Ανοικτή επιστολή

Μετατρέπονται σε "μελλοθάνατους"... Aπό την Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε εύκολα για θέατ...

Μετατρέπονται σε "μελλοθάνατους"...

Aπό την Πανελλήνια Ομοσπονδία
Αστυνομικών Υπαλλήλων

Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε εύκολα για θέατρο του παραλόγου, αν από καιρό, δεν είχαμε επισημάνει ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται για την Ελληνική Αστυνομία είναι εκείνες που προκαλούν τα συμπτώματα κρίσης με αποτέλεσμα να διογκώνεται το αίσθημα ανασφάλειας των συμπολιτών μας και να μετατρέπονται σε «μελλοθάνατους» οι κυριολεκτικά ανυπεράσπιστοι σήμερα συνάδελφοί μας.
Θα μπορούσαμε, επίσης, να μιλήσουμε εύκολα για εμπαιγμό και υποτίμηση της νοημοσύνης μας, αν δεν γνωρίζαμε ότι τα ΜΜΕ στη πλειοψηφία τους, προσπαθούν να ενημερώνουν τον ελληνικό λαό αντικειμενικά, για όλα τα γεγονότα.
Επειδή, ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τις άνανδρες δολοφονικές επιθέσεις κατά των συναδέλφων μας και κυρίως με αφορμή το τραγικό περιστατικό στην οικία του Αμερικανού Πρέσβη, διατυπώνονται –έστω και ελάχιστα- επί μέρους σχόλια και ερωτήματα πώς είναι δυνατόν να έχει φτάσει η Ελληνική Αστυνομία στο έσχατο σημείο που όλοι αντιλαμβανόμαστε πλέον, είμαστε υποχρεωμένοι να...
διαχωρίσουμε τη θέση μας και να επισημάνουμε απερίφραστα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα ή αρνητικό φαινόμενο που να μην το έχουμε καυτηριάσει επισήμως και με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, συμπεριλαμβανομένων των απαράδεκτων και καταδικαστέων συμπεριφορών συγκεκριμένων «συνδικαλιστών» μας.
Μόλις τη Δευτέρα το βράδυ (2-2-2009) σε συζήτηση στη Βουλή δεν κατέστη δυνατόν να υπάρξει διακομματική συναίνεση για τη σύσταση διακομματικής επιτροπής για την Ελληνική Αστυνομία – διαχρονικό αίτημά μας-, μια επιτροπή που κατά την άποψή μας θα μπορούσε επιτέλους να δώσει λύσεις εδώ και τώρα στα καυτά προβλήματα που μας απασχολούν, αλλά προς μεγάλη μας έκπληξη η πρόταση καταψηφίστηκε από το κυβερνών κόμμα και το ΛΑΟΣ. Το γεγονός αυτό, βέβαια, υπό το βάρος της λοιπής καυτής επικαιρότητας, απασχόλησε ελάχιστα το σύνολο των ΜΜΕ, ενώ κατά την άποψή μας θα μπορούσε να υπάρξει ευρύτερος προβληματισμός γιατί ενώ δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθούν οργανωμένα και συντεταγμένα όλα τα πολιτικά κόμματα με την αντιμετώπιση της κρίσης και των κινδύνων που μας απειλούν, τούτο δεν κατέστη εφικτό. Μα αν όλοι εμείς, η ελληνική πολιτεία στο σύνολό της, δεν συζητήσουμε επιτέλους για τα πελώρια προβλήματα του κλάδου μας ώστε να υπάρξει μια κοινή συνισταμένη αντιμετώπισης , ποιοί περιμένουμε να το κάνουν;
Επειδή πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο ρόλος των ΜΜΕ είναι σημαντικός για την αντιμετώπιση της κρίσης που μαστίζει την Ελληνική Αστυνομία, με τη σημερινή μας παρέμβαση θέλουμε να τονίσουμε την εδραία πεποίθηση των μελών μας, ότι η δημοσιογραφική οικογένεια, όλοι οι φορείς της ενημέρωσης μπορούν να συμβάλλουν και να προσφέρουν ακόμα περισσότερο στην παρουσίαση και ανάδειξη των πραγματικών αιτίων αυτής της κρίσης.
Κινδυνεύουν οι συνάδελφοί μας, κινδυνεύουν οι συμπολίτες μας! Και δεν το λέμε τώρα, με αφορμή την κλιμακούμενη απειλή των λεγόμενων τρομοκρατών. Υπάρχουν ντοκουμέντα ετών, από τις πρωτοβουλίες, τις κινήσεις και τα προγράμματά μας.
Τι να πρωτοαναφέρουμε;
Το νόμο που ψηφίστηκε μετά από έτη πιέσεών μας το 2003 για τη χρήση των υπηρεσιακών όπλων και προέβλεπε την πρόσληψη ψυχολόγων για την υποβολή σε ειδικές εξετάσεις του αστυνομικού προσωπικού ή τη θεσμοθέτηση κανόνων υγιεινής και ασφάλειας που έγινε μόλις πέρυσι, όταν αναγκαστήκαμε να προσφύγουμε στον αρμόδιο Ευρωπαίο Επίτροπο;
Τις καταγγελίες μας για τον περιορισμό σε ένα εξάμηνο της θεωρητικής κατάρτισης των δοκίμων αστυφυλάκων, ή την «αστυφυλακοποίηση» των ειδικών φρουρών και των συνοριακών φυλάκων, με τους οποίους συνυπάρχουμε βιώνοντας το ίδιο προβληματικό εκπαιδευτικό σύστημα;
Την απροθυμία της πολιτείας να ενισχύσει με ανθρώπινο δυναμικό και τεχνικά μέσα τη δημόσια Ελληνική Αστυνομία ή την εκχώρηση αρμοδιοτήτων της στις εταιρείες σεκιούριτι;
Τη δημόσια έκκλησή μας για ανατροπή αντιλήψεων και νοοτροπίας με στόχο την εμπέδωση επαγγελματικής νοοτροπίας και αντίληψης ή την αδήριτη ανάγκη της οικοδόμησης ενός νέου μοντέλου αστυνομίας, ανοικτής στην κοινωνία και όχι κλειστό κάστρο άβουλων και μη σκεπτόμενων «οργάνων»;
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε τόμους ιδεών και προτάσεων, αλλά ορισμένοι προτίμησαν να μας χαρακτηρίσουν «συντεχνία». Έφτασαν κάποιοι στο σημείο να επιρρίψουν το ανάθεμα στο συνδικαλιστικό μας κίνημα, κατηγορώντας μας για «συνδιοίκηση», ενώ εμείς ποτέ δεν επιδιώξαμε την παραμικρή ανάμιξή μας σε θέματα διοίκησης. Καταδικάσαμε ακόμα και ως «σενάριο» ένα τέτοιο ενδεχόμενο και αποκρούσαμε τις όποιες καταγγελίες, εκφράζοντας τον προβληματισμό μας στο 18ο συνέδριό μας, θέτοντας κεντρικά το ζήτημα των διακριτών ρόλων της αστυνομικής διοίκησης και της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και παρουσιάζοντας τον «Δωδεκάλογο της επιτυχίας», ένα χάρτη δώδεκα συγκεκριμένων δράσεων για την ανατροπή παρωχημένων αντιλήψεων και νοοτροπιών στο Σώμα μας.
Βεβαίως, η τότε ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών επικρότησε και χειροκρότησε τα προτεινόμενα μέτρα, αλλά από πλευράς φυσικής ηγεσίας, άλλα προτάθηκαν… Προξένησε δε σε όλους μας αίσθηση η εκ νέου αναμόχλευση του ίδιου θέματος περί «συνδιοίκησης», μόλις τη Δευτέρα το βράδυ και από τον νέο αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών, όταν ομιλούσε στη Βουλή, απορρίπτοντας την πρότασή μας για τη σύσταση της Διακομματικής Επιτροπής.
Ακούσαμε, επίσης, με έκπληξη, δια στόματος του εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας, στο πλαίσιο της ίδιας συζήτησης, ότι η Ελληνική Αστυνομία εφαρμόζει σήμερα τα πιο σύγχρονα μοντέλα οργάνωσης και τους πιο πρόσφορους τρόπους δράσης!!!!
Επειδή το θέμα της διακομματικής επιτροπής είναι μείζον για την αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων της ΕΛ.ΑΣ. και επειδή ως ΠΟΑΣΥ θα επανέλθουμε σύντομα, θεωρώντας δεδομένη την κατανόησή σας, είμαστε στη διάθεσή σας για περισσότερες πληροφορίες και διευκρινήσεις επί των θέσεών μας.