Για νέο… μοντέλο;

Του Θανάση Νικολαΐδη ΟΛΟ αλλαγές είμαστε κι όλο στα ίδια μένουμε. Με σταθερή νοοτροπία και με «συνήθειες» πατροπαράδοτες. Ήρθε η αλλαγή...

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΟΛΟ αλλαγές είμαστε κι όλο στα ίδια μένουμε. Με σταθερή νοοτροπία και με «συνήθειες» πατροπαράδοτες. Ήρθε η αλλαγή του Ανδρέα για να την αφανίσουν αργά, οργανωμένα συμφέροντα, η αλλαγή του Κ. Καραμανλή που τη μασούλισαν… κουμπάροι, μέχρι να ‘ρθούμε στα σημερινά της σήψης και της κρίσης.
ΚΑΤΙ πάει ν’ αλλάξει βίαια και ξαφνικά κι έχει ανάμικτα το καλό με το κακό. Το βλέπαμε, το νιώθαμε πως το καράβι πάει στα βράχια και κάναμε την κορόιδα. Οι βολεμένοι της κορυφής και οι κακομαθημένοι στις παρυφές τους συστήματος. Και ξεσηκώθηκαν οι πέτρες μην αλλάξει τίποτα. Μη τελειώσει το πάρτι και...
 ξεχάσουμε τα παλιά. Και, βέβαια, το παιχνίδι είναι πονηρό.
ΔΕΝ ξεσηκώθηκε ο λαός. Αντιδρούν εκείνοι που έχουν συμφέρον. Ο έλληνας αντέχει και οι έλληνες ομονοούν την τελευταία στιγμή και θαυματουργούν. Οι «άλλοι» αμύνονται. Από συμφέρον συγκεκριμένο και χειροπιαστό. Συνδικαλιστές που αναδείχτηκαν με το σάπιο σύστημα. Πολιτικοί που ψάρεψαν ψηφοφόρους σε θολά νερά. Ο δήμαρχος με την ομάδα του, ο βουλευτής με τους πιστούς, ο υπουργός με τους φίλους του κι όλοι μαζί στον «αγώνα» (που τους χάρισε το πόστο). Από ‘ κει (απ’ το πόστο και με την ισχύ της εξουσίας), θα συνεχίσουν τον «αγώνα». Για το ίδιο μοντέλο, με τις ίδιες «συνήθειες» και πρακτική, για να μην αλλάξει τίποτα.
ΟΤΑΝ χαλάει το σύμπαν από απεργίες ελλήνων κατά ελλήνων και ο λαός στρέφεται κατά του… λαού, ψάξε για ηθικούς αυτουργούς. Αναζήτησε πρόσωπα και ομάδες που γουστάρουν τη συνέχιση και τη σαπίλα. Ξεκίνα απ’ τους πολιτικούς, άγγιξε τους συνδικαλιστές, σάρωσε τους βολεμένους (μιζαδόρους, φακελάκηδες, μεγαλοκλέφτες…), πριν φτάσεις στον τελευταίο πολίτη και βγάλε συμπεράσματα. Για την αλλαγή που δεν θέλουν να’ ρθει και για τη σαπίλα που δεν θέλουν να φύγει.
ΑΦΟΥ, λοιπόν, δεν γουστάρει την αλλαγή ο «παλαιοκομματισμός» και ο «εργατοπατερισμός», αφού σινάφια και ομάδες αντιδρούν, συμφέροντα και κατεστημένα αμύνονται, καιρός για… ανυπακοή της βάσης. Δεν μας κάνει το μοντέλο σας, το αλλάζουμε. Θέλουμε την αλλαγή σε πρόσωπα και «συνήθειες», μείνετε μόνοι σας. Με ΔΝΤ είτε όχι, πάντως με τον ξύπνιο έλληνα στρατευμένο στη σωτηρία της πατρίδας. Με οποιαδήποτε κυβέρνηση («τις κυβερνάν βούλεται;») και με ικανούς (και ηθικούς) στο τιμόνι. Για το καινούριο μοντέλο που δεν στέργουν, γιατί πάνω στο παλιό ακούμπησαν τα συμφέροντα και δρομολόγησαν την πορεία τους. Και την καριέρα τους. Κάτι πάει ν’ αλλάξει και τους κακοφαίνεται. Κάτι προσδοκούμε κι ας μην το θέλουν.