Με την απόφασή του να μην επιτρέψει τα "συσσίτια μίσους" της Χρυσής Αυγής στην Πλατεία Συντάγματος, ο Γιώργος Καμίνης τιμά...
Με την απόφασή του να μην επιτρέψει τα "συσσίτια μίσους" της Χρυσής Αυγής στην Πλατεία Συντάγματος, ο Γιώργος Καμίνης τιμά την ψήφο των δημοκρατικών πολιτών της Αθήνας. Επιτέλους, οι φασιστικές δραστηριότητες της Χρυσής Αυγής δεν μπορεί να μένουν άλλο αναπάντητες.
Η Αθήνα είναι και θα παραμείνει μια ανοιχτή πόλη.
Η Αθήνα είναι και θα παραμείνει μια ανοιχτή πόλη.
.jpg)
Το μίσος της ΔΗΜΑΡ και του Καμίνη εναντίων των Ελλήνων να δούμε ποιος θα το σταματήσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε όποιον δεν αρέσει η Ελλάδα και οι Ελληνες να ξεκουμπιστεί και να πάει να ζήσει σε άλλη Χώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε υπήρχε μια εταιρεία. Την έλεγαν Πετρέλαια Αιγαίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνήκε στον Δημήτρη Μελισσανίδη και τον Γιάννη Καρρά.
Οι δύο συνέταιροι έκλεισαν την εταιρεία το καλοκαίρι του 1995 και η λύση της εταιρείας έγινε δεκτή την άνοιξη του 2006.
Από την εκκαθάριση της εταιρείας προέκυψε χρέος προς το Δημόσιο που ξεπερνούσε τα 9 εκατομμύρια ευρώ.
Δεν πληρώθηκε.
Ο νόμος 3943 του 2011 προβλέπει ότι το ποινικό αδίκημα της μη καταβολής βεβαιωμένων χρεών προς
το Δημόσιο είναι διαρκές και -ως εκ τούτου- συνεχές αυτόφωρο.
Το 2011 η Πετρέλαια Αιγαίου εμφανίζεται στη λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου.
Το 2013, σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, η οφειλή της Πετρέλαια Αιγαίου ξεπερνάει τα 10 εκατομμύρια ευρώ.
Και ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων δίνει εντολή στις εφορίες να ζητούν την ποινική δίωξη οφειλετών με ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο άνω των 5.000 ευρώ για διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών.
Οι οφειλές που προέκυψαν από την εκκαθάριση της εταιρείας του Δημήτρη Μελισσανίδη και του Γιάννη Καρρά, όμως, ουδέποτε πληρώθηκαν στο ελληνικό Δημόσιο.
Τη στιγμή λοιπόν που εσύ πηγαίνεις στη φυλακή για χρέος 5000 ευρώ, η κυβέρνηση δεν κρατιέται να δώσει τον ΟΠΑΠ στον Δημήτρη Μελισσανίδη, που χρωστάει 10 εκατομμύρια.
Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνεις;
Μήπως τελικά το πήραμε απόφαση ότι είμαστε μελλοθάνατοι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα από τα θέματα των συζητήσεων της Ελλάδας του Μνημονίου και όσο εισερχόμαστε βαθύτερα στην άβυσσο είναι το γιατί δεν αντιδρά η κοινωνία.
Πώς είναι δυνατό να έχουμε οδηγηθεί σε αυτό το σημείο και να μην επαναστατεί κανείς.
Το πρώτο παράδοξο είναι που κάνουμε αυτή την ερώτηση στους άλλους και όχι στους εαυτούς μας. Να πάμε δηλαδή στον καθρέπτη και να πούμε “γιατί δεν αντιδράς ρε;”...
Φοβάμαι όμως ότι δε θα λάβουμε απάντηση.
Μήπως η εξήγηση να είναι το δόγμα του Σοκ;
Ή ακόμη η γνωστή θεωρία με το βάτραχο και το καζάνι..
{Βάζουμε έναν βάτραχο σε ένα καζάνι με χλιαρό νερό, και ανεβάζουμε την θερμοκρασία.
Εάν την ανεβάσουμε απότομα, ο βάτραχος θα πεταχτεί έξω από το καζάνι και θα σωθεί.
Εάν την ανεβάσουμε μισό βαθμό κάθε μια ώρα, την επομένη μέρα, ο βάτραχος θα έχει βράσει περιχαρής χωρίς να καταλάβει τι ακριβώς συνέβη ...
Στην θέση του βατράχου, βάλτε τον ελληνικό λαό.
Στην θέση της θερμοκρασίας, την ύφεση που αυξάνει.
Στην θέση του καζανιού, την υποταγή μας.
Στην θέση του μάγειρα ελληνικές και ξένες κυβερνήσεις από κοινού.
Κάνω, κάπου, λάθος ?
Μήπως πάλι ο κόσμος απλά δεν ενδιαφέρεται όπως το παράδειγμα που παρέθεσα και το πάει όσο αντέχει;
Άραγε έχουμε φάει τόσο απανωτό ξύλο που πολύ απλά δεν προλαβαίνουμε να έρθουμε σε συναίσθηση, να ανασυγκροτηθούμε και να καταλάβουμε ποιοι είμαστε και που πηγαίνουμε;
Μήπως τελικά το πήραμε απόφαση ότι είμαστε μελλοθάνατοι;