ΟΙ ΤΑΒΑΝΟΠΡΟΚΕΣ ΚΑΙ Ο ΚΩΣΤΑΚΗΣ...

Από τον  JohnnyK . Ο πρώτος τελικός του πρωταθλήματος μπάσκετ έχει ήδη ολοκληρωθεί και ο Παναθηναϊκός έκανε το break. Κάτι τέτοιο θα ήτ...

Από τον JohnnyK.

Ο πρώτος τελικός του πρωταθλήματος μπάσκετ έχει ήδη ολοκληρωθεί και ο Παναθηναϊκός έκανε το break. Κάτι τέτοιο θα ήταν λογικό μερικά χρόνια πριν. Φέτος όμως αποτελεί έκπληξη και για να γίνει πράξη έπρεπε να συμβούν πολλά. Με πολύ απλά λόγια ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε ίσως την καλύτερη αμυντική εμφάνιση της χρονιάς, ενώ παράλληλα ήταν υποφερτός επιθετικά, με τον Ολυμπιακό να είναι σχετικά καλός στην άμυνα, αλλά τραγικός επιθετικά.
Με τόσο μεγάλη διαφορά στην απόδοση των δυο ομάδων μπορεί κάποιος να σταθεί όχι μόνο στις «ειδικές παραμέτρους» που ήταν γνωστές και αποτελούσαν ερωτηματικό πριν την έναρξη του αγώνα, αλλά σχεδόν σε κάθε ξεχωριστό τομέα της στατιστικής. Αναφορικά με την τελευταία, πλην των λαθών και των αιφνιδιασμών, ο Ολυμπιακός υστέρησε σε όλους τους υπόλοιπους τομείς και μάλιστα με μεγάλη διαφορά.
Το πρώτο στοιχείο που έκανε εντύπωση και έκρινε σε μεγάλο βαθμό τον αγώνα ήταν η τρομακτική αστοχία του Ολυμπιακού. Σύμφωνοι, ο Παναθηναϊκός έπαιξε καταπληκτική άμυνα, δεν υπάρχει όμως καμία ομάδα στην Ευρώπη που μπορεί να κρατήσει τον Ολυμπιακό στους 51 πόντους, εφόσον παρουσιαστεί στοιχειωδώς σοβαρός. Με 9/19 βολές και 4/29 τρίποντα είναι αδύνατο να κερδίσεις, όπως τόνισε και ο Γιώργος Μπαρτζώκας μετά τη λήξη του αγώνα. Οι ερυθρόλευκοι χρειάζονταν απλώς περισσότερους από τους (όχι πολλούς) 64 πόντους του αντιπάλου, κάτι που έχουν καταφέρει σχεδόν σε όλους τους φετινούς αγώνες, όμως δεν τα κατάφεραν στο ΣΕΦ.
Η εν τέλει απουσία του Law ήταν επίσης πολύ σημαντική, αλλά όχι καθοριστική. Δεδομένα θα βοηθούσε, από πότε όμως ο Law έγινε ο Jordan και ο Ολυμπιακός, μια ομάδα δηλαδή που δεν βασίζεται τόσο στις μονάδες, δεν μπορεί να κερδίσει χωρίς αυτόν; Το πραγματικά αρνητικό ήταν ότι οι υπόλοιποι περιφερειακοί του Ολυμπιακού βρέθηκαν σε άσχημη βραδιά και δεν μπόρεσαν σε καμία περίπτωση να καλύψουν το κενό του. Αντιθέτως, με την απόδοσή τους κατέστησαν περισσότερο φανερή την απουσία του.
Γενικότερα όμως, είναι ίσως η μοναδική φορά μέσα στη χρονιά που δεν διακρίθηκε ούτε ένας παίκτης του Ολυμπιακού. Ο Κατσίβελης (που συνήθως δεν σουτάρει ποτέ) κλήθηκε να αναλάβει αρκετές επιθέσεις στην αρχή. Ο νεαρός guard φυσιολογικά αστόχησε και στη συνέχεια ήταν εκτός κλίματος. Η ευθύνη όμως δεν βαραίνει τον ίδιο, καθώς κλήθηκε να κάνει κάτι το οποίο δεν έχει μάθει, με τους συμπαίκτες του να μην αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες στο ίδιο διάστημα. Τα πράγματα ήταν τόσο άσχημα που αγωνίστηκε για μεγάλο διάστημα (για τα δεδομένα του) ακόμη και ο ξεχασμένος Martynas Gecevicius.
Από την άλλη πλευρά ο Παναθηναϊκός έκανε αυτό που σχεδίαζε επί μέρες ο Πεοδυλάκης. Πολύ αργό παιχνίδι (μόλις οχτώ αιφνιδιασμοί στο σύνολο), έλεγχος ριμπάουντ, καλή άμυνα και… έχει ο Θεός. Ευτυχώς για τους πράσινους χθες ο Θεός… είχε, αν και η επίθεση δεν ήταν στα καλύτερά της. Αρκετά κρίσιμα σουτ ήταν εύστοχα (χωρίς εντυπωσιακά ποσοστά), πολλοί παίκτες βρέθηκαν σε καλή μέρα, όμως πολλές επιθέσεις έγιναν με τη λήξη του χρόνου και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει. Επίσης, ακόμη και σε μια τέτοια βραδιά υπήρξαν δυο 5λεπτα διαστήματα στα οποία ο Παναθηναϊκός έμεινε άποντος, δείγμα του ότι δεν λειτούργησαν όλα τέλεια.
Μετά το τέλος του αγώνα ένας φίλος έγραψε στα μέσα δικτύωσης πως θα φωνάξει τους Lasme και Gist για να καρφώσουν ταβανόπροκες. Οι δυο ψηλοί του Παναθηναϊκού έκαναν εξαιρετική δουλειά, κυριαρχώντας απόλυτα και στις δυο μεριές του γηπέδου. Ήταν φοβερά αποτελεσματικοί στο παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη και είχαν καθοριστική προσφορά σε άμυνα κι επίθεση. Ο τρόπος με τον οποίο τελείωσαν τις περισσότερες φάσεις, πέραν του θεάματος στο κοινό, προσέφερε και επιπλέον ψυχολογική ώθηση στους συμπαίκτες τους, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό σε τέτοια παιχνίδια. Συνολικά, έκαναν τη διαφορά για την ομάδα τους.
Πολύ μεστή εμφάνιση πραγματοποίησαν επίσης οι Ukic και Curry. Ο πρώτος οργάνωσε καλά το παιχνίδι, βοήθησε στο σκορ και αφιέρωσε την εξαιρετική του εμφάνιση στον τεράστιο Drazen Petrovic, που σαν χθες πριν από 20 χρόνια έχασε τη ζωή του. Ο δεύτερος παρόλο που η στατιστική του δεν θαμπώνει βοήθησε πολύ τόσο στην άμυνα, όσο και στην επιθετική λειτουργία, αποδεικνύοντας ότι είναι πάνω απ’ όλα παίκτης ομάδας και μπορεί να βοηθήσει σημαντικά.
Σε κάθε περίπτωση ο Παναθηναϊκός πήρε απλώς τη μια νίκη από τις τρεις που χρειάζονται για τον τίτλο. Δεν έγινε ξαφνικά το φαβορί, ούτε καλύτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό. Την φετινή χρονιά μάλιστα, έχει πετύχει τις περισσότερες σημαντικές νίκες εκτός και όχι εντός έδρας, όπου το άγχος και η πίεση είναι μεγαλύτερα. Στους επόμενους αγώνες και με την προσθήκη του Law ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να είναι τόσο κακός. Και οι δυο ομάδες λοιπόν χρειάζονται βελτιωμένη απόδοση για να πετύχουν κάτι καλό. Η σειρά βρίσκεται σχεδόν στην ισοπαλία, καθώς η επιπλέον νίκη των πρασίνων μπορεί να αντισταθμίσει την καλύτερη ομάδα των κόκκινων. Η σειρά έχει ακόμη δρόμο.
Υ.Γ. Για μια ακόμη φορά υπήρχαν κάποιες κενές θέσεις στα πέταλα του ΣΕΦ. Προκαλεί εντύπωση πως δεν γεμίζει ένα σχετικά μικρό γήπεδο, απέναντι σε έναν σημαντικό αντίπαλο και σε έναν τόσο κρίσιμο αγώνα. Στο αντίστοιχο ποδοσφαιρικό παιχνίδι δεν έπεφτε καρφίτσα σε έναν γήπεδο 3 φορές μεγαλύτερο. Τουλάχιστον όσοι πήγαν αναγνώρισαν την προσπάθεια και την φετινή προσφορά των γηπεδούχων, χειροκροτώντας στο τέλος. Κάτι που δεν συμβαίνει συχνά στο ΣΕΦ.
Υ.Γ.1 Έχουμε πει πολλές φορές ότι ο Κώστας Παπανικολάου αποτελεί ίσως τον πιο πλήρη Έλληνα παίκτη. Μέσα σε δυο χρόνια κατάφερε να γίνει από Κωστάκης-Κώστας με τις σπουδαίες εμφανίσεις του. Οι χθεσινές «κοκορομαχίες» που προσπάθησε να κάνει αποδεικνύουν ότι έχει ακόμη δρόμο μπροστά του. Ακόμη και μετά από έναν αγώνα στον οποίο η ομάδα του έχασε κατά κράτος, προσπάθησε να δώσει συνέχεια στην «κόντρα» με τον Gist και μάλιστα όταν θα έπρεπε να έχει ήδη αποβληθεί με δυο τεχνικές ποινές για τα πεπραγμένα του κατά τη διάρκεια του αγώνα. Η άνοδος πάντα είναι δύσκολη κι επίπονη, ενώ η πτώση εύκολη και απότομη. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που δεν έχει γίνει σαφές πως πρόκειται για τον Κώστα και όχι για τον Κωστάκη.

http://mpalanalyseto.wordpress.com