Παραμένει ακέφαλη, με κωλυσιεργίες, για τρίτη εβδομάδα! . Από το http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/ Στην Ελλάδα η καλύτερη μικρή τράπεζ...
.
Στην Ελλάδα η καλύτερη μικρή τράπεζα, υγιέστερη και προσοδοφόρα, σύμφωνα με την αξιολόγηση των Ευρωπαϊκών αρμοδίων οργανισμών, είναι η Τράπεζα Αττικής.Για 3η εβδομάδα αναβάλλεται η εκλογή προέδρου στην τράπεζα και μένει ακέφαλη.
Κι αυτό όταν ...
το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΤΣΜΕΔΕ 42% στην Τράπεζα Αττικής), έχει εισηγηθεί πρόταση για εκλογή προέδρου…
Οι κυριότεροι μέτοχοι της τράπεζας είναι: ΤΣΜΕΔΕ έχει 42%, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο 21%, 19% το δημόσιο κ.α.
Τι σενάρια κρύβει αυτό το τεχνητό τέλμα;
Ποιοι και γιατί αναζητούν «κατάλληλο» πρόεδρο και εκτός της πρότασης της μεγάλης πλειοψηφίας που είναι το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας;
Τι κρύβει το παρασκήνιο και οι κωλυσιεργίες εκλογής προέδρου;
Ποιοι και τι «θέλουν» να «κερδίσουν» από την εύρωστη Τ.Α.;
Τι συμβαίνει στην Τράπεζα Αττικής;
Ανοίγει ο φάκελος του C4I
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνοίγει την Τρίτη ο φάκελος του C4I με την κατάθεση του Γιώργου Τρεπεκλή στην εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση Siemens. Νωρίτερα, ο βουλευτής της ΝΔ Πάνος Καμμένος κατέθεσε στην Επιτροπή, φωτοαντίγραφο του ημερολογίου του...
Μιχάλη Χριστοφοράκου.
Όπως προκύπτει στις 9 Δεκεμβρίου του 1999, υπήρξε επαφή με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, με την ένδειξη Μαξίμου.
Εκείνη την περίοδο ο κ. Παπακωνσταντίνου, ήταν ειδικός σύμβουλος της κυβέρνησης Σημίτη για το πρόγραμμα κοινωνία της πληροφορίας. Λίγο αργότερα διορίστηκε στο διοικητικό συμβούλιο του ΟΤΕ.
Ο κ. Τρεπεκλής πριν την κατάθεσή του υποστήριξε στους δημοσιογράφους ότι η SAIC -κοινοπρακτική εταιρεία για την ανάληψη του C4I - όχι μόνο δεν ευνοήθηκε, αλλά αντιμετωπίστηκε η προσφορά της εχθρικά.
Ωστόσο όπως είπε η SAIC είχε τα κότσια, επέμεινε, και κέρδισε τον διαγωνισμό.
6,7 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ Η ΜΙΖΑ ΤΟΥ ΚΟΛΗΤΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗ !!!!!!!!!
Η εκλογή αναβάλλεται συνέχεια ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΣΧΕΔΙΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρρωστημένε πρασινάνθρωπε Καψαμπέλη, πρώτα από όλα η υγεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλικά σου συνιστώ να αλλάξεις θεραπεία, γιατί προφανώς οι παραισθήσεις σου έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Ξέχασες τα δεκάδες προεκλογικά σλόγκαν του ΓΑΠ, ξέχασες τη φορολογική επιδρομή, τα άγρια εισπρακτικά μέτρα, την σημαντικότατη αλλαγή στα όρια συνταξιοδότησης, τις περικοπές μισθώς και συντάξεων, τις 200.000 νέων ανέργων, τις ανασφάλειες των ιδιωτικών υπαλλήλων, τη μιζέρια των δημοσίων υπαλλήλων, τα 3 δισ ευρώ που χάθηκαν σε πανωτόκια-σπρέντς λόγω των πανηλίθιων δηλωσεων του ποδηλαταρά μας και έρχεσαι να μας μιλήσεις για τα χιλοπαιγμένα πρασινάλογα που λέγατε προεκλογικά και κλέψατε την ψήφο του δύσμοιρου λαού.
Αν μη τί άλλο, ζητήστε μια συγνώμη που πήρατε στο λαιμό σας και τους υπόλοιπους που δεν φταίμε.
Εάν ακόμη δεν έχετε καταλάβει το πρόβλημα, κάντε τώρα εκλογές και να δείτε τί 44% θα πάρετε.
Ναι καλά το μάντεψες, τα γνωστά #%@%#! του Καράμπελα.
Στο ξαναλέω λοιπόν, φιλικά, άλλαξε θεραπεία πριν η κατάστασή σου γίνει μη αναστρέψιμη.
Σύμφωνα με στοιχεία του Δ.Ν.Τ. το χρέος της Ελλάδας (δημόσιο και ιδιωτικό) είναι στο 179% του Α.Ε.Π. Ας δούμε λίγο τα χρέη (δημόσια και ιδιωτικά) των άλλων χωρών:
ΑπάντησηΔιαγραφήΙαπωνία: 197,2% του Α.Ε.Π.
Ολλανδία: 234%
Ιρλανδία: 222%
Βέλγιο: 219%
Ισπανία: 207%
Πορτογαλία: 197%
Ιταλία: 194%
Μέσος όρος για Ε.Ε.: 175% του ευρωπαϊκού Α.Ε.Π. (Διαβάστε επίσης εδώ)
Ποια είναι η Ελληνική «ιδιαιτερότητα»;
Η Ελλάδα λοιπόν κάνει την πρωτοτυπία να μεταφέρει τα χρέη του ιδιωτικού τομέα στο δημόσιο. Γιατί το Ελληνικό κράτος όχι μόνο κάνει τα στραβά μάτια σε μια σειρά από ανοιχτές παρανομίες (π.χ. εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία) αλλά στερεί προκλητικά από το δημόσιο τους βασικούς του πόρους, προτιμώντας να φαίνεται ένα χρεοκοπημένο κράτος παρά ένας ανίκανος ιδιωτικός τομέας. Κι όλα αυτά χωρίς να αναφερθούμε στις κάθε τύπου επιδοτήσεις
Μόνο από τις offshore εταιρίες χάνονται κάθε χρόνο 6 δις έσοδα για το κράτος (Νέα, 11/05/2009). Χαρακτηριστικά ο πρώην υπουργός οικονομικών Γ. Αγαπητός αναφέρει στην Ελευθεροτυπία της 20/02: «…τα μη εισπραττόμενα φορολογικά έξοδα υπερβαίνουν το 40% των εισπραττόμενων». Σύμφωνα με στοιχεία του Ο.Ο.Σ.Α. το 25% της παραγωγής στην Ελλάδα διακινείται χωρίς παραστατικά με αποτέλεσμα το κράτος να χάνει τόσα λεφτά, ώστε αν τα έπαιρνε «…θα επέτρεπαν ακόμη και το μηδενισμό του δημόσιου χρέους μέσα σε λίγα χρόνια» (Ελευθεροτυπία, 20/02)
Σύμφωνα με τον Θ. Πελαγίδη, Καθηγητή της Οικονομικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς
«Στην Ελλάδα, το χρέος του κράτους αντικατοπτρίζει και τις αδυναμίες του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας που δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστικός με διεθνείς όρους. Το κράτος έτσι παίρνει πάνω του και μέρος του ιδιωτικού χρέους, γεγονός το οποίο αντικατοπτρίζει και την αδυναμία του ιδιωτικού τομέα να πάρει τις ευθύνες του, να είναι διεθνώς ανταγωνιστικός χωρίς την κρατική προστασία και χρέωση.»
Σύμφωνα με στοιχεία του I.L.O. (International Labour Organization) στην Ελλάδα οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν το 22,3% των εργαζομένων την ίδια στιγμή που στην Γαλλία είναι το 30%, στην Σουηδία 34%, Ολλανδία 27%, Αγγλία 20%, Γερμανία 14%.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παραπάνω στοιχεία περιλαμβάνουν τον στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στην λίστα των χωρών της Ε.Ε. η Ελλάδα βρίσκεται περίπου στο μέσον!
Η διόγκωση λοιπόν του δημοσίου είναι πέρα για πέρα πλαστή και ουσιαστικά χρησιμοποιούν την λειτουργικότητα του δημόσιου τομέα προκειμένου να πείσουν τον κόσμο ότι είναι διογκωμένος. Δεν έχει όμως παρά να ρίξει κανείς μια απλή ματιά στις μετατάξεις και τις αποσπάσεις για να δει το μηχανισμό «αξιοποίησης» των υπαλλήλων και τις ευθύνες γι αυτήν. Αλλά δεν μιλάμε μόνο για «εξυπηρετήσεις»: Χαρακτηριστική η περίπτωση υπουργείου που προσέλαβε 250 υπαλλήλους στα Κέντρα Αγροτικής Ανάπτυξης (μέσω Α.Σ.Ε.Π.) χωρίς να έχει προνοήσει ΚΑΝ να νοικιάσει χώρο εργασίας γι αυτούς!! Η οργάνωση όμως των διευθύνσεων/οργανισμών/υπουργείων δεν είναι θέμα των δήθεν περισσευούμενων υπαλλήλων, αλλά των αδρά αμειβόμενων στελεχών και των πολιτικών τους προϊσταμένων. Αν αύριο λοιπόν απελευθερωθούν οι απολύσεις τα «στελέχη» αυτά μαζί με τους πολιτικούς τους προϊσταμένους θα εισηγηθούν την χρησιμότητά μας ως εργαζόμενοι, θα εισηγηθούν για την δική μας δουλειά, σύνταξη, ζωή!
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat οι Έλληνες εργαζόμενοι εργάζονται κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα έναντι 40,3 ωρών που είναι ο μέσος όρος στην Ε.Ε. Αν λοιπόν ψάχνουμε για «τεμπέληδες» καλύτερα να πάμε πιο βόρεια όπου οι Σουηδοί (38,1), Δανοί (38) Φιλανδοί (37,8) κλπ. φαίνεται να τεμπελιάζουν πολύ για τα δεδομένα του Πρετεντέρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί λοιπόν είναι μειωμένη η παραγωγικότητα;
Το πρόβλημα και πάλι βρίσκεται στον ιδιωτικό τομέα: ΔΕΝ κάνει καμία τεχνολογική βελτίωση, δεν αναλαμβάνει το κόστος του εκσυγχρονισμού του και στηρίζεται στο χαμηλό μεροκάματο, το οποίο για να εξασφαλίσει πηγαίνει πλέον ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ (ΕΣΟΑΒ, Interreg III κλπ.) σε χώρες των Βαλκανίων.
Ως ανταπόδοση, τα κέρδη του από το εξωτερικό…παραμένουν στο εξωτερικό, σε off-shore εταιρίες και τράπεζες. Μάλιστα για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους (ειδικά) οι τράπεζες προς το δημόσιο, όχι μόνο κερδοσκοπούν με το χρέος του δημοσίου μέσα από την γνωστή κομπίνα με την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), αλλά προτρέπουν εδώ και χρόνια τους «σημαντικούς» πελάτες τους να βγάλουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό σε αφορολόγητους off shore παραδείσους που ιδρύουν οι…ΙΔΙΕΣ!!!! (Ελευθεροτυπία 3/05/2002)
Σε αυτούς δόθηκαν τα 12 δις «σωτηρίας» και εγγυήθηκαν άλλα 16!!!
Αυτά και άλλα πολλά μπορούμε να γράψουμε για την σημερινή πραγματικότητα, όμως όλα θα συγκλίνουν προς μία απλή αλήθεια:
Σήμερα δεν γίνεται απλά μια τεράστια αναδιανομή πλούτου από τους φτωχότερους προς τους πλουσιότερους, αλλά και τίθενται οι βάσεις για την διαιώνιση της ουσιαστικής εξαθλίωσης τόσο για την δική μας όσο και για τις επόμενες γενεές.
Όσοι πιστεύουν ότι είναι απλά μια μπόρα που θα περάσει θ’ απογοητευθούν, όχι γιατί τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει, αλλά γιατί τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει δίχως την δική μας συμμετοχή.
Με τους σημερινούς όρους η ανοχή δεν είναι απλά συνενοχή, είναι ενεργός συμμετοχή στην καταστροφή της ζωής μας. Η ελπίδα έχει νόημα όταν έχει μια βάση. Δεν έχουμε δικαίωμα να καταστρέφουμε την βάση κρατώντας μια μάταιη ελπίδα.
Δεν μας ζητούν να δουλέψουμε περισσότερο.
Δεν μας ζητούν να μαζέψουμε τα έξοδά μας
Δεν μας ζητούν να κάνουμε κάποιες θυσίες για το κοινό καλό
Δεν μας ζητούν να στερηθούμε για τα παιδιά μας
Ζητούν τις ζωές μας και τις ζωές των γενιών που έρχονται.
Όσοι θεωρούν τα παραπάνω μεγάλα λόγια ή λαϊκίστικες ρητορείες θα δουν και στην πράξη ότι κάποια παραμύθια έχουν άσχημο τέλος.
Μόνο που στην πραγματική ζωή ευθυνόμαστε κι εμείς γι αυτό.