Μετάθεση ευθυνών, καχυποψία και σύγχυση...

Aπό το marketingweek.gr Η απάντηση της ενδιαφερόμενης εταιρείας στην ερώτηση 23 βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για τη σύμβαση της Του...

Aπό το marketingweek.gr

Η απάντηση της ενδιαφερόμενης εταιρείας στην ερώτηση 23 βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για τη σύμβαση της Τουριστικής Προβολής της Περιφέρειας Αττικής, που χρονολογείται από το 2009, φέρνει στο προσκήνιο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλοι οι προμηθευτές του δημοσίου που ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν την παροχή υπηρεσιών ή εκτέλεσαν προμήθειες τα τελευταία χρόνια και καλούνται τώρα να υπερασπιστούν τις πράξεις τους υπό ένα τελείως διαφορετικό πολιτικό και κοινωνικό κλίμα.

Οι προμηθευτές του δημοσίου στην πλειοψηφία τους ανταποκρίθηκαν σε προκηρύξεις που συνέταξε η γραφειοκρατία υπό την ευθύνη του ίδιου του πολιτικού συστήματος που τώρα κυβερνά. Στην προκειμένη περίπτωση, ο αρμόδιος υπουργός έφυγε από τη ΝΔ και προσχώρησε σε άλλο κόμμα, κάτι το οποίο ερμηνεύει ενδεχομένως πολιτικά την σχετική πρωτοβουλία ανάδειξης του θέματος. Οι προκηρύξεις αυτές με τις σημερινές συνθήκες φαίνονται στην πλειοψηφία τους εξωπραγματικές. Όπως εξωπραγματικό είναι σήμερα σχεδόν το σύνολο του ΕΣΠΑ, σε ό,τι αφορά την στόχευση, τις τιμές προϋπολογισμών και τον σχεδιασμό του.
Αντί όμως οι κυβερνώντες να αποφασίσουν να αλλάξουν δραστικά το τμήμα του ΕΣΠΑ που δεν έχει ακόμα «συμβασιοποιηθεί», το οποίο ανέρχεται σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ, έχουν στραφεί με πολλαπλούς τρόπους κατά των προμηθευτών, οι οποίοι αποτελούν το εύκολο θύμα των δικών τους ευθυνών. Εταιρείες οδηγούνται στο άρθρο 99 γιατί οι ληξιπρόθεσμες πληρωμές τους αναβάλλονται για μήνες ή για χρόνια.
Άλλες διαπομπεύονται χωρίς στοιχεία για την εκπλήρωση υποχρεώσεων που νόμιμα είχαν αναλάβει. Όλοι μπαίνουν στο ίδιο καζάνι της απαξίωσης και της καχυποψίας, την ίδια στιγμή που οι μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς που απασχόλησαν την κοινή γνώμη παραμένουν προκλητικά χωρίς διερεύνηση ή η διερεύνησή τους έχει παραπεμφθεί στις - ελληνικές έλεγαν οι Λατίνοι -, καλένδες.
Η ελληνική κοινωνία πιεζόμενη από παντού και με την ελπίδα για το μέλλον ασφυκτικά περιορισμένη, είναι φυσικό να αναζητά κάπου να ξεσπάσει την οργή της. Όσοι έχουν τις μεγαλύτερες ευθύνες γιατί οδηγηθήκαμε εδώ, προσπαθούν εναγωνίως να τις μεταθέσουν άλλου. Αυτό το παρατηρούμε σε κάθε είδους συμπεριφορά του συστήματος «ηγεσίας» της χώρας. Το εγχώριο πολιτικό σύστημα καθυστερεί τις αλλαγές και περικοπές για να τις φορτώσει στους ξένους.
Τα ισχυρά επιχειρηματικά/εκδοτικά συμφέροντα σιγοντάρουν για να έχουν προνομιακή πρόσβαση στα νέα δανεικά που θα έρθουν από το εξωτερικό. Οι βουλευτές που υποχρεώνονται να τα ψηφίσουν όλα αυτά, ενώ εξελέγησαν με τελείως διαφορετική εκλογική ατζέντα, αναζητούν και αυτοί κάπου να ξεσπάσουν. Οι ευθύνες όλων έχουν μπει σε ένα καζάνι και έχουν μετατραπεί σε μια “σούπα”, με στόχο να μην μπορούν να ξεχωρίσουν και τελικά να εξαφανιστούν μέσα στη σύγχυση και τον πανδαμάτωρ χρόνο.
Το τελικό αποτέλεσμα; Γενικευμένη καχυποψία και αδυναμία να ακολουθηθεί μια ορθολογική πολιτική παντού και ασφαλώς και στον χώρο της διαφήμισης που βιώνει αδιαμαρτύρητα - τι να κάνει άλλωστε - και αυτός την καταστροφή, την συρρίκνωση και την ανεργία. Καχυποψία και σύγχυση που ασφαλώς θα επηρεάσει αρνητικά και τη διαχείριση των κονδυλίων που έχουν απομείνει στο ΕΣΠΑ για το χώρο αυτό.