Προς φιλόδοξες Σταχτοπούτες...

Ποια είναι στην πραγματικότητα η Σαρα Φέργκιουσον και ο μέχρι στιγμής απόηχος του σκανδάλου στη Βρετανία Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη Άκαρ...

Ποια είναι στην πραγματικότητα η Σαρα Φέργκιουσον και ο μέχρι στιγμής απόηχος του σκανδάλου στη Βρετανία

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Άκαρπη κατέληξε η διαδικτυακή έρευνά μου στα αγγλικά blogs, μπρος στον ζήλο μου να βρω εκείνο το κάτι που θα αποκάλυπτε ότι η Φέργκιουσον δύσκολα θα ενεργούσε δίχως την πρότερη σύμφωνη γνώμη του πρώην συζύγου της.

Μου φάνηκε αδιανόητο να τολμά να ζητά τόσο υπέρογκα ποσά, δίχως να εγγυάται -με σοβαρούς όρους- το άνοιγμα αυτών των πολυζήτητων και σημαντικών βρετανικών θυρών. Θεώρησα ότι αν πραγματικά είχε ανάγκη τα χρήματα, θα μπορούσε να το κάνει ζητώντας πιο "λογικά" ποσά και όχι μια...

 αμύθητη περιουσία, η οποία ευλόγως θα προκαλούσε και εύκολα θα της γινόταν αυτοπαγίδα (όπερ και εγένετο).

Ατύχησα όμως. Τζίφος. Όλοι γράφουν με απαξία για εκείνη. Μοιάζει από μοιραία να καθίσταται γραφική, αν όχι φαιδρή. Το παραμυθάκι της Σταχτοπούτας για αυτή, φαίνεται να ακολουθεί αντίστροφο σενάριο και σίγουρα δεν έχει την πολυπόθητη ευτυχή κατάληξη. Πρόκειται για περίπτωση γυναίκας εντελώς αφερέγγυας, η οποία δεν ήξερε που πρωτοχρωστούσε και το όνομά της είχε την τιμητική του σε πολλές στήλες των ταμπλόιντς. Μέχρι και για υπόθεση ναρκωτικών είχε απασχολήσει την βρετανική κοινή γνώμη. Δεν ξέρω αν της στοίχισε ο χωρισμός. Δεν ξέρω αν έτσι ήταν εξαρχής και απλά κατάφερε να τυλίξει τον Πρίγκιπα, που ως τέτοιος λογικά είχε μια σχετική απειρία (αν και ωραίος άντρας) και συνεπώς, δεν θα ήταν δύσκολο για εκείνη να τον κουκουλώσει. Εξάλλου, ποιά δεν θα ήθελε τέτοιο κελεπούρι; Να ξυπνά και να κοιμάται σε βασιλικά βρετανικά ανάκτορα; Να τυγχάνει της φροντίδας πολλών υποκόμων;

Και όμως η Σαρα Φέργκιουσον, μετά το διαζύγιο με τον Δούκα της Υόρκης Αντρέα, κατάφερε να καταντήσει σκιά του εαυτού της. Ρεμάλι που έπινε και τύχαινε καυστικής κριτικής λόγω αυτού του προηγούμενου "βασιλικού" δεσμού. Και κατάφερε, απ' ότι φαίνεται, αντί για "μπλε" το αίμα της, να είναι πότε κίτρινο από τις λευκές μπύρες και πότε μαύρο από τις μαύρες.

Το βέβαιον είναι ότι αύριο θα έχει την τιμητική της από τους γνωστούς αγαπημένους είρωνες του Μεγάλου, πάντα υγρού, Νησιού. Απ' αυτούς που ο κ. Πρετεντέρης θα ήθελε διακαώς να μοιάσει και το παλεύει, αλλά δεν μπορεί. Κι είναι αυτοί οι λόγοι κι άλλοι λίγοι, που μου λείπει το Λονδίνο. Μου λείπει το γλυκό "μαχαίρι" που επιδέχεσαι εύκολα, είτε όταν στο χαρίζουν στο tube ή όπου αλλού - είτε είναι καλόκεφοι είτε κακόκεφοι- είτε όταν το ακούς σε πλεόνασμα στους τηλεοπτικούς δέκτες, σε κάθε κανάλι.

Την φαντάζομαι την κακομοίρα τη Σάρα αύριο να δέχεται βροχή από σχόλια και το όνομά της -που προσφέρεται και από το εβραϊκό παραμυθάκι του χριστιανισμού- να συνδυάζεται εύκολα με κάτι ανάξιο προσοχής, αλλά που όλοι θα προσέξουν και θα το καταστήσουν έτσι μια δια παντός παράδειγμα αποφυγής για κοπέλες με βλέψεις να γίνουν βασίλισσες. Βλέπω αύριο η δύσμοιρη Σάρα να ερωτάται επίμονα "σταχτο-που-τα χεις τα λεφτά" και εκείνη ν' απαντά "μέσα στο μνη. μέσα στο μνη-μα του παπά, που χει βυζα, που χει βυζά-ντινο σταυρό".

Γι' αυτό αξιολάτρευτα κορίτσια με όνειρα σε ροζ συννεφάκια, δεν θέλω να μαι εγώ αυτός που θα σας απογοητεύσω αλλά χρειάζεται σύνεση και προσοχή. Και αλίμονο, αν τυχόν βρείτε καμιά τέτοια ευκαιρία, εκμεταλλευτείτε την και αρπάξτε την από τα... μαλλιά. Γιατί οι καιροί που έρχονται είναι δύσκολοι και ο τροχός γυρνάει.