Του Θανάση Νικολαΐδη Φτωχέ, τίμιε Φοιτητή κι αδικοσκοτωμένε, πάρε τη σκέψη μου ξανά, δος μου απ’ τη δόξα μερτικό. Πριν ξεθωριάσει τ’ όν...
Του Θανάση Νικολαΐδη
Φτωχέ, τίμιε Φοιτητή κι αδικοσκοτωμένε,
πάρε τη σκέψη μου ξανά, δος μου απ’ τη δόξα μερτικό.
Πριν ξεθωριάσει τ’ όνειρο στου χρόνου την ασβόλη,
πριν σβήσει στα κατοπινά τα χρόνια, πριν χαθεί.
Τότε που όλα τα πλάκωνε και τα’ σκιαζε η φοβέρα,
βράχος ολόρθος....
έστεκες, λεβέντης, ψυχωμένος.
«Μη ξαρματώστε, σύντροφοι» κραύγαζες και χιμούσες
στους λήσταρχους της λευτεριάς που πρόσταζαν «προσκύνα!».
Πριν αετόπουλο χαθείς, με τα φτερά ανοιγμένα,
‘φώναζα του Χάροντα που δε γροικά, δε βλέπει:
«Μη μακελεύεις, χάροντα, μη κακοθανατίζεις.
Παιδί’ ναι, μα έχει καρδιά στα λιονταρίσια στήθια».
Κι όταν στου θριάμβου την κορφή κόντευες να ζυγώσεις,
και η Ελλάδα ολόκληρη κράταγε την ανάσα,
να, το λυκόφως πιο νωρίς στ’ αφέγγαρο το βράδυ,
να κι η λαβωματιά πικρή, κατάστηθα του Χάρου.
Άνιση η μάχη, Φοιτητή, μαυρίλα, παραζάλη
κι Εσύ απαλοέγερνες στο αίμα Σου απάνω
δίπλα στο λάβαρο που ακούμπαγε ολόκληρη η Ελλάδα.
Τι κι αν Σε θάψαν’ βιαστικά μη δούνε μη μιλήσουν,
τι που χορτάριασ’ έρημος ο τάφος Σου, ακριβέ μας.
Τώρα που είσαι άνεμος, δροσιά, πνοή κι αγιάζι,
βόλια που δεν Σε πιάνουνε και σελαγάς στην πλάση,
σήμερα που Σε άγγιξε των γιορταστών η σκέψη,
ΗΡΩΑ, κοντοσίμωσε, πες μας και δίδαξέ μας,
οι ελπίδες πώς πυργώνονται, τα όνειρα πώς δεν σβήνουν.
πως θέλει αντρειοσύνη η Λευτεριά κι Ρωμιοσύνη αγώνες.
Φτωχέ, τίμιε Φοιτητή κι αδικοσκοτωμένε,
πάρε τη σκέψη μου ξανά, δος μου απ’ τη δόξα μερτικό.
Πριν ξεθωριάσει τ’ όνειρο στου χρόνου την ασβόλη,
πριν σβήσει στα κατοπινά τα χρόνια, πριν χαθεί.
Τότε που όλα τα πλάκωνε και τα’ σκιαζε η φοβέρα,
βράχος ολόρθος....
έστεκες, λεβέντης, ψυχωμένος.
«Μη ξαρματώστε, σύντροφοι» κραύγαζες και χιμούσες
στους λήσταρχους της λευτεριάς που πρόσταζαν «προσκύνα!».
Πριν αετόπουλο χαθείς, με τα φτερά ανοιγμένα,
‘φώναζα του Χάροντα που δε γροικά, δε βλέπει:
«Μη μακελεύεις, χάροντα, μη κακοθανατίζεις.
Παιδί’ ναι, μα έχει καρδιά στα λιονταρίσια στήθια».
Κι όταν στου θριάμβου την κορφή κόντευες να ζυγώσεις,
και η Ελλάδα ολόκληρη κράταγε την ανάσα,
να, το λυκόφως πιο νωρίς στ’ αφέγγαρο το βράδυ,
να κι η λαβωματιά πικρή, κατάστηθα του Χάρου.
Άνιση η μάχη, Φοιτητή, μαυρίλα, παραζάλη
κι Εσύ απαλοέγερνες στο αίμα Σου απάνω
δίπλα στο λάβαρο που ακούμπαγε ολόκληρη η Ελλάδα.
Τι κι αν Σε θάψαν’ βιαστικά μη δούνε μη μιλήσουν,
τι που χορτάριασ’ έρημος ο τάφος Σου, ακριβέ μας.
Τώρα που είσαι άνεμος, δροσιά, πνοή κι αγιάζι,
βόλια που δεν Σε πιάνουνε και σελαγάς στην πλάση,
σήμερα που Σε άγγιξε των γιορταστών η σκέψη,
ΗΡΩΑ, κοντοσίμωσε, πες μας και δίδαξέ μας,
οι ελπίδες πώς πυργώνονται, τα όνειρα πώς δεν σβήνουν.
πως θέλει αντρειοσύνη η Λευτεριά κι Ρωμιοσύνη αγώνες.
εχυσα
ΑπάντησηΔιαγραφήτον καφε απτην πολλη συγκινηση
ΑπάντησηΔιαγραφήμπρρρρρ
ΑπάντησηΔιαγραφήπαγωσα
Kαλώς τον χουντικό φασίστα Παπανδρεικό οπαδό του πανηλίθιου βλακογιώργο Νικολαίδη που μας έγινε και ποιητής τώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν σήμερα 38 χρόνια πρίν για όσους δεν γνωρίζουν ο ΓΑΠ ήταν καθαριστής στην Στοκχόλμη,μπογιατζής στην Βοστώνη,σερβιτόρος στην Πολωνία,σπούδαζε στην Βοστώνη, έτρωγε στα mc donalds και εκανε αντισταση στην Ελλάδα στον ύπνο του ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά είναι πολίτης του κόσμου και στο σωμα και στο μυαλό.
Έλληνας δεν είναι... και αυτό προσπαθεί να συνειδητοποιήσει αλλα δεν του βγαίνει γιατι μπερδευεται συνέχεια με την Αττική σύνταξη.
Τα παιδία παίζει....πολλές ΄μητρικές γλώσσες μέσα σε ένα ηλίθιο κεφάλι που να βγάλει άκρη το ζαλισμένο μυαλό του.
ποιητης εκ του προχειρου
ΑπάντησηΔιαγραφήτρωει τα σκατα του χοιρου
Αλυτης
"Φτωχέ, τίμιε Φοιτητή κι αδικοσκοτωμένε".
ΑπάντησηΔιαγραφή==================================
Σαν την ανύπαρκτη νεκρή Ηλένια Ασημακοπούλου που αποδείχθηκε μοντέλο σε διαφήμιση αγγλικού σαμπουάν,με τον καταγγέλλοντα με δραματικά φλαφυρό τρόπο τον ...φόνο της Γιάννη Ηλιόπουλο να καταδικάζεται με οκτώ μήνες φυλάκιση!!!!!!
Κανένας νεκρός δεν υπήρξε μέσα στον χώρο του πολυτεχνείου σύμφωνα ακόμη και με τον πασοκικό αστυνομικό διευθυντή Ά Σαμπάνη
(πόρισμα έρευνας 8-2-1982).
21 νεκροί στους τριγύρω δρόμους με κανέναν από αυτούς φοιτητή.
Και βλέπουμε κάθε χρόνο πολιτικούς παραγοντίσκους,"θλιμένους προσκυνητές" να αφήνουν γαρύφαλλα,κατά προτίμηση κόκκινα,στην κεφαλή του καθηγητή Σβορώνου,πασχίζοντες να τους αποθανατίσει και ο τηλεοπτικός φακός,με ατελείωτη υποκρισία και θεατρινισμό,μιάς και οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια.
Ως γνωστόν φίλοι,κάθε καθεστώς χρειάζεται έναν θεμελιώδη μύθο γιά να μπορεί να διαιωνίζει την υπόσταση του.
38 χρόνια μετά ο λαουτζίκος πλέον απομυθοποιεί και τοποθετεί στην πραγματική τους υπόσταση τα γεγονότα του πολυτεχνείου,
συνειδητοποιώντας περισσότερο από κάθε άλλη φορά την εξαργύρωση "άθλων".
Με συνολάκια Jean Paul Gautier
και ρολογάκια Patek Phillipe.
Υπάρχουν ακόμη,λίγοι πλέον,
και κάποιοι αμετανόητοι φανατικοί-αφελείς.
ΚΠ
αχ μουρχεται να κλαααααα σσσσσ ωωωωω!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή