...ψηφοφόρων της ΝΔ! . Γράφει ο Τάκης Πορτούλας . Ήταν πρωί κι απόβρεχο Του Φθινοπώρου μέρα, Που ακούω μιά γλυκειά φωνή, Που ερχόταν από περ...
.
Γράφει ο Τάκης Πορτούλας
.
Ήταν πρωί κι απόβρεχοΤου Φθινοπώρου μέρα,
Που ακούω μιά γλυκειά φωνή,
Που ερχόταν από περα.
Κρυμμένη στο βασιλικό,
Μου γνέφει να σιμώσω,
Τα χείλη της τα σούφρωσε
Φιλάκι να της δώσω.
Τα χείλη μας αντάμωσαν,
Που κλείσαμε τα μάτια,
Κι όταν τα άνοιξα να ιδώ
Εγίνη η καρδιά κομμάτια.
Ρεφραιν
Μπήκα στον κήπο ένα λουλούδι να διαλέξω,
Το διάλεξα, μ’ αφού το είδα,
Είχε το άρωμα απ’ το βασιλικό,
Αλλ’ήτανε τσουκνίδα.
Υ.Γ. Ζητείται Συνθέτης
----------------------
.jpg)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήO MPEZAS AKI H MPEZETAKOU!!
ΑπάντησηΔιαγραφήAYTIOI MAS KYVERNANE!!
OLOI STHN DIADGLOSI!
kali kai i malakia sou malaka...re paidia ola ta soyrgela grafoun edo?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΑ ΡΕ ΚΑΨΑΜΠΕΛΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΡΗΚΕΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΘΥΡΟΥΛΑ ΚΑΛΑ ΑΥΤΟΣ ΤΟΣΟ ΤΟΥ ΚΟΒΕΙ ΤΟΣΑ ΛΕΕΙ ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ [ΟΛΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ].ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΑΝ ΚΛΑΙΝΕ ΟΙ ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΗ ΠΙΣΤΗ,ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΟΛΟΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΩΜΟΛΟΧΕΙ.ΕΜΕΝΑ ΠΟΣΩΣ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΣΥΜΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΣΟΚΩΝ κ.ο.κ.
ΑΥΤΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΛΑΦΥΡΑΓΩΓΟΥΝ .
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
Ρε παιδιά μην αποκαλείτε σούργελο τον Πορ(δ)ούλα ... ποιητής είναι ο άνθρωπος, μέγας ποιητής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠορτούλα (δ) ψάχνεις συνθέτη ρε μπαγάσα ε; Λοιπόν σου υπόσχομαι να σου γράψω μουσική αφιερωμένη μόνο για πάρτη σου ΑΛΛΑ σε δικούς μου στίχους. Μόνο που είμαι βέβαιος ότι δε θα σου αρέσει καθόλου :)))
Ανάμενε στο ακουστικό σου!
ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ,ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ ΝΑ ΡΙΞΕΙ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΩΛΙΑΣ-ΨΩΛΙΑΣ ΘΑ ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΙΣΕΙ.ΘΑ ΑΠΟΔΩΣΟΥΝ ΤΑ 41 ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ .
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΣΥΔΩΤΗ ΑΓΟΡΑ
ΤΡΟΜΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ ΞΟΦΛΗΜΕΝΟΙ
Ν ΕΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ ΠΙΧΕΙΡΗΣΗ
Α ΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ
Δ ΗΜΑΓΩΓΙΑ
Η ΓΕΜΟΝΙΑ
Μ ΗΔΕΝΙΣΜΟΣ
Ο ΛΙΓΑΡΧΙΑ
Κ ΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ
Ρ ΕΜΟΥΛΕΣ
Α ΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ
Τ ΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΣ
Ι ΣΟΠΕΔΩΣΗ
Α ΔΡΑΝΕΙΑ
Καραμανλής ή χάος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑ
ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 15 ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Ο ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΠΛΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως έχει σχέση με το Έθνος – Πρώτο Θέμα και το συγκρότημα Μπόμπολα, μέτοχο στην βρετανική εταιρία που ανέλαβε την αξιοποίηση;;;;;
Με τα χίλια σπρώχνουν τον Καρχιμάκη οι 5 καναλο-εκβιαστές. Και τι κερδίζουν από αυτόν; Στηρίζει με κάθε τρόπο την επένδυση στο ΤΟΠΛΟΥ εδώ και πολλά χρονια. Ερωτήσεις στη βουλή, πιέσεις, μεσολαβήσεις.
Δεν αναρωτιεστε ΓΙΑΤΙ ο Καρχιμάκης μετά τις φωνές του για το Βουλγαράκη εριξε τους τόνους στο θεμα του Βατοπεδίου, ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΠΙΑ KAI ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ;;;;;;
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗ.
... το ΠΑΣΟΚ σκέφτεται να γυρίσει στη δεκαετία του 1970 και φτιάχνει τραγουδάκια ... τι ωραία τι καλά ...
ΑπάντησηΔιαγραφήθελει και συνθετη ο κλαπεν αρχεν
ΑπάντησηΔιαγραφήΖητείται Συνθέτης
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ
Ήτανε κι οι τρείς φαντάροι,
Κι ο ομορφόπαιδα,
Τα παλιόπαιδα,
Που σκορπούσαν τα φιλιά,
Και μια νύχτα ρίξαν δίχτυα
Για την ίδια κοπελιά.
Την χορέψαν τσιφτιτέλια
Και ζαλίστηκε,
Δεν ρωτήθηκε,
Πέφτει σ’ άλλη αγκαλιά,
Μα δεν πιάνεται στα δίχτυα
Κι ούτε δίνει τα φιλιά.
Στο ξεφάντωμα, στο γλέντι
Μπαίν’ ο τέταρτος,
Ο υπέρτατος,
Παληκάρι απ’ το Γουδί
Της κοπέλλας βασανάκι
Της κοπέλλας το παιδί.
Και τα τρία φανταράκια
Στο ψυχρόλουτρο,
Βρε παλιόμουτρο,
Φεύγ’ η αγάπη της καρδιάς
Κι άδεια βγήκε από ψάρια
Η καλάδα της βραδιάς.
Τάκης Πορτούλας
Ήτανε ένας ποιητής
ΑπάντησηΔιαγραφήπου τον φτύνανε
και τον βρίζανε
σάχλα και ανόητο
τον φωνάζανε
και καγχάζανε
Κείνος όμως όλ' αυτά
τ' άκουγ' ήπιος
ναι ο ηλίθιος
Νόμιζε πως είν' βροχή
οι ροχάλες τους
και χαϊδέματα οι σφαλιάρες του
Έψαχνε σαν το μικρό παιδί
τα παινέματα
κι έχαφτε ψέματα
που του λέγαν τάχατε
ως κοπλιμέντο του
για το ταλέντο του
Οι άλλοι γέροι ώριμοι, σοφοί
μ' αυτός ανώριμος
κενός και γνώριμος
ως ο ποιητής της αναγούλας
τούτος φίλοι μου είν' ο Πορτ(δ)ούλας
Η μουσική στα σκαριά ... :))))
Λύσαξες, αλλά θα σε σκάσω, Ανώνυμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΙ ΚΙ ΑΝ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί κι αν χαθήκαμε
Τον περασμένο αιώνα,
Που ήτανε Άνοιξη
Και φτάσαμε Χειμώνα;
Τί κι αν τα όνειρα
Που πλάθαμε κι οι δύο
Μείνανε νότες
Ξεχασμένες στο ωδείο;
Τί κι αν άλλάξαμε
Και πήραμε άλλες στράτες
Και περπατήσαμε
Σαν άγνωστοι διαβάτες;
Τί κι αν τα πρόσωπα
Γεμίσανε ρυτίδες,
Κι ο χρόνος, πούφυγε,
Μας έστησε παγίδες;
Τί κι αν τα γήρατα
Μας κύρτωσαν τη ράχη,
Τί κι αν το κύμα μας
Το σπάσανε οι βράχοι;
Τί κι αν οι μπούκλες σου
Μαράθηκαν στο δρόμο,
Και το κορμί μας
Δεν απέφυγε το νόμο;
« Ήσουν και θάσαι
Ένα ρόδι απ’ την ροδιά μου,
Κι όταν σε ιδώ,
Θα σε γνωρίσει η καρδιά μου!»
Τάκης Πορτούλας
Χαχαχα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θα με σκάσεις ρε κακομοίρη; Έχεις ένα κιτάπι με αηδίες που τα μοστράρεις για ποίηση και γελάει και το παρδαλό κατσίκι. Γελοιοποιείσαι και καμαρώνεις κιόλας !! Και τώρα που βγει και το τραγουδάκι σου στο youtube θα γίνεις ρόμπα εντελώς ... Σου 'ρχεται :)))
Σα να σε βλέπω, ΑΝΩΝΥΜΕ.Είσαι κοντός και κατακίτρινος στο πρόσωπο,καχεκτικός,που βρήκες μια απασχόληση και νομίζεις ότι κάτι λες. Και, το κυριότερο, είσαι δυστυχής καί ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΣ, βυθισμένος στη μοναξιά. Άντε γειά και σου συνηστώ να επιστρέψεις στο Δαφνί, εκεί που ήσουνα. Ο ζουρλομαμανδύας σε περιμένει.Κι όπως έχεις διαπιστώσει, δεν είδα κανένα να σε συγχαίρει γι' αυτές τις ηλιθιότητες που σκαρώνεις. Κι είσαι και ΑΝΙΚΑΝΟΣ, γι' αυτό δεν έχεις και γκόμενα. Σα να σε βλέπω, ΑΝΩΝΥΜΕ. Τ.Π.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΟ του ΔΑΦΝΙΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΟΝΑΞΙΑ
Μου είσαι πιστή σαν το σκυλί
Με ήλιο και μπόρα,
Όπου κι αν ψάξω θα σε βρω
Στο χτες, στο τώρα.
Με περιμένεις στη γωνιά
Στην κάμαρά μου,
Μόνος πιστός μου σύντροφος,
Μόνη χαρά μου.
Πόσο ζηλεύεις σαν με δεις
Μ’ άλλες να τρέχω!
Με θέλεις μάτια μοναχά
Για σένα να έχω.
Βασίλισσα σε προσκυνώ
Σε χρυσό θρόνο,
Φοβάμαι μη στα γειρατιά
Μ’ αφήσεις ...μόνο!
Τάκης Πορτούλας
Πορτούλα μπαγάσα τι οξυδέρκεια είναι αυτή; Όλα τα βρήκες ... έτσι ακριβώς είμαι, κοντός κίτρινος και κομπλεξικός, χωρίς γκόμενα αλλά ΕΥΤΥΧΩΣ στο δικό σου το χάλι δεν είμαι!!! Συγχαρητήρια εσύ προσπαθείς απεγνωσμένα να πάρεις αλλά (δυστυχώς για σένα) το μόνο που παίρνεις είναι φτύσιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώσε πράμα στο λαό Πορτούλα ... Έχουμε ανάγκη από διασκέδαση!!!
ΥΓ Τι έγινε, σου έστειλε κάνα email ο Ξαρχάκος για μελοποίηση; Ή μήπως προτιμάς Θεοδωράκη; Πέθανε κι ο Μάνος γμτ :)))))
Λοιπόν, ΑΝΩΝΥΜΕ.Αυτή είναι η τελευταία μας επαφή. Αρκετά ασχολήθηκα με την μουτσούνα σου. Άντε γειά κι από δω και πέρα, να βρείς κάτι άλλο να διασκεδάσεις την κακομοιριά σου. Π.χ. ασχολήσου με την Οικονομία. Τ.Π.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠορτούλαααα δε σ' αλλάζωωωωω
ΑπάντησηΔιαγραφήμονάχα εσένα κράζω
κι όλα τ' απωθημένα
επάνω θα βγάαααζωωωωω ...
(υπόκρουση λαϊκοσκυλάδικη με πολύ reverb και echo)
:)))
ΠΙΣΩ ΜΑΣ ΞΕΘΩΡΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μορφή σου λίγο-λίγο
Αραιώνει μες το νου μου
Και δεν λάμπει αστεράκι
Στο σκοτάδι τ’ ουρανού μου,
Κι αραιώνει μες το νου μου.
«Πίσω μας ξεθωριάζουν οι εικόνες,
Που γίνονται φαντάσματα
Στης Νιότης τα χαλάσματα,
Αόρατα είναι πλάσματα
Σε μακρινούς δρυμώνες,
Πίσω μας ξεψυχάνε οι εικόνες».
Δεν το πίστευα ποτέ μου,
Οι τόσες μου οι αναμνήσεις,
Πως θα φεύγαν και θα παίρναν
Κι όνειρα και συγκινήσεις,
Οι τόσες μου οι αναμνήσεις.
Όσα είχανε ζωντάνια
Και ανθίζαν τον Απρίλη
Μαραθήκαν, ξεχαστήκαν,
Σ’ ένα βάζο χαμομήλι,
Όσ’ ανθίζαν τον Απρίλη.
Είναι ο ανθρώπινος ο κύκλος,
Έτσι είμαστε πλασμένοι,
Άγνωστοι να ξεκινάμε,
Να τελειώνουμε σαν ξένοι,
Έτσι είμαστε πλασμένοι.
«Πίσω μας ξεψυχάνε οι εικόνες,
Που μοιάζουνε με φάσματα
Στης Νιότης τα χαλάσματα,
Σωπαίνουνε τα άσματα,
Μακραίνουν οι χειμώνες,
Πίσω μας ξεθωριάζουν οι εικόνες».
ΣΗΜΕΡΑ ΞΥΠΝΗΣΑ ΠΡΩΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα ξύπνησα πρωί
Και κοίταξα στα περασμένα,
Κι έγιν’ η νύχτα μου πρωί
Κι ανθίσανε τα μαραμένα.
Και είδα γνώριμες μορφές,
Κι είδα τοπεία ξεχασμένα,
Σπαρμένα μ’ όνειρα του νιού,
Άλλα νεκρά κι άλλ’ ανθισμένα.
Σήμερα ξύπνησα νωρίς,
Κι έννοιωσα αισθήματα κρυμένα,
Κι έγιναν τα όνειρα βροχή
Στα μάτια μου τα βουρκωμένα.
Κι είδα ρυτίδες στο σωρό,
Του χρόνου η στάμπα που αφήνει,
Κι έπεσε ο ήλιος σκοτεινός,
Κι ήρθε στον ουρανό η σελήνη.
Οι σκέψεις μου στα χθεσινά
Είναι σα δύναμη στο τώρα.
Κρατάνε το όνειρο ζεστό
Στη ξένη γη, στη ξένη χώρα.
Τάκης Πορτούλας
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αη-Νικόλας ,σ’ άλλη μιά το σπιτικό,
Που μου στολίζουν τον απέναντι τον τοίχο
Κι η τρίτη, που λουζόμαστε στο κύμα,
Στ’ αυτιά μου ακούω της θάλασσας τον ήχο.
«Και τις κοιτώ, κι αναπολώ,
Και η καρδιά μου συγκινείται.
Και τις κοιτώ και νοσταλγώ
Και βλέπω κόσμο να κινείται».
Και με τραβήξαν σαν μαγνήτες ένα πρωί
Κι έγινα ένα με ό,τι είδε η φαντασία,
Τα ρούχα του γραφείου μου αλλάζω
Και βιάζομαι να μπω στην οπτασία.
Κι αφήνω πίσω την καρέκλα αδειανή,
Τα εργαστήρια, σκουτούρες και γραφεία,
Στον κόσμο, που τον άφησα στο νου μου,
Του έγνεφα απ’ την φωτογραφία.
Τάκης Πορτούλας
Ζητείται Συνθέτης λαϊκών τραγουδιών
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΜΠΟΕΜΗΣ
Είμαι Μποέμης της ζωής
Και μη γυρέψεις να με βρεις
Σε μέγαρα και κοσμικά σαλόνια,
Της ξενιτιάς τραγουδιστής,
Των περασμένων εραστής,
Που βασανίζομαι, που πέρασαν τα χρόνια.
«Στην ξένη γη για την πατρίδα η νοσταλγία μου,
Για τα παλιά μου η αγάπη σκλάβο μ’ έχουμε,
Γίναν θρησκεία σαν Χριστό και Παναγία μου
Σαν τα σκεφτώ στα μάγουλά μου δάκρυα τρέχουνε».
Το χρήμα δεν το ζήλεψα
Και τώρα που βασίλεψα
Στον ουρανό, που λένε βιοπάλη,
Τα όνειρά μου στα παλιά,
Κι ο νους στης νιότης τη φωλιά,
Ψωμί κι ελιά, χειμώνα με μαγκάλι.
Όσο που ζούσα μακριά
Το καρναβάλι, η αποκριά,
Δεν μπόρεσαν ποτέ να με πλανέψουν.
Τα μάταια τόδα καθαρά
Μες της πατρίδας τα νερά
Πληγές καρδιάς δεν το μπορούνε να γιατρέψουν
Τάκης Πορτούλας
Ζητείται Συνθέτης
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ
Πήρα το κλειδί ν’ ανοίξω
Την καρδιά μου για ν’ αγγίξω,
Και ξεχείλισε ο πόνος
Τόσων χρόνων που είμαι μόνος.
«Στενοχώρια, Στενοχώρια,
Τα χωριά μας που είναι χώρια,
Και χτυπάνε σε δυό χτύπους δυό καρδιές,
Μια στα ντόπια, μια στα ξένα,
Χρόνια παραπονεμένα,
Μ’ αναμνήσεις ακρογιάλια κι αμμουδιές».
Κουρασμένα φυλλοκάρδια
Με του ονείρου μου σημάδια,
Πέταξαν σκυφτές οι ώρες,
Πεταλούδες μαυροφόρες.
Με το νου μόνη παρέα,
Στα παλιά, τ’ αγνά κι ωραία,
Νέα όνειρα να πλάσω,
Να με πάρουν, να ξεχάσω.
ΚΟΙΤΑΩ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοιτάω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη
Και βλέπω κάποιαν «άγνωστη» φιγούρα,
Τίποτε δεν θυμίζει απ’ τα παλιά
Ένα παλτό, που τόφαγε η κλεισούρα.
Και την κοιτώ καλά να την γνωρίσω,
Ακολουθώ κάθε βαθειά ρυτίδα,
Τ’ ασπρο μαλλί, π’ αρχίζει ν’ αραιώνει
Κάποτε ήξερα , κάπου την είδα.
Δεν ήμουν ο λεβέντης του εξήντα,
Που όργωνα νησιά με τις γοργόνες;
Ξένοιαστος νιός, στα όνειρα βυθισμένος,
Ζούσα με της αγάπης τις σταγόνες.
Μ’ έριξαν μια βραδειά στην βιοπάλη
Και χάθηκα μέσα στον εαυτό μου,
Έσκυψα το κεφάλι στο σκοτάδι
Σαν νάχα παπαρούνα στο ποτό μου.
Πνίγηκα μέσα στου πεζού τη λίμνη
Το ποίημα κλειδωμένο στο συρτάρι,
Τα όνειρα στη γλάστρα μαραμένα,
Περνώ απ’ τη ζωή με το λυχνάρι.
Και ξύπνησα στα μέσα του χειμώνα
Και βλέπω ξαφνικά κάποια φιγούρα,
Άγνωστη, με τα μάτια δακρυσμένα,
Ένα παλτό, που μύριζε κλεισούρα.
Τάκης Πορτούλας
ΑΠΟ ΤΑ ΧΘΕΣ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θέλω πια ούτε ν’ ακούω
Ούτε να τραγουδάω,
Τραγούδια για τον έρωτα,
Τα βράδυα τ΄αξημέρωτα,
Και μαργαρίτες στο σωρό,
Να τις μαδάω.
Δεν θέλω πια ούτε να βλέπω
Ολόγιομα φεγγάρια,
Που τόσο τα αγάπησα,
Τώρα, που παραστράτησα,
Αφού χωρίσαν δυό καρδιές,
Μαργαριτάρια.
Όλα τα όνειρα θα κάψω,
Και μόνος θα χορέψω
Στον πόνο, που μου άφησες,
Κι όσες χαρές μου στέρησες,
Αφου τις σκέψεις δεν μπορώ
Να συμμαζέψω.
«Από τα χθες φθινόπωρο
Στα μέσα του καλοκαιριού και στο λιοπύρι
Πέσαν τα φύλλα της καρδιάς, που σε αγάπησε,
Στο τελευταίο της ζωής μου πανηγύρι».
Τάκης Πορτούλας
Ζητείται Συνθέτης
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΡΑΤΩ ΜΟΥ ΕΡΩΤΙΑΡΑ
Θυμάμαι που σε γνώρισα
Λοχίας στο στρατό
Το όνομά σου ρώτησα
Και μούπες Ερατώ.
Αντάμα περπατήσαμε
Ανάμεσα στις φτέρες
Κι οι νύχτες γίνανε γλυκιές
Και λαμπερές οι μέρες.
Ανατριχίλα ένιωθα
Σαν σούπιανα το χέρι
Έπειρνε ο ουρανός φωτιά
Κι έλαμπες σαν αστέρι.
Από την πρώτη τη στιγμή
Γίναμε οι δυό μας ένα
Κι ήσουν εσύ για μένανε
Κι ήμουν εγώ για σένα.
Και από κείνη τη στιγμή
Ερατώ μου Ερωτιάρα
Σου τραγουδούσα άσματα
Με τη γλυκειά κιθάρα.
Αλλά με γέλασε η ζωή
Κι ο χωρισμός μας φτάνει,
Την αγάπη μας, που χτίσαμε,
Οικόπεδο την κάνει.
«Ήταν μια Φθινοπωρινή
Ημέρα του Σεπτέμβρη
Πούρθε ο χρόνος βιαστικά
Μονάχο μου να μ’εύρει.
Την ώρα που μ’απέλυσε η Πατρίδα,
Στις δέκα και μισή,
Την ίδια ώρα Ερατώ μου
Με απέλυσες κι εσύ».
Τάκης Πορτούλας
Ρίξε πράμα άρρωστεεεεεεεεεε
ΑπάντησηΔιαγραφήΞΕΡΑΤΩ ΜΟΥ ΕΡΩΤΙΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑ ...
Χαχαχαχαχα ....
Να 'σαι καλά ρε Πορτούλα με την ψωνάρα σου !!!