Οι "άλλοι", εμείς και τελικά όλοι μας...

. Από τον Νίκο Προμπονά Συγγραφέα – Σκηνοθέτη . Κατ΄αρχάς οφείλω να ευχαριστήσω το press-gr για την φιλοξενία των εορταστικών σκέψεών μου. Δ...

.
Από τον Νίκο Προμπονά
Συγγραφέα – Σκηνοθέτη
.
Κατ΄αρχάς οφείλω να ευχαριστήσω το press-gr για την φιλοξενία των εορταστικών σκέψεών μου. Δευτερευόντως οφείλω να ευχαριστήσω και τον κο Κοντονάτσιο για τις δικές του σκέψεις. Διαφωνώ απόλυτα μαζί του, θεωρώ όμως ότι πρέπει να αγωνίζομαι για το δικαίωμά του να μιλά και να γράφει (Βολταίρος περί διαφωνίας κλπ), αλλά προκαλούμαι και με ιδιαίτερη χαρά θα απαντήσω στις σκέψεις του καθόσον αυτές επιρρωνύουν την άποψή μου ότι για τους «βιτρινοθραύστες» και «μολοτωφορίπτες» νεαρούς την μεγαλύτερη (αν όχι τη μόνη) ευθύνη έχουν οι αδιάφοροι γονείς και οι ανεύθυνοι εκπαιδευτικοί.
Αγαπητέ Κύριε Κοντονάτσιε (Μαθηματικέ / Μηχανικέ), εδώ δεν πρόκειται περί απειροστικού λογισμού ή περί γεωμετρικών τόπων. Εκτιμώ ότι και εσείς έχετε διδάξει σε Πανεπιστημιακά ιδρύματα όπως και εγώ κάποια χρόνια (στο εξωτερικό όταν δε ακόμα ζούσα την πλάνη της Αριστεράς).
Ο Πυθαγόρας έλεγε «Μέχρι ο Μαθητής να μάθει να μιλά, μόνον …θόρυβο κάνει.» και προσέθετε «Έχουμε δύο αυτιά κι ένα στόμα, για να ακούμε διπλάσια απ’ όσα λέμε.» Στην Μυσταγωγία δε του Πυθαγόρα οι αρχάριοι ονομάζοντο «Ακουσματικοί» γιατί για δύο χρόνια μόνο άκουγαν χωρίς ούτε καν δικαίωμα ομιλίας. Να σας θυμίσω ότι ο ρήτορας Ισοκράτης ζήτησε διπλή αμοιβή από τον Καρεώνα που ήταν φλύαρος και ήθελε να σπουδάσει κοντά του. Και όταν αυτός του ζήτησε τον λόγο, ο Ισοκράτης είπε, τον ένα μισθό για να μάθεις να μιλάς και τον άλλο για να μάθεις να σιωπάς.
Ο λόγος για τον οποίο σας αναφέρω τα παραπάνω είναι απλά για να σας επισημάνω ότι ο μαθητής – φοιτητής οφείλει να «υποτάσσεται» (επαναλαμβάνω υποτάσσεται) στην γνώση, τη μέθοδο και την παιδευτική του δασκάλου του, διότι δεν έχει ακόμη την γνώση ώστε να έχει γνώμη. Δεν δύναται να κρίνει και να συγκρίνει ούτως ώστε να κατακρίνει ή να εγκρίνει. Και αυτό απλά διότι δεν είναι ακόμα ώριμος. Κάποια στιγμή βέβαια θα γίνει αλά όχι όσο δεν ξέρει τι έχει στο βρακί του.
Τα δικαιώματα αγαπητέ Κύριε Κοντονάτσιε δεν διεκδικούνται «στο δρόμο» ούτε κατακτώνται μέσα από «συλλογικούς αγώνες». Επιτυγχάνονται μέσα από σκληρή «ατομική προσπάθεια» και «βαρειά εργασία» με μελέτη, αφοσίωση στο στόχο και το όραμα. Εσείς αν δεν «λιώνατε» κάποια παντελόνια στο ΕΜΠ ποτέ δεν θα γινόσασταν Μαθηματικός σε όσες πορείες και διαμαρτυρίες και άλλες αηδίες να συμμετείχατε.
Ακούω «τα παιδιά» αυτό, «τα παιδιά» εκείνο, για ποια παιδιά μιλάτε. Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω ότι στην Αγγλία το όριο παραβατικότητας ανηλίκων κατέβηκε πρόσφατα στα 12 έτη και όποιος παρανομεί πάνω από αυτό το όριο αντιμετωπίζεται ως ενήλικος ποινικά. Στην Αυστρία, το Βέλγιο και την Ελβετία (δεν νομίζω ότι αυτές είναι λιγότερο δημοκρατικές χώρες από την Ελλάδα) οι νέοι ασχολούνται με τα τηλεκατευθυνόμενα μοντέλα τους στις γειτονικές λίμνες όπου υπάρχουν, με το σκάκι, την κωπηλασία, το χειμερινό σκι, την μουσική και η ίδια η αυτοεκτίμησή τους δεν τους επιτρέπει ούτε ένα χαρτομάντηλο να πετάξουν κάτω στο δρόμο.
Η τήρηση της τάξης κύριε Κοντονάτσιε δεν είναι νοοτροπία καταστολής όπως λέτε. Είναι υποχρέωση όλων μας. Εσείς πόσες φορές πήρατε τηλέφωνο από το κινητό σας την αστυνομία να καταγγείλετε έναν απρόσεκτο οδηγό, ή μια ύποπτη φυσιογνωμία κοντά στο σπίτι σας; Εκπλήσσεστε; Βέβαια. Σκέφτεσαι μέσα στο αριστερίστικο παραλήρημα που κυριαρχεί στην Ελλάδα : να γίνω ρουφιάνος; Εγώ;
Σας απαντώ. Στην υπόλοιπη Ευρώπη (δεν μιλώ για την Αμερική διότι εκεί έχουν φτάσει στο άλλο άκρο : πρώτα πυροβολούν και μετά ρωτούν), τα μεγάλα φορτηγά γράφουν με ευδιάκριτα γράμματα στο πίσω μέρος τους : «Μήπως οδηγώ απρόσεκτα ή επικίνδυνα? Καλέστε τηλ τάδε». Με τον τρόπο αυτό ο κάθε οδηγός που ακολουθεί μπορεί να ενημερώσει αμέσως τις αρχές. Αδιανόητο στην Ελλαδίτσα εε;
Στην Αυστρία σε πρόσφατη επίσκεψη Ελληνικής αντιπροσωπείας της Αστυνομίας έγινε το εξής απίστευτο. (Για να μην απορείτε που το ξέρω και με χαρακτηρίσετε και κρυφο-πληροφοριοδότη της ΕΛΑΣ σας ενημερώνω ότι το διάβασα περιμένοντας την παραλαβή του νέου διαβατηρίου μου σε ένα τεύχος της Αστυνομικής Επιθεώρησης που έπεσε στα χέρια μου στην αίθουσα αναμονής του Τμήματος). Ρωτήσαν οι Έλληνες αστυνομικοί τους ομόλογούς τους « Πως αντιμετωπίζετε το πρόβλημα με τις κάμερες στην Αυστρία, γιατί στην Ελλάδα είναι μεγάλο»; Απάντηση των Αυστριακών : «Προσπαθούμε να ικανοποιούμε το ταχύτερο δυνατό όλα τα αιτήματα των συμπολιτών μας να εγκαταστήσουμε κάμερες σε όλα τα σημεία που μας ζητούν. Αυτό όμως δεν είναι πάντα εύκολο. Θα ήθελαν αν γίνεται να έχουμε μια κάμερα έξω από κάθε σπίτι, διότι διαπιστώθηκε η μείωση της εγκληματικότητας και η άμεση εξιχνίαση κάθε εγκλήματος όπου έχουμε βάλει κάμερες. Υπάρχει δυστυχώς μεγάλη λίστα αναμονής αλλά προσπαθούμε όσο μπορούμε να τοποθετούμε κάμερες για να μην διαμαρτύρονται οι πολίτες για ολιγωρία. Εσείς στην Ελλάδα πως αντιμετωπίζετε το πρόβλημα αυτό;» Απάντηση των Ελλήνων « εεεεεε χμμμ χμμμ…».
Κύριε Κοντονάτσιε εύχομαι οι δικοί σας οι «Άλλοι» που είναι 21 και 24, κατ’ αρχάς να σας ζήσουν και να τους χαίρεστε μέρες που είναι. Ελπίζω τις απαντήσεις που άρχισαν να βρίσκουν να μην τις εντοπίζουν «στους δρόμους με αγώνες μαζικούς κόντρα στα ντόπια και ξένα συμφέροντα κλπ αηδίες», αλλά ρωτώντας εσάς και τους δασκάλους τους. Αν και φοβάμαι πολύ (και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο ) ότι αν σπάγανε και καμιά βιτρίνα ή καίγανε και κανά ΙΧ στην προσπάθειά τους να βρούνε απαντήσεις από την «κακούργα την κενωνία» εσείς κατά βάθος ίσως και να επικροτούσατε. Δεν με ανησυχούν τόσο οι βανδαλισμοί και οι καταστροφές όσο το γεγονός ότι κάποιοι πατεράδες και μανάδες δεν ρίχνουν τα χαστούκια που θα έπρεπε στα «σπλάχνα» τους.
Όσο για τους άπλυτους και αξύριστους αλήτες (που είχε πει και ο Θεόδωρος Πάγκαλος) που παριστάνουν τους εκπαιδευτικούς ας πάνε να δουν έτσι για να αφρίσουν τα δημόσια σχολεία (δημοτικά και γυμνάσια) στην Μελβούρνη και το Σύδνει της Αυστραλίας (και αυτή φασιστική Χώρα εεε) όπου εκτός από τους μαθητές που φοράνε μοντέρνες κομψές πολύχρωμες στολές και οι Εκπαιδευτικοί φοράνε το αντίστοιχο μπλαίηζερ και χρώμα του σχολείου.
Αυτοί είναι φασίστες όμως. Στην Ελλάδα οι πιτσιρίκες του σχολείου κάθε πρωί αγωνίζονται τι θα φορέσουν καλύτερο από την διπλανή, τους άσχετα αν ο πατέρας δεν έχει την οικονομική άνεση να ικανοποιήσει τα αιτήματα. Οταν φοράνε όλες την ίδια στολή όμως (με ψάθινο πλατύγυρο καπελλάκι, κόκκινη μπλούζα καφέ κλαρωτή φουσίτσα και άσπρο φουλαράκι στο λαιμό - στη Μελβούρνη σαν μοντελάκια ήταν όλες) ο ανταγωνισμός μεταφέρεται στο μυαλό και στη γνώση και όχι στα Prada και τα Armani.
Η Ελληνική καλλιτεχνική οικογένεια κύριε Κοντονάτσιε σύσσωμη σας επαναλαμβάνω απαιτεί τάξη και εφαρμογή του νόμου. Απαιτεί αν όχι την έφιππη αστυνομία που υπάρχει στην Αγγλία (και αλλού), τουλάχιστον τα έγχρωμα υδροβόλα που ανεξίτηλα σημαδεύουν για τρεις ημέρες τους ταραξίες (και πονάεεει το νερό με πίεση το έχω φάει όταν σπούδαζα στη Γαλλία, απαιτεί πλαστικές σφαίρες τώρα, όπως στους Ιταλούς Carabinieri, και όπως μου θύμισε σε ένα comment κάποιος φίλος αστυνομικά λυκόσκυλα που εύκολα μπορούν να αντιμετωπίσουν 20-25 άπλυτους το καθένα.
Σαν πρώην αριστερός σας θυμίζω ότι αριστερά δεν είναι αυτό το χάλι, αυτό είναι ένα τέρας. Monstrum horrendum, informe, ingens, cui lumen ademptum. Βιργίλιος Αινειάδα (III, 658) Ένα τρομακτικό και ασχημάτιστο τέρας, αποκρουστικό στην όψη, στερημένο Φωτός, σε μια ελεύθερη δική μου μετάφραση.
Καλή Χρονιά και καλά μυαλά για όλους μας (ιδίως για γονείς και εκπαιδευτικούς)
---------------------------------------------------