. Για να τελειώνουμε κάποια στιγμή με το θέμα του ονόματος, προτείνω στους διεθνείς μεσολαβητές να προτείνουν στις δύο χώρες την υιοθέτηση ...
Για να τελειώνουμε κάποια στιγμή με το θέμα του ονόματος, προτείνω στους διεθνείς μεσολαβητές να προτείνουν στις δύο χώρες την υιοθέτηση της εξής σύνθετης ονομασίας (με όχι γεωγραφικό αλλά αρκούντως διευκρινιστικό προσδιορισμό):
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
(Republic of Allegedly Makedonia)
obiter dictum
------------------------------------------
Το κόλπο του ελληνικού βέτο στο Νάτο σχεδιάστηκε για να δεσμεύσει όχι τα Σκόπια αλλά την Ελλάδα της οποίας ο λαός ήταν αντίθετος σε σύνθετη ονομασία αλλά και διακατεχόμενος από τάσεις ανυποταξίας σε αγκιτάτσιες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα όμως άντε να τολμήσει η ελληνική κυβέρνηση να υπαναχωρήσει μετά την επίτευξη συμφωνίας στις διαπραγματεύσεις που έρχονται.
Από την αρχή αυτό ήταν το μεγάλο ερωτηματικό, με ποιον τρόπο η ελληνική κυβέρνηση θα καταφέρει να περάσει ένα "Νέα ή Άνω Μακεδονία" χωρίς να κάνει πίσω λόγω ασφυκτικών πιέσεων και χωρίς να πέσει.
Γι αυτό όλα πήγαν μια χαρά και τρίβουμε τα μάτια μας με τον ελληνικό τσαμπουκά.
Καταλάβατε ή να κάνω και κακά;
Εκλεκτοί και αγαπημένοι μου φίλοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημαντικά νέα και διαπιστώσεις όπως πάντα.
“Εμμονή μέχρι τέλους στην «κόκκινη γραμμή»”
«Ο διπλωματικός πόλεμος δε έχει ακόμη κριθεί. Θα τον έχουμε κερδίσει, όταν πετύχουμε μια αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων» δηλώνει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Α. Παπανδρέου, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και στον δημοσιογράφο Κ. Παπαδιόχο. Παράλληλα τονίζει, με αφορμή το εθνικό μέτωπο που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του ενόψει της Συνόδου στο Βουκουρέστι, ότι «η αξιωματική αντιπολίτευση ανταποκρίνεται στον ρόλο της με θεσμική ευθύνη» και θα συνεχίσει να συμβάλει ενεργά στην αντιμετώπιση αυτών των θεμάτων. Αναφερόμενος στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκφράζει την αντίθεση του «σε κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να εκποιήσει την δημόσια περιούσια» και υπογραμμίζει ότι «για εμάς το ζητούμενο είναι πολιτικές που ενθαρρύνουν τις επενδύσεις, αλλά να το κάνουν σε ένα πλαίσιο διαφάνειας και διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος».
Υπεύθυνος στάση μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης με υψηλό συναίσθημα ευθύνης και με συναίσθηση του καθήκοντος για ένα διαρκή αγώνα υπέρ του λαού και των λαϊκών στρωμάτων και συμφερόντων.
Θέλω να υπενθυμίσω ότι την εποχή του Σημίτη με τις αντικειμενικά μεγάλες επιτυχίες της εξωτερικής πολιτικής μας (ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, Συμφωνία Ελσίνκι κλπ) ,τα γεγονότα αυτά ελάχιστα βάρυναν στην κατρακύλα για το ΠΑΣΟΚ των δημοκοπικών ευρημάτων. Όλοι ασχολούνταν τότε με «κατσαρίδες » στα Νοσοκομεία, το πόσο κάνει το ματσάκι του μαϊντανού , την καθημερινή ανασφάλεια κλπ .
Έτσι και τώρα .Η ιστορία του Βουκουρεστίου ελάχιστα θα βαρύνει στην ζυγαριά των τωρινών και μελλούμενων δημοσκοπήσεων. Ο Έλληνας αισθάνεται και καταλαβαίνει την τσέπη του και εκεί είναι το Βατερλό της ΝΔ. Δεν υπάρχουν χρήματα , η ανεργία δείχνει τα δόντια της και η ανασφάλεια είναι το χαρακτηριστικό που εισπράττει ο μέσος Έλληνας. Όλα αυτά παίζουν τον καθοριστικό λόγο στον Νεοέλληνα . Δια τούτο όλοι πια λένε :
Οι μήνες των είναι μετρημένοι
Με εκτίμηση
babis
και γιατι κατάφερε να περάσει το
ΑπάντησηΔιαγραφήνέα/ανω/κατω/πέραδωθεΜακεδονία
ΤΩΡΑ ??
Όσοι θεωρούν ότι έχει περάσει η σύνθετη ονομασία ήδη, είναι τα πρώτα θύματα του σχεδίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή?
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΑΡΔΑΡΙΑ
τέλος!
Όλες οι μαλακίες για τα Σκόπια ποσταρίστηκαν εκτός από το αποκαλυτπικό, κατάλληλο για Βραβείο Πούλιτζερ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλη η αλήθεια για τη Μακεδονία
Ποιούς ενοχλεί άραγε?
.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΑΡΔΑΡΙΑ
.
giati DEN ta katalaveno ola afta???
ΑπάντησηΔιαγραφή1:25 πμ
ΑπάντησηΔιαγραφήη πλακα με κανεις η το κολο με πιανεις
ποιο ακριβώς?
ΑπάντησηΔιαγραφήφύγε ρε μαλάκα takis λύκε
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ το είδα πρώτο το μωρό
που το είδες το μωρό...
ΑπάντησηΔιαγραφήαιντέεεεεεεε!
Καλά ρε τυφλός είσαι?
ΑπάντησηΔιαγραφήτο 1:25 πμ τι είναι?
πήγαινε στο προφίλ της
βαριέμαι..
ΑπάντησηΔιαγραφήεχω καλύτερη παρέα!
κατάλαβα... εγώ προτιμώ αυτή τη παρέα αν και λέει κάτι τρελά για Λιαντίνηδες, αυτοκτονίες κτλ. αλλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήόλοι παιρνάμε τέτοιες κρίσεις κάποια στιγμή
http://i28.tinypic.com/28hjyw5.jpg
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Άντε malakes και εις ανώτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Μακεδονία έμεινε στον kolo μας σαν αρχίδι ξεχασμένο, παρά την κατηγορηματική αντίθεση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών το 1992..
Το ασφαληστρικό νομοσχέδιο μας κάθησε σαν poutsa στον λαιμό επειδή την ίδια στιγμή εμείς κοιτούσαμε κατά τα Σκόπια..
Μας άρμεγαν οι Καραμανλαίοι Σημιταίοι Βενιζελαίοι κανονικά από τα βυζιά με τα σκάνδαλα των Ζαχοπουλαίων Βαρθολομαίων, Κουμπάρων, Υποκλοπαίων, Δομημένων Τραπεζών με τα επιτόκια, Εκποιήσεων και άλλων, ρουφώντας αυτοί το γάλα μας κι εμείς τ' arxidia τους..
Ο ΟΑΕΕ δεν έχει μπαγιόκο να πληρώσει τις συντάξεις και τα δώρα του Απριλίου, και αν κάποιος από τα Σκόπια του υποσχόταν ότι θα του έβρισκε, όχι Μακεδονία απλώς, αλλά Μακεδονία ξακουστή της μάνας της καμάρι θα τα βάφτιζε..
Άντε ύπνοι καλό ξημέρωμα!
επωνύμως
ΣΚΟΠΙΑΝΗ Η ΝΥΦΗ ΤΟΥ ΜΠΟΥΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί θα διερωτώνται γιατί τέτοια επιμονή του Μπούς να στηρίζει τα Σκόπια,σε βάρος
του μόνιμου συμμάχου της χώρας του,της Ελλάδας.
Όλα έχουν την εξήγησή τους.Και τίποτε δεν είναι τυχαίο.Ό απερχόμενος και κακή τη μοίρα
Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζόρτζ Μπούς έχει συγγενικούς δεσμούς με το γειτονικό μας κρατίδιο,
πού ξαφνικά παραφούσκωσε σαν διάνος και νόμισε ότι μπορεί να γίνει ο...χωροφύλακας
της περιοχής.
Σύμφωνα λοιπόν με τους γνωρίζοντες,ο αδελφός του Μπούς έχει παντρευτεί τη σκοπιανή
κόρη της μεγάλης οικογένειας Μοϊσόφ,ο οποίος είχε χρηματίσει υπουργός Εξωτερικών !!
επί Τίτο και πρέσβης της Γιουγκοσλαβίας στην Ουάσιγκτον !
Είχε λοιπόν προσωπικούς λόγους ο Μπούς να δώσει στα Σκόπια το όνομα "Δημοκρατία
της Μακεδονίας"
Πολλές φορές η συγγένεια υπέρτερεί της πολιτικής.....
εφημ. ΠΑΡΟΝ 6 - 4 - 2008
ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ
Ο αδελφός μήπως είναι (απλά ρωτώ) ο Κυβερνήτης της Φλόριδας
που στην πρώτη εκλογή του αδελφού ( κόντρα στον Αλ Γκόρ) εγιναν
καλπονοθείες και για αυτό είχανε επαναληπτικές εκλογές ?
Γιατί αν είναι έτσι ε!! τότε έχει ο Πρόεδρος αναλάβει μεγάλες υπόχρεώσεις
και για αύτό φρόντισε να εντάξει την περιοχή των Σκοπίων στα σχέδια
των ΗΠΑ ώστε και να φύγει από την προεδρία να υπάρχει το ενδιαφέρον
των ΗΠΑ για αυτό το κράτος...Δηλαδή έχουμε μπλέξει πολύ άσχημα...
και πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση ,διότι οι καιροί ου μενετοί.....
ETHEROVAMON
ανώνυμε 12.15
ΑπάντησηΔιαγραφήΚράτα λίγο πισινή... σε λίγο καιρό θα τρίβεις τα μάτια σου με τον Καραμανλή.
Από ότι κατάλαβα σου ήρθε μεγάλο "τούβλο" στο κεφάλι με το ΒΕΤΟ (δεν το περίμενες ε!?)
Κρατήσου... γιατί έρχονται τα καλύτερα...!!!
Όσο για τις διαπραγματεύσεις που έρχονται περίμενε να δείς που θα καταλήξουνε κ μετά τα ξαναλέμε....
ΠΟΝΕΣΕ ΠΟΛΥ Ε!?
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://athensfront.blogspot.com
Από ότι κατάλαβα σου ήρθε μεγάλο "τούβλο" στο κεφάλι με το ΒΕΤΟ (δεν το περίμενες ε!?)
ΑπάντησηΔιαγραφή------------------
Το αντίθετο.
Το ερώτημα εξ αρχής ήταν πως θα γίνει να επιστρέψει η Μπακογιάννη με μια τελική συμφωνία για Νέα ή Άνω Μακεδονία και να μη σηκώσουν τη χώρα ΛΑ.Ο.Σ. και εκκλησία και να μην ρίξει την κυβέρνηση η "μακεδονομαχική" της φράξια.
Η απάντηση ήταν πρώτα βέτο-μετά διαπραγμάτευση. Win-win.
O MAΛΑΚΑΣ ο Τakis πού βόσκει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑΤΙ ΜΠΛΟΚΑΡΕ η είσοδος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ; Μήπως διότι όρθωσε το ανάστημά του υπέρ των Ελλήνων ο Νικολά Σαρκοζί στο δείπνο των ηγετών στο Βουκουρέστι; Ή απλώς και μόνο διότι δεν υπήρχε νομικός τρόπος για να υπερβούν οι Αμερικανοί την άρνηση της Ελλάδας; Ισχύει σαφώς το δεύτερο. Αλλά στη δύσκολη στιγμή όλοι ψάχνουν έναν φίλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΝΑΙ ΔΕΞΙΟΣ, χωρίς ξενερώματα τύπου «μεσαίου χώρου». Είναι Ατλαντιστής- και όχι αντιαμερικανός όπως ο σοσιαλιστής Θαπατέρο. Και από την 1η Ιουλίου θα είναι πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου μετακομίζει το Σκοπιανό. Αν όμως ο Νικολά αναδείχθηκε ως «αδελφή ψυχή» Κώστα και Ντόρας στο Μακεδονικό, δεν είναι γιατί θυμήθηκε τις θεσσαλονικιώτικες ρίζες του. Αυτό ήταν ένα έξυπνο επικοινωνιακό τέχνασμα για να πιάσει τόπο η παρέμβασή του στην ελληνική κοινή γνώμη. Η ΑΝΑΜΕΙΞΗ Σαρκοζί στο Σκοπιανό είναι μια κλασική διπλωματική πιρουέτα. Η Γαλλία είναι με το ένα πόδι στο ΝΑΤΟ από εποχής Ντε Γκωλ. Άρα δεν έχει πρόβλημα να κάνει μαγκιές. Το Παρίσι συζητά να βάλει και το άλλο πόδι, μόνο όμως αν οι Αμερικανοί δώσουν πράσινο φως σε μια ουσιαστική αναβάθμιση της ευρωπαϊκής άμυνας. Δύσκολα ώς αδύνατα πράγματα δηλαδή. Στα Δυτικά Βαλκάνια, οι Γάλλοι δεν έχουν συμφέροντα. Και ο Σαρκοζί είναι πολιτικό ζώον ώστε να γνωρίζει πως ο Μπους είναι τελειωμένος. Πριν από δεκαπέντε ημέρες, άλλωστε, δέχθηκε στο Μέγαρο των Ηλυσίων τον Τζον ΜακΚέιν.
ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΤΟΝ Καραμανλή, ο Σαρκοζί επιχειρεί να ξανακάνει τη Γαλλία πρώτο Ευρωπαίο εταίρο της Ελλάδαςόπως ήταν επί Μιτεράν. Αν ανταγωνίζεται κάποιον, είναι τους Γερμανούς. Με την υποστήριξη στο Σκοπιανό, το Παρίσι θέλει να ασφαλίσει το αίτημα που έχει εδώ και καιρό για μια γενναιόδωρη ελληνική κίνηση στα εξοπλιστικά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Δεν υπάρχουν δωρεάν δείπνα.
"Της Δήθεν Μακεδονίας..."
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Ο!!!!!
Η ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ Η ΕΛΛΗΝΕΣ.ΔΙΑΛΕΧΤΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κυριακή 13/4 στις 16:00 όλοι στο Πεδίον του Άρεως στην ΕΙΡΗΝΙΚΗ συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την κατάντια της αγαπημένης μας ομάδας, για τον ΠΑΟ μας. ΌΛΟΙ εκεί για να αλλάξουμε την ιστορία, όλοι εκεί για να καταλάβουν οι αποτυχημένοι υπεύθυνοι ότι ο λαός του ΠΑΟ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΛΛΟ. Στείλε το μήνυμα παντού. Ο ΠΑΟ ΣΟΥ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΓΝΟΕΙΣ. ΕΣΥ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΕΣΥ ΘΑ ΦΕΡΕΙΣ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ. ΚΥΡΙΑΚΗ 13/4 στις 16:00 όλοι στο Πεδίον του Άρεως. Ο ΠΑΟ ΣΟΥ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς τη βγαλουν Αμερικανικη Μακεδονια
ΑπάντησηΔιαγραφή