Κρας-τεστ 2,4 δισ. ευρώ… σε κινούμενη άμμο

Το «στοίχημα» της οικονομίας «παίζουν» οι ελληνικές τράπεζες μέσω των επικείμενων Αυξήσεων Κεφαλαίου από τις αγορές, που θα τους εξασφαλ...

Το «στοίχημα» της οικονομίας «παίζουν» οι ελληνικές τράπεζες μέσω των επικείμενων Αυξήσεων Κεφαλαίου από τις αγορές, που θα τους εξασφαλίσει τον ιδιωτικό τους χαρακτήρα, όπως αυτό προβλέπεται από τους όρους επανακεφαλαιοποίησής τους.

Η προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων στις τράπεζες εξαρτάται πλέον κυρίως από το τι θα πιστεύει η διεθνής και εγχώρια επενδυτική κοινότητα για την πορεία της ελληνικής οικονομίας κατά την περίοδο που θα βγουν τα πιστωτικά ιδρύματα στις αγορές για την άντληση περί των 2,4 δισ. ευρώ. Δηλαδή, όπως προβλέπει το χρονοδιάγραμμα, μέχρι τον επόμενο Απρίλιο. Θα συνεκτιμήσουν ακόμη, τα θεμελιώδη μεγέθη κάθε τράπεζας, τα προσδοκώμενα κέρδη σε σχέση με τον κίνδυνο που αναλαμβάνουν και το αν ή τράπεζα αυτή θα μπορέσει να καλύψει από τις αγορές τα κεφάλαια που απαιτούνται, καθώς σε διαφορετική περίπτωση οι επενδυτές χάνουν την περιουσία τους, αφού η τράπεζα κρατικοποιείται αυτόματα.
Στην καλύτερη θέση φαίνεται να βρίσκεται η Alpha Bank καθώς μετά τη συγχώνευσή της με την Εμπορική καλύπτει το ελάχιστο όριο του 6% για τα Κύρια Βασικά Ιδια Κεφάλαια (Core Tier Ι) που απαιτείται να έχουν οι τράπεζες μέσω κοινών μετοχών μετά ψήφου. Πληροφορίες αναφέρουν ότι θα χρειαστεί μόνο έκδοση μετατρέψιμων ομολογιακών δανείων μέσω του ΤΧΣ. Επίσης αναφέρεται ότι η διοίκηση της Alpha συζητά το ενδεχόμενο να προβεί σε αύξηση κεφαλαίου ύψους από 200-400 εκατ. ευρώ προκειμένου να έχει επιπλέον κεφαλαιακό «μαξιλάρι».
Σε περίπτωση που αποφασιστεί, τότε η Alpha θα προχωρήσει πρώτη από τα τρία τραπεζικά σχήματα. Δεύτερη θα είναι η Πειραιώς, η οποία έχει συνολικές κεφαλαιακές ανάγκες περί τα 7 δισ. και θα «βγει» στις αγορές για περίπου 500 εκατ.
Θα ακολουθήσει το νέο σχήμα της Εθνικής που τότε θα έχει απορροφήσει εκτός απροόπτου τη Eurobank, το οποίο θα έχει και τις μεγαλύτερες κεφαλαιακές ανάγκες ύψους μεταξύ 17,5 και 20 δισ. και εκτιμάται ότι θα ζητήσει περί το 1,5 δισ.
Οι διεθνείς οίκοι θα λειτουργήσουν στις αυξήσεις, οι οποίες θα διενεργηθούν μετά την επανακεφαλαιοποίησή τους από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ως «μεσάζοντες» (brokers), λένε πληροφορίες, δηλαδή, δεν θα είναι εγγυητές των αυξήσεων. Πληροφορίες από τους ξένους οίκους αναφέρουν ότι ορισμένες τράπεζες μπορεί να θεωρηθούν ακριβές από τους ιδιώτες επενδυτές κυρίως λόγω των όρων επανακεφαλαιοποίησής τους.
Σημειώνουν ότι ένας σημαντικός δείκτης για να εκτιμηθεί αυτό, είναι ο λόγος της τιμής της μετοχής προς τη λογιστική αξία της τράπεζας (Price/Book Value). Ο δείκτης, όταν είναι χαμηλός, συνήθως δείχνει πόσο «υποτιμημένη» είναι η μετοχή. Ομως φανερώνει και τα προβλήματα στα θεμελιώδη μεγέθη. Η μέτρηση υποδεικνύει και την αξία που εκτιμούν οι επενδυτές ότι έχουν τα άυλα πάγια (φήμη, πελατολόγιο, κ.ά.) που κατά τεκμήριο δεν περιλαμβάνονται στον ισολογισμό και δεν λαμβάνει υπόψη της η λογιστική αξία.
Η επαναγοράΟι τρεις από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες (εκτός της Alpha), που έχουν αρνητική καθαρή θέση, θα πρέπει σε μία 5ετία να καλύψουν την «απόσταση» έως το «μηδέν» και να επαναδημιουργήσουν καθαρή θέση. Στη συνέχεια, πρέπει να επιτύχουν τον διπλασιασμό του δείκτη προκειμένου να είναι ελκυστικές για τους ιδιώτες τη στιγμή της επαναγοράς των μετοχών από το κράτος. Προαπαιτούμενο βέβαια είναι να υπάρχει αυτή η προσδοκία καθώς το δικαίωμα επαναγοράς θα το έχουν όσοι θα συμμετέχουν με το ελάχιστο απαιτούμενο ποσοστό στην αύξηση. Η εξαγορά των μετοχών από τους ιδιώτες μετόχους θα μπορεί να γίνεται με την αξία των κεφαλαίων που έβαλε το κράτος, πλέον ενός επιτοκίου. Αυτό σημαίνει ότι αν η αποτίμηση είναι μεγαλύτερη αυτού του ποσού (ίδια κεφάλαια συν 4% τον πρώτο χρόνο, 5% τον δεύτερο, 6% τον τρίτο, 7% τον τέταρτο και 8% τον πέμπτο) ο ιδιώτης κερδίζει τη διαφορά μεταξύ της τιμής και της αξίας που πληρώνει στο κράτος.
Ετσι, η επαναγορά γίνεται ελκυστική που σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσε και να χρηματοδοτηθεί και από τις ίδιες τις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Αποτρεπτικό στοιχείο για τους επενδυτές είναι ο βαθμός κινδύνου που αναλαμβάνουν επενδύοντας στην Ελλάδα. Το διάστημα που τα πιστωτικά ιδρύματα θα διενεργούν τις αυξήσεις κεφαλαίου ο κίνδυνος εξόδου της χώρας μας από το ευρώ δεν θα έχει απομακρυνθεί εντελώς αφού δεν προβλέπεται το χρέος να έχει καταστεί βιώσιμο. Επιπλέον, ακόμα και αν τα «νούμερα» μίας χώρας βελτιώνονται, ενδέχεται να υπάρχει μη διαχειρίσιμο ποσοστό ανεργίας, το οποίο οδηγεί σε αδυναμία αποπληρωμής των δανείων που έχουν λάβει δανειολήπτες από τις τράπεζες, πολιτική αστάθεια καθώς και άλλοι παράγοντες που αποτρέπουν τους επενδυτές να τοποθετήσουν κεφάλαια στις ελληνικές τράπεζες.
Στη μέγκενη του χρέους
Ο μεγάλος κίνδυνος για τους υφιστάμε- νους μετόχους είναι ότι η τελική απομείωση του ποσοστού τους, όπως και τα όποια κέρδη ενδεχομένως προκύψουν απ’ όλη τη διαδικασία εκτείνονται σε βάθος 5ετίας και σε κάθε περίπτωση πριν από την ημερομηνία που η Ελλάδα θα καταφέρει να έχει σχέση χρέους προς ΑΕΠ τουλάχιστον 120%.
ΕΛΑΝΗ ΚΟΜΙΝΗ

Πηγή: ΕΘΝΟΣ