H κρίση υπάρχει και καθημερινά γίνεται πιο τρομερή...

Γράφει ο Δευκαλίωνας http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/ Στον χθεσινό Δευκαλίωνα αναφερθήκαμε περιληπτικά στον διεθνή περίγυρο όπω...

Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

Στον χθεσινό Δευκαλίωνα αναφερθήκαμε περιληπτικά στον διεθνή περίγυρο όπως αυτός διαμορφώνεται μετά την πτώση της κυβέρνησης  Μόντι. Το τελικό συμπέρασμα: Το Βόρειο-Ευρωπαϊκό βιομηχανικό κεφάλαιο σε αγαστή συνεργασία με το χρηματιστηριακό κεφάλαιο επιχειρεί να ανακόψει την...
υλοποίηση της πολιτικής του κυρίαρχου πολιτικά -αυτή την στιγμή στις ΗΠΑ- στρατιωτικό-βιομηχανικού πλέγματος.
Οι στόχοι των δύο κυρίαρχων πόλων στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα είναι εκ συμμετρίας αντίθετοι.
Το μεν Βόρειο-Ευρωπαϊκό βιομηχανικό κεφάλαιο και οι διεθνείς χρηματιστές στοχεύουν πάντοτε στην όξυνση της Ευρωπαϊκής Κρίσης χρέους. Έτσι επιτυγχάνουν:
1)  Την υποτίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου άρα και την μειωμένη τιμή των ευρωπαϊκών προϊόντων έναντι των αντίστοιχων προϊόντων που κατασκευάζονται στις ΗΠΑ
2) Τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο των Νότιο-Ευρωπαϊκών χωρών μέσω του μνημονιακού δανεισμού.
Κατανοούμε όλοι ότι οι δύο προαναφερόμενοι στόχοι του Βόρειο-Ευρωπαϊκού βιομηχανικού κατεστημένου και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου μεταφράζονται σε τεράστια οικονομικά κέρδη:
1) Μέσω των αυξημένων (λόγω μειωμένης τιμής) πωλήσεων βιομηχανικών προϊόντων
2) Μέσω της διαφοράς επιτοκίου μεταξύ του φθηνού δανεισμού των ισχυρών οικονομικά χωρών της ΕΕ και του ακριβού μνημονιακού δανεισμού των Νότιο-Ευρωπαϊκών χωρών από τις ισχυρές Βόρειο-Ευρωπαϊκές χώρες.
Από την άλλη πλευρά το στρατιωτικό-βιομηχανικό πλέγμα των ΗΠΑ έχει ακριβώς τον αντίθετο νομισματικό στόχο. Υποτίμηση του δολαρίου έναντι του ευρώ, για τους ίδιους ακριβώς ευνόητους λόγους που οι Ευρωπαίοι βιομήχανοι επιδιώκουν υποτίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου. Άρα επιδιώκουν άμβλυνση της Ευρωπαϊκής Κρίσης χρέους. Ταυτόχρονα επιδιώκει τον έλεγχο των πηγών ενέργειας ώστε να ελέγξει γεωπολιτικά τις εξελίξεις στον πλανήτη αλλά και να μειωθεί η τιμή των καυσίμων, αναγκαία και ικανή συνθήκη ώστε να αντιμετωπισθεί η παγκόσμια οικονομική κρίση.
Είναι σαφές ότι η προαναφερόμενη γεωπολιτική θεώρηση είναι αντικειμενικά πολύ σύνθετη, ιδιαίτερα για χώρες όπως η Ελλάδα της οποίας η επιβίωση εξαρτάται από τον μνημονιακό εξωτερικό δανεισμό.  Απόψεις λοιπόν όπως η θέση του Αντώνη Σαμαρά για ανάσχεση της ύφεσης το Β΄ εξάμηνο του 2013, εν όψει μάλιστα και πανευρωπαϊκής ύφεσης σε ένα τέτοιο δυσμενές διεθνές περιβάλλον (χαρακτηριστικά η αυτοκινητοβιομηχανία Opel κλείνει το εργοστάσιο της στο Μπόχουμ),  δεν μπορούν θα θεωρηθούν σοβαρές.
Δικαίως λοιπόν αντιστοιχούνται με τις ανεκπλήρωτες προβλέψεις του Γιώργου Παπανδρέου για έξοδο της χώρας στις αγορές στο τέλος του 2011.
Όμως η κρίση υπάρχει και καθημερινά γίνεται πιο τρομερή. Ο διεθνής ανταγωνισμός εντείνεται. Ήδη έπεσε και η κυβέρνηση της Μάλτας, προσθέτοντας νέες αρνητικές παραμέτρους στην Ευρωπαϊκή πολιτικοοικονομική πραγματικότητα. Τα προβλήματα των ανθρώπων καθημερινά γίνονται ακόμα πιο έντονα και ακόμα δεν έχει έρθει ο Ιανουάριος, οπότε θα εφαρμοσθούν οι μνημονιακές μισθολογικές διατάξεις με τις μεγάλες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Το πολιτικό προσωπικό δεν μπορεί να καταλάβει και να επικοινωνήσει στον Ελληνικό λαό το εξής απλό: Τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων (φυσικού αερίου και πετρελαίου) που οι διεθνείς δανειστές γνωρίζουν ήδη που βρίσκονται και πόσα κέρδη θα δώσουν, θα κοστολογηθούν εξαναγκαστικά βάσει των διεθνών νόμων και πρακτικών σε δολάρια. Άρα τα μελλοντικά οικονομικά αποθέματα της χώρας θα είναι υποχρεωτικά και σε δολάρια.  Άρα η χώρα θα έχει υποχρεωτικά και δεύτερο διεθνές νόμισμα για τις διεθνείς συναλλαγές της, το δολάριο!
Ακούμε καθημερινά διάφορες θέσεις που αντικειμενικά έχουν δημιουργήσει το Ελληνικό Οικονομικό πρόβλημα π.χ. Η Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, ευρώ ή δραχμή κ.λπ. Δεν ακούμε όμως πως και πότε θα τιτλοποιηθούν τα μελλοντικά έσοδα από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, ώστε να ξαλαφρώσει ο Ελληνικός λαός από τις πληρωμές των δυσβάστακτων τόκων.
Οι λόγοι που δεν σχεδιάζεται και δεν υιοθετείται μία τέτοια εθνική πολιτική είναι πολλοί. Ο πυρήνας της ανυπαρξίας υλοποίησης μίας τέτοιας πολιτικής πρέπει να αναζητηθεί στα κέρδη που αποκομίζει το Βόρειο-Βιομηχανικό Ευρωπαϊκό κατεστημένο και το χρηματιστηριακό κεφάλαιο από την Ευρωπαϊκή Κρίση Χρέους και συνεπακόλουθα και από την Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση.
Αντί λοιπόν να σχεδιασθεί και να υλοποιηθεί μία πανεθνική πολιτική αντιμετώπισης του χρέους, που θα βασίζεται στα μελλοντικά συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας, ακούμε διάφορους αγράμματους Έλληνες σπεκουλαδόρους που προέρχονται από τα αζήτητα του πολιτικού προσωπικού να λοιδορούν την μοναδική διέξοδο στην Ελληνική Δημοσιονομική τραγωδία.
Καθόλου περίεργο… στην Ελλάδα ακόμα κάνει κουμάντο η δεύτερη ομάδα!