Φοβούνται την… εξέδρα

Του Θανάση Νικολαΐδη (“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”) Η Πατρίδα κινδυνεύει και το πάρτι συνεχίζεται. Το ξεκίνησαν σε καιρού...

Του Θανάση Νικολαΐδη

(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)
Η Πατρίδα κινδυνεύει και το πάρτι συνεχίζεται. Το ξεκίνησαν σε καιρούς παχέων αγελάδων. Σε χώρους που «σήκωνε», με ανθρώπους αδίστακτους και με τους… γλεντζέδες να χρεώνουν το λογαριασμό στο Κράτος. Και, βέβαια, δεν είχε υποστηρικτή το Κράτος και συνήγορο, δεν υπήρξε κάποιος να το νοιαστεί και να ορθώσει το ανάστημα στα σαρκοφάγα που ορμούσαν για να το κατασπαράξουν. Μέθυσαν, λοιπόν, χωρίς να ξεμεθύσουν και ο λίγοι που «συνήλθαν», δεν το’ καναν από πατριωτισμό και αγάπη στην πατρίδα. Ούτε γιατί άλλαξαν νοοτροπία. Απλά, τρόμαξαν, προσωρινά και περιμένουν ευκαιρία.
ΣΕ καιρούς λιτότητας και κρίσης που περικόπηκαν συντάξεις και μισθοί, κάποιοι δημόσια τρεφόμενοι δεν αλλάζουν συνήθειες, επιμένουν και το πάρτι συνεχίζεται. Με 327.000 ευρώ λογαριασμό μόνο για...
 τα τηλεφωνήματα τριών μηνών σε κάποιο Υπουργείο (tsantiri.gr) και το λογαριασμό στο Κράτος. Με γιατρούς του ΕΣΥ να συνταγογραφούν με πάθος γιατί… δεν ξέρουν από κομπιούτερ και τους προμηθευτές να λανσάρουν τα προϊόντα τους κλείνοντας το μάτι στο γιατρό. Με δημοσιογράφους που τους περιμέναμε στο τσιγκέλι (από ποιον;) για τις αργομισθίες και δίπλα την υπογραφή του εργοδότη τους. Και οι «παραγγελίες» στα σχολεία; Ποιος το’ πε πως διαλύθηκαν κυκλώματα διακίνησης άχρηστου και αχρησιμοποίητου εργαστηριακού υλικού και πως μας έλειψαν οι τύποι που εκβίαζαν για ν’ αγοράσει το σχολείο τα βιβλία τους, είτε διευθυντές που αναρτούν στις αίθουσες αφίσες διαφημίζοντας ιδιωτικούς εκδοτικούς οίκους;
ΑΦΗΣΑΜΕ τελευταίους τους πολιτικούς με τα απείραχτα προνόμια. Ούτε ένας τους παραιτήθηκε, καμία σκέψη για λυτρωμό και… χαρακίρι. Διόρισαν στη βουλή αέργους και παραπανίσιους, άρπαξαν τα κόμματα τη χορηγία τους και, βέβαια, κανένας τους της μίζας και της αρπαχτής δεν πήγε φυλακή.
ΟΙ υπεύθυνοι και διοργανωτές του πάρτι ντρέπονται (διάβαζε φοβούνται) να βρεθούν στην εξέδρα της παρέλασης (κάποτε στολίζονταν και στήνονταν πρώτοι, καμαρωτοί και αγέρωχοι). Και, βέβαια, όποιος διστάζει και φοβάται, κάνει το απλό και αυτονόητο. Τα… μουντζώνει, παραιτείται, πάει σπίτι του και βλέπει την παρέλαση απ’ την τηλεόραση.
ΤΟ πάρτι ακόμα να τελειώσει και ο λογαριασμός βαραίνει το ταμείο. Κοινό, κενό και χωρίς καμιά προοπτική να… ξεχειλίσει. Κι αν οψέποτε περισσέψει ένα ευρώ, να δεις που δεν θα το… δεις. Θα σου το’ χουν από πριν εξαφανίσει.