Μην δυσφημείτε την Ουγκάντα!

. Κι όμως, όποιος την επισκέπτεται διαπιστώνει ότι σε πολλούς τομείς η σύγκριση με την Ελλάδα την αδικεί... . Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον ...

.

Κι όμως, όποιος την επισκέπτεται διαπιστώνει ότι σε πολλούς τομείς η σύγκριση με την Ελλάδα την αδικεί...

.

Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον την επιστολή της κυρίας Έφης Σαρλή, η οποία προσπαθούσε να εξυπηρετήσει την άρρωστη αδερφή της, για την κατάσταση που επικρατεί στην Ολυμπιακή. Σε κάποιο σημείο της επιστολής αναφέρεται ότι αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στην Ουγκάντα.

Και σας ερωτώ αγαπητή κυρία Σαρλή: γιατί έχετε παρεξηγήσει τόσο πολύ την όμορφη Ουγκάντα; Γιατί όλοι εμείς οι νεοέλληνες όταν συμβαίνει κάτι στραβό επικαλούμαστε την Ουγκάντα;

Να σας εξηγήσω τι εννοώ, ξεκινώντας από το ιστορικό και παλιό αεροδρόμιο Έντεμπε το οποίο δε διαφέρει και πολύ από το δικό μας "Ελευθέριος Βενιζέλος". Τι κι αν είναι καινούργιο σχετικά και φτιαγμένο από Γερμανούς, εγώ το βρίσκω από κτηριακής άποψης πολύ κακόγουστο.

Στην Καμπάλα, την πρωτεύουσα της Ουγκάντα, που έχει τον ίδιο πληθυσμό με την Αθήνα, στο κέντρο της υπάρχουν πολυτελή ξενοδοχεία, τράπεζες, ουρανοξύστες, μεγάλοι δρόμοι χωρίς φανάρια βέβαια. Και εμείς που έχουμε φανάρια όμως τι καταλαβαίνουμε, αφού τα παραβιάζουμε συνέχεια; Εκεί οι οδηγοί καταφέρνουν και συνεννούνται και δε δημιουργείται μποτιλιάρισμα. Αντίθετα εδώ, στην ευρωπαΪκή χώρα, επικρατεί απόλυτο χάος στος δρόμους, η ταλαιπωρία είναι απίστευτη και κανένας υπεύθυνος δε συγκινείται.

Για να μη μιλήσω για το τι συνέβαινε στους δρόμους πριν από ένα μήνα περίπου όταν η ΔΕΗ είχε απεργία. Εκεί υπάρχουν και φτωχογειτονιές και πλούσια προάστια, τα οποία λάμπουν από καθαριότητα την οποία έχουν αναλάβει φυλακισμένοι μ' ειδικές στολές. Όσο για την Αθήνα, ειδικά στο κέντρο, δεν μπορώ να πω ότι χαρακτηρίζεται από καθαριότητα. Παντού υπάρχουν σκουπίδια, γίνονται έργα που δεν τελειώνουν ποτέ και χώρος για περπάτημα δεν υπάρχει πουθενά. Τ' αρχαία μνημεία είναι χορταριασμένα, εγκαταλελειμμένα ακόμα και η Ακρόπολη επί χρόνια έχει σκαλωσιές. Αντίθετα, έξω από την Καμπάλα δίπλα στους δρόμους υπάρχουν ειδικά διαζώματα για τους πεζούς. Χαίρεσαι να βλέπεις πράσινο, δέντρα, δάση εκεί.

Να μην πω για τ΄αξιοθέατά της, τον Νείλο, τους καταρράκτες, την εκβολή της λίμνης της Βικτώριας που σε σαγηνεύουν! Οι άνθρωποι εκεί, μπορεί να είναι φτωχοί μεν, αλλά είναι περήφανοι, γελαστοί, πρόθυμοι να σ' εξυπηρετήσουν, να σε φιλοξενήσουν και να σε βοηθήσουν, ακόμα και στις δημόσιες υπηρεσίες.

Εδώ βέβαια οι υπάλληλοι στις δημόσιες υπηρεσίες ούτε καλημέρα δε λένε στον κόσμο. Ακόμα και τα παιδιά, παρά τη φτώχεια, είναι γελαστά και ευγενικά και υποκλίνονται ακόμα και για μία καραμέλα.

Σχετικά με το κλίμα, παρ' όλο που βρίσκεται στον Ισημερινό, είναι πιο υγεινό και δροσερό απ' ό,τι στην Αθήνα. Εδώ η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται και δεν τολμώ να φανταστώ πώς θα είμαστε σε λίγα χρόνια.Και αναρωτιέμαι, αηδιασμένη από τα πάντα και τους πάντες στην Αθήνα, μήπως πρέπει να μεταναστεύσω στην Ουγκάντα;
Μια επισκέπτρια

-------------------------------