. Γράφει ο Γ . Παπαγιαννόπουλος . Αγαπητοι φιλοι, ειναι πολυς καιρος που ηθελα να πω την γνωμη μου για ορισμενες καταστασεις που διαιωνιζο...
Γράφει ο Γ. Παπαγιαννόπουλος
.
Αγαπητοι φιλοι, ειναι πολυς καιρος που ηθελα να πω την γνωμη μου για ορισμενες καταστασεις που διαιωνιζονται αρκετα χρονια χωρις να θελουμε να κουναμαι το δακτυλακι μας επειδη φοβομαστε να μην χασουμε την καρεκλα με το μπουγελο το μελι που εχουμε μπροστα μας.Εχω γυρισει σχεδον ολο τον κοσμο και ειτε θελω ειτε οχι, συγκρινω την Ελλαδα μας με ολα τα υπολοιπα κρατη.Δεν θα σας κουρασω με πολλα λογια αλλα θα ηθελα, ΕΥΓΕΝΙΚΟΤΑΤΑ, να σας πω γνωμη μου για δυο - τρια θεματα που μας καινε την τελευταια περιοδο.
1. Ποιος και γιατι κατηργησε απο το Ελληνικο λεξειλογιο τις λεξεις ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΣΥΓΝΩΜΗ;;;...
2. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι τρωγομαστε για το Σκοπιανο θεμα. Κανουμε τοσα εξοδα Αμερικη, εδω και εκει και χανουμε την ωρα μας για τα πατημενα σκατα που εχουμε για γειτονες. Με την σημαια μας και την καρικατουρα του κ. Καραμανλη απεδειξαν σε ποσο χαμηλο επιπεδο βρισκονται. Λιγες κουβεντες και να τελειωνουμε. ΔΕΝ δεχομαστε καμια ονομασια, μονη ειτε διπλη, που να περιεχει το ονομα Μακεδονια. Διορια να το σκεφτουν τους δινουμε 12 ωρες. Εαν δεν απαντησουν η δεν συμφωνησουν τοτε τους κλεινουμε τα συνορα και να πανε να κανουν τις δουλειες τους απ'οπου αλλου θελουν. Και για να μην κανουμε τα ιδια με την πρωτη φορα που πηρε τα ιδια μετρα ο Παπανδρεου, εννοω οταν τα τσεπονανε οι φυλακες των συνορων και το λαθρεμποριο καυσιμων και τροφιμων ειχε φτασει στα υψη, να μπη ο στρατος. Δεν εχουμε να φοβηθουμε κανεναν. Ο Μπους? Αφ'ενος να κυταξει τα χαλια της Αμερικης και αφ'ετερου δεν εχει καμια δουλεια ν'ανακατεβεται σε θεματα που αφορουν δυο ομορα κρατη. Δηλαδη, εμεις δεν μπορουμε να βρουμε ακρη με τα σκοπια και δεχομαστε αυτους που τα εχουν κανει σκατα οπου εχουν βαλει το χερακι τους; Απο την αλλη μερια, ΠΟΤΕ δεν εχουμε δει κανενα καλο απο την Αμερικη, περιμενεται τωρα; ΝΑΤΟ και πρασινα αλογα. Ποιο ΝΑΤΟ; Τουρκια και Κυπρος ητανε στο ΝΑΤΟ οταν αμερικανοι πιλοτοι σε τουρκικα αεροπλανα εδιαχναν τα δικα μας για να μην υποστηριξουμε την Κυπρο. Μακρια μας και στον διαβολο να πανε. Οπωσδηποτε ευχαριστω Γαλλια, Ιταλια Ισπανια, Βελγιο, καθως και τα υπολοιπα κρατη, για την υποστηρηξι τους και καλα θα κανουν να σχεφτουν για μια ενομενη Ευρωπη με κρατη που δεν θα ειναι τσιρακια των Αμερικανων... Και για να τελειωνω με τα Σκοπια, νομιζω οτι ειναι πολυ σωστο και αναγκαιο να γινει δημοψηφισμα με κυρια ερωτηση αν θελουμε να αναφερεται το ονομα Μακεδονια στην ονομασια που θελουν να εχουν.
3. Για την Τουρκια; Περιμενα μεγαλυτερη σοβαροτητα απο τους αρχηγους τους. Τα νταηλικια περασανε και ηδη επρεπε να το ειχαν παρει χαμπαρει. Εαν ενδιαφερονται να βελτιωσουν την χωρα τους, θα πρεπει οι ενεργειες τους να περιεχουν και καποια σοβαροτητα. Η ποιοτικη και οικονομικη καταστασις τους ειναι χαλια. Η φτωχια και το χαλι της Ανατολιας δεν περιγραφεται. Αλλα, αυτο που θα μπορουσαμε να κανουμε και τα δυο κρατη, ειναι να υπογραψουμε μια συμφωνια για 999 χρονια αναφεροντας οτι κανενας δεν θα πειραξει τον αλλον. Το αποτελεσμα; Θεαματικο. Ελαττωση στρατου και οπλικων συστηματων τουλαχιστον κατα 80%. Και ολα αυτα τα χρηματα για διατροφη στρατευματων και οπλισμου να τα διαθεσουμε για την βελτιωσι μας [ Νοσοκομεια, Σχολια, κλπ]. Εμεις τουλαχιστον κατι ειμαστε, αυτοι δεν βλεπουν τα χαλια τους;; Επισης, Αιγαιον και Ιονιο ειναι γεματο πετρελαιο. Εμεις, Τουρκια και, αν δεν φτανουν τα οικονομικα μας, και αλλο Ευρωπαικο κρατος, δεν μπορουμε να το εκμεταλευτουμε; Εχουμε αφησει το Αραπαδες να γινουν ..... δισεκατομυριουχοι και εμεις... κυτταμε τον ηλιο.. Τι ειπατε;; Δεν μας αφηνουν οι Αμερικανοι; Ενοειτε αυτους που πηγαν να επιβαλλουν την Δημοκρατια στην Γιουγκοσλαβια, Ιρακ, Αβγανισταν, κλπ; Ολος ο κοσμος τους εχει χεσμενους και εμεις περισσοτερο, και το ξερουν αυτο πολυ καλα.... και χαιρομαι που το ξερουν. Το μονο Ευρωπαικο κρατος που χρειαζεται βιζα ειναι η Ελλαδα. Ειπαν ν'αλλαξουμε διαβατηρια. Τ'αλλαξαμε και παλι βιζα ζητανε. Τους φτυνω..
4. ΔΕΗ. Οταν εγω, και ο καθ'ενας μας, κανω συμβαση με την ΔΕΗ να μου δωση ρευμα και οταν δεν το πληρωσω να μου το κοψει, απαιτω να εχω ρευμα. Τα προβληματα τους να τα λυσουν με τους αρμοδιους. Αισχος για την στασι τους. Και κατι αλλο. Απο πριν πολλα χρονια, ολη η κοστα της Ολλανδιας και αλλων βορειων κρατων ειχε γεμισει με φωτοβολταικα συστηματα που, οπως ολοι ξερουμε, σπανια εχουν ηλιο η/και αερα. Εμεις τα εχουμε ολα, ολο τον χρονο και διαπραγματευομαστε την αγορα 3 η 4 Γερμανικων εργοστασιων με λιγνιτη. Δηλαδη, τα πετανε αυτοι και τα μαζουμε εμεις. Και οχι μονον αυτο, αλλα θα κανουμε και εισαγωγη λιγνιτη. Δεν ντρεπομαστε λιγακι; Αντι να γεμισουμε την Ελλαδα με φωτοβολταικα συστηματα, να πληρωνουμε πιο φτηνο ρευμα, να πουλαμε ρευμα, οικονομια νερου και εισαγωγης λιγνιτη, κανουμε ακριβως το αντιθετο. Και να κανουμε και ενα εργοστασιο κατασκευης φωτοβολταικων και αιολικων συστηματων ουτως ωστε να μην τα εισαγαγουμε απο Ευρωπη η Ιαπωνια. Οπωσδηποτε, δεν ειμαστε ηληθιος λαος, το αντιθετο, αλλα, αυτο που μας εχει φαι ολους ειναι το πως θα τα "οικονομισουμε". Με τα φωτοβολταικα δεν εχει μιζα.... Αλλη μια φορα " αισχος". Μηπως εχετε ακουσει για την ΥΔΡΙΑΔΑ; ΜΗΔΕΝ εξοδα, κανενας δεν ειναι επανω και μεσω φωτοβολταικου συστηματος, βγαζει 73 τονους νερο την μερα, με ολα τα συστατικα που εχει το νερο που πινουμε. Με το φωτοβολταικο συστημα λοιπον, και νερο καθαρο βγαζουμε και ρευμα χωρις εξοδα θα εχουμε.
Και για να μην σας ζαλιζω αλλο, ο κ, Καραμανλης, για δευτερη φορα στην Ελλαδα, φερθηκε σαν πραγματικος αρχηγος κρατους και ειμαστε μαζυ του μεχρι το τελος για το Σκοπιανο. Οσο για τα αλλα θεματα που ανεφερα ανωτερω, καλα θα κανει να δραστηριοποιηθει και ν'αλλαξει τα πραγματα και ας χασει τις επομενες εκλογες, αλλα θα μεινει στην ιστορια. Αν και νομιζω οτι η πλειονοτητα των Ελληνων συμφωνει με τα οσα ανεφερα.
Συγνωμη που σας εφαγα λιγο απο τον χρονο σας και σας ευχαριστω.
------------------------------------------------------------
ποιος ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΡΕ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΦΕΛΛΙΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΤΗ ΨΥΧΡΑ.ΔΕΣ, ΛΙΜΑΝΙΑ .ΔΕΗ.ΟΤΕ,ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ,ΤΑΧ.ΤΑΜ.ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά ο τύπος είναι γραφικός... Ό,τι να 'ναι! Όλα πανεύκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσε τις ανορθογραφίες ο "Ελληνάρας".
Μόνο για το καπάκι της μουστάρδας δε μας είπες κ. Παπαγιαννόπουλε. Να πεις στον κολλητό σου να σε κάνει υπουργό εξωτερικών.
Αντε, να πάρουμε και την Πόλη!
ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΜΟΥ..........ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΛΥΓΜΕΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κόλπο του ελληνικού βέτο στο Νάτο σχεδιάστηκε για να δεσμεύσει όχι τα Σκόπια αλλά την Ελλάδα της οποίας ο λαός ήταν αντίθετος σε σύνθετη ονομασία αλλά και διακατεχόμενος από τάσεις ανυποταξίας σε αγκιτάτσιες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα όμως άντε να τολμήσει η ελληνική κυβέρνηση να υπαναχωρήσει μετά την επίτευξη συμφωνίας στις διαπραγματεύσεις που έρχονται.
Από την αρχή αυτό ήταν το μεγάλο ερωτηματικό, με ποιον τρόπο η ελληνική κυβέρνηση θα καταφέρει να περάσει ένα "Νέα ή Άνω Μακεδονία" χωρίς να κάνει πίσω λόγω ασφυκτικών πιέσεων και χωρίς να πέσει.
Γι αυτό όλα πήγαν μια χαρά και τρίβουμε τα μάτια μας με τον ελληνικό τσαμπουκά.
Καταλάβατε ή να κάνω και κακά;
Εκλεκτοί και αγαπημένοι μου φίλοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημαντικά νέα και διαπιστώσεις όπως πάντα.
“Εμμονή μέχρι τέλους στην «κόκκινη γραμμή»”
«Ο διπλωματικός πόλεμος δε έχει ακόμη κριθεί. Θα τον έχουμε κερδίσει, όταν πετύχουμε μια αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων» δηλώνει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Α. Παπανδρέου, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και στον δημοσιογράφο Κ. Παπαδιόχο. Παράλληλα τονίζει, με αφορμή το εθνικό μέτωπο που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του ενόψει της Συνόδου στο Βουκουρέστι, ότι «η αξιωματική αντιπολίτευση ανταποκρίνεται στον ρόλο της με θεσμική ευθύνη» και θα συνεχίσει να συμβάλει ενεργά στην αντιμετώπιση αυτών των θεμάτων. Αναφερόμενος στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκφράζει την αντίθεση του «σε κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να εκποιήσει την δημόσια περιούσια» και υπογραμμίζει ότι «για εμάς το ζητούμενο είναι πολιτικές που ενθαρρύνουν τις επενδύσεις, αλλά να το κάνουν σε ένα πλαίσιο διαφάνειας και διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος».
Υπεύθυνος στάση μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης με υψηλό συναίσθημα ευθύνης και με συναίσθηση του καθήκοντος για ένα διαρκή αγώνα υπέρ του λαού και των λαϊκών στρωμάτων και συμφερόντων.
Θέλω να υπενθυμίσω ότι την εποχή του Σημίτη με τις αντικειμενικά μεγάλες επιτυχίες της εξωτερικής πολιτικής μας (ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, Συμφωνία Ελσίνκι κλπ) ,τα γεγονότα αυτά ελάχιστα βάρυναν στην κατρακύλα για το ΠΑΣΟΚ των δημοκοπικών ευρημάτων. Όλοι ασχολούνταν τότε με «κατσαρίδες » στα Νοσοκομεία, το πόσο κάνει το ματσάκι του μαϊντανού , την καθημερινή ανασφάλεια κλπ .
Έτσι και τώρα .Η ιστορία του Βουκουρεστίου ελάχιστα θα βαρύνει στην ζυγαριά των τωρινών και μελλούμενων δημοσκοπήσεων. Ο Έλληνας αισθάνεται και καταλαβαίνει την τσέπη του και εκεί είναι το Βατερλό της ΝΔ. Δεν υπάρχουν χρήματα , η ανεργία δείχνει τα δόντια της και η ανασφάλεια είναι το χαρακτηριστικό που εισπράττει ο μέσος Έλληνας. Όλα αυτά παίζουν τον καθοριστικό λόγο στον Νεοέλληνα . Δια τούτο όλοι πια λένε :
Οι μήνες των είναι μετρημένοι
Με εκτίμηση
babis
.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΑΡΔΑΡΙΑ
.
Έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ Παπαγιαννόπουλε. ΑΠΟΛΥΤΟ. Να διώξει και τον Φοραδοτραγιάσκα από την κυβέρνηση να γίνουμε κράτος!!! Και μην ξεχάσω και τη Ντόρα. Πόδι τώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε,,, ο Μιλοσεβιτς σε ελληνικη εκδοση!
ΑπάντησηΔιαγραφήCOOOOOOL!!!!!
Ελατε να διαλυσουμε την ελλαδα, ολοι μαζι με μια φωνη, μαγκια κλανια και κωλο φινιστρινι.
ΟΥΣΤ μαλακα
takis
takis-gr.blogspot.com
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Μάνος Χατζιδάκις, Δυο Επιστολές
1. Είμαι μαζί σας
Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους εννόχλησαν τους 'Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. "Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι, γιατί δε ρίχνουν δακρυγόνα;" και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτησμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν, πως η όποια Ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπυλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπυλακισμός αρχίζει από το δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεοφωρείου, απ' τον καθηγητή και το δημόσιο λειτουργό, ως το δημόσιο υπάλληλο. Από τους αξιωματικούς και τους εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως, ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της Τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ' τη γροθιά του οργάνου της Τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλα, εξύβριση Αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων-, χειροδικία κατά της Αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η Εισαγγελική Αρχή θα του προσφέρει μία τραυματική αγανάκτηση ισόβια, ή τον επιζητούμενο από την Πολιτεία ευνουχισμό του.
Αυτή είναι μία καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια, όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ' αυτόν τον ένδοξο κατά τα άλλα τόπο μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα, να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους: Σκουφά, Μαυροματαίων και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επωνομαζόμενους χούλιγκαν. Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί οι αναρχικοί είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.
Δολοφονούνται πολίτες και δολοφόνοι δεν αποκαλύπτοναι. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η Πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα, που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Αντί να ευλογούμε το Θεό, που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δε συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.
Κορίτσια και αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας και σας αγαπώ.
Μάνος Χατζιδάκις, 1986
(απομαγνητοφώνηση της επιστολής όπως αυτή διαβάστηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο στην τηλεοπτική εκπομπή Αλ Τσαντίρι της Τρίτης 15.5.2007)
2. Αναρχικός: Ενας μύθος σύγχρονης καταδίωξης
Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...). Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:
• Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.
• Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.
Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.
Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.
• Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...)
• Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...)
Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.
Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».
Μάνος Χατζιδάκις
περιοδικό «Τέταρτο» (τεύχος 9, Ιανουάριος 1986)
[Περιέχεται στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις «Ικαρος»)]
Όπως αναδημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία στις 18.3.2007
Αυτος που εγραψε το αρθρο ειναι ενα γνησιο παραγωγο της Ελληνικης Παιδειας. Και το λεω αρνητικα.Ο νοων νοητω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπεξηγηση: Ενω δειχνει να ενδιαφερεται για τα διαφορα προβληματα ο τροπος προσεγγισης του ειναι επιδερμικα εθνικιστικος αλλα διολου εσωτερικα ουσιαστικος.
Προφανως προκειτε για ψηφοφορο του Καρατζαφερη. Κανει μπαμ αυτο
Aντί να ασχολείστε με πράγματα που δεν ξέρετε, ασχοληθείτε με τη σκληρή πραγματικότητα. Ακρίβεια, ανεργία, αναξιοκρατία, διαφθορά, σκάνδαλα παντού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ ο κόσμος έχει δώσει από πέρυσι κοντά 200 εκατ. Ευρώ για τους πυρόπληκτους της Ηλείας και αυτοί δεν έχουν πάρει τίποτα.
Τα δομημένα ομόλογα έφαγαν τα λεφτά για το ασφαλιστικό του κόσμου και τα πουλημένα μέσα, κοντεύουμε να κάνουνε το καταλληλότερο, εθνικό ήρωα για το αυτονόητο.
Aν ο κόσμος καταλάβει τι γίνεται, δεν υπάρχει περίπτωση θα τους εκδιώξει από την εξουσία κακήν κακώς.
7 Απρίλιος 2008 9:01 πμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου ρε μαλάκα παντογνώστη που ξέρεις τι ξέρουμε και τι δεν ξέρουμε!!! Ελπίζω, επειδή είσαι παντογνώστης, πως ξέρεις ήδη ότι σου έχω γαμήσει την μάνα και ότι έδωσα χρήματα στο πατέρα σου για εκείνη την εγχείρηση αλλαγής φύλου που ήθελε να κάνει τόσα χρόνια...
Άντε malakes και εις ανώτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Μακεδονία έμεινε στον kolo μας σαν αρχίδι ξεχασμένο, παρά την κατηγορηματική αντίθεση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών το 1992..
Το ασφαληστρικό νομοσχέδιο μας κάθησε σαν poutsa στον λαιμό επειδή την ίδια στιγμή εμείς κοιτούσαμε κατά τα Σκόπια..
Μας άρμεγαν οι Καραμανλαίοι Σημιταίοι Βενιζελαίοι κανονικά από τα βυζιά με τα σκάνδαλα των Ζαχοπουλαίων Βαρθολομαίων, Κουμπάρων, Υποκλοπαίων, Δομημένων Τραπεζών με τα επιτόκια, Εκποιήσεων και άλλων, ρουφώντας αυτοί το γάλα μας κι εμείς τ' arxidia τους..
Ο ΟΑΕΕ δεν έχει μπαγιόκο να πληρώσει τις συντάξεις και τα δώρα του Απριλίου, και αν κάποιος από τα Σκόπια του υποσχόταν ότι θα του έβρισκε, όχι Μακεδονία απλώς, αλλά Μακεδονία ξακουστή της μάνας της καμάρι θα τα βάφτιζε..
Άντε ύπνοι καλό ξημέρωμα!
επωνύμως
Βρισκω μεγαλη ανοησια να γραφει καποιος ενα τρισελιδο σχολιο και να εχει την απαιτηση να το διαβασουν εδω μεσα και συν αυτο να το κανει κοπιες 3/4 φορες,γραψτε 2/3 λογια σταρατα με τη γνωμη σας και αφηστε τις μπουρδες
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΟΡΩ ΤΙ ΕΙΔΟΥς ΨΥΧΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΣΚΙΖΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ .ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΟΤΙ ΣΥΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ? ΕΛΕΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον Κύριο Χάνο Ματζηδάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας έπρηξες.
Πάντως αν το επαναλάβεις μερικές φορές ακόμη,μπορεί και να το εμπεδώσεις.
καθίστε να δούμε το όνομα που θα γραφούν τα διαβατήρια τους την εθνικότητα,και την επίσημη γλωσσά και ας πανηγυρίσουμε.Η πραγματικότητα είναι ότι ποτέ δεν θα σταματήσουν να θεωρούν ότι είναι μακεδόνες,τι να κάνουμε τόσους φίλους έχουμε γύρω γύρω άλλως ένας δεν βλάπτει.Είμαστε δεύτεροι στον κόσμο σε εξοπλιστικά προγράμματα πάντα κάποιος καλουλης ξένος θα μας αγαπάει,τουλάχιστον να μας το λέει,όχι σαν κάτι άλλους αχάριστους.Ηρεμήστε κανένας στον πλανήτη δεν πιστεύει ότι είναι μακεδόνες ,άλλα είναι τα παιχνίδια που παίζονται και κινεζοι να έλεγαν ότι είναι αυτοί, ναι θα τους έλεγαν οι φιλοι μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή