Καλλικράτης δεν σημαίνει τρομοκράτης...

Aπό το http://zagoriou.blogspot.com/ Προς Ζαγορισίους επιστολή Αδικαιολόγητο φόβο εξέφρασε ο κ. Παντούλας για τον Καλλικράτη στο Ν. Ιωαν...

Aπό το http://zagoriou.blogspot.com/

Προς Ζαγορισίους επιστολή

Αδικαιολόγητο φόβο εξέφρασε ο κ. Παντούλας για τον Καλλικράτη στο Ν. Ιωαννίνων, σχετικά με παρενέργειες τριών εδρών – προφανώς και Ζαγορίου - που θέλουν τοπικές κοινωνίες να οδηγούνται διασπασμένες στην εφαρμογή του θεσμού, λόγω αντίδρασης των κατοίκων.

Θεωρούμε πως στο θέμα «έδρα Ζαγορίου» ο φόβος είναι μάταιος. Καμία έδροπαρενέργεια δε μπορεί να επηρεάσει διασπαστικά την κοινωνία του. Η έδρα, θα δοκιμαστεί και θα κριθεί στη λειτουργία της. Από κουλτούρας, περιβάλλοντος, προβλημάτων και προοπτικής, του Ενιαίου Ζαγορίου του απαγορεύονται οι διασπάσεις ένεκα εθιμικού δικαίου.

Αν κάποιοι/ες επιλέξουν το χρωματισμό με την τοξική πολιτική βαφή – όπου οι φόβοι παρενεργειών πάνε γάντι – δε θα νοούνται Ζαγορίσιοι και δε θα συνιστούν σώμα σύγχρονης δημοτικής αρχής. Αν η κοινωνία του, ενδώσει και λειτουργήσει διασπαστικά στα 2010, συγγράφει αμέσως εισαγωγή μελέτης με τίτλο «Η Καταστροφή του Ζαγορίου», χάνοντας έτσι δύναμη και βήμα για κάθε διεκδίκηση.

Μονόδρομος η αχρωμάτιστη ενωτική κοινωνία, η συλλογική δράση και...
 κοινή η αντίληψη, ως βασικά εργαλεία του Ζαγορίου. Σκοπός το ενωτικό πνεύμα, ώστε να ιεραρχηθούν κατά προτεραιότητα οι ανάγκες, να αξιοποιηθεί το υπάρχων παραγωγικό υπόβαθρο και να δουν τι ταιριάζει αναπτυξιακά στο Ζαγόρι. Θυμίσουμε ότι, τα καμπανάκια του Καποδίστρια χτύπησαν σε περιπτώσεις διχασμού, άσχημα.
Οι τοπικές κοινωνίες οφείλουν να ερμηνεύσουν και να ξεπεράσουν το «φόβο», προκειμένου να διασφαλίσουν το ομόθυμο στην επιλογή κατάλληλης δημοτικής αρχής. Ο φόβος δεν είναι πολιτικό επιχείρημα, αλλά άλλοθι στην έλλειψη  ορθής πολιτικής βούλησης και ενοχική παρενέργεια του πολιτικού λάθους.
Η φοβική θεωρία θα εκλείψει, εφ’ όσον γνωστοποιηθούν οι κατά το στάδιο της διαβούλευσης κατατεθειμένες προσωπικές απόψεις των βουλευτών μας. Αν επιμείνανε σωστά ή λάθος και για ποιές απόψεις, δε γνωρίζουμε, όμως εκεί σίγουρα γεννήθηκε ο φόβος. Έτσι δικαιολογείται η αναδίπλωση περί εδρών, που ως πρόταση νιψηχειρίας, έλεγε ότι «οι ΟΤΑ που συγκροτούν νέους δήμους, θα έπρεπε να αποφασίσουν από κοινού για το συγκεκριμένο θέμα. Αυτό δεν έγινε. Πιστεύω ότι ήταν λάθος».
Όλα όμως φαίνονται να διαδραματίστηκαν εκτός σκηνής χωρίς φωτισμό. Εσείς τουλάχιστο είπατε κάτι. Υπάρχει όμως διαφορά στο «καταθέτω άποψη», με το «καταθέτω πρόταση».
Πάραυτα, η έδρα Ζαγορίου απαιτεί διαφάνεια, χωρίς φόβο, με αιτιολόγηση των κριτηρίων ορισμού, που θα απαντήσουν μελλοντικά στο ερώτημα «έδρα: τυφλή επιλογή ή λειτουργική διοίκηση και δημόσιο συμφέρον;»
Φοβούμαστε, πως ο φόβος ήταν προϊόν αλληλεπίδρασης. Ένας προκάλεσε το φόβο κι όλοι μαζί το μαζικό φόβο. Όμως ο ανώνυμος φόβος, ερμηνεύεται ως αρνητικός υπαινιγμός και πανικοβάλει τις κοινωνίες που προσδοκούν και επιδιώκουν κράτος σε νέες βάσεις. Ακυρώνει επίσης λόγο σας που λέει «η συγκεκριμένη δημοκρατική διαδικασία θα απελευθερώσει και θα ενώσει τοπικές κοινωνίες, που στο εξής θα συμπορευθούν στο δρόμο της ανάπτυξης και θα προσδιορίσουν από κοινού το μέλλον των περιοχών τους».
Κατά συνέπεια, να φοβούμαστε συνολικά τον Καλλικράτη ή τις νύξεις για παρενέργειές των εδρών του; Κι αυτό θυμίσει … εκείνο το άλλο που λέει: «- Πορεία στο κέντρο; Πάλι φασαρίες θα 'χουμε!»
Θέλουμε να πιστεύουμε - και για το Ζαγόρι - ότι, Καλλικράτης δε σημαίνει Τρομοκράτης και διασπαστής κοινωνιών. Σύμφωνα με τους εισηγητές, σημαίνει καινοτομία στη διοίκηση και στην ανάπτυξη, που «σπάει το πελατειακό και συγκεντρωτικό σύστημα και δημιουργεί ένα κράτος που σέβεται τον πολίτη και προασπίζεται το υστέρημα του φορολογούμενου».
Κι επειδή πρόκειται για το «υστέρημα του φορολογούμενου», ας κλείσουμε το φόβο στα λεξικά, γιατί ο Καλλικράτης είναι εδώ. Το ζητούμενο είναι ποιά πρόσωπα και από ποιά σκοπιά θα τον υπηρετήσουν απολύτως άφοβα για τα Κοινά και Συμφέροντα του Ζαγορίου.