Οι Γερμανοί ξανάρχονται...

Aπό τον Γιώργο Σαρρή http://giorgossarris.blogspot.com/ "Σίγουρα η Ελλάδα, όπως και οι άλλες χώρες, πρέπει να αντιμετωπίσει με υπευθυνό...

Aπό τον Γιώργο Σαρρή

http://giorgossarris.blogspot.com/

"Σίγουρα η Ελλάδα, όπως και οι άλλες χώρες, πρέπει να αντιμετωπίσει με υπευθυνότητα τα δημοσιονομικά της μεγέθη. Όμως η Γερμανία, όπως και οι άλλες πλεονασματικές χώρες, χρειάζεται επίσης να δεχθούν πως αποτελούν μέρος του προβλήματος". Financial Times
«Το πρόβλημα της ευρωζώνης είναι η Γερμανία! Οι αδύναμες ή περιφερειακές χώρες, όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία, χρειάζονται έναν πρόθυμο εταίρο, για την αγορά των εξαγωγικών προϊόντων τους. Αυτός είναι η Γερμανία» Ian Campbell (Reuters )
Πληθαίνουν διαρκώς τελευταία οι φωνές που βλέπουν στην Γερμανία τον κύριο ίσως υπεύθυνο για την κακή δημοσιονομική κατάσταση των υπολοίπων της Ευρωζώνης. Είναι μάλλον καθαρό πως...

η Γερμανία εφαρμόζοντας τη πολιτική της συμπίεσης των μισθών στο εσωτερικό της(dumping), έσπρωξε την ανταγωνιστικότητά της σε επίπεδο τέτοιο, που να πιέσει αφόρητα τις υπόλοιπες οικονομίες της Ευρωζώνης. Σε συνδυασμό δε με την αποβιομηχάνιση, που έφερε και η παγκοσμιοποίηση (και στην Ελλάδα) και το κοινό νόμισμα που αφαιρούσε από τους "εταίρους"-ανταγωνιστές το όπλο της υποτίμησης νομίσματος, δίκαια τώρα κάποιοι βλέπουν στην άλλη άκρη του Γερμανικού πλεονάσματος το έλλειμμα των χωρών του Νότου και όχι μόνον.
«Η Γερμανία δεν μπορεί να συνεχίσει το ντάμπινγκ στους μισθούς, γιατί θα διαλύσει την ΟΝΕ». Δεν τα λέω εγώ. Τα λέει ο κορυφαίος Γερμανός οικονομολόγος Χάινερ Φλάσμπεκ αλλά και η εγκυρη De Zeit στο πρόσφατο φύλλο που ασχολείται με την ελληνική οικονομία. Η Γερμανία αγνόησε τον κανόνα που προβλέπεται και από τη συνθήκη του Μάαστριχτ, που θέλει τους μισθούς να αυξάνονται κατά το 2% του πληθωρισμού συν το ποσοστό αύξησης επιχειρηματικότητας ανά χώρα. Και αυτό εν γνώσει της οτι θα προκαλούσε προβλήματα στις αδύναμες από πλευράς ανταγωνιστικότητας οικονομίες, και φυσικά θα δημιουργούσε επί πλέον εξαρτήσεις από τις τράπεζες ολόκληρων οικονομιών και λαών.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, η Γερμανία λειτουργούσε και ως ο κύριος δανειστής, έτσι ώστε οι "πελάτες" της να διαθέτουν ρευστό για να πληρώνουν τις Γερμανικές επιχειρήσεις. Απο την πολιτική αυτή δε ενώ οι Γερμανοί βιομήχανοι και τραπεζίτες έκαναν χρυσές δουλειές, οι εργαζόμενοι που πήραν ελάχιστες αυξήσεις έχουν κάθε λόγο να γκρινιάζουν, αφού η ισχυρή Γερμανική οικονομία δεν επισκέφθηκε παρά ελάχιστα την τσέπη τους. Έφθασε λοιπόν το σημείο, που η Γερμανία θα έπρεπε να διορθώσει την ανισορροπία με μέτρα πρακτικής υποστήριξης προς τις οικονομίες που έβλαψε με την ως τώρα πολιτική της.
Οχι βέβαια για λόγους δικαιοσύνης η τύψεων αλλά για λόγους καλής λειτουργίας της ΕΕ και του κοινού νομίσματος, που κατά κύριο λόγο ωφελεί τους ηγεμονεύοντες Γερμανούς. Παρ'όλα αυτά "διστάζει" να το κάνει, ενώ είναι αναγκασμένη εν μέσω κρίσης να κοιτάζει με το ένα μάτι και προς στο εσωτερικό της.
Τη στιγμή που πρέπει να βγάλει τα κάστανα -που η ίδια έβαλε- απο τη φωτιά βάζοντας το χέρι στην τσέπη, το γεγονός οτι οι Γερμανοί ειναι τα τελευταία χρόνια αποταμιευτές και όχι καταναλωτές(η ιδ. κατανάλωση απο το 2006 είχε ρυθμό αύξησης ετήσια 1,4% σε σχέση με το 5,4% των ΗΠΑ!) δυσκολεύει το εγχείρημα. Έτσι η λύση του Ευρωομολόγου (κόψιμο χρήματος δηλαδή όπως και στις ΗΠΑ), που όλο και περισσότεροι δέχονται και ζητούν, μένει στην αίθουσα αναμονής!
Το ερώτημα βέβαια αν θα χρεοκοπήσει η Ελλάδα, είναι γι'αυτούς που ασχολούνται σοβαρά με τα πράγματα τουλάχιστον αστείο. Η Γερμανία που έχει δανείσει 2,2 τρις(!) σε χώρες της ΕΕ (237 σε Ισπανία, 202 σε Ιταλία κλπ.) δεν θα πολυσκεφτεί φυσικά τα 20 δις της Ελλάδας ρισκάροντας σοβαρούς τριγμούς η και σεισμούς στην Ευρώπη. Σαν αφεντικό που είναι ξέρει το συμφέρον της. Που το πάει λοιπόν;
Το μυαλό μου δεν μπορεί παρά να πάει στα ανταλλάγματα. Μια πρακτική που δεν βλέπει μόνο προς στην Ελλάδα, αλλά και προς τους άλλους αδύναμους κρίκους. Δυστυχώς η Γερμανία έχει μπεί και πάλι σε επικίνδυνους πειρασμούς. Και αντί να δεί την ΕΕ σαν ένα συνεταιρισμό ισοτίμων κρατών όπως όλοι ισχυριζόντουσαν αρχικά( όχι για λόγους ρομαντικούς ξαναλέω αλλά λειτουργικότητας), προσπαθεί να επιβάλει ένα status επικυριαρχίας και υποδούλωσης σε όποιον μπορεί, ρισκάροντας για την ώρα το όποιο χαοτικό αποτέλεσμα, και φυσικά αδιαφορώντας φασιστικά για το τι συνέπειες θα έχει αυτό στους λαούς χωρών που θα υποστούν τις συνέπειες.
"Poor Greece..." φώναζε προχθές ο Άγγλος Nigel Farage στο Ευρωκοινοβούλιο."Ενας Θεός ξέρει τι θα πάθεις.."! Και μπορεί τα κίνητρα του να ήταν καθαρά δημαγωγικά, αλλά είχε απόλυτο δίκιο. Μαζί του κι ο τέως "κόκκινος Ντάνυ", που διαμαρτυρόταν έντονα( κι ήταν πραγματικά καλός ο π...)για τη μή εγγύηση των συνόρων μας που μας στοιχίζει το μεγαλύτερο ποσοστό στρατιωτικών δαπανών στην Ενωση!
Η Γερμανία αντί να κουνάει το μαστίγιο από πάνω μας και να απαιτεί αιματηρά μέτρα για αποπληρωμή χρεών, θά έπρεπε να ασχοληθεί με σκέψεις αναγκαίες για την αύξηση του Ελληνικού ΑΕΠ. Με την Άμυνά μας δηλαδή που είναι μια μόνιμη πληγή για την Ελλάδα. Με τον περιορισμό του άνευ όρων ανταγωνισμού που επιβάλουν οι Γερμανικές επιχειρήσεις( και με μίζες και με εκβιασμους-βλέπε SIEMENS κλπ) σε βάρος των ελληνικών. Mε την κατεύθυνση των Γερμανών προς την Ελλάδα για τουρισμό, αλλά και με πολλούς άλλους τρόπους που υπάρχουν και τους ξέρουν όλοι καλύτερα από εμένα. Όμως φαίνεται να προτιμάει έναν άλλο τρόπο που οδηγεί σε άλλες σκέψεις και πρακτικές παλιές, απαράδεκτες και επικίνδυνες. Φαίνεται για άλλη μια φορά πως ο ιμπεριαλισμός επανέρχεται δριμύτερος, αυτογοητευόμενος και πιό σκληρός από άλλοτε. Η κρίση που θα μπορούσε να την δεί κάποιος (δεν μιλάω για μένα) και σαν ένα τρόπο αναδιάρθρωσης, και ίσως σαν ευκαιρία να δεί ίσως ο καπιταλισμός τα λάθη του, μετατρέπεται ανοιχτά σε ένα νέο Παγκόσμιο οικονομικό αυτή τη φορά πόλεμο. Και για άλλη μια φορά στην πρώτη γραμμή των πρωταγωνιστών, και σίγουρα παρά τη θέληση του λαού της, βρίσκεται... ποιός άλλος; Η Γερμανία!