Τα πρώτα παγωτά δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά στην Κίνα, γύρω στο 2000 π.Χ. Παρασκευαζόταν από ελαφρώς βρασμένο ρύζι, μυρωδικά και γάλ...
Παρασκευαζόταν από ελαφρώς βρασμένο ρύζι, μυρωδικά και γάλα, τα οποία τοποθετούνταν στο χιόνι για να πήξουν. Τα περισσότερα βιβλία που αναφέρονται στην ιστορία του παγωτού είναι γεμάτα από πολλών ειδών μύθους.
Ο δημοφιλέστερος απ' αυτούς αναφέρεται στον Μάρκο Πόλο (1254-1324), ο οποίος είδε να παρασκευάζουν παγωτά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Κίνα και στην επιστροφή του τα έφερε στην Ιταλία. Το 1533, όταν η Κατερίνα των Μεδίκων παντρεύτηκε τον Ερρίκο Β' της Γαλλίας, έφερε στη νέα της πατρίδα ένα παγωμένο επιδόρπιο από γλυκιά κρέμα, η οποία έμοιαζε πολύ με το σημερινό παγωτό.
Το παγωτό ήταν αποκλειστικό προνόμιο των πλουσίων καθώς ήταν πολύ ακριβό, αφού δεν ήταν καθόλου εύκολο να διατηρηθεί ο πάγος το καλοκαίρι. Όμως γύρω στα 1560 ένας Ισπανός γιατρός που ζούσε στη Ρώμη, ο Μπλάσιους Βιλαφράνκα, ανακάλυψε ότι προσθέτοντας νιτρική ποτάσα στο χιόνι και στον πάγο μπορούσε να καταψύξει οτιδήποτε πολύ πιο γρήγορα.
Η τεχνική της παρασκευής κρέμας με γάλα και αυγά ξεκίνησε στη Γαλλία στα μέσα του 18ου αιώνα. Οι Αμερικάνοι γεύτηκαν για πρώτη φορά το παγωτό το 1800. Τον 19ο αιώνα η βιομηχανική κατασκευή του παγωτού απλουστεύτηκε με την εμφάνιση του παγωτού μηχανής το 1843 στη Αγγλία και στην Αμερική. Το παγωτό διαδόθηκε στην Αγγλία και στην Αμερική χάρη στους Ιταλούς μετανάστες που το πωλούσαν στους δρόμους.
Η τραγική κατάσταση των κοινωνιών μεταφέρεται, πλέον, από την περιφέρεια στο ευρωπαϊκό κέντρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Σταματάτε να μας περνάτε για ηλίθιους» λένε οι Γάλλοι, που θεωρούν ότι οι τύχες τους καθορίζονται όχι πια από την εκλεγμένη κυβέρνηση αλλά από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η λιτότητα, η πτωχοποίηση των νοικοκυριών, το δημόσιο χρέος, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα κουρέματα των μισθών αλλά και των καταθέσεων, η ευέλικτη εργασία και η ανεργία, όλα είναι εντολές μιας δράκας πλανητικών ολιγαρχών που ελέγχουν τις πλανητικές τράπεζες.
Οι κοινωνίες, όμως, ειδικά οι ευρωπαϊκές, έχουν φθάσει σε σημείο βρασμού και το καπάκι ανά πάσα κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα, καθώς δεν υπάρχει καμία βαλβίδα εκτόνωσης.
Ήδη, το Husby, το προάστιο της Στοκχόλμης φλέγεται. Αυτοκίνητα πυρπολούνται, ομάδες νέων πετροβολούν τις αστυνομικές δυνάμεις, που κατηγορούνται για ρατσιστικές συμπεριφορές. Όλα άρχισαν στις 13 Μαΐου όταν.. αστυνομικοί πυροβόλησαν έναν 69χρονο.
Πίσω όμως από την αφορμή βρίσκεται η αυξανόμενη ανεργία και η εξαθλίωση, κυρίως στις περιοχές όπου ζουν οι μετανάστες. Τα γεγονότα έχουν αρχίσει να ανησυχούν ακόμα και την κεντρική τράπεζα της Γερμανίας που δηλώνει πλέον ανοιχτή στη συζήτηση για ελαφρά χαλάρωση των δημοσιονομικών μέτρων σε χώρες όπου η ανάπτυξη είναι ασθενέστερη του αναμενόμενου.
Επίσης, η Κομισιόν στέλνει εσπευσμένα στην Ελλάδα 400 εκ. ευρώ για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Αυτά, όμως, είναι ασπιρίνες μπροστά στην τεράστια φτωχοποίηση των νοικοκυριών και στην νέκρωση της αγοράς.
Ακόμα χειρότερα οι επιχειρήσεις εκτόνωσης της τεράστιας κοινωνικής συμπίεσης με τέτοιους τρόπους οξύνουν την αγανάκτηση του πληθυσμού και δημιουργούν τις συνθήκες για ακραίες συμπεριφορές, καθώς οι πολίτες αισθάνονται ότι εμπαίζονται.
Δεν είναι τυχαίο, πως ενώ η Κομισιόν στέλνει 400 εκ ευρώ για την ανεργία, τα στελέχη της τρόικας και οι εν Ελλάδι άνθρωποί τους αδιαφορούν αν θα κλείσουν επιχειρήσεις και θα μείνουν άνθρωποι στο δρόμο, όπως συμβαίνει, σήμερα, με τους εργαζόμενους στο Τύπο.
Τότε, θα ρωτήσει κάποιος, πως στέλνουν τόσα χρήματα για την ανεργία; Κατ’ αρχήν, τα χρήματα που στέλνονται εσπευσμένα από την ΕΕ μαρτυρούν ότι το Κέντρο αρχίζει να ανησυχεί σοβαρά για ενδεχόμενη κοινωνική έκρηξη. Αλλά ο βασικός λόγος που στέλνονται τα χρήματα είναι γιατί το 2014 έχουμε τις εκλογές για το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Με άλλα λόγια, για μία ακόμα φορά περνούν τους λαούς της Ευρώπης για πληθυσμούς βλακών. Όσο για την Ελλάδα, αν τα διάφορα ευρωπαϊκά πακέτα στήριζαν το πελατειακό σύστημα των κομμάτων εξουσίας επί τρεις δεκαετίες, τώρα τα προγράμματα αντιμετώπισης της εξαθλίωσης θα είναι ο νέος τρόπος αναπαραγωγής του ίδιου συστήματος, που σημαίνει τη διαφθορά της πολιτικής και τη μετάλλαξη του πολίτη σε πελάτη. Είναι, όμως, οι λαοί τόσο ηλίθιοι;
ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ