Περί ΕΠΟ‏...

Από τον Θάνο Τάκη Η περίεργη συμπεριφορά της ΕΠΟ, που δεν βλέπει, δεν ακούει και κυρίως δεν μιλά… Όπου ΕΠΟ είναι η Ελληνική Ομοσπονδία Ποδ...

Από τον Θάνο Τάκη

Η περίεργη συμπεριφορά της ΕΠΟ, που δεν βλέπει, δεν ακούει και κυρίως δεν μιλά…

Όπου ΕΠΟ είναι η Ελληνική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Για την ΕΠΟ, κατά τις καταγραφές που μπορεί να βρει καθένας στην ιστοσελίδα της, σκοπός της αποτελεί:

• Η Διαρκής και σε βάθος αναβάθμιση του ελληνικού ποδοσφαίρου.
• Η όσο το δυνατόν καλύτερη αγωνιστική παρουσία των εθνικών μας ομάδων στις ευρωπαϊκές και στις παγκόσμιες διοργανώσεις και η επιτυχής πορεία των Ολυμπιακών ομάδων το 2004 (προφανώς δεν ασχολούνται και πολύ με την ανανέωση της ιστοσελίδας τους…)
• Η διατήρηση του αθλήματος σαν το πλέον δημοφιλές στην Ελλάδα
• Η διοργάνωση κάθε είδους πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, όλων των μορφών, σε εθνικό επίπεδο και...
 η κατανομή αρμοδιοτήτων διοργάνωσης στις τοπικές Ενώσεις ή της Ε.Π.Α.Ε.
• Οι Εθνικές ομάδες ως αγωνιστικό πρότυπο στην Ελλάδα
• Η κοινωνική προσφορά του ποδοσφαίρου στην νεολαία της χώρας μας.
Ενώ λοιπόν ασχολείται σε εθνικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο με την προώθηση του αθλήματος του ποδοσφαίρου και ιδιαίτερα της Εθνικής Ελλάδος, η ΕΠΟ είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, και πιο συγκεκριμένα είναι ένα σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Δηλαδή είναι ένα απλό σωματείο, το οποίο ΔΕΝ ελέγχεται ουσιαστικά από την Ελληνική Πολιτεία, ούτε υπόκειται στο διοικητικό δίκαιο.
Κι όμως, καθορίζει με την δικαιοδοσία της UEFA, τις άδειες συμμετοχής στο επαγγελματικό πρωτάθλημα! Η οποία συμμετοχή στο πρωτάθλημα, δεν είναι μια απλή επιβράβευση των αγωνιστικών προσπαθειών κάθε ομάδας. Είναι και ένα «εισιτήριο» που κοστολογείται από 4.000.000 (τέσσερα εκατομμύρια) ευρώ και πάνω! Γιατί τόσα είναι τα σίγουρα έσοδα από τον ΟΠΑΠ και το συμβόλαιο με την τηλεόραση! Και φυσικά αναφέρουμε το κατώφλι, καθώς η οροφή των εσόδων είναι πολλαπλάσια.
Θα αναρωτηθεί λοιπόν κανείς:
1. Για ποιό λόγο η συντεταγμένη ελληνική πολιτεία, ενώ διαθέτει μηχανισμούς που θα μπορούσαν να παρέξουν την άδεια συμμετοχής, αμερόληπτα και με διαδικασία που ενέχεται στο αυστηρό διοικητικό δίκαιο, δεν το κάνει;
2. Γιατί αφήνει ένα απλό σωματείο, ιδιωτικού δικαίου να διαφεντεύει όχι μόνο τους επαγγελματίες αλλά και την Εθνική Ομάδα;
3. Για ποιο λόγο, η ελληνική πολιτεία δέχεται να λειτουργεί το ιδιωτικό αυτό σωματείο με αναχρονιστικούς και παράνομους όρους περί «ρήτρας εμπιστευτικότητας» και «δεσμεύσεις εχεμύθειας»;
Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα της ΕΠΟ: «2. Όλα τα εμπλεκόμενα στην διαδικασία αδειοδότησης πρόσωπα, πρέπει να συμμορφώνονται με αυστηρούς κανόνες εχεμύθειας αναφορικά με τις ληφθείσες πληροφορίες κατά την διαδικασία αδειοδότησης. Η Ε.Π.Ο. έχει ορίσει τους απαραίτητους σχετικούς όρους εχεμύθειας (βλέπε Δέσμευση Εχεμύθειας- Υπόδειγμα 8 στο Κεφάλαιο Δ)» αλλά και «Κατανοώ πως τα καθήκοντα μου, από αυτήν την άποψη, θα συνεχίσουν να ισχύουν και πέρα από την συμμετοχή μου στην αξιολόγηση οποιασδήποτε αίτησης αδειοδότησης, αλλά και πέρα από την περίοδο της απασχόλησης ή της πρόσληψής μου από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ανεξαρτήτως της διάρκειας αυτής της περιόδου απασχόλησης ή πρόσληψης».
Κοινώς, τίθεται ζήτημα, κάθε εργαζόμενος ή απασχολούμενος στην ΕΠΟ, αναφορικά με το ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα της αδειοδότησης, που οδηγεί στο «κουπόνι» των τουλάχιστον τεσσάρων εκατομμυρίων ευρώ, δεσμεύεται ενυπόγραφα ούτε καν στο μέλλον να μην μπορεί να μιλήσει!
Αλήθεια, γιατί αυτή η μεσαιωνική μυστικότητα; Ποιούς σκοπούς εξυπηρετούν οι αυστηροί κανόνες εχεμύθειας; Υπάρχουν θέματα που πρέπει να μείνουν στο σκοτάδι για πάντα; Υπάρχει η ανάγκη να μείνουν μάτια και στόματα κλειστά;
Στην σχετική αθλητική - αλλά πλέον όχι μόνο - ειδησεογραφία των ημερών διαπιστώνουμε τουλάχιστον περίεργα γεγονότα από πλευράς ΕΠΟ. Υπήρξε η απόφαση απόρριψης της χορήγησης πιστοποιητικού συμμετοχής της ΠΑΕ Ηρακλής. Οι λόγοι απόρριψης, μοιάζουν κατασκευασμένοι. Η τελική έκβαση θα κριθεί αύριο στην Δευτεροβάθμια Επιτροπή της ΕΠΟ που ονομάζεται Επιτροπή Εφέσεων Αδειοδότησης. Κι εδώ, το γαϊτανάκι της «μυστικότητας» συνεχίζεται. Ο Ηρακλής δεν γνωρίζει τους κριτές του. Δεν έχει ενημερωθεί έως σήμερα. Σε αντίθεση με κάθε σύγχρονη αντίληψη διαφάνειας.
Ακόμη, φαίνεται ΠΑΕ που έχει δηλώσει συγκεκριμένο προπονητή, ο οποίος απασχολούνταν σε αυτήν, μέχρι 31.12.2009. Αλλά και άλλη ΠΑΕ, δήλωσε τον ίδιο προπονητή, ως εργαζόμενο σε αυτήν, για το ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα! Ο πρόεδρος της Επιτροπής Αδειοδότησης της ΕΠΟ, κ. Χ. Σάββας, φέρεται να αναφέρει σε σχετικό, εύλογο ερώτημα για το πώς είναι δυνατόν να συνέβει κάτι τέτοιο: «Είναι αλήθεια ότι δηλώθηκε ο Νίκος Αναστόπουλος ως προπονητής. Έχει συμβόλαιο θεωρημένο από την Εφορία. Εμείς εξετάζουμε βάσει κριτηρίων. Ας το ψάξει ο κ. Αναστόπουλος. Εμείς δεν θα γίνουμε ντετέκτιβ…».
Ίσως έχει δίκιο ο κ. Χ. Σάββας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει ντετέκτιβ. Αλλά δεν υπάρχει και κανένας λόγος, στην Ελλάδα που πλήττεται όσο ποτέ από σφοδρή καταιγίδα σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, να πλήττεται και η νοημοσύνη μας από παρόμοιες δηλώσεις.
Μήπως μετά από όλα αυτά, θα έπρεπε η πολιτεία να αφαιρέσει καλού-κακού το «πιστόλι» που έχει τοποθετήσει επάνω στο τραπέζι η κρυψίνοα ΕΠΟ; Και μαζί με αυτό, να επαναφέρει το πολύπαθο επαγγελματικό ποδόσφαιρο στον δρόμο της ισότητας, της νομιμότητας ή τουλάχιστον της αναλογικότητας;
Ας ασχολείται με το ποδόσφαιρο ειδικό τμήμα της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού.
Τα χρήματα του ΟΠΑΠ, που αυτός προσφέρει και που εισπράττουν οι ΠΑΕ, είναι χρήματα των Ελλήνων. Τα περισσότερα γήπεδα, επίσης, με χρήματα των φορολογουμένων Ελλήνων έχουν κατασκευαστεί.
Σε κάθε περίπτωση, μαζί με τις αναχρονιστικές, σκοτεινές και ύποπτες ρήτρες εμπιστευτικότητας και τις δεσμεύσεις εχεμύθειας, ας εξαφανιστεί μια κατάσταση που βαρύνεται με πολλά κακώς κείμενα και δρα με πλήρη, έως προσβλητική έλλειψη διαφάνειας, πάντα με ξένα κόλλυβα.
Εδώ, το πάρτυ δεν τελείωσε ακόμη;