Τα μηνύματα της Ρωσίας...

. ...από την κρίση της Ν. Οσετίας.  Η επιστροφή της «αρκούδας», η νέα ισορροπία δυνάμεων και η  αναξιοπιστία των ΗΠΑ . Του Μιχάλη Πορφυρού ...

.

...από την κρίση της Ν. Οσετίας. Η επιστροφή της «αρκούδας», η νέα ισορροπία δυνάμεων και η  αναξιοπιστία των ΗΠΑ

.

Του Μιχάλη Πορφυρού

.

Ο πόλεμος Γεωργίας – Ρωσίας στη Νότια Οσετία μας έκανε να αντιληφθούμε τη νέα ισορροπία δυνάμεων που έχει διαμορφωθεί στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία καθώς και τα ευρύτερα πολιτικά μήνυμα της Μόσχας προς την Ουάσιγκτον για τη διαχείριση των παγκόσμιων κρίσεων. Οι μνήμες του Ψυχρού Πολέμου επανέρχονται με Ρωσία και ΗΠΑ να έχουν σχηματίσει τα δικά τους μπλοκ –κρατών και τις σχέσεις ΝΑΤΟ και Ρωσίας να επιδεινώνονται, μετά από την ανακοίνωση της δεύτερης ότι διακόπτει τη στρατιωτική της συνεργασία με τη Συμμαχία.

Η κίνηση της Μόσχας είναι επακόλουθο της απόφασης της Ατλαντικής Συμμαχία ότι «δεν μπορεί να συνεχίσει ως συνήθως» τις επαφές της με τη Ρωσία και ότι δεν θα υπάρξει διμερής συνεργασία στο πλαίσιο του Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας εκτός εάν αποσυρθούν πλήρως οι ρωσικές δυνάμεις στις θέσεις που κατείχαν προτού ξεσπάσει ο πόλεμος στη Γεωργία. Άλλωστε το Συμβούλιο ήταν ένα όργανο για τη διατήρηση μιας τυπικής σχέσης χωρίς να έχει τη δυνατότητα καταλυτικού ρόλου στη διαμόρφωση των σχέσεων.
Η επίθεση των γεωργιανών στρατιωτικών δυνάμεων κατά των αυτονομιστών ανταρτών της Νότιας Οσετίας έδωσε την ευκαιρία στα ρωσικά ΜΜΕ να χειριστούν με το δικό τους τρόπο την κρίση στη Νότια Οσετία χρεώνοντας τους θανάτους των αμάχων στην πολεμική πολιτική του προέδρου της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι. Έτσι, η επέμβαση του ρωσικού στρατού θεωρήθηκε με βάση τα ρωσικά ρεπορτάζ αναγκαία για την επιβολή της ειρήνης και για την αποτροπή θανάτων του άμαχου πληθυσμού.
Η Ρωσία του πρώην προέδρου και νυν πρωθυπουργού Β. Πούτιν και απέδειξε στις ΗΠΑ και τα συμμαχικά τους κράτη: ότι δεν έχει την παραμικρή σχέση με την εκείνη του προκατόχου του, λάτρη της βότκα, Μπόρις Γιέλτσιν, ότι επανακτά σιγά – σιγά το προφίλ της υπερδύναμης, ότι έχει τη δυνατότητα να χειρίζεται κρίσεις και να τις χρησιμοποιεί για την προώθηση των πολιτικών της.
Η Μόσχα θέλει πάση θυσία να αποκτήσει τον έλεγχο της περιοχής των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών, που θεωρεί ότι της ανήκει παραδοσιακά. Πολύ γνωστό αμερικάνικο ινστιτούτο αναφέρει ότι για να το πετύχει αυτό έπρεπε να: επαναφέρει την αξιοπιστία του ρωσικού στρατού στη διαχείριση σοβαρών κρίσεων και να κάνει κατανοητό ότι οι εγγυήσεις Αμερικανών και Δυτικών σε συμμαχικά τους κράτη δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα για τη Μόσχα. Ο ολιγοήμερος πόλεμος με τη Γεωργία έδωσε την ευκαιρία στη Ρωσία να κάνει πραγματικότητα τα δυο παραπάνω.
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι η Μόσχα απέδειξε ότι οι αμερικάνικες υποσχέσεις και εγγυήσεις για την ασφάλεια συμμαχικών χωρών δεν έχουν την παραμικρή αξία, από τις στιγμή που έχουν βαλτώσει σε Μέση Ανατολή. και αυτό είναι ένα από τα μηνύματα που θέλει να μεταδώσει ο Πούτιν και στις άλλες χώρες της Κεντρικής Ασίας, της Βαλτικής, του Καυκάσου και της Ανατολικής Ευρώπης.
Η κρίση της Νότιας Οσετίας, απέδειξε στις ΗΠΑ και στη Δύση, ότι είναι πολύ επικίνδυνο να προωθούν, να ανεβάζουν και να στηρίζουν αρχηγούς κρατών, τύπου Μιχαήλ Σαακασβίλι, οι οποίοι ενεργούν τυχοδιωκτικά. Ο άνθρωπος διέπραξε το μεγαλύτερο λάθος που μπορούσε να κάνει, εξαπέλυσε στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των αυτονομιστών της Ν. Οσετίας σε μια περιοχή που την ευθύνη για τη διατήρηση και επιβολή της σταθερότητας έχει μια ειρηνευτική δύναμη που αποτελείται από ρώσους στρατιώτες. Παρανοϊκή ενέργεια , σε μια περίοδο, που η Μόσχα αναζητεί δικαιολογίες για να ανακαταλάβει τον έλεγχο της παραδοσιακής σφαίρας επιρροής της.
Ωστόσο, ο Σαακασβίλι, ενέργησε με το σκεπτικό ότι οι ΗΠΑ δεν θα τον πουλούσαν και ότι μπορούσε να τις συμπαρασύρει στην κρίση της Νοτιας Οσετίας . Όμως, θα έπρεπε να επιδείξει αυτοσυγκράτηση και να μην παρασυρθεί από τις πολεμικές ιαχές απέναντι σε ότι προκλήσεις και προβοκάτσιες αντιμετώπιζε. Η επίσημη δικαιολογία των επιχειρήσεων του γεωργιανού στρατού ήταν η «αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης» στη Νότια Οσετία και οι ιθύνοντες νους ήξεραν πολύ καλά, ότι έπαιζαν με τη φωτιά. Φυσικά και η Ουάσιγκτον ήταν ενήμερη για τις κινήσεις της Τιφλίδας.
Η εξέλιξη των πραγμάτων, όμως, υποδηλώνει μια τεραστία αποτυχία των αμερικάνων στη συλλογή πληροφοριών, οι οποίοι είτε ήταν απληροφόρητοι για την ύπαρξη των ρωσικών δυνάμεων είτε γνώριζαν πολύ καλά τις θέσεις τους αλλά υπολόγισαν με λάθος τρόπο τις αντιδράσεις της Μόσχας.
----------------------------------