ΑΕΙ: H φιλελεύθερη οπτική...

Του Τάκη Μίχα Ένα από τα τεράστια μειονεκτήματα της ανώτατης παιδείας στην  Ελλάδα είναι ο απόλυτος  συγκεντρωτισμός. Αυτό σημαίνει ότι όλ...

Του Τάκη Μίχα

Ένα από τα τεράστια μειονεκτήματα της ανώτατης παιδείας στην  Ελλάδα είναι ο απόλυτος  συγκεντρωτισμός. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι διδάσκοντες και οι διδασκόμενοι στα ΑΕΙ υπόκεινται στον ίδιο νόμο- πλαίσιο και ακολουθούν τους ίδιους κανόνες. Με άλλα λόγια ο υποψήφιος φοιτητής  δεν έχει απολύτως καμιά επιλογή  όσον αφορά το είδος του ΑΕΙ στο οποίο θα φοιτήσει. Επί πλέον και η υπόλοιπη κοινωνία δεν...
έχει απολύτως καμιά δυνατότητα να δει εκ του αποτελέσματος και να αξιολογήσει ποιό από τα ποικίλα προτεινόμενα ρυθμιστικά πλαίσια της λειτουργίας ενός πανεπιστημίου είναι καλύτερο-υπό την έννοια ότι οδηγεί σε καλύτερες επιδόσεις, σε υψηλότερη απασχόληση των αποφοίτων του κλπ.

Δυστυχώς τα μέτρα της Άννας Διαμαντοπούλου ακολουθούν  την ίδια σοσιαλσυγκεντρωτικη φιλοσοφία  του «ένα κοστούμι για όλους». Θα υπάρχει ένας και μοναδικός νόμος πλαίσιο ο οποίος θα ισχύει για όλα τα ΑΕΙ της Ελλάδας. Και φυσικά υπάρχουν διαμαρτυρίες από αυτούς που είτε ωφελούνται από το υπάρχον σύστημα είτε κρίνουν ότι το νέο σύστημα θα είναι χειρότερο. Ακόμη χειρότερη όμως  για την πολιτική υγεία της κοινωνίας είναι η παντελής έλλειψη της φιλελεύθερης πλουραλιστικής οπτικής από την συζήτηση. Από το ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ και από την ΝΔ μέχρι το ΠΑΣΟΚ  το ΣΥΡΙΖΑ και την ΔΗΜΣΥΜ  όλοι τους παραμένουν δέσμιοι της σοσιαλσυγκεντρωτικής λογικής.
Η φιλελεύθερη εναλλακτική οπτική  στην προκειμένη περίπτωση υπογραμμίζει την ανάγκη να υπάρξουν διάφορα ΑΕΙ και σχολές, έκαστο των οποίων θα μπορεί να θεσμοθετεί το δικό του πλαίσιο λειτουργίας. Άλλα π.χ. θα επιλέξουν το ισχύον πλαίσιο ,άλλα το νέο πλαίσιο που προτείνει η κ. Διαμαντοπούλου και άλλα  θα επιλέξουν κάτι ακόμα πιο ριζοσπαστικό. Το ουσιαστικό είναι ότι κάθε ίδρυμα θα κρίνεται από το αποτελέσματά  του και την ικανότητά του να προσελκύει φοιτητές. Αν ένα ίδρυμα έχει ένα καταστατικό πλαίσιο το οποίο  είναι δυσλειτουργικό αυτό θα φανεί γρήγορα στις επιδόσεις του και ιδιαίτερα στην δυνατότητα να βρίσκουν εργασία οι απόφοιτοι του-με αποτέλεσμα ότι πολύ σύντομα θα πάψει να έχει φοιτητές και θα κλείσει. Αν αντίθετα  ένα άλλο  εκπαιδευτικό  ίδρυμα με διαφορετικό πλαίσιο έχει καλύτερες επιδόσεις και οι απόφοιτοί του βρίσκουν αμέσως δουλειά τότε φυσικά θα το προτιμήσουν οι φοιτητές. Εξυπακούεται φυσικά ότι τα ΑΕΙ εκείνα που έχουν αρνητικές επιδόσεις δεν θα λαμβάνουν καμιά οικονομική ενίσχυση από το κράτος.
Δυστυχώς στην σημερινή κατάσταση και τα δυο αντιμαχόμενα μέρη κινούνται στην βάση της σοσιαλσυγκεντρωτικης λογικής το «ένας νόμος για όλα τα ΑΕΙ»-απλα διαφωνούν στο ποιός θα πρέπει να είναι αυτός ο νόμος. Αντ’ αυτού η λύση θα πρέπει να αναζητηθεί τελείως έξω απ αυτή την λογική: Θα πρέπει να αρχίσουν να διαμορφώνονται οι συνθήκες όπου οι φοιτητές/καθηγητές που επιθυμούν το Α πλαίσιο  να μπορούν να φοιτούν/εργάζονται σε ένα πανεπιστήμιο  που το ακολουθεί και εκείνοι που επιθυμούν το Β πλαίσιο να μπορούν και αυτοί να ανθίσουν στο πανεπιστήμιο  που το ακολουθεί. Θα πρέπει με άλλα λόγια να φύγουμε πλέον από την ξεπερασμένη δημοκρατική λογική του όποιος έχει την πλειοψηφία αποφασίζει για όλους και να πάμε στο σύστημα που ο οικονομολόγος Hisrschmαn αποκαλεί του δικαιώματος «εξόδου», δηλαδή του δικαιώματος σου να «ψηφίζεις» με την αποχώρηση σου  από ένα σύστημα και την ένταξη σου σε ένα άλλο.
Αντί λοιπόν για ένα πλαίσιο  για όλα τα ΑΕΙ ας «ομοσπονδοποιήσουμε» το σύστημα: Κάθε ΑΕΙ και το δικό του πλαίσιο και ας επιβιώσει το πιο σέξι!