"The day after tomorrow" στα Media...

Από το marketingweek.gr Στη δεκαετία του '80 μια ιδιαίτερα επιτυχημένη ταινία του Hollywood είχε τον τίτλο «Τhe day after tomorrow»...

Από το marketingweek.gr

Στη δεκαετία του '80 μια ιδιαίτερα επιτυχημένη ταινία του Hollywood είχε τον τίτλο «Τhe day after tomorrow» με θέμα την επόμενη μέρα μιας καταστροφής.
Για πολλά ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης, η επόμενη μέρα φτάνει πριν να έχει ακόμα φτάσει η αντίστοιχη επόμενη μέρα για το σύνολο της οικονομίας. Πολιτικά ισχυρά Μέσα, όπως το Alter, οδηγούνται υπό το βάρος των χρεών στον δρόμο της πτώχευσης, ενώ στον χώρο των περιοδικών και των εφημερίδων, οι εκτιμήσεις θεωρούν ως θέμα χρόνου την κατάρρευση και άλλων αντίστοιχα ισχυρών Μέσων, αφού ούτε οι τράπεζες, ούτε το κράτος μπορούν πλέον να παρέμβουν, μια που αντιμετωπίζουν τα ίδια ακριβώς προβλήματα ρευστότητας και χρεών (οι τράπεζες πρωτίστως εξαιτίας του κράτους και των ομολόγων του, που από ασφαλής επένδυση και βάση του χαρτοφυλακίου τους εξελίχθηκαν σε junk bonds).
Η νέα αυτή πραγματικότητα που θα διαμορφωθεί, δεν θα...
είναι όμως στατική. «Η φύση απεχθάνεται το κενό» έλεγε ο Αριστοτέλης και αν αυτό δεν είναι ακριβώς σωστό σε επίπεδο φυσικών νόμων, είναι σίγουρα σωστό σε ό,τι αφορά τους νόμους της αγοράς. Πριν μερικά χρόνια ένας επιχειρηματίας -μιλώντας με κυνικό ρεαλισμό για την οικονομική κρίση- είπε ότι η καλύτερη είδηση σε αυτήν την περίοδο είναι ότι δεν έκλεισες εσύ αλλά ο ανταγωνιστής σου. Ότι θα επωφεληθούν, δηλαδή, όσοι επιβιώσουν. Αυτό σε σημαντικό βαθμό θα συμβεί και στα Μέσα Ενημέρωσης. Όχι όμως αυτόματα και γραμμικά. Γιατί στο παιχνίδι έχει μπει και ένα νέο Μέσο, το Διαδίκτυο, το οποίο καθιστά τις εξελίξεις πολύ περισσότερο σύνθετες και απρόβλεπτες, ιδίως για τον Τύπο.
Το κλειδί, στην προκειμένη περίπτωση, βρίσκεται στη σημασία που έχει ειδικά στον Τύπο η δύναμη της συνήθειας και στην αξία που έχει η ταυτότητα μιας εφημερίδας στην προσωπική ζωή του αναγνώστη. Η εφημερίδα, ειδικά, είναι ένας τρόπος να βλέπεις τον κόσμο. Αν έχεις δεθεί με μια εφημερίδα και ξαφνικά η εφημερίδα αυτή δεν υπάρχει πια και αρχίσεις να λαμβάνεις την πληροφόρησή σου από το Διαδίκτυο, δεν πρόκειται εύκολα να γυρίσεις και να αγοράσεις μια άλλη ή μια νέα εφημερίδα, που θα προσπαθήσει να καλύψει το κενό. Το πιθανότερο είναι να δημιουργήσεις μια νέα καταναλωτική συνήθεια στο Διαδίκτυο, για την οποία όμως θα είσαι διατεθειμένος να δώσεις πολύ λιγότερα (ή και καθόλου) χρήματα, ιδίως σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης. Ενώ και ο χρόνος που θα διαθέσεις για την ενημέρωση που έπαιρνες παλαιότερα από ένα μόνο Μέσο, θα είναι λιγότερος για κάθε Μέσο ξεχωριστά, μια που το Διαδίκτυο σου προσφέρει πολύ περισσότερες δυνατότητες και ευκαιρίες. Αντί για μια εφημερίδα μπορείς να διαλέξεις να έχεις ενημέρωση από τριάντα διαφορετικές ιστοσελίδες.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο τζίρος που θα χάνεται σε έσοδα όταν κλείνει μια εφημερίδα, δεν θα υποκαθίσταται ούτε κατά το ήμισυ από τους ανταγωνιστές της ή το Διαδίκτυο. Το ίδιο δεν ισχύει σε πρώτη φάση με τα τηλεοπτικά κανάλια. Εκεί το κενό στην τηλεθέαση έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να καλυφθεί από τα κανάλια που απομένουν και λιγότερο από το Διαδίκτυο. Τουλάχιστον σε αυτήν τη φάση. Επιπροσθέτως, δεν υπάρχουν κυκλοφοριακά έσοδα τα οποία να μπορούν να χαθούν.
Πρακτικά όλα αυτά σημαίνουν ότι η συνολική αγορά των Μέσων πρόκειται να συρρικνωθεί. Ιδίως σε ό,τι αφορά τα παραδοσιακά Μέσα. Πόσο αυτό θα επηρεάσει τη Διαφήμιση είναι μια άλλη ιστορία. Η Διαφήμιση είναι μια πολύ ευρύτερη οικονομική μεταβλητή και οψέποτε η οικονομία ανακάμψει δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και η Διαφήμιση θα την ακολουθήσει (ή για να είμαστε ακριβέστεροι θα προηγηθεί κατά τι). Χρησιμοποιώντας ασφαλώς τα Μέσα και τις δυνατότητες που προσφέρονται στη φάση εκείνη. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.