Ρέκβιεμ για μια παράταξη που κλυδωνίζεται...

Γράφει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος http://www.andrianopoulos.gr/ . Ο θρίαμβος του Γιώργου Παπανδρέου δεν οφείλεται τόσο στις νεωτεριστικές και ...

Γράφει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος
http://www.andrianopoulos.gr/
.
Ο θρίαμβος του Γιώργου Παπανδρέου δεν οφείλεται τόσο στις νεωτεριστικές και εμπνευσμένες, κατά κάποιους αναλυτές, θέσεις και προτάσεις του. Αλλά κυρίως αποτελούν συνεπακόλουθο των αδεξιοτήτων και της αδράνειας της κυβέρνησης της ΝΔ. Οπως εξ’ άλλου έχει αναφέρει ο διάσημος παλιός πολιτειολόγος Paul Lazarsfeld τις εκλογές σπανίως τις κερδίζουν οι αντιπολιτεύσεις. Τις χάνουν συνήθως οι κυβερνήσεις. Η ιδιαιτερότητα της περίπτωσης της ΝΔ βρίσκεται στο ότι η αποτυχία της δεν βρίσκεται κυρίως στις πολιτικές της. Αλλά στην απόσταση που κράτησε από τα προβλήματα της κοινωνίας και στον απίστευτο ερασιτεχνισμό των περισσότερών της στελεχών.
Με την μεγαλύτερη ίσως ευκαιρία δημιουργικών μεταβολών της μεταπολίτευσης στα χέρια της η παράταξη της οποίας ηγείτο ο κ. Καραμανλής ξόδεψε την καλή θέληση των ελλήνων απερίσκεπτα και...

κοντόθωρα. Επιλέγοντας σαν συνεργάτες αδοκίμαστους, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, κομματικούς παράγοντες και ιδιαίτερα στελέχη δίχως γνώση και πείρα η ΝΔ απέτυχε εκεί που οι πολίτες περίμεναν τα περισσότερα από αυτήν. Στον τομέα της συνετής διαχείρισης και της καταπολέμησης της διαφθοράς, δηλαδή. Δεν είναι τυχαίο πως οι μοναδικοί σχεδόν που διασώθηκαν από τον γενικό διασυρμό υπήρξαν εκείνοι, και όχι όλοι βέβαια, που είχαν κάποια προηγούμενη κυβερνητική εμπειρία.
Σε όλη αυτή την πορεία κατρακύλας σημαντικό ρόλο βέβαια έπαιξε η εμμονή του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, και των επικοινωνιακών και στρατηγικών του συμβούλων, να κρατηθεί ο πρόεδρος της κυβέρνησης μακριά από την λεγόμενη «λάντζα». Πέφτοντας στην παγίδα των περισσότερων νικητών των ελληνικών εκλογών, στην πεποίθηση δηλαδή πως είναι δυνατή η διατήρηση της μεγάλης εκλογικής δημοτικότητας και στο μέλλον εφ’ όσον δεν φανεί να παίρνει δυσάρεστες αποφάσεις, ο κ. Καραμανλής κρατήθηκε μακριά από …την κυβέρνηση. Ετσι, το σκάφος πορευόταν δίχως πυξίδα και πηδάλιο. Η αναπόφευκτη προσάραξη δεν θα μπορούσε να εκπλήξει κανένα.
Φτάσαμε λοιπόν στην τελευταία προεκλογική εκστρατεία ώστε να αποφασίσει ο Πρωθυπουργός να κυβερνήσει. Με πλημμυρισμένο τον λόγο του από υποσχέσεις πολιτικών δυσάρεστων, επίπονων και εν πολλοίς αντι-λαικών φορτώθηκε με ενδεχόμενο κόστος υπερπολλαπλάσιο αυτού που θα χρειαζόταν για να κυβερνήσει συνετά και αποτελεσματικά τα πέντε προηγούμενα χρόνια. Εύλογα προκαλούσε ερωτήματα του είδους «γιατί δεν τα κάνατε αυτά όλον αυτόν τον καιρό;» Η απάντηση βέβαια δεν μπορούσε να δοθεί. Γιατί θα ήταν πως, «είχαμε δυστυχώς ξεχάσει να κυβερνήσουμε»!!
Το στελεχιακό βέβαια δυναμικό της ΝΔ δεν είναι άμοιρο ευθυνών για την κατρακύλα της παράταξης. Μετά την ήττα της κυβέρνησης Μητσοτάκη στις εκλογές προχώρησαν σε πράξεις συνειδητού πολιτικού αυτοχειριασμού του κόμματος. Επιλέγοντας την διατήρηση της Καραμανλικής παράδοσης στην παράταξη δεν διάλεξαν κάποιον καθ’ όλα ικανό που θα σηματοδοτούσε την συνέχεια της πολιτικής κληρονομιάς του μεγάλου ηγέτη. Αλλά κινήθηκαν προς την κατεύθυνση του οικογενειακού μεγαλείου και των συνδαιτημόνων του. Αντί να διαλέξουν την ανανέωση της παράταξης μέσα από τον καταιγισμό νέων ιδεών και αντιλήψεων προτίμησαν την νεκρανάσταση του παρελθόντος με την παλινόρθωση παλαιομοδίτικων συνθημάτων και στοχεύσεων. Προτιμήθηκε λοιπόν προσωρινά ένας αχθοφόρος της πολιτικής πραμάτειας του συγκεκριμένου οικογενειακού περιβάλλοντος και στην συνέχεια ο μοναδικός διαθέσιμος φορέας του ιδίου ονόματος.
Θεωρήθηκε έτσι πως η παλινόρθωση είχε πραγματοποιηθεί. Μέχρι που ήρθε η ώρα της διακυβέρνησης για να φανεί πως ο βασιλιάς ήταν δίχως ρούχα. Δεν διασύρθηκε έτσι απλά και μόνο μια πολιτική οικογένεια και η παράδοση του ελληνικού συντηρητικού κρατισμού. Ενταφιάσθηκε ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος που θα μπορούσε πολλά να προσφέρει στον τόπο. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Γ. Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές με προμετωπίδα μια σειρά από θέσεις που απηχούν περισσότερο τις επιθυμίες της λαικής πλειοψηφίας του 2004, που έφεραν την ΝΔ στην εξουσία, παρά τον σοσιαλκρατισμό που βρίσκεται κοντύτερα στην δική του πολιτική παράδοση. Η εφαρμογή της αξιοκρατίας, η διαφάνεια στις συναλλαγές του δημοσίου, η επιλογή θέσεων και πολιτικών από μια δεξαμενή σκέψεων ανθρώπων ειδικευμένων και δοκιμασμένων, το μικρό κυβερνητικό σχήμα και ο εκφρασμένος αντι-κρατισμός συνθέτουν ένα μωσαικό ελπίδων για το μέλλον. Ελπίδες που πρόδωσε ο κ. Καραμανλής. Και που με επιφύλαξη ελπίζουν για την εκπλήρωσή τους και τώρα οι έλληνες.
Η ΝΔ όμως δεν έχει τελειώσει. Απαραίτητη βέβαια είναι η ανανέωση των θέσεων και των προτάσεών της. Όχι πλέον πάνω στα χνάρια του παλαιομοδίτικου ελληνικού συντηρητισμού. Αλλά χτίζοντας πάνω στα δεδομένα της νέας κοινωνικής πραγματικότητας. Με επιθετικές ιδεολογικές κατευθύνσεις. Κι όχι με την κακομοιριά του ουραγού των ξεπερασμένων αντιλήψεων της αριστεράς. Ο αριστερισμός κυριαρχεί στην Ελλάδα διότι ο φιλελεύθερος κόσμος έχει την ουρά κάτω από τα πόδια. Η πολιτική του αφύπνιση θα κάνει καλό στον τόπο. Διότι θα ετοιμάσει το μέλλον. Και θα κάνει και την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου καλύτερη και περισσότερο προσεκτική.
Υ.Γ. ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ
Η εμφάνιση της ΝΔ στη διάρκεια της τελευταίας προεκλογικής εκστρατείας ήταν από αποκαρδιωτική μέχρι απαράδεκτη. Ο Κ. Καραμανλής εντελώς μόνος τράβηξε ολόκληρο το βάρος του εκλογικού αγώνα. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους, εξαφανισμένοι στο κυνήγι της ατομικής ανέλιξης, δεν έδειχναν ιδιαίτερα να ενδιαφέρονται για την τύχη της παράταξης. Εν τούτοις, στον τομέα της προσωπικής τους εξασφάλισης έδειξαν ιδιαίτερα δραστήριοι και δημιουργικοί. Στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας λ.χ. φρόντισαν να αναρριχηθούν στις πρώτες θέσεις πολιτικοί που θα όφειλαν, λόγω των αξιωμάτων που είχαν και του μηχανισμού που θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν, να δώσουν μάχη σε εκλογικές περιφέρειες. Δεν θυμάμαι άλλη φορά κορυφαίοι αποκαλούμενοι πολιτικοί να έχουν εξαφανισθεί από το πολιτικό προσκήνιο αποφεύγοντας, με ορισμένες χαρακτηριστικές εξαιρέσεις είναι η αλήθεια, τηλεοράσεις και κεντρικές ομιλίες η δημόσιες συζητήσεις στην περιφέρεια. Οι κορυφαίοι λοιπόν αποδείχθηκαν τελευταίοι – εγκαταλείποντας την παράταξη στην τύχη της. Τι μπορούν να απαιτήσουν τώρα;