Γράφει ο Τσανούσης Στάμος. Όλες οι ψευδό επαναστάσεις που γίνονται τον τελευταίο καιρό είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Τρανό π...
Γράφει ο Τσανούσης Στάμος.
Όλες οι ψευδό επαναστάσεις που γίνονται τον τελευταίο καιρό είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Τρανό παράδειγμα η ΕΡΤ, η ιστορία της οποίας σιγά σιγά φθίνει και στο τέλος θα είναι απλά μια ανάμνηση.
Θα φύγουν τα ταγάρια από το προαύλιο, θα φύγουν οι κομματικές ταυτότητες, θα φύγουν οι καλλιτέχνες και όλοι. Όπως ακριβώς συμβαίνει με όλα τα τσίρκο και τους περιοδεύοντες θιάσους.
Ο λόγος είναι απλός, δεν έχει να κάνει με τους μοχλούς πίεσης που χρησιμοποιεί μια αντιδημοκρατική κυβέρνηση, όπως αυτή που έχουμε, ούτε με την κόπωση των πρώην εργαζομένων της ΕΡΤ.
Αλλού πρέπει να αναζητήσουμε τις ευθύνες που τόσες μόδες έχουν περάσει και παρόλα αυτά μια φασιστική αντιδημοκρατική κυβέρνηση χωρίς καμία νομιμοποίηση σαν και αυτήν που έχουμε εξακολουθεί και κυβερνά.
Αγανακτισμένοι, κίνημα «δεν πληρώνω», ΕΡΤ, λιμενεργάτες και πολλά άλλα ψευτοκινήματα έκαναν τον κύκλο τους και ξαναγυρνούν εκεί που ανήκουν.
Στο απόλυτο σκοτάδι που συμπορεύεται με την χειρότερη κυβέρνηση που έχει γνωρίσει η Ελλάδα από καταβολής.
Λέγεται εξιλέωση.
Εξιλέωση είναι το προαπαιτούμενο, αν πράγματι κάποιος, κάποια επαγγελματική ή άλλη ομάδα πραγματικά επιδιώκει να αλλάξει την χώρα προς το καλύτερο.
Πιο συγκεκριμένα, όλοι αυτοί που κατά καιρούς διαδηλώνουν , ανήκουν σε ομάδες οι οποίες υπηρέτησαν γνήσια τα κόμματα αλλά και την νοοτροπία που έφτασαν την Ελλάδα στην κατάντια που βιώνει σήμερα.
Εργαζόμενοι αργόμισθοι, βολεμένοι, που μπήκαν από το παράθυρο στο δημόσιο, που έτρεχαν και κολλούσαν αφίσες που έτρεχαν από συγκέντρωση σε συγκέντρωση προκειμένου να διοριστούν. Τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι όταν πέθανε ο δικτάτορας της Βόρειας Κορέας παρουσίαζαν με χαμόγελα τους Βορειοκορεάτες να κλαίνε και μας μετέφεραν την είδηση ότι όποιος δεν έκλαιγε αρκετά πήγαινε σε καταναγκαστικά έργα για να βρει τον εαυτό του και την πίστη του στον κομμουνισμό.
Πόσο όμως διαφορετικό ήταν ή είναι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Κομματικές νεολαίες, πανεπιστημιακές παρατάξεις κομματικά στελέχη , συνδικαλιστές και λοιπά κομματοσκυλάκια τρέχουν πίσω από κόμματα προκειμένου να διοριστούν ή να κάνουν την δουλειά τους ή να βολευτούν ή να κάνουν ένα μεταπτυχιακό ή να περάσουν κανένα μάθημα. Ότι μπορεί ο καθένας.
Στην ΕΡΤ, η οποία για εμένα ήταν τεράστιο πεδίο παρατήρησης η Ελλάδα έδειξε πλήρως την παρακμή της. Και αυτό γιατί για πρώτη φορά οι διεκδικούντες είχαν βήμα. Είχαν μια οθόνη μέσα από την οποία μπορούσαν να επικοινωνήσουν και τα θέματά τους και τις ιδέες τους και τις διεκδικήσεις και κυρίως το δίκιο τους.
Αντί αυτού όμως προτίμησαν να υπηρετήσουν τον δημιουργό τους. Την πολιτική και τους πολιτικούς. Σε καμία περίπτωση δεν ζήτησαν συγνώμη, σε καμία περίπτωση δεν είπαν ποιοι είναι τελικά αυτοί που μισθοδοτούνταν από την ΕΡΤ χωρίς να εργάζονται , σε καμία περίπτωση δεν είπαν πόσα παίρνουν σε καιρούς ύφεσης οι μεγαλοδημοσιογράφοι, σε καμία περίπτωση δεν έφεραν σε δύσκολη θέση τους βουλευτές που αντιτίθεντο στην διάλυση της Εθνικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης.
Δεν ζήτησαν σε καμία περίπτωση συγνώμη γιατί εκφράζουν τον μέσο Έλληνα που πιστεύει ότι φταίει πάντα κάποιος άλλος. Που δεν αναγνωρίζει ότι όλοι λίγο πολύ συμμετείχαν στην κατασκευή ενός πελατειακού αναξιοκρατικού κράτους με πολίτες χωρίς αξίες και χωρίς ιδανικά.
Όσο λοιπόν αδυνατούμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να δούμε ότι οι άθλιοι πολιτικοί που μας κυβερνούν είναι το είδωλό μας στον καθρέπτη, όλες οι επαναστάσεις, όλα τα κινήματα, όλες οι διαδηλώσεις θα έχουν ημερομηνία λήξης.
Και το κυριότερό, είναι ότι λειτουργούν εναντίον της προόδου.
Διότι στην μηχανική , ο καλύτερος τρόπος προστασίας είναι η εκτόνωση. Έτσι τέτοια κινήματα λειτουργούν ως βαλβίδα εκτόνωσης και καθυστερούν περισσότερο οποιαδήποτε δίκαια διεκδίκηση.
Για τον λόγο αυτό, συνδικαλιστές, γελωτοποιοί, δημοσιογράφοι, κομματικά στελέχη και λοιποί προστάτες της παρακμής , το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να αποσυρθούν.
Ίσως τότε αυτοί οι οποίοι δεν συμμετείχαν σε αυτό το μόρφωμα , αυτοί που έστω συμμετείχαν αλλά αντιλήφθησαν τον λάθος δρόμο, ίσως οργανώσουν μια αντίδραση ή ένα κόμμα ή έναν φορέα ο οποίος δεν θα έχει σχέση με το παρελθόν.
Μην ξεγελά κανέναν η επαναστατική ρητορική των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Αν ψάξετε ένα προς ένα τα πρόσωπα των κομμάτων θα βρείτε περιπλανώμενους πολιτικούς από κόμμα σε κόμμα ή άεργους ή γόνους πολιτικών. Και οι ελάχιστοι που δεν ανήκουν στις πιο πάνω κατηγορίες με την σιωπηρή τους αποδοχή γίνονται συμμέτοχοι.
Μην περιμένετε λοιπόν άλλη επανάσταση τώρα κοντά. Πρέπει να πάμε διακοπές . Από Σεπτέμβριο πάλι κωμωδίες. stsanoussis.blogspot.gr
Όλες οι ψευδό επαναστάσεις που γίνονται τον τελευταίο καιρό είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Τρανό παράδειγμα η ΕΡΤ, η ιστορία της οποίας σιγά σιγά φθίνει και στο τέλος θα είναι απλά μια ανάμνηση.
Θα φύγουν τα ταγάρια από το προαύλιο, θα φύγουν οι κομματικές ταυτότητες, θα φύγουν οι καλλιτέχνες και όλοι. Όπως ακριβώς συμβαίνει με όλα τα τσίρκο και τους περιοδεύοντες θιάσους.
Ο λόγος είναι απλός, δεν έχει να κάνει με τους μοχλούς πίεσης που χρησιμοποιεί μια αντιδημοκρατική κυβέρνηση, όπως αυτή που έχουμε, ούτε με την κόπωση των πρώην εργαζομένων της ΕΡΤ.
Αλλού πρέπει να αναζητήσουμε τις ευθύνες που τόσες μόδες έχουν περάσει και παρόλα αυτά μια φασιστική αντιδημοκρατική κυβέρνηση χωρίς καμία νομιμοποίηση σαν και αυτήν που έχουμε εξακολουθεί και κυβερνά.
Αγανακτισμένοι, κίνημα «δεν πληρώνω», ΕΡΤ, λιμενεργάτες και πολλά άλλα ψευτοκινήματα έκαναν τον κύκλο τους και ξαναγυρνούν εκεί που ανήκουν.
Στο απόλυτο σκοτάδι που συμπορεύεται με την χειρότερη κυβέρνηση που έχει γνωρίσει η Ελλάδα από καταβολής.
Λέγεται εξιλέωση.
Εξιλέωση είναι το προαπαιτούμενο, αν πράγματι κάποιος, κάποια επαγγελματική ή άλλη ομάδα πραγματικά επιδιώκει να αλλάξει την χώρα προς το καλύτερο.
Πιο συγκεκριμένα, όλοι αυτοί που κατά καιρούς διαδηλώνουν , ανήκουν σε ομάδες οι οποίες υπηρέτησαν γνήσια τα κόμματα αλλά και την νοοτροπία που έφτασαν την Ελλάδα στην κατάντια που βιώνει σήμερα.
Εργαζόμενοι αργόμισθοι, βολεμένοι, που μπήκαν από το παράθυρο στο δημόσιο, που έτρεχαν και κολλούσαν αφίσες που έτρεχαν από συγκέντρωση σε συγκέντρωση προκειμένου να διοριστούν. Τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι όταν πέθανε ο δικτάτορας της Βόρειας Κορέας παρουσίαζαν με χαμόγελα τους Βορειοκορεάτες να κλαίνε και μας μετέφεραν την είδηση ότι όποιος δεν έκλαιγε αρκετά πήγαινε σε καταναγκαστικά έργα για να βρει τον εαυτό του και την πίστη του στον κομμουνισμό.
Πόσο όμως διαφορετικό ήταν ή είναι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Κομματικές νεολαίες, πανεπιστημιακές παρατάξεις κομματικά στελέχη , συνδικαλιστές και λοιπά κομματοσκυλάκια τρέχουν πίσω από κόμματα προκειμένου να διοριστούν ή να κάνουν την δουλειά τους ή να βολευτούν ή να κάνουν ένα μεταπτυχιακό ή να περάσουν κανένα μάθημα. Ότι μπορεί ο καθένας.
Στην ΕΡΤ, η οποία για εμένα ήταν τεράστιο πεδίο παρατήρησης η Ελλάδα έδειξε πλήρως την παρακμή της. Και αυτό γιατί για πρώτη φορά οι διεκδικούντες είχαν βήμα. Είχαν μια οθόνη μέσα από την οποία μπορούσαν να επικοινωνήσουν και τα θέματά τους και τις ιδέες τους και τις διεκδικήσεις και κυρίως το δίκιο τους.
Αντί αυτού όμως προτίμησαν να υπηρετήσουν τον δημιουργό τους. Την πολιτική και τους πολιτικούς. Σε καμία περίπτωση δεν ζήτησαν συγνώμη, σε καμία περίπτωση δεν είπαν ποιοι είναι τελικά αυτοί που μισθοδοτούνταν από την ΕΡΤ χωρίς να εργάζονται , σε καμία περίπτωση δεν είπαν πόσα παίρνουν σε καιρούς ύφεσης οι μεγαλοδημοσιογράφοι, σε καμία περίπτωση δεν έφεραν σε δύσκολη θέση τους βουλευτές που αντιτίθεντο στην διάλυση της Εθνικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης.
Δεν ζήτησαν σε καμία περίπτωση συγνώμη γιατί εκφράζουν τον μέσο Έλληνα που πιστεύει ότι φταίει πάντα κάποιος άλλος. Που δεν αναγνωρίζει ότι όλοι λίγο πολύ συμμετείχαν στην κατασκευή ενός πελατειακού αναξιοκρατικού κράτους με πολίτες χωρίς αξίες και χωρίς ιδανικά.
Όσο λοιπόν αδυνατούμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να δούμε ότι οι άθλιοι πολιτικοί που μας κυβερνούν είναι το είδωλό μας στον καθρέπτη, όλες οι επαναστάσεις, όλα τα κινήματα, όλες οι διαδηλώσεις θα έχουν ημερομηνία λήξης.
Και το κυριότερό, είναι ότι λειτουργούν εναντίον της προόδου.
Διότι στην μηχανική , ο καλύτερος τρόπος προστασίας είναι η εκτόνωση. Έτσι τέτοια κινήματα λειτουργούν ως βαλβίδα εκτόνωσης και καθυστερούν περισσότερο οποιαδήποτε δίκαια διεκδίκηση.
Για τον λόγο αυτό, συνδικαλιστές, γελωτοποιοί, δημοσιογράφοι, κομματικά στελέχη και λοιποί προστάτες της παρακμής , το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να αποσυρθούν.
Ίσως τότε αυτοί οι οποίοι δεν συμμετείχαν σε αυτό το μόρφωμα , αυτοί που έστω συμμετείχαν αλλά αντιλήφθησαν τον λάθος δρόμο, ίσως οργανώσουν μια αντίδραση ή ένα κόμμα ή έναν φορέα ο οποίος δεν θα έχει σχέση με το παρελθόν.
Μην ξεγελά κανέναν η επαναστατική ρητορική των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Αν ψάξετε ένα προς ένα τα πρόσωπα των κομμάτων θα βρείτε περιπλανώμενους πολιτικούς από κόμμα σε κόμμα ή άεργους ή γόνους πολιτικών. Και οι ελάχιστοι που δεν ανήκουν στις πιο πάνω κατηγορίες με την σιωπηρή τους αποδοχή γίνονται συμμέτοχοι.
Μην περιμένετε λοιπόν άλλη επανάσταση τώρα κοντά. Πρέπει να πάμε διακοπές . Από Σεπτέμβριο πάλι κωμωδίες. stsanoussis.blogspot.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση