Η ΟΝΕ, το Δημόσιο χρέος και οι εταίροι...

1. Η ΟΝΕ συνέβαλε στην αύξηση του Δημόσιου χρέους και δεν λειτούργησε ως οικονομική Ένωση. 2. Αλληλεγγύη δεν υπήρξε. Μας μεταχειρίστηκαν ως ...

1. Η ΟΝΕ συνέβαλε στην αύξηση του Δημόσιου χρέους και δεν λειτούργησε ως οικονομική Ένωση.
2. Αλληλεγγύη δεν υπήρξε. Μας μεταχειρίστηκαν ως πελάτες.
3. Οι εταίροι είναι δεσμευμένοι να εγγυηθούν την πίστη της χώρας μας.
4. Στάση πληρωμών δεν σημαίνει καταστροφή. Τα κράτη δεν χρεοκοπούν.

Του Βασίλη Κεδίκογλου
πρώην Υπουργού

Πού πάμε; Πως είναι η οικονομία μας; Ένα ερώτημα πλανάται στην κοινή γνώμη.
Με μια ομάδα χωρών συμμετέχουμε στην Ε.Ε ( Ευρωπαϊκή Ένωση) και με 15 από αυτές στην ΟΝΕ, στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση με όραμα την οικονομική σταθερότητα και την κοινωνική αλληλεγγύη. Η κοινή πορεία εντός της Ένωσης λειτουργεί εις βάρος μας. Η Οικονομική Ένωση δεν λειτούργησε, πολιτική σύγκλισης των οικονομιών, δεν αντιληφθήκαμε. Οι όροι υπό τους οποίους διατελούσε η οικονομία μας ήταν οφθαλμοφανείς. Η Eurostat κατέγραφε μια οικονομία ασθενή, υψηλό χρέος, συνεχή ελλείμματα.. Την ένταξή μας ακολούθησε εισαγωγή κεφαλαίων (ΕΥΡΩ) και καταναλωτικά δάνεια χαμηλού επιτοκίου για κάθε χρήση. Πλημμυρίδα χαρτονομισμάτων στην αγορά προκάλεσε αύξηση των εισαγωγών, επιβάρυνση του ισοζυγίου πληρωμών, υπερχρέωση των νοικοκυριών, άνοδο τιμών.
Γίναμε η ακριβότερη χώρα της Ευρώπης. Όλα αυτά σε πλήρη γνώση της Commision και με ευθύνη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), που ρόλος της είναι η σταθερότητα των τιμών. Η ΕΚΤ ενώ έβλεπε ότι ...

το χρέος αυξάνεται ταχύτερα από την αύξηση του ΑΕΠ, δάνειζε αφειδώς τις τράπεζες για να αγοράσουν τα ομόλογά μας, Με την ένταξή μας στην ΟΝΕ χάσαμε την οικονομική μας αυτοδυναμία, δεν ελέγχομε το νόμισμα που χρησιμοποιούμε. Ο Δ/νων Σύμβουλος της ΑΛΦΑ Τράπεζας κ. Δημ. Μαντζούνης, σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ περιγράφει λιτά την παραπάνω διαδικασία: «Παραδόξως η ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη και η επακολουθήσασα σημαντική αύξηση της εισροής κεφαλαίων από το εξωτερικό φαίνεται ότι συνέβαλαν στην ενίσχυση και όχι στην αποδυνάμωση της οπισθοδρομικής Ελλάδας» 25.12.2009. Κύριο χαρακτηριστικό της οπισθοδρόμησης είναι η διόγκωση του δημόσιου χρέους.
Η ένταξη στην ΟΝΕ συνοδεύτηκε από πράξεις τόσον των κυβερνήσεών μας,( Σημίτη, Καραμανλή) όσο και της Commision και της Ε.Κ.Τ που οδήγησαν την οικονομία μας στην αποσταθεροποίηση. Τα οικονομικά επιτελεία έβλεπαν ότι το ύψος του χρέους, η κατάσταση της Διοίκησης και του παραγωγικού ιστού δεν επέτρεπε προϋπολογισμούς με θετικά, τουλάχιστον πρωτογενή, πλεονάσματα (δηλ. κρατικά έσοδα περισσότερα από τις δαπάνες συν τους τόκους). Παρά ταύτα προχωρούσαν σε πρόσθετο δανεισμό. Οι εταίροι και φίλοι μας Ευρωπαίοι όχι μόνον μας εδάνειζαν, αλλά μας δίδασκαν και πώς να αποκρύψουμε τον δανεισμό λ.χ στις αμυντικές δαπάνες.
Τη διολίσθηση προς την αποσταθεροποίηση επιτάχυνε και η απόφαση ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων. Απαρνηθήκαμε και τους άξιους αρχιτέκτονες και μηχανικούς μας!!! Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν εισήγαγαν μόνον το doping , αλλά και την οικονομία μας στο τούνελ της καταστροφής.
Αυτοί που τώρα δεν αντιλαμβάνονται και απορούν εγνώριζαν ότι η ιδέα ενός κοινού νομίσματος, χωρίς κοινή κυβέρνηση και κοινή δημοσιονομική πολιτική, χωρίς κοινό προϋπολογισμό, ήταν μια καταστροφική συνταγή. Εγνώριζαν ότι όπως είχε η κατάσταση ευνοούντο οι ισχυροί. Η ΟΝΕ λειτουργούσε ως μια , ελεύθερη δασμών, οικονομική ένωση που υπηρετούσε τις πλούσιες εξαγωγικές χώρες, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία και κυρίως εγνώριζαν ότι η αποσταθεροποίηση μιας χώρας της ΟΝΕ αποσταθεροποιεί το ΕΥΡΩ, δηλ. διαλύει την Ένωση. Το σκέλος της αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών ξεχάστηκε.
Όλα τα εγνώριζαν οι εταίροι μας και όσα συνέβαιναν και όσα συνεπήγετο ο αφειδής δανεισμός, όμως, έβλεπαν τη χώρα μας ως καταναλωτές, με μόνο ενδιαφέρον να πωλήσουν τα προϊόντα τους και δη τους εξοπλισμούς. Μας εκμεταλλεύθησαν. Στη δεκαετία που πέρασε μια σοβαρή επένδυση παραγωγής πλούτου, εκτός από κάτι σύγχρονα μπακάλικα και άλλα καταστήματα λιανικών πωλήσεων, όπως Lidle, Aldi, Praktiker, Carefour κλπ, που αφαιρούν τα εισοδήματά μας και τα μεταφέρουν στο Βορά, δεν πραγματοποιήθηκε! Τα περί ανεξέλεγκτων κερδοσκόπων είναι αμφιβόλου πίστεως. Γαλλικές και Γερμανικές Τράπεζες αγόρασαν τα υψηλότοκα (6,3%!) ομόλογα, όχι κερδοσκοπικά Funds. Τι τους εμπόδισε να προσφέρουν μικρότερο επιτόκιο;.
Τώρα όχι μόνον η χώρα μας αλλά και οι απορούντες εταίροι μας και κυρίως οι «φίλοι» μας Γερμανοί , θα υποστούν τους νόμους της οικονομίας. Ένας Πιστωτικός Οργανισμός μπορεί να δανείζει την πλέον φερέγγυο Επιχείρηση όμως έως το ύψος που οι τόκοι, του δανείου του θα είναι μικρότεροι από τα κέρδη της επιχείρησης. Πλέον αυτού όχι. Αν ο Πιστωτικός Οργανισμός προχωρήσει σε μείζονα δανεισμό, μπαίνει σε φαύλο κύκλο, αποκτά αυτός το πρόβλημα, δανείζει όλο και περισσότερα μήπως εισπράξει τα οφειλόμενα και συνήθως καταλήγει στην χρεοκοπία ή στην απώλεια των δανεισθέντων. Κάπως έτσι είναι και η σχέση της χώρας μας με την ΟΝΕ…
Οι εταίροι μας εισπράττουν ετησίως 15,00 δις ευρώ για τόκους κλπ προμήθειες ακόπως. Δεν πρόκειται να σταματήσουν να αρμέγουν την Ελληνική Οικονομία. Γνωρίζουν ακόμη ότι χρειαζόμαστε δάνειο χαμηλότοκο, έως 4%, για να δίδει περιθώριο πλεονάσματος, στον προϋπολογισμό μας, ώστε να μειώνομε, έστω κατά 1% ετησίως το χρέος μας και αυτό να αναχρηματοδτοτείται για να πληρώνουμε τους τόκους (!!! ) στους εταίρους μας, ακριβέστερα στις τράπεζες.
Αυτό που με κανένα τρόπο δεν επιθυμούν οι εταίροι, Τράπεζες και Χώρες είναι να κηρύξει στάση πληρωμών η Κυβέρνηση της Ελλάδας. Γνωρίζουν ότι τότε θα χάσουν λεπτά ,ίσως όλα, κυρίως θα χάσουν το ετήσιο άρμεγμα των 15,00 δις. Χρήσιμο είναι να τονιστεί ότι στάση πληρωμών δεν σημαίνει καταστροφή, χρεοκοπία. Τα κράτη δεν χρεοκοπούν. Ονομάζουν τη στάση πληρωμών χρεοκοπία, τα παπαγαλάκια των δανειστών κεφαλαιούχων για να κάμψουν το ηθικό των λαών και να δυσφημίσουν Κυβερνήσεις. Τη «χρεοκοπία» κατά κανόνα διαδέχεται ανάκαμψη, έως αναδημιουργία, ανάλογα με την ικανότητα των πολιτικών ηγεσιών. Αυτό συνέβη επαναληπτικώς στη χώρα μας. Η στάση πληρωμών του Ε. Βενιζέλου το 1932 οδήγησε στην ανάκαμψη της οικονομίας, Με την «χρεοκοπία» οι χώρες απαλλάσσονται από μεγάλο μέρος του χρέους και αναπνέουν. Σήμερα αν η χώρα μας οδηγηθεί να κηρύξει στάση πληρωμών, ο λαός μας θα υποφέρει, λόγω των αντιδράσεων των δανειστών στη χρηματοδότησή μας για δύο- τρία χρόνια, θα απαλλαγούμε όμως από τον βραχνά του χρέους σε μεγάλο βαθμό.
Θα ακολουθήσουν διαπραγματεύσεις και για τη μείωση και για το βάθος εξόφλησης του χρέους. Η άρνηση των δανειστών θα αντιμετωπιστεί από τα τραβηχτικά δικαιώματα, που διαθέτουμε στο Δ.Ν.Τ υποχρεωτικά προς χορήγηση στη χώρα μας από αυτό. Το ποσό αυτό 10,00 δις ευρώ επαρκεί για τις ανάγκες μας, πράγμα που γνωρίζουν πολύ καλά όλοι….. Η στάση πληρωμών είναι μία δύσκολη κατάσταση, την οποία μπορεί να απαλύνει η άξια πολιτική ηγεσία, η οποία δίνει και εξετάσεις γι’ αυτό. Ο λαός μας έβγαλε πέρα κατοχή, υπέφερε την πείνα και αντέταξε αντίσταση. Δεν πτοείται από απειλές των διαφόρων δανειστών.
Γνωρίζουν πως στάση πληρωμών σημαίνει «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» και θα πράξουν το παν για να δανειστούμε, ούτε θα αφήσουν τη χώρα μας να προσφύγει στο Δ.Ν.Τ, όχι από αλληλεγγύη, γιατί το ΔΝΤ είναι γεράκι ή τίγρης (που κάθε άλλο παρά συμβαίνει αυτό), αλλά γιατί τότε στο κουμάντο της ΟΝΕ μπαίνει η Ουάσιγκτον και αυτό ίσως σημαίνει διάλυση της ΟΝΕ, αποσταθεροποίηση του ΕΥΡΩ, που με τίποτε δεν επιθυμούν οι Γερμανοί, τους οποίους δεν ενοχλεί ένα ακριβό ΕΥΡΩ.
Τα προϊόντα τους λόγω ποιότητας έχουν σταθερή, ανελαστική ζήτηση, αντίθετα ενοχλούνται από ένα ασταθούς τιμής, ΕΥΡΩ, διότι ως ασταθές δεν μπορεί να παίξει ρόλο αποθεματικού νομίσματος. Η Γερμανική οικονομία βλάπεται από το ακριβό δολάριο διότι εισάγει πρώτες ύλες, ενέργεια και καύσιμα για την παραγωγή της και τα προϊόντα αυτά τιμολογούνται σε δολάρια και το ακριβό δολάριο αυξάνει το κόστος παραγωγής.
Το ΔΝΤ πιθανώς θα χρησιμοποιηθεί για τη διάθεση στελεχών και τεχνογνωσίας. Η Διάσκεψη Κορυφής της Πέμπτης 25.3.2010 θα αποφασίσει για την χρηματοδότηση του χρέους μας. Εκτός των όσων αναφέρθηκαν στην άποψη αυτή συνηγορούν και τα γεγονότα:
Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου:
1.Παρά τα αρχικά λάθη του, της καθυστέρησης να λάβει αποφάσεις και της διαχείρισης του δημοσιονομικού ελλείμματος, ( είναι απλό να ανεβάζει το % του δημοσιονομικού ελλείμματος ή να ισχυρίζεσαι ότι η οικονομία είναι στην εντατική κλπ) έθεσε τους Ευρωπαίους προ των ευθυνών τους για τα «στραβά μάτια» που έκαναν στις προηγούμενες Κυβερνήσεις μας ως προς τη διαχείριση και τα δημοσιονομικά στοιχεία ελλείμματος και χρέους.
2. Εξανάγκασε τους Ευρωπαίους σε μια συμφωνία, έλαβε τα μέτρα που του εζητήθησαν και ο εταίροι είναι δεσμευμένοι να απαντήσουν θετικά στο αίτημα στήριξης της χώρας μας.
3. Εξωτερίκευσε το πρόβλημα της χώρας. Το κατέστησε διευρωπαϊκό.
4. Τέλος, ισχυρό ατού στα χέρια του πρωθυπουργού είναι το μέγεθος του χρέους, υπερδιπλάσιο του αθροίσματος χρέους Ρωσίας και Αργεντινής, για το οποίο οι χώρες αυτές κήρυξαν στάση πληρωμών. Με βάση τα γεγονότα αυτά ο πρωθυπουργός είναι ελεύθερος να λάβει οποιαδήποτε απόφαση, αν οι εταίροι δεν ανταποκριθούν, ακόμη και στάση πληρωμών, με ευθύνη μάλιστα αυτών.
Χρήματα θα εξευρεθούν και από το αδιέξοδο θα εξέλθει η χώρα, όμως η διέξοδος αυτή δεν λύνει το βιοτικό μας πρόβλημα,. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό και να γυρίσουμε σελίδα. Η συντήρηση με δανεικά δεν μπορεί να συνεχίζεται. Είναι πλέον καιρός να ληφθούν αποφάσεις ζωής: Από τη συντήρηση, τη στάση στην οποία διαβιούμε να πάμε στην κίνηση στην αναδημιουργία, σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις με έμφαση στη δημοσιονομική πειθαρχία και στον παραγωγικό ιστό, με αρχή στον πρωτογενή τομέα,( γεωργία, κτηνοτροφία, δάση, αλιεία), ο οποίος σήμερα είναι ευρωπαϊκοδίαιτος, ζει από τις επιδοτήσεις. Η πρώτη επέμβαση και αλλαγή πρέπει να γίνει στον πρωτογενή τομέα, ώστε αυτός να γίνει αυτοδύναμος, ανταγωνιστικός και παραγωγικός. Είναι εκ των sine gua non.
Η ΟΝΕ μας κληροδότησε ένα τεράστιο Δημόσιο χρέος με το οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να συμβιώσουμε, όπως έλεγε ο Α. Παπανδρέου. Θα χρειαστεί για τα επόμενα πενήντα χρόνια τουλάχιστον σκληρή πειθαρχία από την πλευρά των πολιτών, της κοινωνίας και μελετημένα και συγκεκριμένα μέτρα από την πλευρά των κυβερνήσεων, ώστε το κοινωνικό κόστος να είναι όσο γίνεται μικρότερο. Θα χρειαστούν κόπος και θυσίες για να αναπνεύσουμε.