Στη μνήμη Κώστα Αξελού...

...του τελευταίου των μεγάλων στοχαστών Aπό τον Δρ Αναστάσιο Κουτσούκο http://www.koutsoukos-anastasios.gr/ Κώστας Αξελός: «Αυτό που επέρχετ...

...του τελευταίου των μεγάλων στοχαστών

Aπό τον Δρ Αναστάσιο Κουτσούκο

http://www.koutsoukos-anastasios.gr/

Κώστας Αξελός: «Αυτό που επέρχεται»…. Νίκησε η τεχνική τις ιδεολογίες!!
“Η εποχή μας είναι η εποχή του μυθολογικο-τεχνολογικού πολιτισμού”
«Δεξιά και Αριστερά είναι φθαρμένες και δεν αναδύεται ένας δρόμος»...
«Η εποχή μας έχει πέσει χαμηλά και η φιλοσοφία ζει το τέλος της». «Θα έπρεπε να ξεπεράσουν οι έλληνες πολιτικοί τον στενό πολιτικαντισμό. Είναι όμως αυτό δυνατό»;

Κώστας Αξελός.

Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος!!
Απεβίωσε ο Κώστας Αξελός, αλλά η μνήμη θα παραμείνει ζωντανή. Η Ελλάδα, έχασε ακόμα έναν μεγάλο Άνδρα!!Η Ελλάδα, πάλι, εγκαταλείπει και τρώει τα καλύτερα παιδία της… Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, αντί να ...

τιμήσουν τον μεγάλο έλληνα στοχαστή, ασχολούνται με «δευτερεύοντα θέματα»!!
Ένας ακόμα αυτοεξόριστος στοχαστής ο Κώστας Αξελός απεβίωσε σε «ξένη χώρα» διωγμένος από την Ελλάδα, και από το τότε κόμμα του (ΚΚΕ)!! Πέθανε σε ηλικία 85 ετών ο μεγάλος έλληνας στοχαστής και φιλόσοφος Κώστας Αξελός την Πέμπτη (4 Φλεβάρη 2010) στο Παρίσι.
Ο Κώστας Αξελός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924 από αστική οικογένεια, διδάχτηκε από παιδί γαλλικά και γερμανικά, ενώ η εφηβεία του φωτίστηκε από τα κείμενα των Ηράκλειτου, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Εμπεδοκλή, Μαρξ, Νίτσε, Ντοστογιέφσκι, και ποιητών όπως ο Ρεμπώ, ο Ρίλκε, ο Χέλντερλιν και άλλοι. Στα δεκαεπτάμιση χρόνια του εντάχθηκε στην κομμουνιστική νεολαία και, παρά τις διαφωνίες του. Πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση υποστηρίζοντας ότι «ο πραγματικός κομμουνιστής πρέπει να κρατάει στο ένα χέρι το όπλο και στο άλλο τα βιβλία του Ρίλκε». Το 1944, στα Δεκεμβριανά, έζησε εικονική εκτέλεση στα κρατητήρια της Ασφάλειας, φυλακίστηκε σε στρατόπεδο και τελικά απέδρασε. Tο 1946 εγκατέλειψε τις γραμμές του KKE. Ο Αξελός πικράθηκε για το ότι η ηγεσία του τότε ΚΚΕ δεν απεκάλυψε ότι η Ελλάδα περιήλθε στη Γιάλτα στην «επιρροή» της Δύσης.
Ο Κώστας Αξελός το 1945 μετέβη στο Παρίσι, μαζί με άλλους νεοέλληνες, διωκόμενος από όλους και μόνο η Γαλλία τον εδέχθη (στα πλαίσια της «αφομοίωσης νέων διανοουμένων»). Ο Κώστας Αξελός σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη. Η αριστερή του δράση συνεχίστηκε εκτός ΚΚΕ στο Παρίσι. Έγινε αρχισυντάκτης του πρωτοποριακού τότε περιοδικού Arguments (Επιχειρήματα). Από το 1956-1962, ίδρυσε και διηύθυνε την ομώνυμη φιλοσοφική σειρά στις "Εditions de Minuit" στην οποία εκδόθηκαν επίσης και τα περισσότερα από τα βιβλία του. Πασίγνωστη η διένεξή του με τον Σαρτρ τον οποίο εγκαλούσε για μη πρωτότυπη σκέψη και έκθεση παλαιότερων φιλοσοφικών ιδεών. Ο Σαρτρ με τη σειρά του τον κατηγορούσε επειδή είχε εγκαταλείψει τον κομμουνισμό.
Τον Απρίλιο του 2009 κυκλοφόρησε στη Γαλλία από τις εκδόσεις "Les Belles Lettres" το καινούργιο βιβλίο του, με τίτλο "Αυτό που επέρχεται" και πρόσφατα από τις εκδόσεις "Νεφέλη" το έργο "Το άνοιγμα στο επερχόμενο και το αίνιγμα της Τέχνης". Ενώ είχε δώσει πολλές διαλέξεις σε όλο τον κόσμο απέφευγαν να τον προσκαλέσουν τα ελληνικά «πανεπιστήμια» και μόνο είχε προσκληθεί προ ετών από το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Έχει εκδώσει είκοσι τέσσερα βιβλία και πλήθος κειμένων (γαλλικά, ελληνικά και γερμανικά) που μεταφράστηκαν σε δεκαέξι γλώσσες. Τον Μάρτιο του 2009 αναγορεύτηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας από το Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και αυτή ήταν η τελευταία του επίσκεψη στην Ελλάδα.
Για τον Κώστα Αξελό, η σκέψη και ο κόσμος στους κόλπους της σημερινής εποχής αναδύονται πλανητικά, ως ψηλάφηση και ως πραγματικότητα ενός «αθέατου ορίζοντα όλων των ενδοκοσμικών πραγμάτων», με αποτέλεσμα να στοιχείται η διαρκής περιπλάνηση προς τη θρυμματισμένη «ολότητα» που περιβάλλει τον άνθρωπο και που με τη σειρά της γίνεται «ερωτηματικό του παιγνιδιού» μ' αυτήν. Την αίσθηση βέβαια αυτή αποκομίζει η δεύτερη τριλογία που τιτλοφορείται «Η εκδίπλωση του παιγνιδιού» («Le deploiement de jeu») και περιλαμβάνει τις συνθέσεις: "Το παιγνίδι του κόσμου", "Για μια προβληματική ηθική" και "Συμβολή στη Λογική".
Στα έργα του Κώστα Αξελού, όπως στο «παιγνίδι του κόσμου» συμπυκνώνεται ο πλούτος των παρατηρήσεων που προσκομίζει η «ενιαία και ενοραματική σκέψη» κατά την «περιπλάνησή» της σε μια «ανοιχτή ολότητα» που συνιστά τη «συνδυαστική των εξουσιών του κόσμου». Ταυτόχρονα, κατά την αδιάκοπη αναμέτρηση με «ό,τι σκέφθηκε ως τώρα η ανθρωπότητα» κατανοεί την οφειλή του προς τον Ηράκλειτο, τον Μαρξ, τον Φρόιντ και τον Χάιντεγκερ, για να μείνουμε στις κορυφές αυτής της συνάντησης. Ως προς την «είσοδό» του στον κόσμο της θεωρητικής ζωής έδωσε ο ίδιος, με την υπόμνηση βέβαια ότι δεν πρόκειται για «αιτιακό σχήμα», το περίγραμμα των προσδιορισμών αυτού του διακυβεύματος, στους οποίους συγκαταλέγονται ο «κοινωνικός περίγυρος» και η «ιστορική στιγμή».
Οφείλουμε, τέλος, να υπογραμμίσουμε ότι με το θάνατο του Κώστα Αξελού και πριν λίγα χρόνια του Κορνήλιου Καστοριάδη, ο ελληνισμός χάνει, μετά τον Jean-Pierre Vernant, τον Pierre Vidal-Naquet και τονJacques Lacarière, ακόμα ένα μεγάλο γνήσιο εκφραστή του μέσα στον ευρωπαϊκό και διεθνή επιστημονικό και πνευματικό χώρο και είναι βέβαιο ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται!!
Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος!!