Η δυστυχία του Υπουργείου Πολιτισμού…

Από το  contemporaryjournalism.gr Με τη δαμόκλεια σπάθη της νέας φοροκλοπής να κρέμεται επί της κεφαλής μας αφήσαμε να περάσει η ληστεί...

Από το contemporaryjournalism.gr

Με τη δαμόκλεια σπάθη της νέας φοροκλοπής να κρέμεται επί της κεφαλής μας αφήσαμε να περάσει η ληστεία των θησαυρών της Ολυμπίας, λες και πρόκειται για συνηθισμένη είσοδο ληστών στο καλοκαιρινό μας σπίτι. Λες και μας πήραν τίποτε κουβέρτες, καμιά τηλεόραση και τίποτα βρισκούμενες κονσέρβες, για ώρα ανάγκης. Μετά την κλοπή τριών σημαντικών πινάκων από την Εθνική Πινακοθήκη, προστέθηκε και η θρασύτατη κλοπή του παλαιού Μουσείου της Ολυμπίας, στον κατάλογο της... χαμένης πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και αντί να ασχοληθούμε με τη δεύτερη κλοπή που αποδεικνύει την τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι χώροι φύλαξης των θησαυρών που κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες γενιές και τις χρωστάμε στις επόμενες, ασχοληθήκαμε με την δήθεν παραίτηση του απίστευτου κ. Γερουλάνου, ο οποίος θεωρεί εαυτόν υπουργό Πολιτισμού και όχι κηπουρό του κ. Γ.Παπανδρέου, όπως είναι και το ακριβές στην περίπτωσή του. Το χειρότερο είναι ότι ούτε ο κ.Παπαδήμος έχει συναίσθηση του μεγέθους της ανικανότητας του ανδρός. Το πολύπαθο Υπουργείο Πολιτισμού, το σημαντικότερο Υπουργείο για την Ελλάδα έχει τόσο κακοπάθει επί των ημερών του κ. Γερουλάνου, ώστε και οι πλέον ανίκανοι προηγούμενων κυβερνήσεων, λογίζονται ως άριστοι. Ο κ. Γερουλάνος μπορεί να καυχάται ότι τα χρήματα τα οποία είχε στη διάθεσή του μοιράστηκαν σύμφωνα με τα προσωπικά του κριτήρια σε πολιτιστικούς ιδιωτικούς-κατ ουσίαν-οργανισμούς στους οποίους επικεφαλής είναι τοποθετημένοι συγγενείς, φίλοι, κουμπάροι και άλλοι με τους οποίους διατηρεί κοινωνικές σχέσεις. Επίσης, μπορεί να επαίρεται ότι είναι ο υπουργός ο οποίος δεν δέχθηκε επί διόμισυ χρόνια να δεί δημιουργούς πολιτισμού, ανάμεσά τους και ο Θ. Αγγελόπουλος, ενώ δεν καταδέχτηκε ποτέ να απαντήσει σε επιστολές, επίσημα έγγραφα και φυσικά στα τηλεφωνήματα των ανθρώπων που πασχίζουν να κρατήσουν ζωντανό τον Πολιτισμό σε μια Ελλάδα βυθισμένη εξαιτίας των γερουλάνων του Γ.Παπανδρέου, στην πενία και τη μιζέρια. Φυσικά, θα μπορούσαν οι δημιουργοί της χώρας που εξαρτώνται από το Υπουργείο και τις επιχορηγήσεις του να πετύχαιναν ακρόαση από τον κ. Γερουλάνο, αν πήγαιναν οποιαδήποτε μέρα σε κεντρικό γυμναστήριο των Αθηνών, κατά τις δέκα η ώρα το πρωί, που εμφανίζεται ανελλιπώς για να γυμναστεί. Το Υπουργείο το θεωρεί πάρεργο.
Ο «πρίγκιψ» του ναρκισσισμού και της ανευθυνότητας, ως απαύγασμα εκείνων που μεγάλωσαν σε βασιλικές αυλές και παρελθόντα μεγαλεία αλλά αναβαπτίστηκαν στον σοσιαλισμό, είχε τη μεγάλη τύχη να υπηρετεί στο Υπουργείο Πολιτισμού ως γενική γραμματέας η κ.Λ.Μενδώνη, η μόνη γενική γραμματέας όλων των υπουργείων που έχει απόλυτη γνώση του αντικειμένου της. Εχει κερδίσει, με την προσωπικότητα και τον πράο χαρακτήρα της, τον άπειρο σεβασμό φίλων και αντιπάλων και γίνεται αποδεκτή από όλους σηκώνοντας το Υπουργείο στην πλάτη της και δουλεύοντας αγόγγυστα από πρωίας έως νυκτός. Αθόρυβη, αποτελεσματική και ευγενής αναπληροί πλήρως την ανικανότητα και τις πολλές-εμφανείς και μη…- αδυναμίες του πολιτικού προϊσταμένου της. Αλλά ακούω πώς ο κ. Γερουλάνος, ευτυχής από τον εαυτό του, θα εκτεθεί ως υποψήφιος στην Α Αθηνών. Να δω ποιος θα είναι ο τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ που θα τολμήσει να επιβραβεύσει με υποψηφιότητα τον πλέον επαγγελματικά ανίκανο, δημοκρατικά απροσάρμοστο και πολιτικά απρεπή ευνοούμενο του Γιωργάκη.

Α.Π