"Το «Μενού του Τσιγκούνη Μάγειρα»"

Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης. Σε όλα τα πράγματα υπάρχει μια λύση μοναδική… Μόνο που, ενώ ο καθένας μας την βλέπει μπροστά του πεντακάθ...

Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης.

Σε όλα τα πράγματα υπάρχει μια λύση μοναδική… Μόνο που, ενώ ο καθένας μας την βλέπει μπροστά του πεντακάθαρα, προτιμάμε – εν τη επιτηδευμένη αγνωσία μας, ίσως – να μην την ακολουθούμε. Όπως συμβαίνει στις μακριές γραμμές των μυρμήγκων, που κανένα μυρμήγκι δεν παραστρατεί για να παρακάμψει μια καμπύλη, την οποία, ωστόσο, εάν παρέκαμπτε θα έβγαινε πρώτο πιο κάτω και με λιγότερο ιδρώτα…

Κι αν ιδρώνουν (!) τα μυρμήγκια – αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο τώρα.

Το ζητούμενο είναι να παρακάμψουμε τον Φ.Π.Α. της εστίασης, καθώς η Τρόικα «τα στύλωσε» κανονικά και δεν δέχεται επ’ ουδενί τη μείωσή του. Αποτελεί ανάγκη ζωτικής σημασίας, ενόψει μάλιστα της τουριστικής περιόδου, η χώρα μας να γίνει ξανά ανταγωνιστική στον τομέα του φτηνού και καλού φαγητού, έναντι των γειτόνων μας στην ανατολή (βλέπε Τούρκους) και στη δύση (βλέπε Ιταλούς). Διότι, ειδικά οι εξ ευωνύμων (όπως κοιτάμε ξάπλα και με τα πόδια στον νοτιά) έχουν κάτι καρυκεύματα μούρλια, μετά συγχωρήσεως…

Αθάνατη Σμύρνη…

Η λύση, συνεπώς, κυρίες και κύριοι, είναι μία!... ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΤΣΙΓΚΟΥΝΗ ΜΑΓΕΙΡΑ!!! Ακριβώς· καλά διαβάσατε. Η πινακίδα στο εστιατόριο θα γράφει περίπου τα εξής:

ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΤΣΙΓΚΟΥΝΗ ΜΑΓΕΙΡΑ

Ο Μάγειρας είναι τσιγκούνης! Θα σάς σερβίρει τα μισά.
Μισή μερίδα για να φάτε και να πληρώσετε …μισά! (Χε, χε, και μισό Φ.Π.Α. εστίασης συν τοις άλλοις).
Αν όμως δείξετε λίγη από τη ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΣ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ και του προσφέρετε ένα πολύ-πολύ μικρό πουρμπουάρ,
ΑΝ – ΛΕΜΕ – ΑΝ…
τότε κι αυτός θα φανεί ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΠΛΟΧΕΡΟΣ και θα γεμίσει το πιάτο σας
ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΕΣ ΚΟΥΤΑΛΙΕΣ… Ναι, μα τον Ξένιο Δία!!!

Κάπως έτσι θα γράφει η πινακίδα, όπως διαβάσατε παραπάνω, άλλοτε πιο ραφιναρισμένα (π.χ. στα καλά μαγαζιά), άλλοτε έτσι χύμα (π.χ. στα κοκορετσάδικα, σλουρπ – αν και είναι πρωί και δεν λιγουριάζουμε ακόμα).

Ας σοβαρευτούμε τώρα για να δούμε τι γίνεται εκ νομικής επόψεως…

Λοιπόν, το πουρμπουάρ δεν απαγορεύεται από τον νόμο, υπό τον όρο βέβαια ότι θα είναι ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ και το ύψος του θα ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΛΑΤΗ. Συνεπώς, για να είμαστε μέσα στο γράμμα του νόμου, πρέπει στον κατάλογο με τις τιμές να αναγράφεται μεν το ύψος του πουρμπουάρ, αλλά όχι ως προαπαιτούμενο και με την επισήμανση ότι, «μέχρι αυτό το ποσό δεχόμαστε το πουρμπουάρ σας. Μεγαλύτερο ποσό από το αναγραφόμενο, δεν γίνεται αποδεκτό».

Σημειώνουμε πάντως ότι, το ύψος του πουρμπουάρ υπολογίζεται ΔΗΘΕΝ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ από τον εστιάτορα. Στην ουσία πρόκειται για πράξη δικαιοσύνης και ακριβοδίκαια μαθηματικά (αριθμητική είναι το σωστότερο), όπου εξισώνεται τίμια και με κοινωνική δικαιοσύνη ο ισχύων Φ.Π.Α. εστίασης με τον ισχύοντα ανάλογο φόρο στις ανταγωνιστικές χώρες. Συν τον απίστευτο χαβαλέ να προσφέρει ο πελάτης απευθείας πουρμπουάρ στον Μάγειρα!... Μάνι-μάνι δηλαδή, όχι μόνο γινόμαστε ανταγωνιστικοί, αλλά τους ξεπερνάμε κιόλας τους άλλους!

ΠΩΣ, ΟΜΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ; Ο Αντώνης Σαμαράς, εν προκειμένω, ή ο οιοσδήποτε άλλος πρωθυπουργός στο μέλλον, έχει δύο τρόπους για να αντιδράσει: Είτε, α) εντελώς αρνητικά ήτοι, θα ψηφίσει νέο νόμο όπου καταργεί το πουρμπουάρ γενικώς από παντού (ένας νόμος ο οποίος στην πράξη θα καταστρατηγείται απεριόριστα, όπως συνέβη πρόσφατα και με τον αντικαπνιστικό νόμο) είτε, β) εντελώς θετικά, χρησιμοποιώντας την νέα πρακτική ως έναν πρώτης τάξεως μοχλό πίεσης απέναντι στην Τρόικα, λέγοντάς τους ότι: «Ιδού, ο ελληνικός λαός από μόνος του κατάργησε στην πράξη τον Φ.Π.Α. εστίασης που εσείς μάς επιβάλλετε. Ακυρώστε άμεσα αυτό το μέτρο και μειώστε τον Φ.Π.Α. σε κοινώς παραδεκτά επίπεδα γιατί αλλιώς τα έσοδα του κράτους από την είσπραξή του θα είναι πενιχρά»…

Και τίθεται το αγωνιώδες ερώτημα:

Θα πράξει, άραγε, ο πρωθυπουργός μας, μια φορά το ενδεδειγμένο; Διότι κατά κόρον αμφισβητείται τον τελευταίο καιρό η κοινωνική του ευαισθησία, ιδίως από τον Πάνο Καμμένο, που όπου σταθεί κι όπου βρεθεί φωνάζει με την στεντόρεια φωνή του (που συχνά βραχνιάζει και κλείνει): «Από τη μύτη τον έχουνε πιάσει τον Σαμαρά, τον εκβιάζουνε οι ξένοι, τον κουνάνε μ’ έναν σπάγκο»…

Σαν μαριονέττα δηλαδή, αν μη τι άλλο (sic)…