Ο γόρδιος δεσμός της αναδιάρθρωσης...

Τι ζήτησαν οι Γερμανοί και γιατί είπε όχι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα Από το http://attikipress.gr/ Mε τον Γόρδιο δεσμό της αν...

Τι ζήτησαν οι Γερμανοί και γιατί είπε όχι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Από το http://attikipress.gr/

Mε τον Γόρδιο δεσμό της αναδιάρθρωσης βρίσκεται αντιμέτωπη η κυβέρνηση. Την ίδια ώρα η ελληνική κοινωνία ανεβαίνει τον δικό της Γολγοθά, δίχως να γνωρίζει πότε θα έρθει η Ανάσταση. Και το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να κλυδωνίζεται επικίνδυνα…

Η κυβέρνηση επιχειρεί να περιορίσει τη δημόσια συζήτηση γύρω από την αναδιάρθρωση, που συν τοις άλλοις επηρεάζει ακόμη πιο αρνητικά την ψυχολογία της κοινής γνώμης και βυθίζει περισσότερο  τους οικονομικούς δείκτες. Η προσπάθεια όμως συναντά σοβαρές δυσκολίες, καθώς έρχονται συνεχώς από το εξωτερικό -και ιδιαίτερα από τη Γερμανία- «σήματα» υπέρ της αναδιάρθρωσης, ενώ στο εσωτερικό η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη ήταν αρκετή για να πυροδοτήσει ένα νέο κύκλο σεναρίων και αναστάτωσης.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, στο παρασκήνιο η γερμανική πλευρά είχε προσπαθήσει να θέσει το θέμα της αναδιάρθρωσης αρκετά πριν...

 ξεκινήσουν οι δημόσιες δηλώσεις, θεωρώντας ότι αυτό θα ήταν μια κίνηση «εξυγίανσης» της κατάστασης. Συνάντησε όμως την κατηγορηματική αντίδραση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία δεν θέλει να ακούει κουβέντα περί αναδιάρθρωσης εκτιμώντας ότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε ντόμινο σε ολόκληρη την ευρωζώνη. Ενδεικτική είναι και η δήλωση του μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ και επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Ολλανδίας κ. Νουτ Βέλινκ στην εφημερίδα Financial Times Deutschland ότι «η ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους δείχνει ότι η Ελλάδα μπορεί να αποκαταστήσει τα δημόσια οικονομικά της χωρίς αναδιάρθρωση».

Ορισμένες πηγές υποστηρίζουν μάλιστα ότι η αναδιάρθρωση θα συνδυαζόταν με «κούρεμα» των ομολόγων της τάξης του 40%, που σε απλές γραμμές θα ισοδυναμούσε με μια αντίστοιχη εσωτερική υποτίμηση στη χώρα μας. Μια τέτοια εξέλιξη είναι αυτονόητο ότι θα είχε, εκτός από τις οικονομικές, έντονες κοινωνικές παρενέργειες,  ενώ για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού θα σηματοδοτούσε την είσοδο σε μακρά περίοδο φτώχειας ακόμη και εξαθλίωσης. Το επιχείρημα όσων πολιτικών προσώπων –μεταξύ των οποίων ο κ. Σημίτης- έχουν υποστηρίξει στο εσωτερικό αυτή τη λύση, είναι ότι στην παρούσα φάση μπορεί να προετοιμαστεί καλύτερα σε σχέση με την επόμενη διετία, όταν οι συνθήκες για την αποπληρωμή των δανείων μας θα είναι δυσμενέστερες. Το ενδιαφέρον είναι ότι γύρω από την άποψη αυτή έχει προκύψει μια «ετερόκλητη» συμμαχία στελεχών που συν τοις άλλοις έχουν κι εσωκομματικούς λόγους να διαφοροποιούνται. Σε κάθε περίπτωση πάντως το ενδεχόμενο αυτό φαίνεται πια να έχει μπει στο περιθώριο. 

Καλά νέα;

Στο τραπέζι έχει τεθεί το θέμα της επιμήκυνσης και της μείωσης του επιτοκίου για το  συνολικό χρέος των 340 δις ευρώ, χωρίς το λεγόμενο «κούρεμα». Επισήμως και αυτό διαψεύδεται, αλλά όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι είναι αντικείμενο συζητήσεων χωρίς μάλιστα να αποκλείεται να υπάρξουν «καλά νέα» επ’ αυτού σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Παρά τις επιβαρύνσεις, που θα συνεπάγεται μια τέτοια συμφωνία, εκτιμάται ότι με δεδομένες τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί θα προσφέρει μια ανακούφιση και θα επιτρέψει να φανεί στο βάθος μια ελπίδα εξόδου από την κρίση.

Από  την άλλη πλευρά, ένα τέτοιο σενάριο δεν αφήνει πλέον κανένα περιθώριο για την κυβέρνηση να μην υλοποιήσει και μάλιστα στην πιο αυστηρή του μορφή το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, που εξήγγειλε τις προηγούμενες ημέρες. Μπορεί βέβαια αυτό να ακούγεται απλό, αλλά στην εφαρμογή του είναι πολύ σύνθετο και δύσκολο. Είναι ενδεικτικό ότι οι ανακοινώσεις της περασμένης εβδομάδας έτυχαν αντιφατικής υποδοχής. Από τη μία διατυπώθηκαν απόψεις ότι δεν ήταν τολμηρές όσο χρειαζόταν για να επενεργήσουν θετικά στις αγορές  ενώ από την άλλη ξεσήκωσαν αντιδράσεις «εξ αριστερών» κυρίως περί «ξεπουλήματος» κερδοφόρων ΔΕΚΟ και οργανισμών.

Από την άποψη αυτή η δοκιμασία θα είναι ισχυρή για την κυβέρνηση που θα πρέπει αμέσως μετά το Πάσχα να εξειδικεύσει τα νέα μέτρα της και να τα παρουσιάσει αναλυτικά μέχρι τις 15 Μαΐου.

Κοινωνικό crash test

Στο πεδίο των κοινωνικών αντιδράσεων το crash test θα γίνει στις 11 Μαΐου με την γενική απεργία που κήρυξαν στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Στο εσωτερικό της κυβέρνησης, το μεγάλο στοίχημα είναι να μπορέσει να (ξανα)βρει τον ενιαίο βηματισμό της και τον περιορισμό των φυγόκεντρων τάσεων, που έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται. Εκ των πραγμάτων συντηρείται επομένως το θέμα του ανασχηματισμού. Σε επίπεδο Κοινοβουλευτικής Ομάδας οι διαφωνίες δεν αναμένεται να εκλείψουν, αλλά το ζητούμενο είναι να παραμείνουν «εντός ελέγχου». Για το πόσο αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί, μόνο εκτιμήσεις μπορεί να γίνουν. Συνολικά όμως η τυχόν διαμόρφωση περιβάλλοντος ρευστότητας είναι πιθανό να επαναφέρει στο προσκήνιο το θέμα της προσφυγής στις κάλπες, με επικρατέστερο το σενάριο του Ιουνίου. Άλλωστε υπέρ αυτού το ΠΑΣΟΚ έχει ότι προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ενώ θα μπορεί να προβάλει και τα ισχυρότερα εκλογικά διλήμματα προς τους ψηφοφόρους.