Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου http://www.andrianopoulos.gr/ Δεν είναι η πρώτη φορά που οι «φιλολαικοί» τηλεβόες της ελληνικής δημόσιας ζωής κρ...
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
αδιανόητο το κράτος να μην χρηματοδοτήσει την οικονομία όταν κάτι τέτοιο έκανε η Βρετανία καθώς και ο Ομπάμα στην Αμερική.
Πέραν του ότι αυτά που κάνει ο Ομπάμα κάθε άλλο παρά σαν ευαγγέλιο οικονομικής πολιτικής μπορούν να θεωρηθούν, τα έργα και οι ημέρες του Εργατικού Πρωθυπουργού κ. Μπράουν στην Βρετανία βούλιαξαν την οικονομία της κοντεύοντας να την οδηγήσουν σε αδιέξοδα παρόμοια με αυτά που αντιμετωπίζει η Ελλάδα!! Ευτυχώς που υπάρχουν και σοβαρές μελέτες και νηφάλιες αντιλήψεις που δείχνουν εντελώς διαφορετικά πράγματα για τον ορθότερο δρόμο προς την οικονομική ανάκαμψη. Στην εφημερίδα International Herald Tribune, ο David Brooks («Prune and Grow», 11 Ιουνίου 2010) περιγράφει γλαφυρότατα τα αδιέξοδα της κεντρικής κρατικής χρηματοδότησης.
Το πακέτο «ερεθισμού» για την επανεκκίνηση της οικονομίας των ΗΠΑ του κ. Ομπάμα θα στοιχίσει στον κάθε αμερικανό φορολογούμενο κάπου 7.798 Δολ. Και μέχρι τώρα ελάχιστοι εμφανίζονται να έχουν πεισθεί πως θα φέρει αποτελέσματα. Οι καθηγητές John F. Cogan και John B. Taylor του Πανεπιστημίου του Stanford και οι Tobias Cwik και Volker Wieland του Πανεπιστημίου-Goethe της Φρανκφούρτης υποστηρίζουν πως τα μοντέλα υπολογισμού των οικονομολόγων του Λευκού Οίκου είναι αρχαικά. Και πως οι βαριές επιβαρύνσεις της αμερικανικής οικονομίας το πολύ να δημιουργήσουν μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας αντί για τα 3 εκατ. των προβλέψεων του αμερικανού προέδρου.
Ο καθηγητής Edward L. Glaeser του Harvard συνέκρινε τις αλλαγές στα επίπεδα απασχόλησης κάθε διαφορετικής αμερικανικής πολιτείας σε σχέση με τα χρήματα που διατέθηκαν εκεί από το πακέτο ενίσχυσης της οικονομίας. Με εξαίρεση τις (με ελάχιστο πληθυσμό) Πολιτείες Αλάσκα, και Βόρεια και Νότια Ντακότα, η επίδραση υπήρξε ανύπαρκτη. Είναι φανερό, καταλήγουν οι επιστήμονες, πως είναι αδύνατον να διακρίνουμε την οποιαδήποτε σχέση ανάμεσα σε δημοσιονομικές πολιτικές και στην αύξηση της απασχόλησης.
Συνακόλουθα, σε παγκόσμιο επίπεδο, σοβαροί (με έμφαση στο «σοβαροί») πολιτικοί, επιχειρηματίες και ακαδημαικοί δάσκαλοι συμπεραίνουν πως σε περιόδους κρίσης οι όποιες δαπάνες που μεγαλώνουν τα ελλείμματα διογκώνουν τα αδιέξοδα αντί να τα αντιμετωπίζουν. Κυρίως διότι μεγαλώνουν την ανασφάλεια των πολιτών, που διαπιστώνουν ένα πολιτικό σύστημα με χαμένο τον κεντρικό έλεγχο. Ενώ οι μικροεπιχειρηματίες αποφεύγουν τις όποιες πρωτοβουλίες και την πρόσληψη εργαζομένων φοβούμενοι τις εξελίξεις κι αβέβαιοι για το αύριο – κυρίω ς στον τομέα της αύξησης της φορολογίας.
Σε όλο τον κόσμο το ζήτημα είναι η αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας. Κάτι που για να γίνει, προυποθέτει λιγότερο κι όχι περισσότερο κράτος. Το δημόσιο δεν σπρώχνει απλά την οικονομία στην καταστροφή με τα ελλείμματα που έχει συσσωρεύσει. Εμποδίζει επίσης την ανάκαμψη, με τα διοικητικά προσκόμματα που προωθεί και τους παράλογους φόρους που επιβάλλει. Τιμωρώντας αυτούς που παράγουν πλούτο σε όφελος αυτών που παρασιτικά ζούν μέσα η από το κράτος. Και οι οποίοι, αρκετά περίεργα, φωνάζουν περισσότερο και διαμαρτύρονται εντονότερα.
Ο καθηγητής Alberto Alesina του Harvard, μελετώντας την ιστορία της μείωσης του κρατικού χρέους σε ολόκληρο τον κόσμο, διαπίστωσε πως «οι περικοπές δημοσίων δαπανών συνδέθηκαν με συνακόλουθες περιόδους ανάπτυξης κι όχι με στασιμότητα». Οι ηγέτες που τόλμησαν τις περικοπές δαπανών συχνότατα ξανακέρδισαν τις εκλογές. Κάτι που δεν έγινε (δηλ. αποφυγή ύφεσης και πολιτική επιτυχία) όταν η δημοσιονομική πολιτική στηρίχθηκε στους αυξημένους φόρους και στις παρεμβάσεις στην ιδιοκτησία και τον ιδιωτικό τομέα.
Σε άλλη μελέτη, οι Ιταλοί οικονομολόγοι Francesco Giavazzi και Marco Pagano, αναφορικά με την Ιρλανδία και την Δανία της δεκαετίας του 1980, καταλήγουν στα ίδια συμπεράσματα. Κι εκεί «περικοπές δημοσίων δαπανών οδήγησαν σε υψηλή ανάπτυξη».
Σε αντίθεση λοιπόν με την διεθνή εμπειρία και τα ακαδημαικά πορίσματα, στην Ελλάδα το χρέος επιχειρείται να αντιμετωπισθεί με φόρους κι’ ελάχιστες περικοπές δαπανών. Κάποιοι προφανώς συμβουλεύουν λαθεμένα τον Πρωθυπουργό…
Πάλι καλά για τα παιδιά του Χατζηγάκη με τα ροζ τηλέφωνα. Η τόσο μεγάλη κατανάλωση σε ροζ γραμμές σημαίνει ότι τουλάχιστον ξέρουν να την παίζουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΑ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΟΝΤΑ ΖΩΑ-ΠΑΣΟΚ
********************************
"Είμαι 37 ετών στην καρδιά της ελληνικής πολιτικής. Δεν ξέρω αν ο Γουόλτερ σου είπε για το υπόβαθρό μου. Είμαι μισός Αμερικανός και μισός Έλληνας... Γεννημένος στο Σαν Φρανσίσκο, είμαι μετανάστης στην Ελλάδα...
Ο παππούς μου και ο πατέρας μου είναι ίσως οι πιο διάσημοι και κακόφημοι πολιτικοί στην Ελλάδα από το 1900. Αυτή τη στιγμή ο πατέρας μου είναι επικεφαλής αυτής της καταραμένης χώρας σαν πρωθυπουργός, για ακόμη μια φορά.
Ο αδελφός μου είναι βουλευτής με το πνεύμα της δεκαετίας του '60. Η μητέρα μου προήδρευε και προεδρεύει σε διάφορες γυναικείες οργανώσεις. Ο γαμπρός μου 100% είναι πολιτικός για τα πανηγύρια. Περιστασιακά και εγώ ο ίδιος στήνω μια παράσταση ως υιός του. Είμαι ένας μεταμφιεσμένος Έλληνας με αμερικανική καρδιά...".
Νίκος Παπανδρέου (Επιστολή προς την Αμερικανίδα φίλη του Χριστίνα Βαρντ - Περιοδικό «Νέμεσις», τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2004)"
**********************************
ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΥΠΟΣ
ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΡΟΙΣΟΣ
ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.
ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΤΕ
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΣΑΣ.
ΖΩΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Αγαπητέ κ Ανδριανόπουλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήη αντίθετη πολιτική από εκείνη του Ομπάμα, στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα θα στοιχίσει τα επόμενα χρόνια εκατομμύρια ψυχές στον πάγο. Δεν έχεις νιώσει ποτέ την αγωνία του γονιού που στα 55 είναι άνεργος, δίχως εισόδημα, και δεν πρόκειτα να βρεί δουλειά ούτε τα επόμενα δέκα χρόνια και θα πρέπει να απαντήσει στα ερωτήματα των παιδιών του, πως τα κατάφερε και τα έκανε σκατά στη ζωή του πιστεύοντας σε ένα σύστημα που προτιμά να έχει επισήμως 23 εκατομμύρια ανέργους στην Ευρωζώνη, μόνο και μόνο για να κρατξθεί ο πληθωρισμός κάτω από το 3,5%. Είναι σωστά αυτά που λέτε για εσάς, που διαδηλώσατε για πρώτη φορά στη ζωή σας υπέρ των αδέσποτων σκύλων, αλλά σας είναι αδιάφορο αν εκατομμύρια οικογένειες ζουν μέσα στο φόβο και στην ανασφάλεια. Το τι θα παιχθεί τα επόμενα χρόνια πίσω από κλειστές κουρτίνες σε εκατομμύρια σπίτια σας αφήνει παγερά αδιάφορο γιατί για εσάς οι εργαζόμενοι είναι απλά νούμερα. Η εμμονή σας σε ένα αποτυχημένο μοντέλο ανάπτυξης είναι προκλητική.
Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Κύριε Ανδριανόπουλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα στην δογματική εμμονή σας χάνετε τι δίκιο σας και προσβάλετε την επιστημοσύνη σας. Παίρνετε έπιλεκτικά ότι σας αρέσει. Μιλάτε για την Ιρλανδία και την Δανία. Ξέρετε πολύ καλά ότι και το ιρλανδικό κράτος χρεοκόπησε για άλλους λόγους Με φόρους 10% στις επιχειρήσεις (έναντι 44% στη Σουηδία)είχε μεν εισροή ξένων κεφαλαίων αλλά μηδαμινά έσοδα για τις κρατικές δαπάνες. Αυτό που έκαναν οι ιρλανδοί, αν το κάναμε όλοι, όπως η Ρουμανία, Λεττονία, Ουγγαρία, κ.λ.π.το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Για την Δανία στην οποία αναφέρεστε, γνωρίζετε ότι η στη Δανία, το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων στο σύνολο του ενεργού εργατικού δυναμικού ξεπερνά το 30% (στοιχεία ΟΟΣΑ)ενώ στην Ιρλανδία είναι 12,8% και στην Ελλάδα γύρω στο 13,8%; Γιατί δεν μιλάτε για τη Σουηδία όπου γ φορολογία των επιχειρήσεψν είναι της τάξης του 44%; Με αριθμοαλχημίες σεν πείθετε κανέναν ότι δεν είστε ένας δογματικός σταλινοφιλελεύθερος.
Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Αλέξανδρε με συγκινείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΉθελα κάποτε να σ' ευχαριστήσω για την κριτική που κάποτε-κάποτε μου ασκείς. Μετά από αυτό το σημείωμά σου οι ευχαριστίες μου δεν θα είχαν νόημα. Αισθάνομαι πραγματικά τιμή όταν μου ασκεί κριτική ένας επιστήμονας με αυτή την ευαισθησία.
Τελικά κ. Πιστοφίδη, η "ευφυΐα" αν δεν ορίζεται συναισθηματικά, αποτελεί απλώς μεθοδολογία.
Να είσαι καλά.
Δ.Γ.
Αει στο διαβολο κωλομαγουλε εξυπνακια. Πες μας τι εκανες μεχρι σημερα στην πολιτικη σου καριερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας εχεις πρηξει με τις εξυπναδες σου τις μπαγιατικες.
Ω μεγάλε στοχαστή !
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΛΑΜΟΓΙΟ ΤΗΣ BILDENBERG ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΗΤΟ-ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυρί-φυρί το πας να τ' ακούσεις πάλι, πάρτα λοιπόν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε κωλομάγουλε πες μας:
1)Με ποια ιδιότητα υπηρέτησες τα μέσα της δεκαετίας του ’90 στο ΔΝΤ ; (στο IMF, όπως αρέσκεσαι να το ονομάζεις νομίζοντας ότι θα εντυπωσιάσεις με την αγγλικουριά).
2)Ποια σχέση εξακολουθείς να διατηρείς με αυτούς και αν εξακολουθείς να πρακτορεύεις τα συμφέροντά τους στην Ελλάδα, μέρες που είναι . . .
3)Ανήκεις ακόμη στο πασοκ; ή που ανήκεις τέλος πάντων;
4)Τι περιουσιακά στοιχεία απέκτησες ως πολιτικός και αν μπορείς να αποδείξεις τη νόμιμη απόκτησή τους.
5)Τι ρόλο βαράς ως σύμβουλος των κάφρων της Τασκένδης; Αμείβεσαι από αυτούς ή από κάποιους άλλους για τις συγκεκριμένες υπηρεσίες σου;
Αφού ξεκαθαρίσεις τα παραπάνω και κάποιες παρόμοιες απορίες που σίγουρα έχουν δημιουργηθεί και σε άλλους πολίτες, τότε θα μπορείς ενδεχομένως να μοστράρεις τα κωλομάγουλα και να κάνεις μαθήματα.-
Υ.Γ. Μα την Παναγία σε λίγο θα αρχίσω να σε λυπάμαι στην απέλπιδα προσπάθειά σου να διατηρηθείς (floundering)στην επικαιρότητα.-
http://www.youtube.com/watch?v=IYalWdsMAzY
ΑπάντησηΔιαγραφήαδιερωμενο ατους προδοτες
Καλως τον αμπελοφιλοσοφο
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι
Αερορολογο.
Κε Ανδριανόπουλε
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εργαζόμενοικαι οι συνταξιούχοι πληρώνουν σήμερα το έλλειμα που δημιουργήθηκε με την διάσώση των τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών απο τις κυβερνήσεις προκειμένου να μην ζημιωθούν οι πλούσιοι επειδή έπαιζαν αέρα τα λεφτά του κοσμάκη και ζημίωσαν αφενός και αφετέρου να συνεχίσουν το παιχνίδι τους.Αυτό το χάρτινο καζίνο εσύ το αποκαλείς οικονομία.Το αστείο είναι ότι τώρα έρχονται οι διασωθείσες τράπεζες να αντάλλάξουν το εικονικό χαρτοβασίλειοό τους με πραγματικές αξίες δηλ. εργασία ,κοινωνικές παροχές, σπίτια ,χώρες,κλπ.
Δεν μας είπες όμως τι θα γινόταν εάν τα κρατη αφηναν να καταρεύσουν όλοι αυτοί οι αλήτες τοκογλύφοι και αναλάμβαναν τα ίδια να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία.Από πάνω εγκαλείς και τον Ομπαμα επειδή βάζει κάποιους φόρους
σε αυτούς τους βρωμιάρηδες μπας και πάρει κατι πίσω και μειώσει αυτή την άθλια συμπεριφορά.
ΚΑΙ ΟΙ 159 σκότωσαν το παρόν μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΟΙ 159 σκότωσαν το μέλλον μας.
Ταπείνωσαν τους γονείς μας.
Εξαθλίωσαν εμάς.
Απογοήτευσαν τα παιδιά μας.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΑΫΛΩΣΟΥΜΕ.
Δηλαδή με λίγα λόγια, κ. Ανδριανόπουλε, θέλετε να μας πείτε ότι ως επιχειρηματίες, δεν επιθυμείτε να πληρώνετε καθόλου φόρους, τάχαμου επειδή έτσι η οικονομία μας θα προσελκύσει επενδύσεις και θα ανακάμψει.
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Από επενδύσεις επιχειρηματιών της κατηγορίας σας χορτάσαμε τόσα χρόνια. Φτάνει.
β) Τώρα εξηγείται γιατί στην εκπομπή του ΣΚΑΙ που ήσαστε καλεσμένοι μαζί με τον κ. Μάνο, τον κ. Παπαντωνίου και τον (αλήστου μνήμης) κ. Αλογοσκούφη, υποστηρίξατε με θέρμη την απαλλαγή της ιδιοκτησίας από κάθε είδους φορολόγηση (ούτε ο Καψιμάλης να είσαστε). Οι χρυσές επενδύσεις σας δεν έχουν καμμια απολύτως σχέση με την ανάπτυξη. ΄Εχοντας απομυζήσει τον κόπο των εργαζομένων επί δεκαετίες, το μόνο που κάνατε ήταν να σκορπίσετε σ΄όλη την Ελλάδα, σα βρωμερές κουτσουλιές, τις βλαχομπαρόκ βιλλάρες σας με τα γήπεδα και τις πισίνες, μόνο και μόνο για να κάνετε ανταγωνισμό μεταξύ σας.
Τα περί ανάπτυξης, Ανδριανόπουλε, αλλού. Εμείς δεν μασάμε.
΄Οχι μόνο δεν πρέπει το κράτος να σας χαρίσει τους φόρους, αλλά να τους πολλαπλασιάσει κιόλας, μπας και ισοφαρίσει λίγα από τα κλεμμένα σας τόσα χρόνια που "επενδύσατε" μόνο σε ακίνητα και κόττερα και υποτιθέμενες κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις του αέρα.
And by the way, σου συνιστώ να περάσεις καμμιά μέρα και από κανένα κατάστημα του ΟΑΕΔ, έτσι για να καταλάβεις ότι το όνειρο σου τόσων ετών έγινε πραγματικότητα. Οι στρατιές των ανέργων, νέων ανδρών, γυναικών σε ενδιαφέρουσα, εξαθλιωμένων μεσήλικων, κάνουν κάθε μέρα παρέλαση, ζητιανεύοντας λίγα ψωρο-ευρώ, μπας και βγάλουν το μήνα. Αυτά ήταν τα επιτεύγματα του καζινο-νεοφιλελευθερισμού σου. Μπορείς τώρα να κοιμάσαι ήσυυχος.
ΚΥΡ. ΑΝΤΡΕΑ ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΧΤΕΣ ΦΩΝΑΖΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΘΑΤΣΕΡΙΚΗ ΑΓΓΛΙΑ ΤΩΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ; ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΣΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΣΑΝ ΤΑ "ΜΕΤΡΑ"ΤΟΥ "ΠΑΣΟΚ" ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΕ ΑΠΟΚΑΛΕΣΩ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΕΝΝΟΙΑ. ΚΥΡΙΕ ΕΧΕΤΕ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΟΔΗΓΗΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΜΕ ΟΤΙ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.ΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΝΟΥΜΕΡΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ;(ΕΚΤΟΣ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΑΣ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ). ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΟΡΘΟΠΟΔΗΣΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΑΝ ΧΩΡΑ;;; ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΝΤΑΣ ΦΤΩΧΙΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΘΥΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΩΣΟΥΝ. ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΑΛΑΞΤΕ ΤΑΜΠΕΛΑ ΣΚΟΥΡΙΑΣΕ,ΕΙΣΤΕ ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΘΛΙΒΕΡΟΙ. ΜΑΣ ΠΗΓΑΤΕ ΣΤΑ 1900 ΑΡΑ; ΕΙΣΤΕ ΑΧΡΗΣΤΟΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήAγαπητέ κ. Πιστοφίδη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρίσκω πάντοτε εξαιρετικά ενδιαφέροντα τα σημειώματά σας και χαίρομαι όταν ανοίγουμε κάποιο διάλογο. Φοβάμαι πως την φορά αυτή παρασυρθήκατε σε επιθετικούς χαρακτηρισμούς που δεν ταιριάζουν ούτε στο περιεχόμενο ούτε και στην γενική αρχιτεκτονική των επιχειρημάτων σας.
Να τα πάρουμε από την αρχή. Είναι εντελώς λαθεμένη η αντίληψη πως όποιος διαφωνεί, με τις καθιερωμένες κοινωνιστικές περί απαραίτητου μεγάλου κράτους αντιλήψεις, αδιαφορεί για την τύχη του φτωχού κόσμου. Αντίθετα, κάποιοι επιμένουν πως η ευρύτερη λαική ευημερία (πραγματική, κι όχι εξαγορασμένη με δανεικά που κάποια στιγμή είναι απαραίτητο να πληρωθούν) δεν μπορεί να προέλθει παρά από την λειτουργία μιάς πραγματικά ανοιχτής οικονομίας της αγοράς. Εξ άλλου η παγκόσμια εμπειρία αυτό ακριβώς δείχνει. Δεν έχει υπάρξει πραγματική και αέναη οικονομική ανάπτυξη παρά μοναχά σε συνθήκες προστατευμένης ιδιοκτησίας, χαμηλών φόρων, ανοιχτών αγορών και σταθερών νομοθετικών φορολογικών πλαισίων.
Γνωρίζω τις ενστάσεις πολλών γι αυτά, που όμως δεν στηρίζονται σε στοιχεία αλλά μάλλον σε πολιτικο-ιδεολογικές αντιλήψεις. Όταν τα οικονομικά μέτρα Ομπάμα βαθαίνουν την ύφεση και διογκώνουν την ανεργία, με τι τρόπο ακριβώς βοηθούν τους φτωχούς και τους ταλαιπωρημένους; Στην Βρετανία επίσης, οι πολιτικές της Θάτσερ, που ακολούθησε σε μεγάλο βαθμό και ο Μπλέρ, άλλαξαν το πρόσωπο της χώρας διαλύοντας την εικόνα μιάς σκυθρωπής και φτωχής Βρετανίας. Ηρθε όμως ο κ. Μπράουν και ανέτρεψε τις πολιτικές αυτές. Για να δασώσει τις Τράπεζες και ορισμένους πελάτες τους, που δεν επρόκειτο ποτέ βέβαια να μοιραστούν με τον υπόλοιπο κόσμο τα κέρδη που προσδοκούσαν, τίναξε στον αέρα την Βρετανική οικονομία μοιράζοντας δισεκατομμύρια από τα δημόσια ταμεία στα ιδρύματα αυτά. Βοήθησαν μήπως οι πολιτικές αυτές τα φτωχά λαικά στρώματα – και πως;
Οσο για τις επιλεκτικές, κατά την γνώμη σας, παρουσιάσεις της οικονομικής τύχης διαφόρων χωρών θα ήθελα να σας επισημάνω πως η Ιρλανδία λ.χ. είχε – με τους χαμηλούς φόρους - τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης και την μικρότερη ανεργία στην Ευρώπη. Βρέθηκε στην μέση της διεθνούς κρίσης όχι λόγω χαμηλών φορολογικών συντελεστών αλλά λόγω τυχαίας επιλογής να στραφεί προς τα χρηματοοικονομικά προιόντα σαν εργαλείο ανάπτυξης. Η Φινλανδία λ.χ. με παρόμοιο σεβασμό της ιδιοκτησίας και γενναία μέτρα οικονομικού εκσυγχρονισμού (λ.χ. flexsecurity στις εργασιακές σχέσεις) δεν αντιμετώπισε αντίστοιχη κρίση. Γιατί είχε επιλέξει τις νέες τεχνολογίες – αντί των χρηματοπιστωτικών προιόντων - σαν όχημα αναπτυξιακής πορείας.
Η αναφορά σας στην Σουηδία είναι μάλλον ατυχής. Η εμμονή της στο μεγάλο κράτος και στην υψηλή φορολογία – που διευκολύνθηκε τεράστια από την ιδιαίτερη στάση της εκτός εμπλοκής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ώστε να είναι η μόνη βιομηχανικά αλώβητη χώρα στην Ευρώπη ολόκληρη – την οδήγησε τα τελευταία χρόνια σε αδιέξοδα. Γι αυτό και εξελέγη τελευταία συντηρητική κυβέρνηση με εντολή να μειώσει τους φόρους και το κράτος. Ένα κράτος βέβαια – σε αντίθεση με το δικό μας - αποτελεσματικό και πανταχού παρόν.
Σε καθαρά προσωπικό επίπεδο τώρα θα ήθελα να σημειώσω πως είναι εντελώς άδικο να με κατηγορείτε πως δεν νοιάζομαι για την γύρω μου πραγματικότητα. Μα από το 1994, που με δική μου πρωτοβουλία εγκατέλειψα την πολιτική, απασχολούμαι στον ιδιωτικό τομέα, βρίσκομαι σε υψηλότατη φορολογική κλίμακα κι’ αντιμετωπίζω προβλήματα παρόμοια με πολλούς άλλους. Το ότι δεν δούλεψα σε φάμπρικα η απασχολούμαι συχνά στο εξωτερικό, δεν σημαίνει πως δεν γνωρίζω τι σημαίνει δουλειά.
Από την πολιτική έφυγα δύο φορές με δική μου πρωτοβουλία. Την δεύτερη φορά μάλιστα γιατί προτίμησα να δουλέψω. Και δεν έχω κανένα ενδιαφέρον, με τα σημερινά αρνητικά δεδομένα και με συμβατικότητες, να ξαναγυρίσω.
Ανδρέας Ανδριανόπουλος