ΒΑΡΑΤΕ ΤΟΥΣ....

Από τον Κώστα Καστρινό http://agelkas.pblogs.gr/ -Έλα να ξεμπερδεύουμε με τη κωλοφάρα . Ακούστηκε μες τον ορυμαγδό η φωνή του επικεφαλής...

Από τον Κώστα Καστρινό
http://agelkas.pblogs.gr/

-Έλα να ξεμπερδεύουμε με τη κωλοφάρα. Ακούστηκε μες τον ορυμαγδό η φωνή του επικεφαλής. Και οι άλλοι προχώραγαν και ντουμάνιαζαν τον τόπο με τα δακρυγόνα. Τώρα πια τους πήρανε φαλάγγι και τους σκόρπισαν στα γύρω στενά. Βαρούσαν με τα κλομπ τις ασπίδες τους κι έπειτα μπάμ και μπουμ με τις κρότου λάμψης φέρναν τον ορυμαγδό. Βλέπαν τούτη τη συντέλεια οι φουκαράδες οι μαγαζάτορες πίσω απ΄τα κατεβασμένα τα ρολά και καταριόνταν τους αίτιους – κυβέρνηση, αστυνομία και διαδηλωτές.
Ο μπαρπαΓιώργος που είχε το καφενεδάκι εκεί δα στη πλατεία Καρύτση, γέροντας στα ογδόντα του τώρα έλεγε και...
ξανάλεγε.
-Ρε πως καταντήσαμε, να φαγωθούμε μεταξύ μας.
Είχε αφήσει το χωριό του κει στα ψηλά στο Θέρμο τότε στο αντάρτικο, γύρισε όλο τον κόσμο με τα καράβια και βρήκε τώρα γεροπλάτανος πια, αποκούμπι σε τούτο το καφενεδάκι που πήρε απ΄το γερο Βίτσα τον πατριώτη του εδώ και χρόνια και μεγάλωσε οικογένεια με δαύτο φτιάχνοντας με τη κυρά του καφέδες κι ούζα για τα γύρω μαγαζιά και τα γραφεία. Το γιό του με τις γνωριμίες που είχε κάνει και με τη συνδρομή του ντόπιου υπουργού μπόρεσε και τον βόλεψε στη αστυνομία, και η κόρη του γνώρισε έναν συνάδερφο εργάτη εκεί στη κλωστοϋφαντουργία που δούλευε, τον αγάπησε κι έκανε οικογένεια, έτσι άκουσε κι ο μπαρπαΓιώργος τ΄ονομά του, στο δεύτερο αγόρι της κόρης του, γιατί ο γιό του με τις ομάδες Ζ-Δ και λοιπά που έμπλεξε εκεί στο σώμα δεν παντρεύτηκε ποτέ. Η γριά του που είχε ξαπλώσει νωρίς απόψε γιατί την πόναγαν τα ποδάρια στο καμαράκι που είχαν δίπλα στο μικρό το καφενείο κι έμειναν εκεί τα τελευταία χρόνια, ακούοντας όλο ετούτο το χαμό, «πολύ μίσος» μουρμούραε πότε-πότε. Πολύ μίσος συλλογίζονταν κι ο γέροντας. Ανάθεμά τους που ’φεραν τους ξένους και τα Δ.Ν.Τ. τούτοι εδώ μας βάζουν να τρωγόμαστε. Πως μας περδίκλωσαν έτσι;
 Παππού ε παππού! άνοιξε παππού! Δεν ακούς; Παναγία βόηθα! Τούτες οι φωνές μοιάζουν του εγγονού του του Γάκια. Π ήρε το φακό, γύρισε στη γριά να της κάνει νόημα κι' άνοιξε με προσοχή τη πόρτα. Δυο σκιές πού κρύβονταν πίσω της πέρασαν γρήγορα μέσα.
- Παππού μας κυνηγάνε.
- Γάκια μου! Σσστ όρε μη σας ακούσουν.
Η γριά σηκώνεται αποχαμένη και πιάνει τα χέρια του, χαϊδεύει τα μαλλιά του κι ολοένα γυρίζει γύρω τους.
-Εσάς κυνηγάνε λεβέντημ. Kαί ταπώνει το στόμα να μη βάλει τις φωνές και τα κλάματα.
- 'Ήσυχα γριά, προστάζει ο γέρος.
- Στρώσε τους για να φάνε. Σα θέλει ας πατήσει κανένας εδώ. Θα τους μπάσω το διάολο μέσα τους.
Τα δυο παλληκάρια όση ώρα έτρωγαν δεν έβγαλαν μιλιά. Μόνο σαν απόφαγαν κι έστριψαν τσιγάρο, είπε ο Γάκιας, που’χε τ’ όνομά του.
-Δε γίνεται αλλιώς παππού, πρέπει όλος ο κόσμος να ξεσηκωθεί.
Δεν πρέπει να τους πιστεύουμε άλλο πια. Τόσα και τόσα ψέματα μας είπαν. Τι άλλο πια να δουν τα μάτια μας. Νισάφι πια χορτάσαμε από λόγια.
- Πάψτε ορέ! Ρίχτηκε εκείνος. Είπανε θα πάρουμε κι αυτή τη δόση, κι απέ θα βάλουμε μπροστά να φτιάξουμε κράτος με δίκιο και με τάξη. Να πριν λίγο τα ’λεγε πάλι στο γυαλί ο χοντρός ο υπουργός.
- Άσε τι λένε ρε παππού. Μας ξεπουλήσαν πια στους ξένους.
Τα ίδια μας είπαν και στην άλλη δόση. Ξεχνάς;
-Όρε ποιός είναι πάλι. Φερ’το φακό ορή γριά. Μιλιά. εσείς. Στο μπάγκο πίσω!
Βήματα ακούστηκαν στο πεζοδρόμιο. Και ξαφνικά η πόρτα χτύπησε με φούρια.
-Ε πατέρα δεν ακούς; Τα κωλοπαίδια. Μας έβγαλαν τη πίστη πάλι απόψε είπε γνωστή φωνή, καθώς ο γέρος άνοιγε και τέσσερες αρβύλες περνούσαν το κατώφλι.
- Πρόσεξε Μίλτο! φώναξε στο συνάδερφό του, κάποιοι είναι εδώ…
- Βαράτε τους! ξεφώνησε σηκώνοντας το κλομπ.
- Μη ορέ το παιδί! Μπήκε στη μέση ο γέροντας λαχταρισμένος, και έφαγε το κλομπ κατάμπαλα, πέφτοντας καταγής.
Τρέξανε κι άλλοι ματατζήδες απ΄τη διμοιρία που ήταν εκεί κοντά κι άκουσαν τις φωνές. Ο γέρος κατάχαμα με το χέρι να κρατάει το κεφάλι αμίλητος και πλάι η γριά να μαλλιοτραβιέται.
-Πάρτε γι’ ασθενοφόρο ούρλιαζε ο αξιωματικός. Πως βρέθηκαν εδώ οι αληταράδες. Σου ’λεγα ρε πατέρα να διπλοκλειδώνεις. Βάλτε τους χειροπέδες γρήγορα.
- Που ορέ! χύθηκε τότε γέρος κάνοντας ν’ ανασηκωθεί. Στο αίμα σου;
Άπλωσε τα. χέρια σαν φτερούγες αητού να στηριχτεί να σηκωθεί, τρέκλισε κι' έπεσε σαν κομμένο δέντρο στο πάτωμα ξερός από ταμπλά, (εγκεφαλικό). Έπεσε η γριά απάνω του, με κλάματα και με κατάρες.
Αθήνα 2011, χρονιά καταραμένη. Με μια ξεπουλημένη Ελλάδα μες τη φτώχεια, μ’ ανίκανους πολιτικούς να κυβερνήσουνε, με ξένους επιστάτες και τροϊκανούς. Μη σώσει και μας ξαναβρεί τέτοια χρονιά.
Απ' το υπο έκδοση βιβλίο «ΒΑΡΑΤΕ ΤΟΥΣ. Ιστορίες διαδηλώσεων.»