Του Στράτου Γ. Σιμόπουλου * ( stratos_simopoulos@yahoo.gr ) . Η Ελληνική οικονομία βρίσκεται πλέον μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Μαζί ...
Του Στράτου Γ. Σιμόπουλου*(stratos_simopoulos@yahoo.gr)
.
Η Ελληνική οικονομία βρίσκεται πλέον μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Μαζί της, αναμφίβολα και η Ελληνική κοινωνία, η ίδια η χώρα.
Σήμερα, η οικονομία μας επηρεάζεται άμεσα από εξωγενείς, αλλά και ενδογενείς παράγοντες που αναστέλλουν την ανάπτυξή της. Η διεθνής οικονομική κρίση δημιουργεί ένα αρνητικό πλαίσιο, το οποίο μεγεθύνεται από τις εγγενείς αδυναμίες μας, επιτείνοντας την αβεβαιότητα.
Ποιες μπορεί να είναι λοιπόν οι κεντρικές επιλογές μίας οικονομικής πολιτικής;
Σίγουρα δεν μπορεί να είναι η αποθέωση της αγοράς και των μηχανισμών της, η εσφαλμένη πεποίθηση ότι...
η ίδια μπορεί να αυτορυθμιστεί και να οδηγήσει όχι μόνο σε περισσότερο πλούτο , αλλά και σε ευημερία των πολλών. Δεν μπορεί να υιοθετείται το μοντέλο του «κράτους –νυχτοφύλακα», η ηθελημένη απροθυμία παρέμβασης στις κάθε είδους στρεβλώσεις, στα υπερκέρδη των λίγων, στο μαρασμό των πολύ περισσότερων.
Βεβαίως, από την άλλη, δεν μπορεί να αποτελεί επιλογή ο ασφυκτικός έλεγχος της οικονομίας από την κυβερνητική και ευρύτερη κρατική μηχανή. Μια τέτοια πολιτική οδηγεί στο μοντέλο του «κράτους–επιχειρηματία», στην ασφυκτική φορολογία, που στραγγαλίζει την ανάπτυξη ειδικά της μικρότερης επιχείρησης, σε περιόδους, μάλιστα, κάμψης των αγορών και της πραγματικής οικονομίας.
Απορρίπτουμε, λοιπόν, τις δύο αυτές πολιτικές οι οποίες έχουν σαν πρώτο θύμα τη μεσαία τάξη και υιοθετούμε ένα μοντέλο ανάπτυξής της.
Η μεσαία τάξη, η κατά κοινή ομολογία ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας, που είναι ο βασικός αιμοδότης της «κίνησης του χρήματος», την τελευταία δεκαετία συμπιέστηκε, έχασε τη δυναμική και το «οξυγόνο» της, μείωσε αναγκαστικά τις παρεχόμενες θέσεις εργασίας, κλείστηκε στον εαυτό της. Προφανείς και αναγνωρίσιμες σε όλους και οι κοινωνικές συνέπειες της οικονομικής ανέχειας και ανασφάλειας αυτής της μεγάλης και συνήθως σιωπηλής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών.
Επιτακτική, λοιπόν, όσο ποτέ ίσως, η ανάγκη μιας μεγάλης στροφής, με αντικείμενο και υποκείμενο μαζί τη μεσαία τάξη, μέσω τομών με στόχο τη στήριξη της οικονομικής της δραστηριότητας, αλλά και κινήτρων που θα της επιτρέψουν να πάρει τις τύχες της στα χέρια της.
Αυτό σημαίνει από τη μια πολιτικές που θα ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα, θα επαναρυθμίζουν τις αγορές, θα στηρίζουν την πρωτοβουλία, την καινοτομία, το επιχειρηματικό ρίσκο, θα δημιουργούν ένα περιβάλλον ικανό να προστατέψει τη μικρή και μεσαία επιχείρηση, την αγροτική εκμετάλλευση, την εμπορική δραστηριότητα από καρτέλ, ολιγοπώλια και «δεσπόζουσες θέσεις». Πολιτικές που θα παρέχουν κίνητρα ανάπτυξης, θα προβλέπουν για τη διάχυση του πλούτου, θα απλοποιούν τις διαδικασίες άσκησης επιχειρηματικής ή άλλης δραστηριότητας.
Από την άλλη, βεβαίως, σημαίνει ότι και η ίδια η μεσαία τάξη οφείλει να ανταποκριθεί σε αυτό το κάλεσμα των καιρών. Να διεκδικήσει, να σχεδιάσει, να υλοποιήσει με ανοιχτούς ορίζοντες, να τολμήσει. Να βαδίσει με αυτοπεποίθηση, να αποβάλει τις φοβίες, την εσωστρέφεια, την προσκόλληση σε σχήματα, πρακτικές και «βολέματα» του παρελθόντος. Να αναδείξει τις αξίες που την χαρακτηρίζουν, να «υψώσει τη φωνή της», να συνειδητοποιήσει, τη δύναμή της όχι μόνο στο στενά οικονομικό, αλλά στο ευρύτερο κοινωνικό πεδίο. Να δηλώσει δυναμικά παρούσα στη νέα εποχή. Να συμβάλει η ίδια, πρώτα απ’ όλα στην ανάδειξη ενός νέου ήθους και ύφους και, βεβαίως, να τροφοδοτήσει με τις δικές της αρχές, τους δικούς της ανθρώπους, τους δικούς της, αναπαλλοτρίωτους στο πέρασμα των δεκαετιών, αξιακούς κώδικες την οικονομική, την πολιτική, την κοινωνική ζωή του τόπου.
Και βέβαια, να ενστερνιστεί και να αξιοποιήσει πρώτη αυτή, την καινοτομία, τους κάθε είδους νέους ορίζοντες που διανοίγονται από την τεχνολογική πρόοδο, αλλά και να εκμεταλλευτεί τη γεωπολιτική συγκυρία. Αυτό συνέβαινε πάντοτε σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Πρέπει και μπορεί να συμβεί και τώρα.
Η επιλογή να έρθει η μεσαία τάξη στο προσκήνιο θα παράξει πλούτο όχι στους αριθμούς, αλλά στους ανθρώπους. Θα αυξήσει όχι τα λογιστικά, αλλά τα πραγματικά οικονομικά μεγέθη. Θα δώσει ανάπτυξη πραγματική, υγιή, σταθερή, όχι ανάπτυξη βασισμένη στις «φούσκες» του Χρηματιστηρίου ή τις υψηλές κερδοφορίες των τραπεζών.
Αυτή η επιλογή θα ανατάξει τον κοινωνικό ιστό από την κάμψη στην οποία έχει περιπέσει. Αυτή θα δώσει κίνητρα σε όσους θέλουν να επιτύχουν, αλλά και προοπτικές να το καταφέρουν. Και η άνοδος της μεσαίας τάξης θα είναι εκείνη που θα «τραβήξει προς τα πάνω» και τα πιο ευάλωτα οικονομικά πληθυσμιακά στρώματα. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ακόμα και στις στρεβλές, από πολλές πλευρές, συνθήκες της οικονομίας μας, η μεσαία τάξη είναι αυτή που δημιουργεί το 70% των θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και παράγει το 85% των δημοσίων εσόδων. Αυτή είναι που φορολογείται αγρίως, αυτή είναι που κυρίως ασφυκτιά μέσα σε ένα κράτος που δεν θέλει, δεν μπορεί, ή απλά δεν ξέρει πώς να δώσει ευκαιρίες και προοπτικές.
Βεβαίως, μια τέτοια «ειρηνική επανάσταση» δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει χωρίς αντιστάσεις. Βλέπουμε και σήμερα, για παράδειγμα, στην πολιτική και όχι μόνο ελίτ αυτού του τόπου πρόσωπα και συμφέροντα που αντιμάχονται αυτή τη μετάβαση. Όπως βέβαια μπορούμε να διακρίνουμε και τους πολιτικούς, αλλά και τις ιδεολογίες που έχουν κάνει σημαία τους μια τέτοια μεγάλη αλλαγή. Είναι λογικό, λοιπόν, ένα πρώτο βήμα για την υλοποίηση αυτής της άλλης οπτικής για τα πράγματα, να αποτελεί η στήριξη όσων κατέρχονται στα κοινά με αυτές τις ιδέες. Δεν είναι πολλές οι ευκαιρίες που έχει ο πολίτης να παρέμβει αποφασιστικά προς μια τέτοια κατεύθυνση. Συνεπώς, όταν του δίδεται οφείλει να την εκμεταλλεύεται.
Η διαδικασία για την ανάδειξη προέδρου στη Νέα Δημοκρατία είναι μια τέτοια ευκαιρία. Ο πολίτης πρέπει με την ψήφο του να αναδείξει σε ένα κόμμα αστικού τύπου, αρχηγό (Σαμαρά ή Μπακογιάννη) εκείνον που δεσμεύεται ότι με την πολιτική του θα στηρίξει τη μεσαία τάξη.
Το κέρδος θα είναι δικό του, αλλά και του τόπου.
*Ο Στράτος Σιμόπουλος είναι διευθύνων σύμβουλος τεχνικής εταιρίας και μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος.
Πως μπορεί ν' αλλάξει κάτι, ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΙΧΑΜΕΡΟ ΣΚΟΥΛΙΚΙ blooper toy pasok
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΕ ΕΧΟΥΜΕ ΓΡΑΜΜΕΝΟ.
Εχουμε ένα υδροκέφαλο κράτος που ο τεράστιος δημόσιος τομέας αποτελεί τροχοπέδη στη ανάπτυξη . Όταν το μεγαλύτερο μέρος των φόρων πηγαίνει για μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων τι να περιμένουμε . Ο ιδιωτικός τομέας που τροφοδοτεί τον δημόσιο , έχει μειωθεί αφάνταστα . Η αγορά έχει πλυμηρίσει από κινέζικά προϊόντα , χαμηλής ποιότητας. Παράγουμε ελάχιστα προϊόντα . Δεν έχουμε δε και την τύχη να έχουμε πετρέλαια για να γεμίζουν τα ταμεία του κράτους. Από την άλλη επιχειρήσεις όπως η ΔΕΗ , λιμάνι Πειραιώς κ.λ.π . , οι εργαζόμενοι έχουν σχηματίσει συντεχνίες , και απολαμβάνουν πολύ μεγαλύτερους μισθούς και προνόμια (εις βάρος της κοινωνίας) από τους αντίστοιχους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα . Πώς να αλλάξει αυτή η νοοτροπία και το κατεστημένο ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη η βιομηχανία και δεν μπορεί να στηρίζει την ανάπτυξή της μόνο στο χαμηλό εργατικό κόστος . Πρέπει να παράγει προϊόντα επώνυμα , ανταγωνιστικά , υψηλής ποιότητας που να μπορούν να πουληθούν στην Ευρωπαϊκή και Αμερικάνικη αγορά . Ο συνδικαλισμός στη δεκαετία του 80 έπαιξε σημαντικό ρόλο στο κλείσιμο πολλών βιομηχανιών (NISSAN , PIRELLI) . Και σήμερα φτάσαμε στο αντίθετο αποτέλεσμα , με την εντατικοποίηση και το ‘’στίψιμο’’ των εργαζομένων . Η στελέχωση δε της βιομηχανίας δεν είναι εύκολη . Οι νέοι , με πτυχία πολυτεχνικών σχολών Ελληνικών και ξένων και με μεταπτυχιακούς προκειμένου να αναλάβουν υπεύθυνη θέση , χρειάζεται πολύ δουλειά και μόχθο να αποκτήσουν τις απαιτούμενες γνώσεις και εμπειρία και να γίνουν στελέχη με ικανοποιητικό μισθό . Στην αρχή δε όταν βλέπουν τους χαμηλούς μισθούς δύσκολα κάθονται.
Οσαναφορά τη γεωργία πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί υπάρχει αυτό το χάλι. Παραπονιούνται και αγρότες και καταναλωτές για την μεγάλη διαφορά της τιμής των προϊόντων από το χωράφι στο καταναλωτή . Δεν έχει γίνει τίποτα ουσιαστικό τόσα χρόνια . Ολες οι κυβερνήσεις , ακόμη και η δικτατορία , έδινε κίνητρα στους συνεταιρισμούς . Δυστυχώς όλα αυτά τα χρόνια , οι συνεταιρισμοί ήταν καταχρεωμένοι . Κατά καιρούς έχει γίνει παραγραφή χρεών , και τα χρέη τα πλήρωσαν οι φορολογούμενοι . Παράγουμε τόσο λάδι στη χώρα μας , εξαιρετικής ποιότητας και μόνο ένα μικρό ποσοστό πωλείται τυποποιημένο και το υπόλοιπο μόνο σαν πρώτη ύλη και το περισσότερο στους Ιταλούς εμπόρους. Γιατί ; Γιατί να μην υπάρχουν συνεταιρεστικές αλευροβιομηχανίες .Πως είναι δυνατόν οι ιδιώτες να έχουν κέρδος και οι αγροτικοί συνεταιρισμοί να έχουν χρέη συνεχώς . Δεν θα μπορούσαν να αναλάβουν την διακίνηση και το εμπόριο των ορισμένων αγροτικών προϊόντων ; Να καταργηθούν οι μεσάζοντες . Είναι δυνατόν να κοστίζει λιγότερο ντομάτα Βελγίου καταχείμωνο από την Ελληνική χωρίς να υπάρχει κακοκαιρία ; ( Μου έχει τύχει σε κατάστημα περιοχής Αθηνών ). Βεβαίως υπάρχουν και μερικές εξαιρέσεις αγροτικών συνεταιρισμών που τα πάνε πολύ καλά .
Το μόνο που ξέρουν οι αγρότες είναι να κλείνουν τους δρόμους και να ζητούν βοήθεια από το κράτος . Εχουν μάθει να ζουν με τις επιδοτήσεις και να μη κάνουν τίποτε περισσότερο . Όταν το 2013 αλλάξει το καθεστώς να δούμε τι θα γίνει αν καταργηθούν οι επιδοτήσεις.
Η ανάπτυξη προέρχεται από τη βιομηχανία , την ανταγωνιστική γεωργία (αν σταματήσουν οι επιδοτήσουν να δούμε πόσοι θα μείνουν αγρότες) , τον τουρισμό , την ναυτιλία . Που βρισκόμαστε άραγε ;
Από το 1981 μέχρι σήμερα , έχουν αυξηθεί υπέρμετρα οι φόροι μας . Φόροι στη κεντρική εξουσία , φόροι στη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση , φόροι στη τοπική αυτοδιοίκηση και τα αποτέλεσμα πενιχρότατο . Μόνο σπατάλη δημοσίου χρήματος.
Πιστεύω δεν είναι εύκολο να αλλάξει εύκολα η νοοτροπία μας και τα δεδομένα . Εχουμε μάθει να τα περιμένουμε όλα από το κράτος. Ο δραστικός περιορισμός του κράτους είναι δύσκολο να γίνει .
Ισως τώρα με τη παγκόσμια κρίση , που βασικά είμαστε ναυαγοί στη μέση του ωκεανού και θα αναγκασθούμε να κολυμπήσουμε , μπορεί να αλλάξει η κατάσταση .
Η εκλογή του νέου αρχηγού της ΝΔ , ίσως συμβάλει σε αυτό.
Όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν πάρει δάνεια με υποθήκη τη κρατική χορηγία των επόμενων ετών , τι να περιμένουμε . Όταν δεν μπορούν να φτιάξουν και να διαχειριστούν τα δικά τους οικονομικά , θα σώσουν την Ελλάδα ; Μου φαίνεται απίθανο. Την προκοπή μας με τη NΔ την είδαμε τα τελευταία χρόνια , και ήδη αρχίζουμε να τη βλέπουμε και από το ΠΑΣΟΚ. Λεφτά δεν υπάρχουν και έχουμε ένα τεράστιο δημόσιο τομέα . Η οικονομία μας είναι βαρέλι δίχως πάτο . Όταν δεν ξέρουμε που χρωστάμε πώς να ευελπιστούμε ; Θα μας σώσει ο Σαμαράς και η Μπακογιάννη ή ο Γιωργάκης . Από λόγια έχω μπουχτίσει . Εργα δεν βλέπω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΙΑ ΜΕΣΑΙΑ ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ,ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΖΟΥΣΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ .
ΚΑΤ'ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΝ ΙΣΟΠΕΔΩΣΑΝΕ .
ΑΣ ΠΑΝΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΣΟΔΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΙΠΑΝ ΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ .
ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ .
ΕΠΕΙΔΗ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ (ΓΕΝΙΚΑ ΤΩΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΟΝΤΩΝ ) ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ ,ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΝ ΛΙΓΑΚΙ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ .
Μεσαια ταξη;Τι ειναι αυτο;Μαλλον καποιος καινουργιος ορος για να προσδιορισει αυτους που δεν υφιστανται,τους ανυπαρκτους,οι οποιοι πρεπει να γινουν νοητοι και κατανοητοι απο ενα μεγαλο 'μπουλουκι',που αγονται και φερονται αναμεσα σε δυο μεσαιοδεξια-μεσαιοαριστερα κομματα.Τα δυο αυτα κομματα που στην ουσια ειναι ενα νομισμα με δυο οψεις,εχουν και εναν μεσαιο χωρο που 'αλιευουν' απο εκει για την παντοδυναμια τους.Τωρα αυτος ο χωρος μαλλον δεν υπαρχει,αλλα λειτουργει σαν 'μαυρη τρυπα' που ελκει τα δυο αυτα κομματα,και λογω συναφειας αφηνουν παντοτε αυτην την 'μαυρη τρυπα' να διαιωνιζεται για να υπαρχει ενδιαφερον και αντιπαραθεση. Η 'μαυρη τρυπα' ειναι κοινος τοπος και για τους δυο εδω και 35 χρονια.Για να θυμουνται οι παλιοι,και μαθαινουν οι νεοι.
ΑπάντησηΔιαγραφή