Από το ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ...

...η Εκλογική Διακήρυξη . Aπό το http://www.kek.com.gr/ . ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ Το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών μετέχει αυτόνομα και αυτοδύναμα ...

...η Εκλογική Διακήρυξη

.

Aπό το http://www.kek.com.gr/

.
ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ
Το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών μετέχει αυτόνομα και αυτοδύναμα στον πολιτικό στίβο της χώρας, με την πεποίθηση ότι καλύπτει ένα ΚΕΝΟ και μια σειρά από ΑΝΑΓΚΕΣ, που σήμερα ούτε ιεραρχούνται ούτε και «υπηρετούνται» από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις της χώρας.
Δυστυχώς, κανένα από τα κόμματα εξουσίας ή τα μικρότερα δεν έχουν ΠΟΤΕ επεξεργαστεί ή καταθέσει ένα δεσμευτικό ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ για το κυνήγι, το φυσικό περιβάλλον, την ύπαιθρο και την άγρια ζωή, καθώς αρκούνται ή εξαντλούνται σε αφόρητες κοινοτυπίες που είναι μεν βολικές σε μικροπολιτικό επίπεδο, αδικούν όμως την ίδια την έννοια της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και στερούν από τους ψηφοφόρους το δικαίωμα να γνωρίζουν...
Κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα – μικρά ή μεγάλα – δεν έχουν ποτέ...
καταθέσει ένα πρόγραμμα για την ελληνική ΥΠΑΙΘΡΟ που θα χαράσσει δρόμους, θα πραγματοποιεί όπου χρειάζεται ΤΟΜΕΣ και ρήξεις, αλλά σε κάθε περίπτωση θα δίνει στους πολίτες – κυνηγούς και μη – τη δυνατότητα να κρίνουν, να συγκρίνουν, να αποτιμήσουν και – γιατί όχι – να επιλέξουν...
Δυστυχώς, είναι τόσο «άγρια» η φύση του κομματικού ανταγωνισμού, που οι προγραμματικές ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ δύσκολα βρίσκουν πολιτικό «βιότοπο» για να στεριώσουν.
Κι όμως, υπάρχουν τουλάχιστον 300.000 ΠΟΛΙΤΕΣ αυτής της χώρας που ιεραρχούν πολύ ψηλά το τι μέλλει γενέσθαι με τα δάση που καίγονται, για τον τρόπο διαχείρισής τους ώστε να διασωθούν όσα απέμειναν, για τις πολιτικές που απαιτούνται ώστε η άγρια ζωή και το φυσικό περιβάλλον να μην ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ή να μην γίνονται πεδίο ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ...
Τις ανάγκες και τα «θέλω» αυτών των πολιτών φιλοδοξούμε να ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ και να εκφράσουμε!

Η ΒΑΣΙΚΗ ΜΑΣ ΑΡΧΗ
Το κυνήγι και το ψάρεμα δεν αποτελούν μόνο ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ πράξεις αποκόμισης τροφής από τη φύση, αλλά και έναν γνήσιο τρόπο για να συνεχίσει ο άνθρωπος να σφυρηλατεί τους δεσμούς του με το περιβάλλον και την άγρια ζωή.
Το κυνήγι αποτελεί έναν τρόπο για να μπορέσει να «ΑΠΟΔΡΑΣΕΙ» ο σύγχρονος άνθρωπος και να συνομιλήσει με τη φύση, να συνδεθεί μαζί της, να την αγαπήσει και να ΣΤΡΑΤΕΥΤΕΙ στην υπεράσπιση της ακεραιότητάς της.
Το κυνήγι και το ψάρεμα – αν διεξάγονται όπως πρέπει – αποτελούν έναν τρόπο «ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ», στην αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου από το φυσικό περιβάλλον.
Ωστόσο, η Πολιτεία, τα κόμματα και οι λοιποί εκφραστές του δημόσιου λόγου, ουδέποτε θέλησαν ή μπόρεσαν να αξιοποιήσουν την κοινωνία των κυνηγών, ως μια πολύτιμη ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΦΕΔΡΕΙΑ για την υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού που αντιπροσωπεύουν τα δάση, η άγρια ζωή και το φυσικό περιβάλλον της πατρίδας μας. Αντιθέτως, όλα αυτά τα χρόνια, 300.000 πολίτες αυτής της χώρας χρησιμοποιήθηκαν ως υποκείμενα δρακόντειων ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΩΝ, ή ως βολικά «ΑΛΛΟΘΙ» για την ανεπάρκεια ή την αδιαφορία της πολιτείας να διαχειριστεί ή να προστατεύσει ουσιαστικά την ύπαιθρο.
Κυβερνήσεις και κόμματα αγνόησαν ή περιφρόνησαν προκλητικά το ότι στις τοπικές κοινωνίες της υπαίθρου, το κυνήγι συνεχίζει να αποτελεί μέρος συλλογικών ΑΞΙΩΝ, κουλτούρας, αλλά και πολύτιμο στοιχείο εσωτερικής ΣΥΝΟΧΗΣ.

H ΒΑΣΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΔΙΩΞΗ
Μόνο στα 27 κράτη – μέλη της Ενωμένης Ευρώπης δραστηριοποιούνται σήμερα 7,6 εκατομμύρια κυνηγοί και 24 εκατομμύρια ερασιτέχνες ψαράδες. Ποιοι είναι λοιπόν σε αυτή τη χώρα εκείνοι οι «δημοκράτες» που επιδιώκουν την απαγόρευση του κυνηγίου, με την πεποίθηση ότι εκπροσωπούν κάποιου είδους «πλειοψηφικό ρεύμα», ή έστω μια φαντασιακή...κοινωνική πρωτοπορία»;
Ποιες είναι αυτές οι οργανώσεις που κατασκευάζουν έναν φανταστικό «εχθρό» του περιβάλλοντος, ώστε να μπορούν οι ίδιες να υπάρχουν, να παρεμβαίνουν και να «ΒΟΛΕΥΟΝΤΑΙ» ποικιλοτρόπως;
Το Κ.Ε.Κ. φιλοδοξεί να εκφράσει με στοιχεία τον δημόσιο αντίλογο, απέναντι στην ΠΟΛΩΤΙΚΗ ρητορική εκείνων των οργανώσεων που αναζητούν ασμένως κοινωνικό ακροατήριο, αφελή μέλη χωρίς δικαιώματα, και...ανέλεγκτες ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ από τον κοινοτικό ή εθνικό προυπολογισμό!

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΤΙ ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ...
Το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών εκφράζει και στοιχίζει γύρω του πληθυσμιακές ομάδες και στρώματα με κοινωνικές και πολιτικές αναφορές στις παραδοσιακές δραστηριότητες της υπαίθρου, έναν ολόκληρο κόσμο που έως τώρα ΑΓΝΟΗΘΗΚΕ, λοιδορήθηκε, και μεθοδευμένα και ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΘΗΚΕ για όλα τα περιβαλλοντικά δεινά του τόπου.
Το πολιτικό μας τόλμημα υπηρετεί μια αντίληψη που θέλει να περιφρουρήσει, να διατηρήσει και να κρατήσει στις ΕΣΤΙΕΣ τους τις τοπικές κοινωνίες της περιφέρειας, που σήμερα απειλούνται από την ισοπεδωτική κουλτούρα της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ.
Σε μια περίοδο που η διάκριση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς αμβλύνεται και γίνεται όλο και πιο δυσδιάκριτη, βαθαίνει αντιθέτως το ΡΗΓΜΑ μεταξύ των αστικών περιοχών και της υπαίθρου.
Για έναν τρόπο ζωής που απειλείται σήμερα από την ομοιομορφία της παγκοσμιοποίησης αγωνίζεται σήμερα το Κ.Ε.Κ., πιστεύοντας ότι μια ΕΥΡΩΠΗ για να παραμείνει ΠΟΛΥΧΡΩΜΗ και πλουραλιστική, θα πρέπει να μπορεί να σέβεται τη διαφορετικότητα αυτών που την κατοικούν.
Και το κυνήγι ή το ψάρεμα, αποτελούσαν ανέκαθεν στοιχεία αυτής της ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ!

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ
Επαγγελματίες πολιτικοί δεν είμαστε, ούτε θέλουμε να γίνουμε...
Στα ζητήματα όμως περιβάλλοντος, αγροτικής πολιτικής και περιφερειακής ανάπτυξης, και πολιτική άποψη έχουμε και εναλλακτική πολιτική ΠΡΟΤΑΣΗ θα διατυπώσουμε.
Η σημερινή κυρίαρχη ΟΙΚΟΝΟΜΙΣΤΙΚΗ αντίληψη, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη μείωση του αγροτικού πληθυσμού, στην αμφισβήτηση των μέχρι τώρα παραδοσιακών αξιών του και στη συσσώρευση ενός περιβαλλοντικού κόστους που θα συρρικνώσει ακόμα περισσότερο την πανίδα και τη χλωρίδα του αγροτικού τοπίου.
Οι πολιτικές που εκπονούνται σήμερα ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΟΥΝ τη γεωργία, καταστρέφουν τις νησίδες άγριας ζωής στις καλλιεργούμενες εκτάσεις, ΕΞΑΝΤΛΟΥΝ τους φυσικούς πόρους και δημιουργούν συνθήκες ανταγωνισμού που δεν μπορεί να αντέξει ο μικρομεσαίος ΑΓΡΟΤΗΣ.
Τα σχέδια που εκπονούνται στο πλαίσιο της Ευρωπαικής Ένωσης προβλέπουν μια βορειοευρωπαική Ζώνη υψηλής αγροτικής παραγωγικότητας, και μια άλλη – σε χώρες κυρίως του μεσογειακού νότου – που θα μετατραπεί...σε ένα ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΟ ΜΟΥΣΕΙΟ της φύσης.
Έτσι, αγρότες, κτηνοτρόφοι, υλοτόμοι, ακτήμονες, μικροκαλλιεργητές, μελισσοκόμοι κλπ, καλούνται αβοήθητοι να επιβιώσουν μέσα σε ένα καθεστώς απαγορεύσεων που τους στερεί ζωτικό χώρο και μειώνει την ανταγωνιστικότητα των προιόντων τους
Την ίδια ακριβώς στιγμή όμως, μεθοδευμένα αποκρύβεται ότι πίσω από τις πολυδιαφημισμένες καλές προθέσεις ή τα ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΑ προγράμματα «οικολογικής» προστασίας, καιροφυλαχτούν ισχυρά επιχειρηματικά ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ που απλώς θέλουν να διατηρήσουν ή να αυξήσουν το μερίδιο που κατέχουν στην αγορά.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ
Σήμερα, οι ενταγμένες στο δίκτυο «NATURA» περιοχές, καταλαμβάνουν μαζί με τα Εθνικά Πάρκα πάνω από το 20% του εδάφους της χώρας, ένα ΠΟΣΟΣΤΟ δηλαδή που ξεπερνά το αντίστοιχο κάθε άλλου κράτους της Ευρωπαικής Ένωσης!
Επί της ουσίας όμως πρόκειται μόνο για «κατασκευές» στα χαρτιά, που απλώς αναπαράγουν την κοντόφθαλμη και ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ αντίληψη που διαχρονικά επικρατεί, όταν η Πολιτεία αποπειράται να αντιμετωπίσει ΠΟΛΥΠΛΟΚΑ προβλήματα προστασίας της φύσης και της άγριας ζωής.
Πρόκειται για εκείνη την αντίληψη που αντιμετωπίζει τη φύση ως «μουσείο» και εξαντλείται σε ατελέσφορες απαγορεύσεις, οι οποίες με τη σειρά τους οδηγούν σε ατελέσφορους ΔΙΧΑΣΜΟΥΣ και ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ με τις τοπικές κοινωνίες.
Τα όσα γίνονται σήμερα σε περιοχές όπως ο Έβρος, ο Γράμμος, ο Πάρνωνας, τα Τζουμέρκα, η Πίνδος, η Ροδόπη, η Φθιώτιδα, η Ζάκυνθος, η Οίτη κλπ, δεν αφορά φυσικά μόνο τους κυνηγούς και τους «οικολόγους», όπως τεχνηέντως διοχετεύουν όσοι βολεύονται σε πλαστά δίπολα.
Αφορά πολύ περισσότερο τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους, τους υλοτόμους, τους ακτήμονες, τους μικροιδιοκτήτες γης και ολόκληρες κοινωνικές ή επαγγελματικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην ύπαιθρο.

ΜΕ ΣΥΜΜΑΧΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Το πρόγραμμα NATURA που έπρεπε να ΕΝΩΝΕΙ, δυστυχώς σήμερα ΔΙΧΑΖΕΙ.
Η «προστασία» συνδέθηκε μόνο με απαγορεύσεις, απομόνωση, ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ και υποχρεώσεις για τους ντόπιους πληθυσμούς, παρά τις προειδοποιήσεις πανεπιστημιακών δασκάλων ότι αυτή η φιλοσοφία όπου και όποτε εφαρμόστηκε, απέδωσε τα εντελώς ΑΝΤΙΘΕΤΑ αποτελέσματα.
Ζούμε δυστυχώς όμως σε μια χώρα, όπου η ΕΡΕΥΝΑ και η ΓΝΩΣΗ για τη φύση δεν παράγεται στα Πανεπιστήμια της, καθώς οι πόροι που κατευθύνονται προς αυτά συνεχώς απομειώνονται...Αντιθέτως, μελέτες επί μελετών που κανείς δεν αξιολογεί, ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ και ανατίθενται σε ιδιωτικές μελετητικές εταιρίες, ή οργανώσεις που αυτοπροσδιορίζονται ως «οικολογικές».
Σε εκατοντάδες περιοχές της χώρας βρισκόμαστε σήμερα αντιμέτωποι με μια ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ, που θέλει από την ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ να κερδοφορούν μόνο ΛΙΓΟΙ και πάντα οι ίδιοι!
Μια ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ που επιδιώκει να εκβιάσει έτσι τις εξελίξεις, ώστε οι μικροιδιοκτήτες γης, οι ντόπιοι κυνηγοί, οι κτηνοτρόφοι, οι ακτήμονες, ένας ολόκληρος κόσμος που μέχρι σήμερα διαμόρφωσε και διατήρησε την περιβαλλοντική αυταξία της ορεινής Ελλάδας, να «ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΘΕΙ» και να υπαχθεί σε ένα νέο καθεστώς που θα καθορίζεται...από ΟΙΚΟ-ΚΟΜΙΣΑΡΙΟΥΣ!
Και όλα αυτά σε μια χώρα που έχει διατρέξει 2.500 χρόνια ιστορίας, με οικοσυστήματα που διαμορφώθηκαν υπό τη συνεχή παρουσία του ανθρώπου, και με βουνά που κάποτε πατούσαν και δραστηριοποιούνταν πολύ περισσότεροι άνθρωποι απ' ότι σήμερα.

ΟΙ «ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΜΠΙΖΝΕΣ»
Σε έναν ωκεανό ιδεολογικών και πολιτικών ανταγωνισμών του σύγχρονου κόσμου, όπου και μόνο η... επίκληση του περιβάλλοντος αρκεί για να σε αναβαθμίσει στη λαική συνείδηση, ήταν μοιραίο ότι κάποια στιγμή την οικολογία θα την μυρίζονταν και οι «ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ»!
Κορυφαίες πετρελαικές επιχειρήσεις, αυτοκινητοβιομηχανίες, τράπεζες, εταιρίες με τεράστια οικονομική και πολιτική ΙΣΧΥ που υπερβαίνει έθνη και σύνορα, «φιγουράρουν» σήμερα στους ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ...προστασίας του περιβάλλοντος!
Χρηματοδοτούν και σπονσονάρουν διεθνείς περιβαλλοντικές οργανώσεις, διοργανώνουν εκστρατείες για την εξοικονόμηση ενέργειας, μετέχουν και συνδιαμορφώνουν αποφάσεις της νομοθετικής και εκτελεστικής ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Πρόκειται για τις ίδιες ΕΤΑΙΡΙΕΣ που επισυσσώρευσαν τα περισσότερα από τα σημερινά περιβαλλοντικά δεινά του κόσμου μας, είτε με τη μορφή του φαινομένου του θερμοκηπίου είτε με την ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη.
Κι όμως, σήμερα ενδύονται κι αυτές τον ΜΑΝΔΥΑ της «οικολογίας», που είναι πολύ...φαρδύς για να τους χωράει όλους!
Μια επιχείρηση όμως, εκ της φύσεως της έχει μόνο ένα στόχο: τη μεγιστοποίηση του ΚΕΡΔΟΥΣ της και του ρυθμού ανάπτυξής της!
Έτσι, το ξαφνικό ενδιαφέρον των επιχειρήσεων για την οικολογία, αλλού πρέπει να αναζητηθεί: σε μια επικοινωνιακή τους προσαρμογή στη νέα «ΜΟΔΑ» των καιρών, στις κερδοφόρες ευκαιρίες που διαμορφώνονται για νέες «ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΜΠΙΖΝΕΣ», και στην εξασφάλιση της συνεργασίας ή της ΑΝΟΧΗΣ των περιβαλλοντικών οργανώσεων, με τις οποίες ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΟΥΝ ήδη διαφόρων ειδών «θωπείες»...
Μια ματιά και μόνο στους ΧΟΡΗΓΟΥΣ και στους σπόνσορες περιβαλλοντικών οργανώσεων με πανευρωπαική, παγκόσμια ή εγχώρια εμβέλεια, αρκεί για να κατανοήσει κανείς προς τα πού βαδίζουν τα πράγματα.

Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΜΠΩΝ...
Οι κάμποι που κάποτε παρήγαγαν το ΨΩΜΙ και την τροφή του κόσμου μας, σήμερα παράγουν ΒΙΟΚΑΥΣΙΜΑ που δήθεν θα μας απεξαρτοποιήσουν από το πετρέλαιο και θα προσφέρουν λύσεις στην ενεργειακή κρίση.
Τα προιόντα της γης καταναλίσκονται πλέον ως «ΚΑΥΣΙΜΑ» στα εργοστάσια και στα ρεζεβουάρ αυτοκινήτων, ενώ η στροφή στα βιοκαύσιμα αυξάνει τις τιμές των βασικών διατροφικών αγαθών προκαλώντας τις παγκόσμιες ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ κρίσεις.
Ακούσατε ποτέ κόμμα, περιβαλλοντική οργάνωση ή το «οικολογικό κίνημα» να θίξει ή να πάρει θέση στο ζήτημα;
Κι όμως, σε ένα τέτοιον κόσμο ούτε η ΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ της πανίδας και της χλωρίδας μπορεί να έχει θέση....
Και το οξύμωρο είναι ότι η Ευρωπαική Ένωση συνεχίζει να εκδίδει «ντιρεκτίβες» προστασίας του περιβάλλοντος και....οικολογικής γεωργίας, την ίδια στιγμή που η εμμονή της στα βιοκαύσιμα ωθεί και πάλι σε ΓΙΓΑΝΤΑΙΕΣ μονοκαλλιέργειες, σε περισσότερα λιπάσματα και ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ, σε ολοένα πιο «μηχανική» και εντατικοποιημένη γεωργία.

ΤΟ ΥΠΕΡΤΙΜΗΜΕΝΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ...
Σήμερα, κόμματα, φορείς της πολιτικής, μεγάλες ΜκΟ, επιχειρήσεις και διάφοροι άλλοι παράγοντες της δημόσιας ζωής, εμφανίζουν το νέο αυτοτελές υπουργείο Περιβάλλοντος ως μια απαραίτητη συνθήκη για να μπορέσει η χώρα να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της έναντι του περιβάλλοντος και της βιώσιμης ανάπτυξης. Οι λόγοι είναι προφανείς ή λιγότερο προφανείς, ανάλογα με το ΠΟΙΟΙ κάθε φορά το ζητάνε.
ΕΜΕΙΣ δεν ενδίδουμε σε τέτοιες απλουστεύσεις!
Είναι αστείο και ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ να πιστέψει κανείς ότι μια διοικητική μεταβολή αυτού του είδους, θα μπορούσε από μόνη της να υποκαταστήσει τις κεντρικές κατευθύνσεις, τις οικονομικές προτεραιότητες, ή την ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ πολιτική βούληση για την προστασία του περιβάλλοντος.
Αυτή η βούληση είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει, ανεξάρτητα από το αρτικόλεξο της επωνυμίας ενός υπουργείου.
- Τι διαφορά π.χ θα κάνει ένα υπουργείο Περιβάλλοντος, όταν το υπουργείο Εσωτερικών δεν μπορεί να επιβάλει ένα ενιαίο πλαίσιο για τις παράνομες χωματερές;
- Τι διαφορά θα κάνει ένα υπουργείο Περιβάλλοντος, όταν η αγροτική πολιτική συνεχίζει να ευνοεί την ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΗΣΗ των υδάτινων πόρων και τον βομβαρδισμό με φυτοφάρμακα;
- Τι θα αλλάξει ένα υπουργείο Περιβάλλοντος, όταν το υπουργείο Τουρισμού συνεχίζει να ευνοεί την ΕΠΕΛΑΣΗ τουριστικών εγκαταστάσεων πάνω στον αιγιαλό, ακόμα και στα κορεσμένα Κυκλαδονήσια;
- Τι θα αλλάξει ένα υπουργείο Περιβάλλοντος, όταν το υπουργείο Ανάπτυξης προωθεί και ΧΩΡΟΘΕΤΕΙ γιγαντιαίες επενδύσεις που βαφτίζει...ως «πράσινες μπίζνες», παρότι αλλοιώνουν και ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ από το χάρτη δάση και ολόκληρα βουνά;
Είμαστε από τώρα σίγουροι και πως το νέο υπουργείο, θα χρησιμοποιήσει την υπόθεση κυνήγι για να μπορέσει και αυτό να δίνει...ανέξοδες «ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ», με μέτρα και απαγορεύσεις που δεν θα θέλει ή δεν θα μπορεί να επιβάλλει πουθενά αλλού.