. (ρε παιδιά, δικός μας μοιάζει...) . Aπό το www.liberopoulos.gr . Ο Νικολά Σαρκοζί είναι ο δευτερότοκος γιος του Paul Sarközy de Nagy-Boc...
(ρε παιδιά, δικός μας μοιάζει...)
.
Aπό το www.liberopoulos.gr
.
Ο Νικολά Σαρκοζί είναι ο δευτερότοκος γιος του Paul Sarközy de Nagy-Bocsa, Ούγγρου μετανάστη, και της Andrée Mallah, κόρης γιατρού της Θεσσαλονίκης, που οι πρόγονοί του είχαν εγκατασταθεί εκεί από την Ισπανία τον 15ο αιώνα. Ούγγρος αριστοκράτης , αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ουγγαρία το 1944. Φτάνοντας στα γαλλο-γερμανικά σύνορα, κατατάχτηκε στην Λεγεώνα των Ξένων, όπου και υπηρέτησε μέχρι το 1048. Το 1049 παντρεύεται την Andrée Mallah, φοιτήτρια της Νομικής. Το 1959, τέσσερα χρόνια μετά την γέννηση του Νικολά, το ζεύγος χωρίζει και η Andrée Mallah μετακομίζει με τα παιδιά της στην οικία του πατέρα της, Benoît Mallah στη Γαλλία..
Ο Νικολά δεν ήταν και τόσο καλός μαθητής, αλλά καταφέρνει να πάρει το baccalauréat το 1973. Σπουδάζει Νομικά και πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Paris X και μετά την στρατιωτική του θητεία το 1978 αρχίζει να εργάζεται ως δικηγόρος, το 1981. Την ίδια χρονιά υποστηρίζει τη μεταπτυχιακή του εργασία με θέμα το δημοψήφισμα της 27ης Απριλίου 1969 σχετικό με την διοικητική αποκέντρωση και την μεταρρύθμιση της Γερουσίας.
Το 1982 παντρεύεται την Marie-Dominique Culioli, με την οποία αποκτά δύο παιδιά, τον Pierre και τον Jean. Μετά από ένα επίπονο διαζύγιο με την τελευταία, παντρεύεται το 1996 την Cecilia Ciganer-Albeniz με την οποία αποκτά ένα γιο, τον Λουί.
Η καριέρα του Νικολά Σαρκοζί στην πολιτική ξεκινά το 1976 όαν προσχωρεί στο γκωλικό κόμμα RPR και το 1977 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος του Neuilly-Sur-Seine. Το 1980 ηγείται της νεανικής επιτροπής υποστήριξης της υποψηφιότητας του Ζαν Σιράκ για τις προεδρικές εκλογές και το 1983 εκλέγεται δήμαρχος του Neuilly-Sur-Seine. Ήταν ο νεότερος δήμαρχος στην ιστορία της Γαλλίας, για δήμους άνω των 50.000 κατοίκων. Παρέμεινε δήμαρχος έως το 2002.
Το 1988 εκλέγεται βουλευτής και το 1993, με την ευρεία νίκη της δεξιάς στις βουλευτικές εκλογές, αναλαμβάνει το υπουργείο οικονομικών της κυβέρνησης του Εντοάρ Μπαλαντίρ. Το 1995 επιλέγει να υποστηρίξει τον τελευταίο για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, τις εκλογές όμως κερδίζει ο Ζακ Σιράκ. Το 1997 η δεξιά ηττάται στις βουλευτικές εκλογές, γεγονός που επαναφέρει τον Νικολά Σαρκοζί στο προσκήνιο. Η παραίτηση του Philippe Séguin το 1999 τον φέρνει στην προεδρία του κόμματος, ιδιότητα που θα κρατήσει μόνο για μερικούς μήνες, αφού στις ευρωεκλογές του 1999, το κόμμα του θα καταποντιστεί, καταλαμβάνοντας μόνο το 12,8% των ψήφων. Μετά την εξέλιξη αυτή, ο Νικολά Σαρκοζί αποσύρεται από την πολιτική σκηνή και συγγράφει ένα βιβλίο με τίτλο Libre (Ελεύθερος).
Το 2002 γίνεται υπουργός των εσωτερικών στην κυβέρνηση του Ραφαρέν. Η θητεία του επικεντρώνεται στην καταστολή της εγκληματικότητας που επικρατεί στα γαλλικά προάστια, με αποκορύφωμα τον νόμο περί εσωτερικής ασφάλειας, γνωστός και ως νόμος Σαρκοζί, που καθιστά πιο αυστηρό το γαλλικό δίκαιο σε θέματα εγκληματικότητας. Με τον ανασχηματισμό του 2004, αναλαμβάνει το υπουργείο οικονομικών, εθνικής οικονομίας και βιομηχανίας.
Τον Μάιο του 2005, το όχι των Γάλλων στο δημοψήφισμα για το Ευρωπαικό Σύνταγμα, εξαναγκάζει την κυβέρνηση Ραφαρέν σε παραίτηση. Στην νέα κυβέρνηση, με νέο πρωθυπουργό τον Ντε Βιλντέν, επανέρχεται στο υπουργείο εσωτερικών. Στις ταραχές των γαλλικών προαστίων του 2005, υιοθετεί στάση μηδενικής ανοχής στους ταραξίες. Αυτή του η στάση, προκαλεί πολλές κριτικές, ωστόσο σε σφυγμομέτρηση φαίνεται ότι το 68% των πολιτών εγκρίνουν την πολιτική του. Το 2006 καταθέτει νομοσχέδιο αναφορικά με την πολιτική απέναντι στους μετανάστες. Το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από την σκλήρυνση των κριτηρίων για την νομιμοποίηση των χωρίς άδεια μεταναστών και από την διευκόλυνση εγκατάστασης στο γαλλικό έδαφος πτυχιούχων μεταναστών. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε στις.
Στις 14 Ιανουαρίου 2007 παίρνει από το κόμμα του το χρίσμα για την υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές της 22ας Απριλίου. Στον πρώτο γύρο προηγήθηκε της Σεγκολέν Ρομαγιάλ με 31,1% των ψήφων. Στο δεύτερο γύρο, στις 6 Μαίου 2007 , εξελέγη Πρόεδρος με 53% των ψήφων.
.
Aπό το www.liberopoulos.gr
.
Ο Νικολά Σαρκοζί είναι ο δευτερότοκος γιος του Paul Sarközy de Nagy-Bocsa, Ούγγρου μετανάστη, και της Andrée Mallah, κόρης γιατρού της Θεσσαλονίκης, που οι πρόγονοί του είχαν εγκατασταθεί εκεί από την Ισπανία τον 15ο αιώνα. Ούγγρος αριστοκράτης , αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ουγγαρία το 1944. Φτάνοντας στα γαλλο-γερμανικά σύνορα, κατατάχτηκε στην Λεγεώνα των Ξένων, όπου και υπηρέτησε μέχρι το 1048. Το 1049 παντρεύεται την Andrée Mallah, φοιτήτρια της Νομικής. Το 1959, τέσσερα χρόνια μετά την γέννηση του Νικολά, το ζεύγος χωρίζει και η Andrée Mallah μετακομίζει με τα παιδιά της στην οικία του πατέρα της, Benoît Mallah στη Γαλλία..Ο Νικολά δεν ήταν και τόσο καλός μαθητής, αλλά καταφέρνει να πάρει το baccalauréat το 1973. Σπουδάζει Νομικά και πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Paris X και μετά την στρατιωτική του θητεία το 1978 αρχίζει να εργάζεται ως δικηγόρος, το 1981. Την ίδια χρονιά υποστηρίζει τη μεταπτυχιακή του εργασία με θέμα το δημοψήφισμα της 27ης Απριλίου 1969 σχετικό με την διοικητική αποκέντρωση και την μεταρρύθμιση της Γερουσίας.
Το 1982 παντρεύεται την Marie-Dominique Culioli, με την οποία αποκτά δύο παιδιά, τον Pierre και τον Jean. Μετά από ένα επίπονο διαζύγιο με την τελευταία, παντρεύεται το 1996 την Cecilia Ciganer-Albeniz με την οποία αποκτά ένα γιο, τον Λουί.
Η καριέρα του Νικολά Σαρκοζί στην πολιτική ξεκινά το 1976 όαν προσχωρεί στο γκωλικό κόμμα RPR και το 1977 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος του Neuilly-Sur-Seine. Το 1980 ηγείται της νεανικής επιτροπής υποστήριξης της υποψηφιότητας του Ζαν Σιράκ για τις προεδρικές εκλογές και το 1983 εκλέγεται δήμαρχος του Neuilly-Sur-Seine. Ήταν ο νεότερος δήμαρχος στην ιστορία της Γαλλίας, για δήμους άνω των 50.000 κατοίκων. Παρέμεινε δήμαρχος έως το 2002.
Το 1988 εκλέγεται βουλευτής και το 1993, με την ευρεία νίκη της δεξιάς στις βουλευτικές εκλογές, αναλαμβάνει το υπουργείο οικονομικών της κυβέρνησης του Εντοάρ Μπαλαντίρ. Το 1995 επιλέγει να υποστηρίξει τον τελευταίο για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, τις εκλογές όμως κερδίζει ο Ζακ Σιράκ. Το 1997 η δεξιά ηττάται στις βουλευτικές εκλογές, γεγονός που επαναφέρει τον Νικολά Σαρκοζί στο προσκήνιο. Η παραίτηση του Philippe Séguin το 1999 τον φέρνει στην προεδρία του κόμματος, ιδιότητα που θα κρατήσει μόνο για μερικούς μήνες, αφού στις ευρωεκλογές του 1999, το κόμμα του θα καταποντιστεί, καταλαμβάνοντας μόνο το 12,8% των ψήφων. Μετά την εξέλιξη αυτή, ο Νικολά Σαρκοζί αποσύρεται από την πολιτική σκηνή και συγγράφει ένα βιβλίο με τίτλο Libre (Ελεύθερος).
Το 2002 γίνεται υπουργός των εσωτερικών στην κυβέρνηση του Ραφαρέν. Η θητεία του επικεντρώνεται στην καταστολή της εγκληματικότητας που επικρατεί στα γαλλικά προάστια, με αποκορύφωμα τον νόμο περί εσωτερικής ασφάλειας, γνωστός και ως νόμος Σαρκοζί, που καθιστά πιο αυστηρό το γαλλικό δίκαιο σε θέματα εγκληματικότητας. Με τον ανασχηματισμό του 2004, αναλαμβάνει το υπουργείο οικονομικών, εθνικής οικονομίας και βιομηχανίας.
Τον Μάιο του 2005, το όχι των Γάλλων στο δημοψήφισμα για το Ευρωπαικό Σύνταγμα, εξαναγκάζει την κυβέρνηση Ραφαρέν σε παραίτηση. Στην νέα κυβέρνηση, με νέο πρωθυπουργό τον Ντε Βιλντέν, επανέρχεται στο υπουργείο εσωτερικών. Στις ταραχές των γαλλικών προαστίων του 2005, υιοθετεί στάση μηδενικής ανοχής στους ταραξίες. Αυτή του η στάση, προκαλεί πολλές κριτικές, ωστόσο σε σφυγμομέτρηση φαίνεται ότι το 68% των πολιτών εγκρίνουν την πολιτική του. Το 2006 καταθέτει νομοσχέδιο αναφορικά με την πολιτική απέναντι στους μετανάστες. Το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από την σκλήρυνση των κριτηρίων για την νομιμοποίηση των χωρίς άδεια μεταναστών και από την διευκόλυνση εγκατάστασης στο γαλλικό έδαφος πτυχιούχων μεταναστών. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε στις.
Στις 14 Ιανουαρίου 2007 παίρνει από το κόμμα του το χρίσμα για την υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές της 22ας Απριλίου. Στον πρώτο γύρο προηγήθηκε της Σεγκολέν Ρομαγιάλ με 31,1% των ψήφων. Στο δεύτερο γύρο, στις 6 Μαίου 2007 , εξελέγη Πρόεδρος με 53% των ψήφων.
----------------------------------------
.webp)
Και εμάς τι μας νοιάζει κομπλεξάρες. Και ο Ναπολέον Μποναπάρτε (Καλομέρης)έλληνας ήταν. Με τόσα προβλήματα, με μια χώρα σκιάχτρο του παρελθόντος της μοιάζουμε με κάτι κομπλεξικά πλάσματα αποτυχημένα παιδιά ένδοξων γονιών που λένε "ξέρεις ποιος ήταν εμένα ο μπαμπάς μου, ήξερε και τον Βενιζέλο" και άλλες τέτοιες ανοησίες. Εσείς κι εγώ ποιοι είμαστε αυτό έχει σημασία. Οπως έλεγε και ο Αντισθένης "πάψε να κοκορεύεσαι για πράγματα άλλων, για πράγματα που εσύ ο ίδιος δεν έχεις"
ΑπάντησηΔιαγραφή