Aξία του αριθμού ≥ της θυσίας του ανθρώπου: Η εξίσωση που βιωματικά θα διδάσκεται και στη νέα σχολική χρονιά

Σχολιάζει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης Τοιχογραφία προπομπός στο δρόμο για τις θύμησες που σφηνωθήκαν κάτω απ᾽τα θρανία των μαθητικών ...

Σχολιάζει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης

Τοιχογραφία προπομπός στο δρόμο για τις θύμησες που σφηνωθήκαν κάτω απ᾽τα θρανία των μαθητικών αιθουσών, μαζί με τσίχλες και χαραγμένους έρωτες.

Χθες, στο (σε μια ωραία τοποθεσία χτισμένο) 3ο Δημοτικό Σχολείο Παιανίας, συνοδός στην ανάληψη διδακτικών εκεί καθηκόντων της ξαδέλφης μου. Ωτακουστής εθελούσιος των ανησυχιών στα στόματα δασκάλων και ατύπως, προνομιακός θεατής της αγωνίας στα πρόσωπά τους εν όψει μιας δύσκολης σχολικής χρονιάς που σήμερα επισήμως ξεκινάει. Με νυχτερινές υπουργικές εγκυκλίους αποφασίζεται η κατάργηση ολοήμερων σχολείων και η συγχώνευση τάξεων, ανεβάζοντας το λογικά επιτρεπτό όριο μαθητών στις αίθουσες και ρίχνοντας τον πήχη σε μια ούτως ή αλλιώς κουρελιασμένη εκπαιδευτική πολιτική. Εν αναμονή της τελεσιδικίας μιας -όπως φαίνεται απατηλής- υπόσχεσης για την κατά περίπτωση αξιολόγηση των αιτήσεων που φέρουν το αίτημα της "απόσπασης", οικογένειες πολυκερματίζονται, με τα μέλη τους διασκορπισμένα ανά τη χώρα σε ένα καθυστερημένο "οργανικό" κάλεσμα υπέρ της δημοσιονομικής σταθερότητας. Ακόμη ένα πλήγμα σε μια βεβαρημένη κοινωνία που απειλείται με άναρχη αποσυμπίεση, καθώς απνευστί πνίγει τις κραυγές της.

Η εξίσωση της εποχής διαχρονικά επιβεβαιωμένη, ενόσω ο απαράβατος κανόνας αίματος επαληθεύεται αδιάλειπτα στην ανθρώπινη ιστορία, όπου τηρείται κατά γραμμα:

αξία του αριθμού ≥ της θυσίας του ανθρώπου.

Κρατώ πολλά -συμβολικά και μη, με τελετουργική δομή ή άνευ- από τη μέρα που φεύγει για την εποχή που ήρθε. Την έκπληξή μου κρατώ, στο άκουσμα της είδησης ότι η (ανθυγιεινή) κιμωλία δεν χρησιμοποιείται πια κι αντικαταστάθηκε από μαρκαδόρο για μεταλλικές επιφάνειες. Κρατώ ότι ο Μίκυ Μάους στην Ελλάδα πέθανε (=>http://press-gr.blogspot.gr/2013/09/47.html) κι ας λένε πως οι παιδικοί ήρωες για πάντα ζούνε. Κρατώ πως όποιον κι αν σήμερα γνώρισα, Μιχάλη τον ελέγαν κι ως ένας αδικοχαμένος πατέρας μού συστήθηκε.