Αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή στο Ισραήλ παραπέμπει σε πόλεμο μέχρις εσχάτων. Η δύναμη των 70,000 στρατιωτών που έχει κινητοποιηθ...
Αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή στο Ισραήλ παραπέμπει σε πόλεμο μέχρις εσχάτων. Η δύναμη των 70,000 στρατιωτών που έχει κινητοποιηθεί δεν παραπέμπει σε “χειρουργικά χτυπήματα” αλλά σε ολοκληρωτικό πόλεμο.
Αν αναλογιστούμε την στάση της Αιγύπτου αλλά και την καταδίκη της Τουρκίας, προκαλεί εντύπωση αυτή η “αποφασιστικότητα” για ένα χτύπημα τέτοιου μεγέθους, αφού το Ισραήλ δεν το έκανε όταν οι συνθήκες ήταν πολύ πιο πρόσφορες. Όταν δηλαδή είχε συμμαχικές σχέσεις με την Τουρκία και τον Μουμπάρακ στην Αίγυπτο.
Που υπολογίζει το Ισραήλ για να κάνει αυτή την κίνηση;
Σε ένα και μόνο στοιχείο. Η μόνη δύναμη που πραγματικά υπολογίζει το Ισραήλ, είναι η
Χεζμπολάχ. Είναι ο αντίπαλος που κατάφερε να αναχαιτίσει Ισραηλινή εισβολή.
Χεζμπολάχ. Είναι ο αντίπαλος που κατάφερε να αναχαιτίσει Ισραηλινή εισβολή.
Σύμφωνα λοιπόν με τους υπολογισμούς των Ισραηλινών, η Χεζμπολάχ δεν θα επέμβει αφού υποστηρίζει ανοιχτά την Συρία με φανερούς αντιπάλους την Τουρκία αλλά και τους ισλαμιστές της Χαμάς.
Ίσως αυτό να εξηγεί την “ανεπίσημη” μα ξεκάθαρη στήριξη που παρέχει το Ισραήλ μέχρι σήμερα στους φονιάδες εισβολείς στην Συρία: Να κρατά ένα μέτωπο ανοιχτό για να απασχολεί εκεί τις εχθρικές δυνάμεις.
Πάντα υπάρχει όμως και η πιθανότητα να είναι απλώς μία επίδειξη αποφασιστικότητας για να αναχαιτίσει τις επιθέσεις των Παλαιστινίων. Οι ρουκέτες όμως εξακολουθούν να πέφτουν σαν το χαλάζι και τα επόμενα εικοσιτετράωρα είναι κρίσιμα.
Η οργή του κόσμου είναι μεγάλη. Και θα φανεί και σήμερα όπου η συμμετοχή στη πορεία του Πολυτεχνείου σε 1-2 ώρες θα είναι μεγαλύτερη. Κανονικά, όμως, θα έπρεπε να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι, άνεργοι, απελπισμενοι και αγανακτισμένοι. Ολοι θα έπρεπε να κατεβούμε στο κέντρο της Αθήνας και Θεσσαλονίκης.Οσο καθόμαστε στα σπίτια μας, τόσο αυτοί θα αποθρασύνονται, μαζί με τα ελάχιστα ανθρωπάκια που βρίσκονται γύρω τους. Η οργή των φοιτητών και εργαζομένων κατά της ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, νεολαίας ΔΗΜΑΡ και των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων είναι πρωτοφανής. Κανένας που στηρίζει αυτό το σάπιο καθεστώς δεν είναι στο απυρόβλητο ! Όλοι στους δρόμους έξω από το Πολυτεχνείο και για όλο το Σαββατοκύριακο ! Όπως τότε το 1973!
ΑπάντησηΔιαγραφή