Χώρα υψηλού ρίσκου...

. Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου http://www.andrianopoulos.gr/ Η Ελλάδα θεωρείται πλέον χώρα υψηλού ρίσκου - και οικονομικά αλλά και πολιτικά. Σύ...

.

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
http://www.andrianopoulos.gr/

Η Ελλάδα θεωρείται πλέον χώρα υψηλού ρίσκου - και οικονομικά αλλά και πολιτικά. Σύμφωνα με εκτιμήσεις έγκυρων παραγόντων διεθνών αξιολογικών οργανισμών αλλά και ξένων κυβενρητικών κύκλων η χώρα μας βρίσκεται σε χαμηλότατα επίπεδα καθ' όσον αφορά την πολιτική της σταθερότητα και τις οικονομικές της προοπτικές. Ιδιαίτερο βάρος στις αρνητικές αυτές εκτιμήσεις έχει προσδώσει η αλματώδης αύξηση της εγκληματικότητας μαζί και με την αναβίωση της πολιτικής τρομοκρατίας. Η προφανής αδυναμία των αρχών ασφαλείας να αντιμετωπίσουν τα φαινόμενα αυτά και να προστατεύσουν τον πληθυσμό προκαλεί σκέψεις για την γενικότερη πορεία της χώρας. Σοβαροί διεθνείς παράγοντες εκτιμούν πως η εικόνα της κυβέρνησης έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα και πως η σταθερή της πορεία καθίσταται προβληματική. Την ίδια ώρα η χώρα προκαλεί σοβαρά ερωτηματικά σαν προορισμός επενδυτικών πρωτοβουλιών μιά και, μεταξύ άλλων, η η ασφάλεια επώνυμων επιχειρηματιών δεν θεωρείται εγγυημένη. Αν η κυβέρνηση δεν πάρει μέτρα η κατάσταση της χώρας θα γίνει σύντομα αντικείμενο αρνητικών διεθνών σχολίων και αναλύσεων. Με εξαιρετικά άσχημες συνέπειες για τον τόπο.
Η δικαίωση του χουλιγκανισμού
Οσοι αναρωτιούνται για τα αίτια του χάους και της αυξημένη βίας που χαρακτηρίζει την χώρα δεν χρειάζεται να ψάξουν μακρια. Ας κοιτάξουν την δικαστική(!) απόφαση που δικαιώνει ουσιαστικά τους...
χουλιγκάνους της Θεσσαλονίκης που έκαναν κόλαση το γήπεδο της Τούμπας στο τελευταίο μάτς του ΠΑΟΚ με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Οταν στα προφανή το κράτος κάνει τα στραβά μάτια είναι δυνατόν να περιμένουμε να δράσει εκεί που χρειάζονται έρευνες και ριψοκίνδυνες παρεμβάσεις; Πιστεύει κανείς πως, στην απίθανη βέβαια περίπτωση, που θα είχαν συλληφθεί οι κουκουλοφόροι που έσπασαν τα τζάμια του καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας στο κέντρο τηε Θεσ/νίκης θα είχε κανείς του καταδικασθεί; Ποιός εμπόδισε εισαγγελείς και όργανα της τάξης να παραβιάσουν την αστειότητα πλέον που αποκαλείται άσυλο για να τους συλλάβει μέσα στο Πανεπιστήμιο. Το άσυλο αφορά την ελεύθερη διακίνηση ιδεών κι όχι την προστασία όσων διαπράττουν εγκληματικές πράξεις στον αστικό ιστό της πόλης. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για την τραγική μας πιά χώρα. Και τα αίσχη βέβαια θα συνεχισθούν.
Υπάρχει κράτος;
Φαντάζει χιουμοριστικό το ερώτημα σχετικά με την ύπαρξη κράτους στην σημερινή Ελλάδα. Υπάρχουν όμως κάποιες αρχές που οφείλουμε όλοι να σεβόμαστε. Οταν το κράτος ψηφίζει νόμους και καλόπιστα επιχειρηματίες και άλλοι πολίτες δραστηριοποιούνται με βάση τους νόμους αυτούς δεν είναι δυνατόν να έρχεται αργότερα κάποιο δικαστήριο και να τους ...ακυρώνει σαν αντισυνταγματικούς. Σε καμιά σοβαρή χώρα του κόσμου το δικαστήριο δεν βρίσκεται πάνω από την λαική βούληση - που εκφράζεται βέβαια μέσω του κοινοβουλίου. Ενας ψηφισμένος νόμος εφαρμόζεται και δημιουργεί συνέπειες με νομικές επιπτώσεις. Η περίπτωση του Βοτανικού είναι χαρακτηριστική. Ο επιχειρηματίας Βωβός, ανεξάρτητα από την γνώμη που έχει ο καθένας για την δραστηριοτητά του, στηρίχθηκε σε ψηφισμένο νόμο του ελληνικού κράτους και ξεκίνησε μιά σοβαρή επένδυση. Δανείσθηκε, προσέλαβε κόσμο κι άρχισε εγασίες. Κι έρχεται άξαφνα το Συμβούλιο της Επικρατείας και ουσιαστικά σταματάει τα έργα με τον ισχυρισμό πως ο νόμος ...είναι αντισυνταγματικός! Ο επιχειρηματίας λογικά καταστρέφεται. Μήπως τον αποζημιώνουν οι Σύμβουλοι Επικρατείας, ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ η μήπως η Βουλή; Οι πρωτοφανείς αυτές ελληνικούρες γίνονται σε μιά εποχή που η χώρα ψάχνει για επενδύσεις. Οποιος θα τις τολμούσε θα χρειαζόταν, κάτω από τις συνθήκες αυτές, ψυχιατρική παρακολούθηση. Επιτέλους, ας θεσμοθετήσει το απίστευτο αυτό κράτος ευθύνες για κάποιους. Αποζημιώσεις δηλ. που θα πρπει να καταβάλονται ΑΜΕΣΑ. Πιθανότατα έτσι να αρχίσουμε κάποια στιγμή να σοβαρευόμαστε...
Εχουν τέτοιο δικαίωμα;
Eχουν δικαίωμα οι πρώην, ουσιαστικά, συμβασιούχοι του Υπουργείου Πολιτισμού να κλείνουν την Ακρόπολη; Αν έχω καταλάβει καλά από τις εκατέρωθεν ανακοινώσεις οι συμβάσεις των εργαζομένων αυτών έχουν από καιρό λήξει και δεν είναι δυνατλη η νόμιμη ανανέωσή τους. Σε κάποιους απ' αυτούς το Υπ. Πολιτισμού χρωστάει χρήματα διότι δεν υπάρχει νόμιμος τρόπος να πληρωθούν. Φαίνεται πως για χρόνια οι συμαβσιούχοι του Υππο πληρωνόντουσαν από τις χορηγείες σε πολιτιστικούς συλλόγους. Με τρόπο δηλ. αυθαίρετο και παράνομο το δημόσιο χρήμα διασπαθιζόταν σε αμοιβές που νόμιμα ουδείς μπορούσε να ελέγξει. Η ουσία του προβλκήματος όμως σήμερα είναι διαφορετική. Οι άνθρωποι αυτόί σήμερα δεν είναι υπάλληλοι του ΥΠΠΟ. Εχουν βάλει την υπογραφή τους κάτω από συμβάσεις που έχουν λήξει. Και κλείνουν την Ακρόπολη για να ξαναπροσληφθούν. Αφού όμως δεν είναι υπάλληλοι με ποιό ακριβώς δικαίωμα κλείνουν το ιερό μνημείο; Θα είναι σαν ο οποιοσδήποτε από εμάς να έμπαινε σε κάποιο Υπουργείο και να σταματούσε τις εργασίες της Διοίκησης. Με ποιό ακριβώς δικαίωμα μπαίνουν στην Ακρόπολη και με ποιά εξουσία την κρατούν κλειστή; Αποτελεί φαίνεται κι' αυτό ένα από τα "θαύματα" της σύγχρονης Ελλάδας...
Με αυτά και αυτά η χώρα έχει βουλιάξει σε διεθνή αξιοπιστία. Αλλά και σαν προορισμός επενδύσεων για επιχειρηματίες με διακρατική οικονομική επιφάνεια είναι πιά προβληματική. Όπως δύσκολη έχει γίνει και η ζωή για τους πολίτες. Ιδιαίτερα σε ζητήματα ασφάλειας και λειτουργίας ενός σοβαρού κράτους. Ανεξάρτητα από την διεθνή οικονομική κρίση. Που για να είμαστε ακριβείς δεν έχει ακουμπήσει ακόμη την Ελλάδα. Σαν χώρα υψηλού ρίσκου θα έχουμε δύσκολη πορεία στο μέλλον.