Έχω γράμμα ...έχω πράμα! . -Τελικά στο γαλάζιο στρατόπεδο η βλακεία είναι αήττητη και στο πράσινο η ηλιθιότητα αγιάτρευτη. -Ωραίος πρό...
Έχω γράμμα ...έχω πράμα!.
-Τελικά στο γαλάζιο στρατόπεδο η βλακεία είναι αήττητη και στο πράσινο η ηλιθιότητα αγιάτρευτη.
-Αμ, εκείνοι οι συνεργάτες του Γιώργου που διαρρέουν ότι ο Γιώργος στηρίζει Ομπάμα σαν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς . Λες και ξέρουν οι αμερικανοί ψηφοφόροι τον Γιώργο.
-Εδω δεν μπορεί να πείσει τους Ελληνες να τον ψηφίσουν και ονειρεύονται στον ξύπνιο τους.
Ο Ταχυδρόμος
ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΕ το ΑΣΕΠ η νεοδημοκρατική εξουσία της «σεμνότητας και της ταπεινότητας» και χωρίς κανέναν ενδοιασμό έκανε εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις στο Δημόσιο από τον Μάρτιο του 2004 ώς τον Ιούνιο του 2008.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΑΙ, δυστυχώς, το φαύλο καθεστώς του κομματικού ρουσφετιού με τους διορισμούς από το παράθυρο, ένα καθεστώς που σαρώνει την αξιοκρατία και καταργεί τις αντικειμενικές διαδικασίες για την Κλήρωση θέσεων εργασίας στο Δημόσιο.
ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ αγώνας για να θεσμοθετηθούν αντικειμενικές διαδικασίες και να ανατεθεί το έργο τήρησής τους στο Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ), το οποίο λειτούργησε ως φραγμός στο κομματικό ρουσφέτι.
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, με τους συμβασιούχους και τους εποχικούς συνεχίζεται από τη Νέα Δημοκρατία και μάλιστα με αθρόες προσλήψεις, όπως προκύπτει από στοιχεία, τα οποία μέσω της Βουλής έδωσε το υπουργείο Εσωτερικών και τα επικαλείται η αξιωματική αντιπολίτευση.
ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ τα στοιχεία, ότι στη διάρκεια της νεοδημοκρατικής εξουσίας, των τεσσάρων τελευταίων χρόνων, εγκρίθηκαν 671.016 προσλήψεις, από τις οποίες μόνον οι 120.973 αφορούσαν μόνιμο-αορίστου χρόνου προσωπικό και έγιναν με τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ, δηλαδή με αντικειμενικά κριτήρια.
ΕΚΤΟΣ ΑΣΕΠ έχουν γίνει οι περισσότερες από τις 387.911 προσλήψεις (ορισμένου χρόνου συμβασιούχοι 126.246 και εποχικοί 261.665). Οι αριθμοί δείχνουν το μέγεθος της αυθαιρεσίας, αλλά και της αδικίας, η οποία γίνεται σε βάρος των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων νέων, οι οποίοι δεν έχουν «γαλάζια» ταυτότητα ή δεν θέλουν να υποστούν την ταπείνωση του κομματικού ρουσφετιού.
ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ, βεβαίως, για τη φαυλότητα του ρουσφετιού οι διορισθέντες, οι οποίοι έψαχναν σε μέρες μεγάλης ανεργίας να βρουν μια δουλειά και την αναζήτησαν με ένα «μέσον» με κάποιον πλάγιο τρόπο. Την πολιτική, ηθική και κοινωνική ευθύνη του εκμαυλισμού την έχει η γαλάζια κυβέρνηση του ρουσφετιού, που άλλο πρόσωπο έκρυβε κάτω από τη σημαία της «σεμνότητας και της ταπεινότητας» και πίσω από τις διακηρύξεις για αξιοκρατία και επανίδρυση του κράτους. Πέτυχε όχι την επανίδρυση, αλλά την παλινόρθωση του γαλάζιου δεξιού κράτους.
ΑΥΤΗΝ ΤΗ φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Και τα άλλοθι λιγοστεύουν. Στη δίωξη Βουρλούμη ήταν οι Πασόκοι εκείνοι που πήγαν στους εισαγγελείς και άνοιξαν ποινικούς φακέλους για την «κρατικοποίηση» της Γερμανός. Για τον Ζαχόπουλο υπήρχε στο πλάνο ο εργατολόγος της Τσέκου και η εργασιακή του σχέση με τη ΓΣΕΕ, που επέτρεπαν στους κυβερνητικούς να αφήνουν υπαινιγμούς ακόμη και για διασύνδεση της Χαριλάου Τρικούπη. Ο Φώτης Μανούσης, όμως, είναι πιο γαλάζιος και από τα αιγαιοπελαγίτικα νερά, στα οποία έστρεψε οψίμως τις δραστηριότητές του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, τη δίωξη κατά του «δεξιού χεριού» του Αριστοτέλη Παυλίδη έχει ασκήσει ο Ισίδωρος Ντογιάκος. Ο εν λόγω εισαγγελέας είναι απίθανο να κατηγορηθεί από τη Ν.Δ. για πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη της. Μετά ήρθε και ο Τάσος Καραμάριος που γνώριζε από νωρίς- και μία υπόθεση που ξεκίνησε για τον Τέλη σαν αυγουστιάτικο μελτέμι κινδυνεύει να εξελιχθεί σε τυφώνα.
Ο κ. Παυλίδης δεν βρισκόταν ποτέ σε περίοπτη θέση στο κάδρο των κυβερνήσεων της Ν.Δ., ούτε επένδυε κανείς πάνω του για ένα υπουργείο με ειδικό βάρος. Μετακινούμενος, ωστόσο, ανάμεσα στα υπουργεία Εμπορικής Ναυτιλίας και Αιγαίου, στις κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Καραμανλή, αντιστοίχως, κατάφερε σχεδόν αθόρυβα να καταγράψει μία επταετή υπουργική θητεία. Και εξελίχθηκε σε κεντρικό πολιτικό παράγοντα στο νησιώτικο σύμπλεγμα.
ΕΠΙΤΕΛΑΡΧΕΣ ΤΗΣ Ν.Δ. θεωρούν ότι ο βουλευτής από την Κω είχε έως τον περασμένο Σεπτέμβριο υπουργικό χαρτοφυλάκιο κυρίως για λόγους γεωγραφίας, αφού κάποιος νησιώτης έπρεπε να βρίσκεται στην κυβέρνηση. Τα Δωδεκάνησα, όμως, έστειλαν και τον Γιάννη Βαληνάκη στη Βουλή και η γεωγραφία δεν αρκούσε έκτοτε για να σώσει τον κ. Παυλίδη. Η εξήγηση αυτή ήταν και η μοναδική που προέβαλλαν στο Μαξίμου για την έξοδό του από την κυβέρνηση. Μέχρι την περασμένη εβδομάδα... Γιατί τώρα πολλοί ζητούν και την έξοδό του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Τι Αλεπουδοφατσες ειναι αυτες αδερφακη μουυυυυυυυυυ ???????
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπαρχει κοσμος που ψησιφε τετοια μουτρα ??????
Ποιοι βουλευτές και... ΠΑΠΑΡΕΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛούστροι που τους έχουν διορίσει για να κάνουνε χάρες.
Ρε δες τε φωτογραφία ο τύπος. Ο Μιχάλης Μενιδιάτης είναι κούκλος μπροστά του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο το troktiko:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάστε μια δήλωση να εκνευριστείτε. Είναι η δήλωση του βουλευτή που τα γνώριζε όλα καθώς ο εφοπλιστής Μανούσης, του τα είχε σφυρίξει για τις καταγγελίες που αφορούσαν συνεργάτη του πρώην υπουργού Αριστείδη Παυλίδη.
Ο βουλευτής Δωδεκανήσου Τάσος Καραμάριος, έκανε μεταξύ άλλων την ακόλουθη δήλωση:
"Όποιες πληροφορίες μου δόθηκαν ή περιήλθαν σε μένα, υπό την ιδιότητα του Βουλευτή και Προέδρου της Ειδικής μόνιμης επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, κατά την άσκηση των καθηκόντων μου, δεν είχα καμιά υποχρέωση να τις δημοσιοποιήσω ή να καταθέσω οπουδήποτε και αυτό έκτοτε έπραξα".
Προφανώς ο Καραμάριος μπέρδεψε τη διαφάνεια με τα seethrough στριγκάκια. Όπως λέμε μπέρδεψψε τα σώβρακα με τις γραβάτες!
Γράφει ο Γιώργος Φραγκούλης,
ΑπάντησηΔιαγραφήδικηγόρος -Στενημάχου 39-Ηράκλειο Κρήτης
Αξιότιμε κ. Μπόνιο,
Σας στέλνω κάποιες σκέψεις ενός μεγάλου προγόνου μας που μιλάει για τη διαφθορά καθώς και τα μέτρα που προτείνει. Ο ένδοξος πρόγονος μας δεν είναι άλλος από τον Ισοκράτη που διαφημίστηκε από τον πρώην Πρόεδρο Δημοκρατίας κ. Στεφανόπουλο, εξ αιτίας της ρήσης του για το ποιοι θεωρούνται Έλληνες, ρήση που υπάρχει στον Πανηγυρικό του [Η πόλη μας έχει τόσο ξεπεράσει τους άλλους ανθρώπους … ώστε οι δικοί της μαθητές έχουν γίνει δάσκαλοι των άλλων, κι έχει καταφέρει το όνομα των Ελλήνων να μη δηλώνει πια το όνομα της φυλής αλλά του πνεύματος, και να ονομάζονται Έλληνες όσοι μετέχουν στη δική μας παιδεία μάλλον, παρά όσοι έχουν την ίδια καταγωγή].
Όμως, ο Ισοκράτης λέει κι άλλα πράγματα για τα οποία ο κ. Στεφανόπουλος–ο οποίος σημειωτέον, υπήρξε ο καλύτερος Πρόεδρος στη χώρα μας από τότε που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μεταβλήθηκε, θεσμικά, σε διακοσμητική παρουσία, σε διακοσμητικό θεσμό–προσπέρασε σφυρίζοντας αδιάφορα, θέλοντας προφανώς, να μη θίξει τους πολιτικάντηδες της χώρας μας, από την κάστα των οποίων προέρχεται.
Σας παραθέτω λοιπόν αυτές τις διαπιστώσεις του ένδοξου πρόγονου μας στον περίφημο λόγο του με τίτλο «Αρεοπαγιτικός» από τις εκδόσεις De Agostini: «§ 6. Με μια προϋπόθεση μόνο μπορούν να αποτραπούν τόσο οι μελλοντικοί κίνδυνοι όσο και οι συμφορές του παρόντος: να θελήσουμε να επαναφέρουμε εκείνη τη δημοκρατία που τη θεμελίωσε με τους νόμους του ο Σόλωνας, ο πιο μεγάλος φίλος του λαού, και που την αποκατέστησε με νέα χαρακτηριστικά ο Κλεισθένης, ο άνθρωπος που έδιωξε τους τυράννους και ξανάφερε το λαό στην εξουσία. Από αυτή τη Δημοκρατία δεν πρόκειται να βρούμε μήτε πιο φιλολαϊκή μήτε πιο συμφέρουσα για την πόλη. Κι υπάρχει απόδειξη πολύ μεγάλη. Εκείνοι που είχαν αυτή τη Δημοκρατία τότε, έκαναν πολλά και έξοχα έργα κι απόκτησαν μεγάλη φήμη σε όλους τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να γίνουν ηγέτες των Ελλήνων με τη δική τους συγκατάθεση κι αποδοχή § 8. Αυτοί που βρίσκονταν στο τιμόνι της πόλης εκείνο τον καιρό [αναφέρεται, προφανέστατα στους Σόλωνα και Κλεισθένη], δεν εγκαθίδρυσαν ένα πολίτευμα που, κατ′ όνομα μόνο να είναι το πιο φιλελεύθερο και το πιο πολιτισμένο, ενώ στις πράξεις να εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το υφίσταντο. Ούτε πολίτευμα που να εκπαιδεύει τους πολίτες με τέτοιο τρόπο ώστε να θεωρούν Δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την παρανομία, ισονομία την αμετροέπεια και ευημερία την απόλυτη εξουσία να κάνουν ό,τι θέλουν. Αντίθετα, δείχνοντας την απέχθεια τους σ′ αυτού του είδους τους ανθρώπους και επιβάλλοντας τους τιμωρίες, πέτυχαν να κάνουν όλους τους πολίτες πιο ηθικούς και πιο λογικούς. Αλλά εκείνο που συνέβαλε τα μέγιστα στη σωστή διοίκηση της πόλης ήταν ότι, από τα δυο είδη ισότητας που πιστεύεται ότι υπάρχουν–το ένα που απονέμει σε όλους τα ίδια χωρίς διάκριση και το άλλο που στον καθένα απονέμει αυτό που του αρμόζει–δεν αγνοούσαν ποιο είναι το χρησιμότερο. Απέρριπταν την ισότητα σύμφωνα με την οποία αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο, τόσο οι καλοί όσο και οι κακοί πολίτες, πιστεύοντας ότι δεν είναι δίκαιη, και προτιμούσαν εκείνη σύμφωνα με την οποία ο καθένας τιμάται ή τιμωρείται ανάλογα με την αξία του.
Με βάση αυτά κυβερνούσαν την πόλη, κι έτσι δεν έβαζαν τους πάντες αδιακρίτως σε κλήρωση για τα διάφορα αξιώματα, παρά καίγανε τους πιο ηθικούς και ικανούς για το κάθε έργο. Γιατί είχαν την πεποίθηση ότι ανάλογο με το ήθος των ασκούντων τις εξουσίες θα ήταν και το ήθος των υπόλοιπων πολιτών … § 9. Και η αιτία που αυτά δεν προκαλούσαν τη δυσαρέσκεια της πλειοψηφίας και δεν τσακώνονταν για τα αξιώματα ήταν το ότι είχαν μάθει να είναι εργατικοί και οικονόμοι. Όχι να αδιαφορούν για τις περιουσίες τους και να βάζουν στο μάτι τις ξένες, ούτε να τα βγάζουν πέρα με τα λεφτά του δημοσίου, μα, αντίθετα, οι δημόσιες ανάγκες να καλύπτονται από τη δική τους περιουσία, αν ποτέ χρειαζόταν. Κι ούτε να ξέρουν με περισσότερη ακρίβεια τα έσοδα που τους προκύπτουν από τις υπηρεσίες τους προς το δημόσιο, παρά εκείνα που αποκτούν από τη διαχείριση των δικών τους πόρων. Κι έτσι απείχαν από τα δημόσια αξιώματα τόσο πολύ, που ήταν πιο δύσκολο τότε να βρεις ανθρώπους που να θέλουν να πάρουν κάποιο αξίωμα παρά να βρεις σήμερα ανθρώπους που να μην παρακαλούν γι′ αυτά.
Γιατί για εκείνους η φροντίδα για τα κοινά δεν ήταν εμπορική επιχείρηση, αλλά υπηρεσία προς την πόλη, και την πρώτη ημέρα που αναλάμβαναν κάποιο αξίωμα, δεν κοίταζαν αν είχε μείνει από τους προκατόχους τους κάποιο περίσσευμα που δεν το είχαν πάρει, αλλά εκείνο που τους έκαιγε, κυρίως, ήταν μήπως εκείνοι είχαν παραμελήσει κάποια υπόθεση που έπρεπε επειγόντως να διεκπεραιώσουν αυτοί».
Κύριε Μπόνιο
τι παρατηρούμε σήμερα στην χώρα μας; Οι πολιτικάντηδες μας παρακαλάνε κι εξαγοράζουν να μπουν στην Πολιτική, ναι ή όχι; Είναι αργυρώνητη η Δημοκρατία μας, ναι ή όχι; Ψηφίζονται οι ικανοί ή αυτοί που έχουν την οικονομική ευμάρεια να εξαγοράσουν ψηφοφόρους; Αυτοί που εκλέγονται, γίνονται Κροίσοι, ναι ή όχι όταν αποχωρήσουν ή όταν τους αποβάλλουν από την Εξουσία; Αφού όλοι είναι καθαροί κι αμόλυντοι, κι υπουργικός ή βουλευτικός μισθός δεν τους επαρκεί, πως οι περισσότεροι εξ αυτών αποχωρούν Κροίσοι; Η Πολιτική γι′ αυτούς είναι εμπορική επιχείρηση, ναι ή όχι; Που ξανακούστηκε να κυβερνιέται η χώρα από άνθρωπο που δεν έχει ούτε ένα ένσημο στη ζωή του; Που ξανακούστηκε; Το ίδιο συμβαίνει και με τον υποψήφιο Πρωθυπουργό; Ποιες τιμωρίες επιβλήθηκαν σ′ αυτούς όταν όλες μπαίνουν στο αρχείο; Γιατί οι Ζορμπάδες του είναι ενοχλητικοί και απειλητικοί αφού είναι καθαροί; Έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο αθλιότητας και εξαχρείωσης που δεν ξέρουν να κρατάνε ούτε τα προσχήματα!
Εν τέλει, η Δημοκρατία μας είναι ή δεν είναι «λόγω μεν Δημοκρατία, έργω δε δυο οικογενειών Αρχή;». Αλλά, φταίνε άραγε μόνο αυτοί [πολιτικάντηδες]; Το κυρίαρχο φταίξιμο ανήκει στον όχλο, και το επισημαίνετε πολύ σωστά. Για τον όχλο λοιπόν θα σας παραθέσω ένα απόσπασμα από τις σκέψεις του Πατριάρχη της μαζικής ψυχολογίας Γουσταύου Λε Μπον, «Ως τώρα οι μεγάλες καταστροφές των γερασμένων πολιτισμών αποτέλεσαν τον σαφέστερο ρόλο των όχλων. Η ιστορία διδάσκει πως τη στιγμή που οι ηθικές δυνάμεις, ο οπλισμός μιας κοινωνίας, έχασαν την επίδραση τους, η τελική διάλυση επιτελέσθηκε απ′ αυτά τα ασυνείδητα και αναίσθητα πλήθη, που ορθά τα αποκάλεσαν βάρβαρα. Οι πολιτισμοί δημιουργήθηκαν και κατευθύνθηκαν ως τώρα από μια μικρή διανοητική αριστοκρατία και ποτέ από τους όχλους. Η δύναμη των τελευταίων μόνο καταστροφές προκαλεί. Ο πολιτισμός επιβάλλει κανόνες σταθερούς, πειθαρχία και μετάβαση από το ενστικτώδες στο λογικό, την πρόβλεψη του μέλλοντος, ανώτερο βαθμό κουλτούρας, συνθήκες που είναι ολότελα απρόσιτες για τους όχλους όταν είναι αφημένοι στους εαυτούς τους. Με τη μοναδική καταστροφική δύναμη τους δρουν όπως εκείνα τα μικρόβια που επιτείνουν τη διάλυση των εξασθενημένων σωμάτων ή των πτωμάτων. Όταν το οικοδόμημα ενός πολιτισμού είναι σκωληκόβρωτο, οι όχλοι προκαλούν την κατάρρευση του. Τότε ακριβώς παρουσιάζονται στο ρόλο τους. Για μια στιγμή η τυφλή δύναμη των αριθμών γίνεται η μόνη φιλοσοφία της ιστορίας. [Η ψυχολογία των όχλων, σελ· 11-12, εκδόσεις Μαρή]. Επίσης, «δεν είναι η ανάγκη της ελευθερίας αλλά της δουλείας εκείνης που κυριαρχεί στην ψυχή των όχλων. Η δίψα τους για την υπακοή τους κάνει από ένστικτο να υποτάσσονται σε κείνον που διακηρύσσει πως είναι ο κύριος τους» [σελ· 101].
Τελειώνοντας, παρατηρούμε σήμερα ένα θλιβερό [από τους τόσους θλιβερούς] Υπουργό ο οποίος θέλει να φιμώσει τα blogs. Τι ρόλο επιτελούν σήμερα οι bloggers; Το ρόλο που είχαν οι πολίτες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας! Δηλαδή του Ενεργού κι Ελεύθερου Πολίτη! Κι ο αξιολύπητος αυτός Υπουργός, όπως κι ο όπισθεν αυτού πάτρωνας του, δε θέλει ενεργούς πολίτες. Ενεργός πολίτης σημαίνει ενημερωμένος πολίτης. Ενεργός πολίτης σημαίνει ελεύθερος πολίτης κι όχι δούλος, κι ένας ελεύθερος, ενημερωμένος, σκεπτόμενος Πολίτης είναι πάντα επικίνδυνος πολίτης για τη μοναρχία, ιδίως για την κληρονομητή Μοναρχία. Και γιατί είναι επικίνδυνος πολίτης για τη Μοναρχία, όπως είναι αυτό το καθεστώς αυτής της γελοίας χώρας;
Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
Ίσως πρέπει να θυμηθούμε τον Μπερτράν Ράσσελ. «Οι άνθρωποι φοβούνται τη σκέψη περισσότερο απ΄ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο–περισσότερο από την καταστροφή, ακόμα κι απ΄ το θάνατο. Η σκέψη είναι ανατρεπτική και επαναστατική, καταλυτική και φοβερή· η σκέψη είναι ανελέητη απέναντι στα προνόμια, τους κατεστημένους θεσμούς και τις βολικές συνήθειες· η σκέψη είναι αναρχική και άνομη, αδιάφορη απέναντι στην εξουσία, περιφρονητική απέναντι στη δοκιμασμένη σοφία των αιώνων. Η σκέψη κοιτάζει τον πάτο της κόλασης και δε φοβάται. Βλέπει τον άνθρωπο, μια αχνή κουκίδα, να περιβάλλεται από απύθμενα βάθη σιωπής· κι ωστόσο, περνάει περήφανη κι άφοβη σαν να ήταν ο υπέρτατος άρχοντας του σύμπαντος. Η σκέψη είναι δυνατή, σβέλτη κι ελεύθερη, είναι το φως του κόσμου κι η μεγαλύτερη δόξα του ανθρώπου. Μα για να γίνει η σκέψη χτήμα των πολλών κι όχι προνόμιο των λίγων, θα πρέπει να ξεπεράσουμε το φόβο. Ο φόβος είναι εκείνος που κρατάει τους ανθρώπους–ο φόβος πως τα πιο πολύτιμα πιστεύω τους θ΄ αποδειχθούν αυταπάτες, ο φόβος πως οι θεσμοί που διέπουν τη ζωή τους θ΄ αποδειχτούν βλαβεροί, ο φόβος πως θ΄ αποδειχτούν κι οι ίδιοι λιγότερο άξιοι σεβασμού απ΄ όσα φαντάζονταν ότι ήταν. Αν ο εργαζόμενος σκεφτεί ελεύθερα για την ιδιοκτησία, τι θα γίνουμε εμείς οι πλούσιοι; Αν οι νέοι σκεφτούν ελεύθερα για το σεξ, τι θα γίνει η ηθική; Αν οι στρατιώτες σκεφτούν ελεύθερα για τον πόλεμο, τι θα γίνει η στρατιωτική πειθαρχία; Διώξτε μακριά τη σκέψη! Ας ξαναγυρίσουμε πίσω στα σκοτάδια της προκατάληψης για να μην κινδυνέψει η ιδιοκτησία, τα ήθη και ο πόλεμος! Καλύτερα να είναι οι άνθρωποι κουτοί, αδρανείς και καταπιεστικοί παρά να΄ χουν ελεύθερη σκέψη. Γιατί αν η σκέψη τους ελευθερωθεί μπορεί να μη σκέφτονται σαν κι εμάς. Κι αυτό το κακό θα πρέπει να το αποφύγουμε με κάθε μέσον. Έτσι συλλογίζονται οι εχθροί της σκέψης μέσα στ΄ ασυνείδητα βάθη της ψυχής τους. Κι έτσι πράττουν στις εκκλησίες τους, τα σχολεία τους, τα πανεπιστήμια τους» [Έριχ Φρομ. Δοκίμια ελευθερίας, σελ· 65-66].
Η ελευθερία σήμερα πραγματώνεται μέσα από το Ιντερνετ, όχι από τους προσκυνητές της εξουσίας που σαν ανταμοιβή γίνονται εκδότες!! [απλοί δημοσιογράφοι! Πόσοι άραγε έχουν αυτό το προνόμιο;], χτίζουν βίλες, έχουν δισσεκατομμύρια σε off-shore εταιρείες, έχουν ασανσέρ να ανεβοκατεβάζουν την porsche τους στο ρετιρέ της βίλας τους. Από αυτούς να περιμένω άραγε να με ενημερώσουν; Αν ήμουν δούλος, ναι!
Κύριε Μπόνιο,
πιστέψτε με, εδώ και πέντε μήνες που ανακάλυψα την ύπαρξη των blog, κλείνω την τηλεόραση στα δελτία ειδήσεων.
Η αξιοκρατια του play station και ο ποδηλατης......ιστοριες για αγριους οφιδες.Εχουνε ξεβρακωθει τοσο αλλα περισευει η βλακεια η αμορφωσια και το χαμηλο επιπεδο οποτε βρισκουν και τα κανουν.Θλιψη και μονο θλιψη.
ΑπάντησηΔιαγραφή