Το στριπτίζ του Καραμανλή...

... . Του Αγίου . ... Η άνοδος του Καραμανλή στην εξουσία συνοδεύτηκε από το αίσθημα μιας ιδιόμορφης ανακούφισης από τα ευρύτερα κοινωνικ...

...

. Του Αγίου
. ...
Η άνοδος του Καραμανλή στην εξουσία συνοδεύτηκε από το αίσθημα μιας ιδιόμορφης ανακούφισης από τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, ακόμα και πέραν του χώρου που παραδοσιακά ψήφιζε ΝΔ. Η καλά διαρθρωμένη προπαγανδιστική εκστρατεία του απαντούσε ικανοποιητικά στο κοινωνικό αίτημα για κάθαρση του δημόσιου βίου στο πλαίσιο ενός διαφορετικού-σύγχρονου πνεύματος διακυβέρνησης. Το σύνθημα «επανίδρυση του κράτους» και η φιλολογία περί ρήξεως με τους νταβάδες έπιασαν τόπο. Δεν χρειάστηκε, όμως, να περάσουν περισσότερα από τέσσερα χρόνια για να διαπιστωθεί ότι το μήνυμα που χρησιμοποίησε ο Καραμανλής κατά την εκστρατεία ανόδου του, αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της εξουσίας του.
Δίχως διάθεση, γνώση και στρατηγική πολιτικής εμπέδωσης της αναδιάρθρωσης των θεσμών της Πολιτείας με κατεύθυνση την εξυγίανση του κρατικού μηχανισμού, του κομματικού συστήματος και του σεβασμού στον διαχωρισμό των εξουσιών, ο κ. Καραμανλής ήταν αναμενόμενο να καταλήξει σε ένα αντιαισθητικό και θλιβερό διαχρονικό στριπτίζ.
Σήμερα, ο βασιλιάς είναι γυμνός: Ανήμπορος να εφαρμόσει πολιτικές που υπερηφάνως διακηρύττει (παιδεία, ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, κλπ), ανίκανος να προασπίσει το πρωθυπουργικό του κύρος (βλέπε υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, διασυρμός Βαρθολομαίου και Ζαχόπουλου, ροζ dvd στο γραφείο του, κλπ), θεατής υπουργικών αποφάσεων και συμπεριφορών για τις οποίες περιορίζεται να εκφράσει, μέσω διαρροών στον τύπο, τη δυσαρέσκειά του.
Τώρα το μήνυμα της καμπάνιας του γύρισε μπούμερανγκ εις βάρος του, απογοητεύοντας ακόμη και τους πιο εύπιστους υποστηρικτές του κόμματός του. Η πολιτεία – Καραμανλή αντί για την επανίδρυση του κράτους, χαρακτηρίζεται από την εκθεμελίωση των ελάχιστων δημοκρατικών θεσμών που αναπτύχθηκαν για την εμπέδωση της διαφάνειας στο δημόσιο βίο και από την αναβίωση μεθόδων και παραδοσιακών τακτικών, που αφελώς θεωρούσαμε ότι είχαν ξεπεραστεί:
Κομματοκρατία, ευνοιοκρατία, διαπλοκή και συναλλαγή με τους νταβάδες, συγκεντρωτισμός και κυβερνητική αυθαιρεσία με παρακυβερνητικές κουμπαριές, ήρθαν για να αντικαταστήσουν ένα αμφιλεγόμενο, κουρασμένο και σάπιο σύστημα, που προκαλούσε δυσθυμία στον πολίτη.
Η εικόνα του ανθρώπινου, ζεστού και προσηνή Καραμανλή, μέσα σε τέσσερα χρόνια άσκησης της εξουσίας, μεταβλήθηκε σε μία τραγική πολιτική καρικατούρα, απομακρυσμένη από την κοινωνική πραγματικότητα, που επαναλαμβάνει μονότονα τα ίδια συνθήματα, τα οποία η πολιτική του εξευτέλισε, δίχως να αντιλαμβάνεται ότι μπορεί με την κατάλληλη προπαγάνδα να κοροϊδέψεις πολλούς για λίγο και λίγους για πολύ, αλλά ποτέ πολλούς για πολύ.
Το εξωφρενικότερο μάλιστα για το κοινό αίσθημα στη χώρα είναι ότι ενώ βρίσκεται στην πίστα της εξουσίας και πετάει ένα - ένα τα ρούχα του κάνοντας το στριπτίζ του, ο κ. Καραμανλής, δεν καταδέχεται να δώσει εξηγήσεις για τίποτα. Έχει μείνει μεν γυμνός, αλλά συνεχίζει να κινείται ως υπεράνω. Ίσως, κάποιος πρέπει να του εξηγήσει ότι όταν ο βασιλιάς ξεγυμνώνεται, αναγκαστικά κατεβαίνει από το θρόνο και απολογείται!