Για την ανάπτυξη και το περιβάλλον στην Ελευσίνα...

Από την Λαϊκή Συσπείρωση    Απαιτείται κεντρικός, πανεθνικός σχεδιασμός για Ανάπτυξη που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη της πλ...

Από την Λαϊκή Συσπείρωση  

Απαιτείται κεντρικός, πανεθνικός σχεδιασμός για Ανάπτυξη που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη της πλουτοκρατίας

Εκδήλωση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Ελευσίνα με θέμα «Για την ανάπτυξη και το περιβάλλον. Οι επιπτώσεις στη ζωή των εργαζομένων»

Μικρή αποδείχτηκε η αίθουσα του δημαρχείου Ελευσίνας το Σάββατο το βράδυ, για να χωρέσει όλους όσοι θέλησαν να παρακολουθήσουν την εκδήλωση της «Λαϊκής Συσπείρωσης», με θέμα: «Για την ανάπτυξη και το περιβάλλον. Οι επιπτώσεις στη ζωή των εργαζομένων», στην οποία έγινε παρέμβαση από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Στην εκδήλωση μίλησαν ο Θανάσης Παφίλης, υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής και...

 μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Θανάσης Παντελόγλου, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος.
Την κεντρική εισήγηση στην εκδήλωση έκανε ο Μανώλης Βαρδαβάκης, υποψήφιος δήμαρχος Ελευσίνας - Μαγούλας, ο οποίος επισήμανε, ξεκινώντας στην ομιλία του: «Η περιοχή του Θριασίου αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των συνεπειών του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που εφαρμόζουν με ευλάβεια εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και που θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό της αύξησης των κερδών».
Ειδικότερα, όπως τόνισε: «Η περιοχή του Θριασίου Πεδίου συγκεντρώνει ορισμένα βασικά πλεονεκτήματα, άφθονη και φθηνή γη για επαγγελματική χρήση, εγγύτητα στα μεγάλα αστικά κέντρα της Αθήνας και του Πειραιά, άμεση πρόσβαση στη θάλασσα, το οδικό και το σιδηροδρομικό δίκτυο. Πλεονεκτήματα που μειώνουν το κόστος και επομένως αυξάνουν τα κέρδη για όσες επιχειρήσεις εγκατασταθούν στην περιοχή.
Γι' αυτό, κατά απαίτηση των βιομηχάνων, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με τη συνενοχή δημοτικών και νομαρχιακών αρχών, παρέδωσαν την περιοχή ως βορά στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, που δρουν ασύδοτα. Αποτέλεσμα στο Θριάσιο Πεδίο να είναι εγκαταστημένο το 45% της βαριάς βιομηχανίας της χώρας και μεγάλο μέρος της μεσαίας και ελαφριάς βιομηχανίας, μαζί με εκατοντάδες βιοτεχνίες, αποθήκες και μεταφορικές εταιρείες, χωρίς σχεδιασμό και υποδομές».
Επικίνδυνες συνέπειες
Οι συνέπειες, όπως επισήμανε στη συνέχεια ο Μ. Βαρδαβάκης είναι:
● Ο κόλπος της Ελευσίνας έχει μετατραπεί σε κλειστή θάλασσα των βιομηχάνων (ΤΙΤΑΝ, ΧΑΛΥΨ, Χαλυβουργική κ.ά.).
● Ρύπανση της θάλασσας από διαρροές διυλιστηρίων, αμμοβολές και χρώματα των Ναυπηγείων Ελευσίνας, απόβλητα ρυπογόνων βιομηχανιών κ.ά.
● Η επέκταση των ΕΛΠΕ Ελευσίνας βάζει την Ελευσίνα ανάμεσα σε δύο μεγάλα διυλιστήρια.
● Η ανεξέλεγκτη εγκατάσταση βιομηχανιών και επιχειρήσεων με επικίνδυνες δραστηριότητες μέσα στον οικιστικό ιστό των πόλεων, ιδιαίτερα σε Μαγούλα και Ασπρόπυργο.
Όπως τόνισε στη συνέχεια, άμεσα επηρεάζουν τις συνθήκες ζωής και εργασίας των λαϊκών οικογενειών και τα ζητήματα της διαχείρισης απορριμμάτων και η επιφανειακή ρύπανση. Οι συνέπειες από την εφαρμοζόμενη πολιτική είναι παραπάνω από φανερές. Πλήττεται η δημόσια υγεία, υποβαθμίζεται το περιβάλλον, αφαιμάσσεται το εισόδημα της λαϊκής οικογένειας, δεν τηρούνται οι όροι υγιεινής και ασφάλειας στην καθαριότητα. Ολα αυτά, για να διασφαλιστούν τα κέρδη του κεφαλαίου και να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Εκτενής αναφορά έγινε, επίσης, σε ζητήματα όπως: Η ρύπανση της ατμόσφαιρας και η βιομηχανική ρύπανση του εδάφους. Η διαχείριση των υδάτινων πόρων. Το Εμπορευματικό Κέντρο στον Ασπρόπυργο. Η αλλαγή χρήσης γης.
«Σήμερα, πιο επιτακτικά από ποτέ μπαίνει το δίλημμα: ανάπτυξη για το λαό ή ανάπτυξη για τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων», τόνισε ο εισηγητής και συμπλήρωσε: «Σήμερα επιστήμη και τεχνολογία δίνουν τη δυνατότητα ανάπτυξης και μάλιστα παραγωγικής - βιομηχανικής που να συμβαδίζει με την κάλυψη λαϊκών αναγκών και προστασία - ανάδειξη του περιβάλλοντος.
Απαραίτητη όμως προϋπόθεση είναι η κατάργηση του δρόμου ανάπτυξης με γνώμονα το κέρδος και η κοινωνικοποίηση των μεγάλων εταιρειών σε μεταποίηση, μεταφορές, ενέργεια, κατασκευές, τηλεπικοινωνίες, εξωτερικό εμπόριο, χονδρεμπόριο, τράπεζες. Προϋπόθεση είναι η κοινωνική κρατική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, γη, πρώτες ύλες, στις πηγές ενέργειας και στα έργα υποδομής», επισήμανε ο Μ. Βαρδαβάκης και τόνισε:
«Μόνο έτσι θα μπορέσει να υπάρξει επιστημονικός, κεντρικός, πανεθνικός σχεδιασμός με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία. Θα υπάρξει Πανελλαδικό Σχέδιο Ανάπτυξης που θα στοχεύει στην ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών της χώρας και των βασικών κλάδων της οικονομίας. Ενα Κεντρικό Σχέδιο ανάπτυξης που θα συνδυάζει την κάλυψη των λαϊκών αναγκών με πλήρη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, του έμπειρου εργατικού δυναμικού, του μορφωμένου επιστημονικού δυναμικού, του τεράστιου ορυκτού πλούτου, του κατάλληλου μεσογειακού κλίματος για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων, της πλεονεκτικής γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας».
Ο ίδιος έδωσε το στίγμα των εκλεγμένων της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ που θα είναι οι πραγματικοί εκπρόσωποι του λαού στο Δήμο και την περιφέρεια. Θα αποκαλύπτουν και θα ενημερώνουν για τα αντιλαϊκά σχέδια. Θα διεκδικούν μαζί με τα ταξικά σωματεία και τους μαζικούς φορείς άμεσες ουσιαστικές λύσεις στα οξυμένα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας. Θα παλεύουν για:
-- Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Αμεσα μέτρα για την προστασία των ανέργων.
-- Ουσιαστικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος από την ασυδοσία των βιομηχάνων.
-- Αμεση απορρύπανση της ευρύτερης περιοχής. Μέτρα ανάταξης του υδροφόρου ορίζοντα.
-- Δωρεάν μόρφωση για όλα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών.
-- Δημόσια και Δωρεάν Υγεία και Πρόνοια. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στους τομείς Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας.
-- Δημόσιους και Δωρεάν Βρεφονηπιακούς και Παιδικούς σταθμούς για όλα τα παιδιά.
-- Δημόσια έργα υποδομών για τις λαϊκές ανάγκες. Για αντιπλημμυρική και αντιπυρική προστασία, αντισεισμική θωράκιση. Ολοκλήρωση της αποχέτευσης, χωρίς λαϊκή επιβάρυνση.
-- Φορολόγηση με συντελεστή 45% των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, για να βρεθούν χρήματα για έργα και μέτρα για τις λαϊκές ανάγκες.
Ανοίγουμε πόλεμο με τα μονοπώλια
«Στα ζητήματα του περιβάλλοντος δε χωρούν υπεκφυγές», είπε χαρακτηριστικά ο Θ. Παφίλης, υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, αναφερόμενος σε όσους αποσπούν τα τοπικά από τα γενικά προβλήματα καθώς και σε εκείνους που «αντιτίθενται» γενικά και αφηρημένα στο μνημόνιο. «Εμείς, για παράδειγμα, λέμε ότι δε νοείται αντίθεση στο μνημόνιο χωρίς αντίθεση στην ΕΕ και τα μονοπώλια. Ποια είναι η πολιτική της ΕΕ - που θεωρείται φιλοπεριβαλλοντικός οργανισμός - στα θέματα του περιβάλλοντος;
• "Ο ρυπαίνων πληρώνει", που σημαίνει καμία πρόληψη, ανεξέλεγκτη ρύπανση κι έπειτα το κόστος μετακυλίεται στους λαούς.
• "Εμπόριο ρύπων", δηλαδή μια χώρα ρυπαίνει κι έπειτα αγοράζει "δικαιώματα" από κάποια άλλη.
• Αναθέτει στο κεφάλαιο, που ευθύνεται για την καταστροφή του περιβάλλοντος, να το προστατεύσει!».
«Τι θα κάνουν οι περιφερειάρχες; Θα συμβιβαστούμε ή θα συγκρουστούμε;», έθεσε το ερώτημα. «Πιθανόν να παρθούν κάποια μέτρα από τους αυριανούς περιφερειάρχες. Το θέμα είναι με ποια κριτήρια θα γίνουν. Σύμφωνα με το λαϊκό συμφέρον ή το κέρδος; Ποιος θα τα πληρώσει; Ποιος θα τα κάνει και ποιος θα τα εκμεταλλεύεται; Διότι παίζονται τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως για παράδειγμα στη διαχείριση των απορριμμάτων». «Εμείς - συνέχισε - το λέμε καθαρά: Θα ανοίξουμε πόλεμο με την υποταγή και την εξαγορά της ζωής και του θανάτου μέσα από κάποιες αγαθοεργίες των βιομηχάνων».
Μεγάλη η ευθύνη καθενός για την αλλαγή των συσχετισμών
Στην παρέμβασή της η Αλ. Παπαρήγα, με αφορμή τα παραδείγματα που παρουσιάστηκαν, στάθηκε σε μια πλευρά:
«Αυτό που λέμε της ευθύνης του θύματος, της ευθύνης του εργαζόμενου, του πολίτη - πέστε το όπως θέλετε - του δημότη.
Το ζήτημα μπαίνει ως εξής πια. Ιδιαίτερα παραμονές μεγάλων αναμετρήσεων είτε κοινωνικοπολιτικών είτε καθαρά πολιτικών, όπως είναι η κάλπη. Εδώ λοιπόν μεγαλώνει και η ευθύνη των θυμάτων, να το πω έτσι. Του λαού δηλαδή. Των εργατοϋπαλλήλων, αυτών που θεωρούνται επιχειρηματίες - οι μικροί επιχειρηματίες θεωρούν τον εαυτό τους επιχειρηματία, αλλά πολλοί από αυτούς δε ζουν καλύτερα από την εργατική τάξη, σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα μπορεί να ζουν και χειρότερα από ορισμένα τμήματα της εργατικής τάξης - και των φτωχών αγροτών. Ναι, εμείς έτσι βλέπουμε την εκλογική μάχη. Ερχεται η ώρα και ο απολογισμός της δικιάς μας ευθύνης - τι κάναμε, πώς το κάναμε - αλλά υπάρχει και η ευθύνη σήμερα του εργαζόμενου ως ψηφοφόρου.
Κάνοντας μία αφαίρεση από όσα είπαμε, αυτή η εκλογική μάχη θέτει επί τάπητος το ζήτημα της διαφοροποίησης ή να γίνει ένα ουσιαστικό βήμα στην αλλαγή συσχετισμού δύναμης. Είναι μία γενίκευση αυτή. Η γενίκευση περιέχει όλα αυτά. Τη δουλειά, το περιβάλλον, την ανεργία, την Παιδεία, την Υγεία, τα όρια συνταξιοδότησης και όλα αυτά που ζούμε - την πορεία επιδείνωσης της ζωής των εργαζομένων εδώ και είκοσι χρόνια. Σταδιακά και απότομα σε περίοδο κρίσης. Ε, λοιπόν, αυτή η εκλογική μάχη πρέπει να εκφράσει αλλαγή συσχετισμού δύναμης, που όμως δε θα είναι ένα είδος δημοψηφίσματος, γιατί ταυτόχρονα εκλέγεις. Εκλέγεις, δημάρχους, περιφερειάρχες, αντιπεριφερειάρχες, δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους - δεν είναι όπως ένα δημοψήφισμα που λες ναι ή όχι σε κάτι.
Αρα αυτή η εκλογική μάχη πρέπει να εκφράσει αλλαγή συσχετισμού δύναμης στο πολιτικοκοινωνικό επίπεδο και αυτό θα εκφραστεί και μέσα στα όργανα που θα βγουν, τα οποία θα υπάρχουν για πέντε ολόκληρα χρόνια. Μπορεί εν τω μεταξύ να γίνουν και βουλευτικές εκλογές, αλλά τα όργανα αυτά θα έχουν μία ορισμένη σύνθεση. Και να το πούμε καθαρά. Αν δεν εκφραστεί η αλλαγή συσχετισμού δύναμης υπέρ των κοινωνικών δυνάμεων καταρχήν που ενδιαφέρονται να αντιπαρατεθούν σ' αυτό που εμείς πολιτικά λέμε στα μονοπώλια, στην αντιιμπεριαλιστική πολιτική - να αντιπαρατεθούν στις αιτίες της οικονομικής κρίσης, στις συνέπειες και στη διέξοδο που προτείνει σήμερα το σύστημα από την πλευρά της κυβέρνησης, της ΝΔ κλπ. - αν δεν εκφραστεί αυτή η αλλαγή, τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα στις 15 Νοέμβρη».