Ευρώ-ομόλογο: Αλήθειες και ψέματα!...

Γράφει ο Δευκαλίωνας http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/ Τα πράγματα φαίνονται επιφανειακά αθώα και πολύ ευρωπαϊκά. Για τις χώρες π...

Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/

Τα πράγματα φαίνονται επιφανειακά αθώα και πολύ ευρωπαϊκά. Για τις χώρες που δεν μπορούν να δανειστούν γιατί τα επιτόκια δανεισμού είναι πάρα πολύ υψηλά η δανείζονται με αρκετά υψηλά επιτόκια θα υπάρχει η εξής εναλλακτική επιλογή.
Θα έχουν την δυνατότητα να δανείζονται μέσω ενός Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαχείρισης Χρέους, ο οποίος θα εκδίδει ένα ευρώ-ομόλογο για κάθε επί μέρους ένα κρατικό ομόλογο. Δηλαδή, εάν πχ η Ελλάδα θέλει να δανειστεί 100 ευρώ, είτε θα τα δανειστεί (εάν μπορέσει) με επιτόκιο περίπου 10 % από τις διεθνείς χρηματαγορές είτε θα προσφύγει στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαχείρισης Χρέους.
Στην περίπτωση αυτή θα εκδώσει και θα παραδώσει στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαχείρισης Χρέους ως ενέχυρο, ένα Ελληνικό Ομόλογο αξίας 100. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαχείρισης Χρέους κρατά ως ενέχυρο το Ελληνικό Ομόλογο αξίας 100 ευρώ στο χαρτοφυλάκιο του και εκδίδει ένα ευρώ-ομόλογο ίσης αξίας το οποίο πουλά στις χρηματαγορές. Εισπράττει τα χρήματα και τα δίνει στην Ελλάδα. Όταν αυτό το Ελληνικό Ομόλογο λήξει, η Ελλάδα επιστρέφει στον...
 Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαχείρισης Χρέους τα 100 ευρώ και παίρνει πίσω το Ομόλογο που έχει μείνει στο χαρτοφυλάκιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαχείρισης Χρέους ως ενέχυρο. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαχείρισης Χρέους επιστρέφει στους δανειστές τα 100 ευρώ και παίρνει πίσω το ευρώ-ομόλογο, που είχε εκδώσει για λογαριασμό της Ελλάδας.
Έτσι ο κύκλος κλείνει θεωρητικά. Είναι όμως έτσι ιδεατά τα πράγματα;
Πρώτη Ερώτηση: Η διαφορά μεταξύ του επιτοκίου που θα πλήρωνε η Ελλάδα εάν δανείζονταν από τις διεθνείς χρηματαγορές με Ελληνικά Ομόλογα και του επιτοκίου που θα πληρώσει εάν δανειστεί με την διαδικασία του ευρώ-ομόλογου, θα είναι λογικά πολύ μεγάλη. Ποιος θα καρπωθεί αυτήν την διαφορά; Η Ελληνική Οικονομία, μάλλον ΟΧΙ. Μα, θα αντιτείνει κάποιος καλόπιστος ευρωπαϊστής, σου δημιουργεί πρόβλημα άσημε και ταπεινέ Δευκαλίωνα, να δανειστείς μέσω ευρωομολόγου με μεικτό (επιτόκιο ευρώ-ομολόγου + κέρδος Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαχείρισης Χρέους) επιτόκιο πχ 8 %, όταν μόνος σου θα δανειζόσουν (εάν δανειζόσουν) με επιτόκιο 10 %;
Δεύτερη Ερώτηση: Για να έχει η Ελλάδα το δικαίωμα να δανειστεί μέσω του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαχείρισης Χρέους και του ευρώ-ομολόγου, είναι βέβαιο ότι θα πρέπει να δεσμευτεί ότι θα μπορεί στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή να επιστρέψει τα 100 ευρώ. Και πως μπορεί να δεσμευτεί αξιόπιστα μία χώρα, ειδικά όταν μιλάμε για επιστροφή χρημάτων; Μα, με τον έλεγχο από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαχείρισης Χρέους των δημόσιων οικονομικών της.
Μα, θα αντιτείνει κάποιος καλόπιστος ευρωπαϊστής, σου δημιουργεί πρόβλημα άσημε και ταπεινέ Δευκαλίωνα, να ελέγχει το δημόσια οικονομικά ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαχείρισης Χρέους αφού και τώρα οι ίδιοι, ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ τα ελέγχουν;
Άρα που βρισκόμαστε;
Δανείζετε κάποιος υπέρ-εθνικός οργανισμός, που σήμερα λέγεται Τρόικα και αύριο θα ονομάζεται Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαχείρισης Χρέους με χαμηλό επιτόκιο και μας δανείζει με ακριβότερο (λίγο μικρότερο από αυτό που θα δανειζόμασταν εάν προσφεύγαμε στις διεθνείς αγορές), και γι’ αυτό το μικρό κέρδος παραδίδουμε τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών μας σε αυτόν τον υπέρ-εθνικό οργανισμό, που σήμερα λέγεται όπως προαναφέραμε Τρόικα και αύριο θα λέγεται Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαχείρισης Χρέους.
Δηλαδή, βρισκόμαστε στο ίδιο ακριβώς ή και χειρότερο (όταν αποκαλυφθούν όλες οι λεπτομέρειες τότε θα είμαστε σίγουροι προς τα πού πάνε τα πράγματα), σημείο.
Το έχουμε πει και δεν θα βαρεθούμε να το επαναλαμβάνουμε. Η μοναδική λύση για να φύγει η Ελληνική Οικονομία από το σπιράλ του θανάτου, στο οποίο την έχουν βάλει οι ξένοι δανειστές, είναι η νοικοκυρεμένη και έγκαιρη επανα-διαπραγμάτευση του Δημόσιου Χρέους.
Μόνο με αυτήν την διαδικασία θα μειωθούν οι ετήσιες πληρωμές τόκο-χρεολυσίων (μόνο για το 2010 θα πληρώσουμε το 30 % του ΑΕΠ για τόκους και λήξεις ομολόγων (χρεολύσια), δηλαδή θα πληρώσουμε 62 δις ευρώ και θα μείνουν χρήματα που θα επενδυθούν στην αναπτυξιακή διαδικασία.
Όσο ψάχνουμε για να βρούμε καινούργιο όνομα στους εισπράκτορες των δανειστών μας, τόσο πιο βαθειά θα βυθιζόμαστε στον βούρκο της ανέχειας της μιζέριας και της φτώχειας…