος του ελληνικού μηχανισμού λοχαγός Πάτροκλος Κοντογιάννης, εισηγείται υπηρεσιακά την ενιαία χρήση του όρου «Μακεδόνες» για τους σλαβόφωνους χριστιανούς της ευρύτερης περιοχής, αναφερόμενος σε «Μακεδόνας ελληνίζοντας» και «Μακεδόνας βουλγαρίζοντας» και υποστηρίζοντας ότι «η εθνότης είναι η αυτή και εις τας δύο ταύτας κατηγορίας, ήτοι η Μακεδονική» (βλ. «Ιός» 5.6.05).
Η τάση διακριτού αυτοπροσδιορισμού ενισχύθηκε προοδευτικά ως απάντηση στις αιματηρές προσηλυτιστικές εκστρατείες Βουλγάρων, Ελλήνων και Σέρβων. Η πρώτη πανηγυρική διατύπωση της συγκρότησης ενός σύγχρονου, σλαβικού «μακεδονικού έθνους» γίνεται το 1903 από τον (γεννημένο στην Πέλλα των Γιαννιτσών) Κάρστε Μισίρκωφ. Για τις αντίστοιχες αποκρυσταλλώσεις στη βάση των τοπικών κοινωνιών, αποκαλυπτική είναι η διαπίστωση του Στράτη Μυριβήλη το 1917: «Αυτοί εδώ οι χωριάτες», γράφει για τους οικοδεσπότες του στη Βελούσινα, «δε θέλουν νάναι μήτε "Μπουλγκάρ", μήτε "Σρρπ", μήτε "Γκρρτς". Μοναχά "Μακεντόν ορτοντόξ"» («Η ζωή εν τάφω», 1η έκδοση [1924], επανέκδ. Αθήνα 1991, σ. 104-5).
Ολα αυτά, μερικές δεκαετίες τουλάχιστον πριν ο Τίτο κάνει τη δημόσια εμφάνισή του στην πολιτική σκηνή των Βαλκανίων.
ΜΥΘΟΣ 2ος
"Η εδαφική επικράτεια της ΠΓΔΜ βρίσκεται ως επί το πλείστον εκτός «ιστορικής» Μακεδονίας."
Στην πραγματικότητα, όπως ο ίδιος ο εθνικός μας ιστορικός Κων/νος Παπαρρηγόπουλος επισημαίνει σε υπηρεσιακή έκθεσή του το 1885, ολόκληρη η σημερινή ΠΓΔΜ περιλαμβάνεται στα όρια της αρχαίας Μακεδονίας (επί Φιλίππου). Η πολυδιαφημισμένη διάκριση της μείζονος Μακεδονίας σε «γεωγραφική» και «ιστορική» δεν είναι αντίθετα παρά ένα τέχνασμα του τότε ελληνικού υπ.Εξ., με σκοπό την αυθαίρετη ταύτιση της Μακεδονίας με «το μέρος εκείνο της χώρας ταύτης εις το οποίον ο Ελληνισμός δύναται να παρασταθή επικρατών».
Ο Παπαρρηγόπουλος αρνήθηκε να δεχτεί τις σχετικές εισηγήσεις, τονίζοντας πως «επ' ουδεμιάς ιστορικής βάσεως δυνάμεθα να στηρίξωμεν νέαν της Μακεδονίας οριοθέτησιν» και προειδοποιώντας ότι «ουδείς ήθελε αποδεχθή» διεθνώς τον «νέον γεωγραφικόν όρον» που κατασκεύασε η ελληνική πολιτική ηγεσία για τις βορειότερες μακεδονικές περιοχές. Παρ' όλο που τότε δεν ακούστηκε, η Ιστορία έμελλε να τον δικαιώσει: η μετονομασία της Βόρειας Μακεδονίας σε «Δαρδανία» παρέμεινε ένα σόφισμα για εσωτερική κατανάλωση, χωρίς οποιοδήποτε αντίκρισμα στη διεθνή επιστημονική και διπλωματική σκηνή -ούτε καν καθολική αποδοχή από τους εν Ελλάδι μακεδονολογούντες.
ΜΥΘΟΣ 3ος
»Το πραγματικό ιστορικό όνομα της ΠΓΔΜ είναι «Βαρντάρσκα Μπανοβίνα».»
Στην πραγματικότητα, η ονομασία αυτή χρησιμοποιήθηκε απ' το γιουγκοσλαβικό κράτος 12 χρόνια όλα κι όλα (1929-1941) και μάλιστα κάτω από συνθήκες που επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τον τεχνητό χαρακτήρα της.
Οταν η στρατιωτική δικτατορία του βασιλιά Αλέξανδρου επιχείρησε το 1929 να εξαλείψει τις εθνότητες της χώρας συγχωνεύοντάς τις σε ένα ενιαίο «γιουγκοσλαβικό» έθνος υπό σερβική ηγεμονία, όλες οι «ιστορικές» περιφέρειες της Γιουγκοσλαβίας αντικαταστάθηκαν από Διοικήσεις («Μπανοβίνες») με τα ονόματα των τοπικών ποταμών. Η αλλαγή παγιώθηκε με το σύνταγμα του 1931 (άρθρο 83) και αντιμετωπίστηκε ειρωνικά από το διεθνή τύπο της εποχής.
Αν πάρουμε στα σοβαρά αυτή τη διοικητική διαίρεση, τότε εκτός από (γιουγκοσλαβική) Μακεδονία δεν υπάρχουν επίσης Σλοβενία (αλλά «Ντράβσκα» Μπανοβίνα), Κροατία («Σάβσκα» και «Πριμόρσκα» Μπανοβίνα), Μαυροβούνιο («Ζέτσκα» Μπανοβίνα), Βοσνία-Ερζεγοβίνη («Ντρίνσκα» και «Βρμπάσκα» Μπανοβίνα), Βοϊβοδίνα («Ντουνάβσκα» Μπανοβίνα) και -φυσικά- ούτε Σερβία («Μοράβσκα» Μπανοβίνα). Η γελοιότητα του όλου επιχειρήματος, που προπαγανδίστηκε κι από επίσημα χείλη (Παπαθεμελής), είναι παραπάνω από προφανής.
ΜΥΘΟΣ 4ος
"Ονομασία των βορείων γειτόνων μας ως «Μακεδονία» συνεπάγεται αλυτρωτικές βλέψεις εις βάρος της Ελληνικής Μακεδονίας. "
Στην πραγματικότητα, οι παλιότερες εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της ελληνικής Μακεδονίας ουδέποτε στηρίχτηκαν σε «ονοματολογικές» παρανοήσεις. Κεντρικό επιχείρημα της Βουλγαρίας και της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας (πριν από το 1950) ήταν η συνεχιζόμενη παρουσία μιας συμπαγούς σλαβόγλωσσης μειονότητας σε περιοχές της ελληνικής Μακεδονίας ή τα «ιστορικά δίκαια» που (υποτίθεται ότι) συνεπαγόταν η πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους και την εγκατάσταση των προσφύγων της Μικρασίας.
Ακόμη κι αν η ΠΓΔΜ μετονομαζόταν «Δαρδανία», αυτό δεν θα εξαφάνιζε τις αναφορές των εκεί εθνικιστών σε «αλύτρωτους Δαρδανούς» της Β. Ελλάδας. Στη δε χώρα μας, θα γινόμασταν απλώς μάρτυρες της μετάλλαξης των «σλαβόφωνων Ελλήνων» σε «δαρδανόφωνους».
Της μόδας μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε επίσης η «γεωπολιτική» επιχειρηματολογία («δικαίωμα» των εθνών να «αναζητήσουν» καλλιεργήσιμα εδάφη, θαλάσσιες οδούς κ.λπ.). Παρόμοια επιχειρήματα πρόβαλε τότε κι η επίσημη Αθήνα, ζητώντας επέκταση των ελληνικών συνόρων προς βορρά. Σήμερα, τέτοιοι ισχυρισμοί θεωρούνται από το Διεθνές Δίκαιο απαράδεκτοι, ενώ η ύπαρξη και προστασία των κατά τόπους μειονοτήτων έχει πλήρως αποσυνδεθεί από εδαφικές «διευθετήσεις».
ΜΥΘΟΣ 5ος
"Η (φαντασιακή) σχέση των Σλαβομακεδόνων με τους αρχαίους Μακεδόνες είναι μια ιστορική πλαστογραφία που χαλκεύθηκε από τα Σκόπια στα μεταπολεμικά χρόνια."
Στην πραγματικότητα, η υποτιθέμενη καταγωγή των σλαβόφωνων από τους αρχαίους Μακεδόνες υπήρξε αγαπημένο θέμα της ελληνικής προπαγάνδας, ήδη από τα μέσα του ΙΘ' αι.
Το πιστοποιούν σλαβόγλωσσα έντυπα που οι μακεδονομάχοι μοίραζαν στον τοπικό πληθυσμό, όπως η «Διακήρυξη του Ελληνομακεδονικού Συλλόγου της Αθήνας για τους αδελφούς μας Μακεδόνες» (1905) ή οι υποτιθέμενες «Προφητείες του Μεγαλέξανδρου» (1907). Ανάλογες θεωρίες συναντάμε και σε προφορικά κηρύγματα προς τους σλαβόφωνους χωρικούς (Στ. Ράπτης «Ιστορία του Μακεδονικού Αγώνος», Εν Αθήναις 1910, σ. 168). Πασίγνωστη είναι τέλος η αναγόρευση της σλαβομακεδονικής σε μετεξέλιξη της «ομηρικής» γλώσσας των αρχαίων Μακεδόνων από λογίους της εποχής (Τσιούλκας, Μπουκουβάλας κ.ά.), τα πονήματα των οποίων βρίσκουν μέχρι σήμερα ανταπόκριση σε ελληνικούς εθνικιστικούς κύκλους.
Εξίσου παλιά είναι η οικειοποίηση αυτής της «ιστορικής» επιχειρηματολογίας από τους ίδιους τους σλαβόφωνους Μακεδόνες -είτε αυτοί συντάσσονταν με τον ελληνικό εθνικισμό είτε όχι. Προξενική έκθεση του 1871 καταγράφει το στολισμό του «σλαβοβουλγαρικού» βιβλιοπωλείου των Βιτωλίων με την εικόνα του Μεγαλέξανδρου, ενώ το 1902 κομιτατζήδες κηρύσσουν πως «θέλουν να αναζωώσουν τον Μέγαν Αλέξανδρον» και το κράτος του. Την ίδια χρονιά, σλαβόφωνος πράκτορας του ελληνικού μηχανισμού καυτηριάζει δημόσια τους συμπατριώτες του που «πλανώνται πλάνην μεγάλην φρονούντες ότι είνε δυνατόν να είνε απόγονοι συγχρόνως τε του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Κρούμου» (Γ. Π. Κώνστας, «Ενέργειαι και δολοφονικά όργια του βουλγαρικού κομιτάτου», Εν Αθήναις 1902, σ. ιθ').
Παρά την οφθαλμοφανή αυθαιρεσία του, το όλο «γενεαλογικό» σχήμα έχει συνεπώς τη δική του προϊστορία. Στο κάτω κάτω, τι φταίνε αυτοί αν πήραν τοις μετρητοίς όσα τους κανοναρχούσαν οι «δικοί μας» φωστήρες;
Διαφορετικής τάξης ζήτημα αποτέλεσε η υιοθεσία του «Ηλιου της Βεργίνας» ως εθνικού εμβλήματος της ΠΓΔΜ το 1992. Ευθύς εξαρχής ήταν προφανές πως επρόκειτο για (εσπευσμένη) κατασκευή ενός διαπραγματευτικού χαρτιού προς ανταλλαγή, ενόψει μελλοντικού διακανονισμού. Το αποδεικνύει όχι μόνο η άνετη απεμπόλησή του το 1995, αλλά και η προνοητικότητα της ηγεσίας των Σκοπίων να απεικονίσει έναν διαφορετικό «ήλιο» στα κέρματα που έκοψε το 1993.
ΜΥΘΟΣ 6ος
"Το ελληνικό κράτος αδιαφόρησε επί μισόν αιώνα για τις κινήσεις των Σκοπίων. "
Στην πραγματικότητα, όπως εξηγεί σε απολογιστικό του κείμενο ο επίσημος ιστορικός του Μακεδονικού (κι εμπειρογνώμονας του ΥΠΕΞ επί τρεις τουλάχιστον δεκαετίες), Ευάγγελος Κωφός, «για τη διπλωματική μας Υπηρεσία, το θεωρούμενο από πολλούς ως "ανύπαρκτο θέμα" ήταν ένα πολύ υπαρκτό και ακανθώδες πρόβλημα. Υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες το 50% των εισερχομένων ημερησίως εγγράφων στο αρμόδιο Βαλκανικό Τμήμα του Υπουργείου αναφέρονταν άμεσα ή έμμεσα στο Μακεδονικό».
Η σχετική παρανόηση οφείλεται στην επιλογή της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας να θεωρεί το θέμα επισήμως «ανύπαρκτο», επιβάλλοντας αυτή τη γραμμή στα ελληνικά ΜΜΕ.
Ο Κων/νος Καραμανλής (ο παλιότερος) δεν είχε π.χ. κανένα πρόβλημα να εξηγήσει το 1980 στο γιουγκοσλάβο ομόλογό του, Μιγιάτοβιτς, πώς υποχρέωσε τον ελληνικό τύπο ν' αποσιωπήσει την απάντηση του γιουγκοσλαβικού ΥΠΕΞ σε ερώτηση «ενός δικού μας ανόητου δημοσιογράφου για το Μακεδονικό» («Αρχείο Καραμανλή», τ. 12ος, σ. 61).
Η αιτία αυτής της διατεταγμένης αυτολογοκρισίας δεν είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Χάρη στη (μυστική) ελληνογιουγκοσλαβική «συμφωνία κυρίων» του 1962 για εκατέρωθεν αποχή από οποιαδήποτε δημόσια ανακίνηση του Μακεδονικού, το ελληνικό κράτος μπόρεσε να οργανώσει -χωρίς διεθνείς περιπλοκές- ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αφομοίωσης της σλαβόφωνης μειονότητας του βορειοελλαδικού χώρου. Σε αντάλλαγμα αποδέχθηκε de facto την ύπαρξη της Σ. Δ. Μακεδονίας, όπως πιστοποιεί η αναγραφή της ονομασίας σε ΦΕΚ όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων.
ΜΥΘΟΣ 7ος
"Η ηγεσία των Σκοπίων υπήρξε σταθερά αδιάλλακτη στο ζήτημα του ονόματος, απορρίπτοντας κάθε συμβιβαστική λύση."
Στην πραγματικότητα, η ελληνική κυβέρνηση φρόντισε να απορρίψει πρώτη όλες τις εκδοχές σύνθετης ονομασίας που πρότειναν το 1992-93 οι μεσολαβητές της Ε.Ε. και του ΟΗΕ, όπως «Νέα Μακεδονία» (1.4.92) και «Nova Makedonija» (28.5.93).
Η δεύτερη απορρίφθηκε επίσημα (και) από τον Γκλιγκόροφ, μια μέρα όμως μετά το Μητσοτάκη.
Το ίδιο συνέβη και με τις βολιδοσκοπήσεις σε διμερές επίπεδο. Το Μάρτιο του 1992, κατά τη συνδιάσκεψη «Ελσίνκι-2» της ΔΑΣΕ, ο ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ Μάλεφσκι παρέδωσε σε μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας κατάλογο με πέντε εκδοχές σύνθετης ονομασίας («Μακεδονία του Βαρδάρη», «Βόρεια Μακεδονία» κ.λπ.) παροτρύνοντας σε άμεση από κοινού επίλυση του προβλήματος. Η ελληνική πλευρά απέρριψε το διάβημα με τη δικαιολογία ότι «η στιγμή δεν ήταν κατάλληλη». Τις ίδιες μέρες κλιμακώθηκε η εκστρατεία του (τότε) έλληνα ΥΠΕΞ, Αντώνη Σαμαρά, για αποτροπή οποιουδήποτε συμβιβασμού με το «ψευδοκράτος» - με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα σημερινά αδιέξοδα.
ΜΥΘΟΣ 8ος
"Οι εθνικιστικοί κύκλοι της ΠΓΔΜ απειλούν άμεσα την ασφάλεια κι εδαφική ακεραιότητα της Β. Ελλάδας. "
Η ύπαρξη εθνικιστών σε οποιαδήποτε χώρα είναι κάτι το αυτονόητο. Εντελώς διαφορετικό ζήτημα είναι η πραγματική επικινδυνότητά τους. Στην περίπτωση της ΠΓΔΜ, πολύς λόγος έγινε το 1991-93 για την αλυτρωτική συνθηματολογία του δεύτερου σε μέγεθος κόμματος της χώρας, του ΒΜΡΟ. Στην πραγματικότητα, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα από τον τοπικό τύπο, η ηγεσία του ΒΜΡΟ ήδη από το 1992 βρισκόταν σε επαφή με τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες -και συγκεκριμένα με τον ειδικό απεσταλμένο του Μητσοτάκη, στρατηγό Γρυλλάκη («Ιός» 22.12.2001).
Οταν το 1998 το ΒΜΡΟ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της ΠΓΔΜ, ακολούθησε έτσι πιο «ενδοτική» πολιτική απ' ό,τι οι προκάτοχοί του (ξεπούλημα στρατηγικών βιομηχανιών στο ελληνικό κεφάλαιο, κ.λπ.). Σύμφωνα με το «Βήμα» (3.6.2001), σύμβουλος του «εθνικιστή» πρωθυπουργού Γκεοργκίεφσκι «στις διαβουλεύσεις με την Αθήνα για την ονομασία» δεν ήταν άλλος από το Σταμάτη Μαλέλη -τον ίδιο άνθρωπο που, ως υπάλληλος του ελληνικού προξενείου, είχε ξεκινήσει το 1992 τις επαφές Γρυλλάκη-ΒΜΡΟ!
Απομένει το ζήτημα των εθνικιστικών αναφορών σε σχολικά βιβλία της ΠΓΔΜ. Κάποιες είναι όντως αλυτρωτικές, ενώ άλλες απλώς διαφέρουν από τη δική μας εικόνα για την ιστορία της περιοχής. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος, που έχει ευρύτερες βαλκανικές διαστάσεις, υπάρχουν διακρατικές επιτροπές επιφορτισμένες με την αμοιβαία εκκαθάριση των σχολικών βιβλίων από κηρύγματα μίσους και σοβινιστικές υπερβολές.
Προϋπόθεση της δουλειάς τους συνιστά, ωστόσο, η απουσία έντασης μεταξύ των ενδιαφερόμενων χωρών.
ΜΥΘΟΣ 9ος
"Στην επικράτεια της ΠΓΔΜ ζει μια ευμεγέθης ελληνική μειονότητα."
Πρόκειται για ανυπόστατη κατασκευή που δεν στηρίζεται σε κανένα πραγματικό δεδομένο. Το αρχικό έναυσμα δόθηκε από μια σφυγμομέτρηση του περιοδικού «PULS» (1991) κατά την οποία, σε περίπτωση διάλυσης της ΠΓΔΜ, ένα 10,88 % των ερωτηθέντων θα προτιμούσε να ζήσει στην Ελλάδα κι όχι σε κάποια άλλη γειτονική χώρα -προτίμηση που από ελληνικά ΜΜΕ (και το Α2 του ΓΕΣ) ερμηνεύθηκε σαν εκδήλωση ελληνικής εθνικής συνείδησης!
Ακολούθησε η πανηγυρική υποδοχή της προκήρυξης μιας «Οργάνωσης Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας» (19.2.93), που σύντομα αποδείχθηκε κατασκεύασμα του εγχώριου «Στόχου». Οπως επισημαίνει και ο Κωφός, η όλη παραφιλολογία (στην οποία μετείχε ακόμη και η υφυπουργός Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού, ανεβάζοντας μάλιστα το ποσοστό της «ελληνικής μειονότητας» σε 18,6) «ενίσχυε την εντύπωση σε τρίτους ότι η Ελλάδα αναζητεί ή κατασκευάζει ερείσματα για επέμβαση στη γειτονική χώρα».
ΜΥΘΟΣ 10ος
"Η στάση της Αθήνας απέναντι στα Σκόπια υπήρξε σταθερά ενδοτική και καθόλου απειλητική. "
Στην πραγματικότητα, ο ελληνικός εθνικισμός φλέρταρε σοβαρά με την ιδέα της διάλυσης του «ψευδοκράτους». Εκτός από χιλιάδες διαδηλωτές που πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας ζητώντας «σπάσιμο των συνόρων» και «σύνορα με τη Σερβία» (10.12.92), τη «στρατιωτική πίεση» και το διαμελισμό της ΠΓΔΜ υποστήριξαν επίσης δημόσια προσωπικότητες όπως ο Στέλιος Παπαθεμελής, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Κων/νος Βακαλόπουλος, ο Σαράντος Καργάκος, ο Χρήστος Πασσαλάρης ή ο τέως πρόεδρος Χρήστος Σαρτζετάκης. Στον αθηναϊκό τύπο δημοσιεύθηκαν σενάρια προέλασης του ελληνικού στρατού στο έδαφος της ΠΓΔΜ («Βήμα» 15.12.91 και 31.5.92), ακόμη και χάρτης με τις προτάσεις του ΓΕΕΘΑ για τα νέα σύνορα της Ελλάδας («Εθνος» 7.12.92).
Σ' ένα άλλο επίπεδο, ο ΥΠΕΞ Σαμαράς βάσισε μεγάλο μέρος της στρατηγικής του στην προοπτική αποσύνθεσης και κατάρρευσης του «κρατιδίου» (χάρη και στο πρώτο άτυπο ελληνικό εμπάργκο του 1992), ενώ γνωστές είναι οι διαβουλεύσεις με τους Μιλόσεβιτς και Ντράσκοβιτς για ελληνοσερβική «μοιρασιά» της ΠΓΔΜ.
Τέλος, διαφορετικής τάξης σχεδιασμοί για την «προληπτική» κατάληψη μιας «υγειονομικής ζώνης» εντός της ΠΓΔΜ σε περίπτωση επέκτασης των εκεί διακοινοτικών ταραχών συζητήθηκαν επίσημα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής τον Αύγουστο του 2001.
ΓΙΑΤΙ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΑΚΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΩΣΗ ΤΑ ΠΑΣΟΚΟΣΚΥΛΑ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ,ΟΤΑΝ
ΧΡΕΩΚΟΠΕΙ ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ,ΑΠΟΛΥΟΝΤΑΙ
ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΔΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΤΟΥΣ
ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΥΣ?
ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΠΟΚΛΗΡΟΙ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΑ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ?
ΚΑΡΑΜΑΝΛΑΚΑ
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ
ΤΟΥΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΥΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ
ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΚΤΩ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ?
2:01 μμ
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ
ΠΙΛΟΤΟΥΣ ,ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΕΚΑ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΕΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ?
ΦΤΩΧΟΙ ΕΙΝΑΙ?
2:03 μμ
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ,ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΑ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΠΟΥ ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ?
ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙΣ ΕΣΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΚΑΙ
ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ?
ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΥΤΟ?
2:10 μμ
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
ΔΕΚΑΔΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΛΕΙΝΟΥΝ..
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΩΝ 700 ΕΥΡΩ ΠΕΤΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ-ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ,ΤΗΣ
ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ?
ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΚΟΤΤΕΡΑ.
ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΕΣ.
ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑΞΙ.
ΟΙ ΜΙΣΟΙ "ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ" ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ
ΖΗΣΟΥΝ ΑΝΕΤΑ ΑΠΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ.
5:59 μμ
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
ANOIXTE TOY ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ..
H AEGEAN ΠΛΗΡΩΝΕ..ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΝ "ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑ" ΤΗΝ
ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ..
ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΩΡΑ ΑΠΕΙΛΟΥΝ..ΚΑΙ
ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΑ ΕΛ.ΠΕ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΞΙOΤΙΜΟΙ κοι,
Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να σας ενημερώσω για την πρωτοφανή ενέργεια ενός πρωτοβάθμιου σωματείου μέλους της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΕΙΔΗ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ.
Στη Σ.Σ.Ε του 2007 παραβαίνοντας και καταπατώντας την νομολογία αλλά και την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε συμφώνησαν με την διοίκηση στη Σ.Σ.Ε. 2007 την εξής ρύθμιση :
• ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΑΔΕΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΦΟΙΤΟΥΝ ΣΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΕΧΡΙ 15 ΗΜΕΡΕΣ ΕΚ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΟΙ 8 ΜΕ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΕΦΟΣΟΝ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΦΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΦΟΙΤΟΥΝ ΣΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ.
•
Σας παραθέτω δε και τη σχετική νομολογία για να διαπιστώσετε και εσείς το μέγεθος ….
ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
Εγκύκλιος Β111795 27.6.97 ΟΑΕΔ " Παροχές πρόσθετης σπουδαστικής άδειας"
Αναφορικά με το ποιες από τις ημέρες της πρόσθετης άδειας του άρθρου 2 του Ν 1346/83 είναι αυτές για τις οποίες υποχρεούται ο ΟΑΕΔ σε καταβολή παροχών στον εργαζόμενο μαθητή, σπουδαστή, φοιτητή σας γνωρίζουμε ότι : Είναι δυνατή η καταβολή των παροχών και για τις τριάντα(30) εργάσιμες ημέρες, δηλαδή , πέραν των τακτικών ημερών των εξετάσεων και για τις ημέρες προετοιμασίας, εφόσον η προ των εξετάσεων άδεια απέχει λογικό χρόνο από αυτές. (ΔΕΝ Τόμος 54/1998 τεύχος 1283 σελ 182)
2) ΑΠΟΦΑΣΗ 33894/98 Υπ. Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων " συμπλήρωση της 31390/ 14.7.83 κοινής απόφασης των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κατά το μέρος που αφορά τη χορήγηση σπουδαστικής άδειας και στους μαθητές- σπουδαστές-φοιτητές που υπερβαίνουν το 28ο έτος της ηλικίας τους" (ΦΕΚ 1276Β 23/12/98). Συμπληρώνουμε την υπ΄αριθμ 31930/83(ΔΕΝ 1996 σελ 797)1 απόφαση μας ως εξής: α) Στους εργαζόμενους μαθητές-σπουδαστές- φοιτητές εκπαιδευτικών μονάδων οποιοδήποτε τύπου και οποιασδήποτε βαθμίδας του Δημοσίου ή μονάδων που εποπτεύονται με οποιονδήποτε τρόπο από αυτό………..που απέχουν από την εργασία τους για τη συμμετοχή τους στις εξετάσεις και δεν έχουν συμπληρώσει το 28ο έτος της ηλικίας τους χορηγείται πρόσθετη άδεια τριάντα (30) εργασίμων ημερών κατ΄ ανώτατο όριο το χρόνο ανεξάρτητα από τον χρόνο απασχόλησης τους.
β) Η ως άνω άδεια χορηγείται και στους εργαζόμενους μαθητές-σπουδαστές- φοιτητές που έχουν υπερβεί το 28ο έτος της ηλικίας τους αλλά μόνο για την προβλεπόμενη διάρκεια των σπουδών που κάθε φορά παρακολουθούν, προσηυξημένη κατά δύο (2) έτη ανεξάρτητα αν οι σπουδές διανύθηκαν συνεχώς ή διακεκομμένα.
ΕΓΣΣΕ 20002 Αδειες/16 Σπουδαστές-φοιτητές- μαθητές μισθωτοί και άδεια
Εκτός από την κανονική τους άδεια, οι εργαζόμενοι που είναι μαθητές-σπουδαστές- φοιτητές εκπαιδευτικών μονάδων οποιοδήποτε τύπου και οποιασδήποτε βαθμίδας του Δημοσίου ή μονάδων που εποπτεύονται με οποιονδήποτε τρόπο από αυτό , δικαιούνται να λάβουν από τον εργοδότη τους και πρόσθετη άδεια άνευ αποδοχών διάρκειας τριάντα (30) ημερών συνεχών ή διακεκομμένων κατ΄ έτος για τη συμμετοχή τους στις εξετάσεις ( αρθρο2 Ν1346/83, τροποποιήθηκε με την ΕΓΣΣΕ 2.4.96, εκυρώθη με το άρθρο 22 Ν2556/97 ΔΕΝ 1997 σελ 119- και εν συνεχεία ΕΓΣΣΕ 18.5.98 , ΔΕΝ 1998 σελ 666) .
Την άδεια δικαιούνται να λάβουν όλοι οι σπουδαστές-φοιτητές- μαθητές χωρίς όριο ηλικίας ( ΕΓΣΣΕ 18.5.98) και ανεξαρτήτως συμπληρώσεως έτους υπηρεσίας (ΔΕΝ 1997 σελ38 και 1999 σελ 242).
ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
Στον Δημόσιο Τομέα η άδεια είναι δύο (2) μέρες για κάθε ημέρα εξετάσεων σύμφωνα με τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα.
Όπως διαπιστώνεται και εσείς πουθενά δεν αναφέρεται συνάφεια με την ειδικότητα του εργαζομένου στην εταιρεία ,ουσιαστικά δηλαδή μιλάμε για απαγόρευση γνώσης. Η ενέργεια τους αυτή παίρνει μεγαλύτερη βαρύτητα γιατί ήταν σε γνώση τους η νομολογία και παρότι είχαν ενημερωθεί ΑΥΤΟΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΑΝ :
• Την απόφαση του ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ του 12/2006 ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΟΥΣΕ ΓΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΝΟΨΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΣΕ.
• Την απόφαση ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ του 05/2007 ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΣΣΕ 2007 ΑΦΟΥ ΕΚΕΙ ΕΝΗΜΕΡΩΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ.
Οι σωματειακές εκλογές που έγιναν πριν από μερικές μέρες δεν ευσταθούν ως δικαιολογία ότι δεν υπήρχε χρόνος (άλλωστε με πρακτικό συμφωνίας που υπογράφηκε κατά τη περίοδο των βουλευτικών εκλογών με ΟΡΙΑΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΣΤΟ Δ.Σ. ΧΑΡΙΣΑΝΕ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ ΠΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΧΕ ΕΠΙΔΙΚΑΣΕΙ)και επειδή οδεύουμε ολοταχώς για την καταγγελία της ΣΣΕ 2007 ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΑΝΟΜΗ-ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΑ ΡΥΘΜΙΣΗ ΠΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΤΥΧΕΙ ,ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ, ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ .
ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ
Υ.Γ.
Συγχωρέστε μου την ανωνυμία η οποία γίνεται για προφανής λόγους προστασίας μου.