Με αφορμή...

Από την Άννα Μπιθικώτση Από χρόνια, με αφορμή τις ευλογημένες βιωματικές εμπειρίες που αποκόμισα από την κοινωνία μου με συνανθρώπους...

Από την Άννα Μπιθικώτση

Από χρόνια, με αφορμή τις ευλογημένες βιωματικές εμπειρίες που αποκόμισα από την κοινωνία μου με συνανθρώπους μας που η φύση τους προίκισε με ιδιαίτερη εσωτερική δύναμη προκειμένου να αντιπαρέλθει των όποιων κενών τους άφησε, θα μπορούσα να τυπώσω ένα μεγάλο βιβλίο παραθέτοντας τις φράσεις, τις εκφράσεις, τις εικόνες της δικής τους λευκής σιωπής της δικής τους «ιδιαίτερης» ζωής…
Σας μιλώ για κείνα τα πρόσωπα που η καρδιά τους λαχταρά, που σε κάθε τους κύτταρο «χορεύει» η αγάπη ζητώντας τρόπους να εκφραστεί, για κείνους τους ανθρώπους που ψάχνουν το Θεό στα μέτρα τους, για κείνους που παρά τις φυσιοσωματικές τους ιδιαιτερότητες, οι ψυχούλες τους μοσχοβολούν τ΄ άρωμα της Δημιουργίας, το λιβάνι της...
ευχαριστίας, το φως της Ζωής.
Σας μιλώ για τα χαρακτηρισμένα «Άτομα Με Ειδικές Ανάγκες» τα οποία επιτρέψτε μου να αναγνωρίσω ως Πρόσωπα Με Ιδιαιτερότητες, πρόσωπα που στο σύνολό τους αγάπησα, θαύμασα και σεβάστηκα μια και η ευλογία της συμβίωσής μου μ΄ ένα απ΄ αυτά ήταν έντονη μέσα στο ίδιο μου το σπίτι που είχε κι αυτό ψυχή κείνα τα πέτρινα χρόνια που έμπαζε η τρύπια στέγη μας, λες και ήθελε ο Θεός να κοινωνήσουμε το δάκρυ του…
Κείνα τα άγια χρόνια που ταυτόχρονα μεγάλωνα με τραγούδια που κράτησαν ξύπνια τη συνείδηση μου ..
Ίσως και γιατί ο ακριβός μου πατέρας Γρηγόρης, αντί για παραμύθια μου τραγουδούσε των ανθρώπων τα βάσανα..
Ίσως και γιατί πάντα, λίγο πριν αποκοιμηθώ, μέσα από την προσευχή μου ονειρευόμουν ένα κόσμο δίκαιο για όλους ..
Ίσως και γιατί άκουγα μια φωνή μέσα μου να ψιθυρίζει…

«Άννα, σε περιμένω μη ρωτάς… Μη ρωτάς
Μη ρωτάς γιατί περιμένει κείνος
Που δεν έχει τίποτα να περιμένει
Κι όμως περιμένει
Σε περιμένω
Γιατί αν πάψω να περιμένω
Είναι σαν να πάψω να βλέπω
Να πάψω να ελπίζω, να πάψω να ζω
Αβάσταχτο είναι
Πικρό είναι
Να σιμώνεις αργά στο ακρογιάλι
Κι όμως να μην είσαι ναυαγός
Ούτε καν σωτήρας, παρά μόνο ναυάγιο!
Σε περιμένω. Μη ρωτάς
Μη ρωτάς τι περιμένει
Ένας που χάθηκε στην έρημο
ένα δέντρο, λίγο νερό, ένα δρόμο..
Προπάντων τον δρόμο περιμένει
Κι ας μη βγάζει πουθενά..»

Και τότε φίλοι μου, ορκίστηκα με το χέρι στην καρδιά
στην αγάπη
Και ξανάβαλα το χέρι στην καρδιά
Και ορκίστηκα στον άνθρωπο
Μα είχα για τόσα πολλά να ορκιστώ
πολλούς όρκους να δώσω
στην ΑΛΗΘΕΙΑ, ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ,
ΣΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ, ΣΤΗ ΦΙΛΙΑ, ΣΤΗ ΤΙΜΗ…
Σε ποιο να πρωτοορκιστώ…
«Ορκίσου σε όλα» μου είπαν εκείνες οι απεγνωσμένες φωνές
Τότε είπα και έσκυψα
«ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΑ»
Και γονάτισα μπρος στην
ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ!
ΟΣΟ ΖΩ ΚΑΙ ΑΝΑΣΑΙΝΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΧΑΔΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΝΟ 

ΥΓ Ο λόγος μου από την βράβευσή μου για την εθελοντική παρουσία μου και προσφορά, στις 9 Φεβρουασίου 2011 στο Δήμο Π. Φαλήρου