Περί εγκαινίων ο λόγος...

Όταν τα φώτα σβήνουν. Μετά τις φιέστες τι; . Γράφει ο Άρης Βάσιος πρόεδρος Συμβασιούχων ΥΠΠΟ Άρτας και Πρέβεζας . Σε λίγες ημέρες θα γίνουν ...

Όταν τα φώτα σβήνουν. Μετά τις φιέστες τι;
.
Γράφει ο Άρης Βάσιος
πρόεδρος Συμβασιούχων ΥΠΠΟ
Άρτας και Πρέβεζας
.
Σε λίγες ημέρες θα γίνουν τα εγκαίνια του Μουσείου Ακρόπολης, ενός σύγχρονου θαύματος, που διαφημίζει τον Πολιτισμό μας. Έργο αναμφισβήτητα παγκόσμιας εμβέλειας, που καλείται να στεγάσει τα δημιουργήματα, που αποτελούν τον πολιτιστικό θησαυρό της πατρίδας μας. Ωστόσο, την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι που μόχθησαν για την ολοκλήρωσή του (αρχαιολόγοι, συντηρητές αρχαιοτήτων κλπ) απολύονται, και μάλιστα δια παντός από το ΥΠΠΟ. Το ίδιο συμβαίνει σε πολλά Μουσεία της Ελλάδας, που ολοκληρώθηκαν ή ολοκληρώνονται με την χρηματοδότηση του Γ΄ ΚΠΣ (Αρχαιολογικό Μουσείο Άρτας, Μουσείο Νικόπολης, Μουσείο Ηγουμενίτσας κλπ). Είναι ιδιαίτερα αμφίβολη η δυνατότητα εγκαινίων και λειτουργίας τους λόγω έλλειψης προσωπικού. Η ειρωνεία είναι ότι προσωπικό υπάρχει, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα επαναπρόσληψης στο ΥΠΠΟ λόγω της περιοριστικής διάταξης του 24μήνου του Π.Δ. Παυλόπουλου. Σπουδάσαμε για να υπηρετήσουμε τον Πολιτισμό της πατρίδας μας, για την ανάδειξη της Πολιτιστικής Κληρονομιάς μας και μας στερούν αυτή τη δυνατότητα. Τελικά τι κρύβεται πίσω από τις φαντασμαγορικές και πολύκροτες φιέστες; Ποια είναι η πραγματικότητα που αποκαλύπτεται, όταν τα φώτα σβήνουν;
Το Μουσείο της Ακρόπολης αποτελεί σημείο αναφοράς των ημερών, καθώς προκάλεσε και...
ροκαλεί ποικίλα σχόλια για την αρχιτεκτονική του, τα υλικά, την αισθητική, τον εναρμονισμό με το περιβάλλον, τη σεμνότητά του. Ωστόσο, συζητήσεις αυτού του περιεχομένου πολλές φορές ξεφεύγουν από την ουσία του ζητήματος, που δεν είναι άλλη από τον προορισμό και το ρόλο ενός μουσείου. Ένα μουσείο πέρα από το χώρο ή το ίδρυμα, όπου φυλάσσονται και εκτίθενται στο ευρύ κοινό έργα τέχνης, αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό, αφετηρία διαλόγου και παράθυρο στο παρελθόν. Ένα μουσείο συνεχώς προσκαλεί και προκαλεί τον επισκέπτη, δημιουργώντας τα κατάλληλα ερεθίσματα για την αναζήτηση και την γνώση της ιστορικής μας μνήμης. Ένα μουσείο, είτε πρόκειται για αυτό της Ακρόπολης είτε για κάποια μικρή Αρχαιολογική Συλλογή σε κάποιο σημείο της πατρίδας μας, αποτελεί τον καθρέφτη μας στον κόσμο, σύμβολο του μεγαλείου του ένδοξου παρελθόντος μας. Ως ζωντανός οργανισμός ένα Μουσείο βασίζεται στους ανθρώπους που εργάζονται για τον Πολιτισμό. Ένα αρχαιολογικό εύρημα για να φτάσει να εκτίθεται στην προθήκη ενός μουσείου, κάνει ένα μακρύ ταξίδι συνοδευόμενο από ανθρώπους, που τάχθηκαν να υπηρετούν το σκοπό αυτό. Πρόκειται για αρχαιολόγους, συντηρητές, αρχαιοφύλακες, εργάτες ανασκαφών, ανθρωπολόγους, η εμπειρία και η εξειδίκευση των οποίων αποτελούν καθοριστικό παράγοντα για την επιτυχία του ταξιδιού αυτού και εν γένει του έργου της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.
Ωστόσο, εμείς οι ίδιοι υποσκάπτουμε το έργο αυτό και θέτουμε εν αμφιβόλω την Προστασία και την ανάδειξη της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς, Σύμφωνα με το Ν. 1958/91 περί του «Τρόπου Εκτέλεσης Αρχαιολογικών Έργων» αναγνωρίζεται η επιστημονική και καλλιτεχνική φύση και η εξαιρετική λεπτότητα των αρχαιολογικών εν γένει έργων «και ιδίως οι ανασκαφές και οι εργασίες που πραγματοποιούνται σε αρχαία ή ιστορικά μνημεία ή στον περιβάλλοντα χώρο τους». Για το λόγο αυτό ο νομοθέτης στην παρ. 3 του ίδιου άρθρου προβλέπει ότι «το προσωπικό εκτέλεσης αυτών των έργων εξαιρείται από τις διατάξεις περιορισμού ή απαγορεύσεως προσλήψεων στο Δημόσιο» αναγνωρίζοντας έτσι την εμπειρία την εξειδίκευση και την κατάρτιση ως καθοριστικούς παράγοντες για την επιτυχή εκτέλεση των εν λόγω έργων. Η ανακύκλωση του εργαζόμενου προσωπικού κάθε 24 μήνες σε καμία περίπτωση δεν συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς μόλις ο εργαζόμενος αποκτά την κατάλληλη εμπειρία για να προσφέρει τα μέγιστα διώκεται δια παντός από το ΥΠΠΟ, για να ξεκινήσει ο ίδιος φαύλος κύκλος από την αρχή. Νομίζουν ότι η δεξαμενή απ' όπου αντλείται το έμπειρο επί συμβάσει προσωπικό, στο οποίο σε μεγάλο βαθμό το Υπουργείο Πολιτισμού τόσα χρόνια στηρίζει τη λειτουργία του, είναι απύθμενη, το οποίο πόρρω απέχει απ' την πραγματικότητα.
Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να συνειδητοποιήσουν οι ιθύνοντες ότι με την πολιτική αυτή ζημιώνουν τον Πολιτισμό της χώρας μας; Παρά τις προτάσεις όλων των αρμόδιων για τη διαχείριση της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς (Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, Πανελλήνια Ένωση Συντηρητών Αρχαιοτήτων κλπ) για άρση του 24μήνου, η εν λόγω διάταξη του Π.Δ. 164/2004 συνεχίζει να ισχύει. Ήδη εκατοντάδες έμπειροι και καταρτισμένοι επί συμβάσει εργαζόμενοι απομακρύνθηκαν οριστικά από το Υπουργείο, καθώς συμπλήρωσαν 24 μήνες εργασίας.
Ο περιορισμός του 24μήνου μας καταδικάζει σε μόνιμη και οριστική ανεργία. Διότι το ίδιο το Σύνταγμα της πατρίδας μας είναι αυτό που ορίζει ότι μόνος αρμόδιος για τη διαχείριση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι το Υπουργείο Πολιτισμού. Πού μπορεί να απασχοληθεί το άκρως απαραίτητο για τη λειτουργία της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας επιστημονικό και εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό (αρχαιολόγοι, συντηρητές αρχαιοτήτων, αρχαιοφύλακες, ανθρωπολόγοι, εργάτες ανασκαφών), που φυσικό φορέα εργασίας έχει μόνον το Υπουργείο Πολιτισμού, αν μετά τους 24 μήνες εκδιωχθεί από το ΥΠΠΟ; Σπουδάζουμε τέσσερα χρόνια (ας μην υπολογίσουμε Μεταπτυχιακά και Διδακτορικά) για να δουλέψουμε δύο! Και όσο πιο έμπειροι εργασιακά γινόμαστε, όσο πιο πολύτιμοι καθιστάμεθα για τη λειτουργία της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, τόσο πιο πολύ πλησιάζουμε όλοι μας στην πόρτα της οριστικής εξόδου.
Η Αρχαιολογική Υπηρεσία, ιδίως στην περιφέρεια, αδυνατεί να ανταπεξέλθει στο έργο της ελλείψει προσωπικού. Οι κενές οργανικές θέσεις των αρχαιολόγων ξεπερνούν τις 550, ενώ οι μόνιμοι συνάδελφοί μας που συνταξιοδοτούνται είναι διπλάσιοι από αυτούς που προσλαμβάνονται. Οι κενές οργανικές θέσεις στο ΥΠΠΟ ανέρχονται στις 3500, ενώ οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι (που καλύπτουν πάγιες ανάγκες) δεν ξεπερνούν τις 2500! Στις κενές θέσεις του οργανογράμματος του ΥΠΠΟ δεν συμπεριλαμβάνονται τα νέα Μουσεία και οι Αρχαιολογικοί Χώροι, που ολοκληρώθηκαν μέσω του Γ΄ ΚΠΣ και αποδίδονται στο κοινό. Οι νέες Εφορείες Αρχαιοτήτων, που ιδρύθηκαν το 2006, λειτουργούν σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα με συμβασιούχους, καθώς ποτέ δεν προσλήφθηκε μόνιμο προσωπικό. Οι Υπηρεσίες αυτές κινδυνεύουν άμεσα να βάλουν ''λουκέτο'' λόγω έλλειψης προσωπικού, θέτοντας σε κίνδυνο το ίδιο το έργο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας (Προστασία και Ανάδειξη της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς, εξυπηρέτηση του πολίτη κλπ).
Μουσεία κλειστά, αρχαιολογικοί χώροι ρημαγμένοι, αυτή είναι η «βαριά βιομηχανία» που θα μπορούσε να τονώσει τον τουρισμό στην περιφέρεια. Και όσοι θελήσουν να χτίσουν ένα σπίτι και ήταν τόσο άτυχοι ώστε το οικόπεδό τους να ...κρύβει την Ιστορία, περιμένουν χρόνια μέχρι να βρεθεί το προσωπικό να το ανασκάψει.
Καθώς το Υπουργείο Πολιτισμού εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σχεδόν με εχθρικό τρόπο το επιστημονικό και εργατοτεχνικό προσωπικό που εργάζεται στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, εμείς είμαστε αναγκασμένοι να συνεχίσουμε τους αγώνες μας.
Σας ζητούμε να μας βοηθήσετε στην ανάδειξη του μείζονος ζητήματος των συμβασιούχων του ΥΠΠΟ, που υποβαθμίζει την Πολιτιστική μας Κληρονομιά.