του Θανάση Νικολαΐδη, ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ τις…καθαρίστριες! Οι «άλλοι» (κι άλλες) παραμένουν στη θέση τους. Είναι οι «κοντινοί», τα στελέχη,...
του Θανάση Νικολαΐδη,
ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ τις…καθαρίστριες! Οι «άλλοι» (κι άλλες) παραμένουν στη θέση τους. Είναι οι «κοντινοί», τα στελέχη, οι «κάποιοι».
Με τον προστάτη του έκαστος/εκάστη και με τη σιγουριά του. Το κόμμα καθάρισε, με την «ιδεολογία» του εκπεφρασμένη σε διορισμούς. Και δεν είναι μόνο κυβερνητικοί οι «δράστες». Αν ήταν, θα’ χαν οι αντιφρονούντες ξεσηκωθεί, θα’ χαν κάνει την επανάστασή τους. Για τους βολεμένους σε γραφεία, αγκαλιά με την παραεξουσία.
ΜΙΛΑΜΕ για τους μόνιμους, σίγουρους και εφησυχασμένους «στρατιώτες» στη στρατιά των εργαζομένων και «εργαζομένων» σε υπουργεία. Για χρυσοπληρωμένους συμβούλους υπουργών και μετακλητούς που δεν έχουν λόγο να μοστράρουν τη φάτσα τους στο γυαλί» ως διαμαρτυρόμενοι, ούτε να κατέβουν στο δρόμο με πανό, κραυγές και…καταλήψεις.
ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ απ’ τις καθαρίστριες οι «μεν», κραυγάζουν οι «δε» κι όλοι τους αποστρέφουν το βλέμμα απ’ την πηγή. Έναν, για δείγμα, αν είχαν στη λίστα της διαθεσιμότητας π.χ. απ’ τους «εργαζόμενους» της βουλής, θα’ χαν αυτοί το άλλοθί τους κι εμείς την αίσθηση πως είναι δίκαιοι και αντικειμενικοί. Ωστόσο, μέσα στο κοινοβούλιο στεγάζεται η αποθέωση της ρουσφετολογίας. Με ρουσφετολόγους και ευνοουμένους…υπερκομματικούς, μιας και όλα τα κόμματα διόρισαν με την ψυχή τους. (Κάτι ακούστηκε πως το ΚΚΕ δεν διόρισε, ωστόσο, δεν διαμαρτύρεται, δεν ξεσπαθώνει).
ΑΝ δρασκελίσεις το κατώφλι Υπουργείου και βρεθείς στον προθάλαμο με τον Υπουργό σε σύσκεψη, βλέπεις δεκάδες «εργαζόμενους/ες», σε ιδανικές συνθήκες «πιέσεως και θερμοκρασίας». Ανακλητούς που δεν θα ανακληθούν ποτέ. Συγγενείς βουλευτών που κουβαλήθηκαν στο γραφείο τους, με νόμο βολικό και στοχευόμενα.
ΔΕΝ είναι που οι παραπάνω υπεράριθμοι και ράθυμοι τρέφονται δημοσία δαπάνη. Είναι η σιγουριά στη σκιά των προστατών τους, σε «σύστημα» αναλλοίωτο και ανθεκτικό. Το’ φτιαξαν μαστόρια για πάρτη τους. Το συντηρούν για τα παιδιά τους. Για να κυκλοφορούν οι «κάποιοι» (διάβαζε Λιάπης) με πλαστές πινακίδες.
ΜΗ, λοιπόν, περιμένεις άδικα πως οι στρατιές θα λιγοστέψουν. Μην ελπίζεις πως θα βγουν οι χρυσοκάνθαροι στο δρόμο, αγκαλιά με τις καθαρίστριες. Περίμενε τις «εύκολες» στο δρόμο και τις «δύσκολες» σκυμμένες σε ένα κομπιούτερ. Χωρίς το άγχος της μετακίνησης και την αγωνία της απόλυσης.
ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ τις…καθαρίστριες! Οι «άλλοι» (κι άλλες) παραμένουν στη θέση τους. Είναι οι «κοντινοί», τα στελέχη, οι «κάποιοι».
Με τον προστάτη του έκαστος/εκάστη και με τη σιγουριά του. Το κόμμα καθάρισε, με την «ιδεολογία» του εκπεφρασμένη σε διορισμούς. Και δεν είναι μόνο κυβερνητικοί οι «δράστες». Αν ήταν, θα’ χαν οι αντιφρονούντες ξεσηκωθεί, θα’ χαν κάνει την επανάστασή τους. Για τους βολεμένους σε γραφεία, αγκαλιά με την παραεξουσία.
ΜΙΛΑΜΕ για τους μόνιμους, σίγουρους και εφησυχασμένους «στρατιώτες» στη στρατιά των εργαζομένων και «εργαζομένων» σε υπουργεία. Για χρυσοπληρωμένους συμβούλους υπουργών και μετακλητούς που δεν έχουν λόγο να μοστράρουν τη φάτσα τους στο γυαλί» ως διαμαρτυρόμενοι, ούτε να κατέβουν στο δρόμο με πανό, κραυγές και…καταλήψεις.
ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ απ’ τις καθαρίστριες οι «μεν», κραυγάζουν οι «δε» κι όλοι τους αποστρέφουν το βλέμμα απ’ την πηγή. Έναν, για δείγμα, αν είχαν στη λίστα της διαθεσιμότητας π.χ. απ’ τους «εργαζόμενους» της βουλής, θα’ χαν αυτοί το άλλοθί τους κι εμείς την αίσθηση πως είναι δίκαιοι και αντικειμενικοί. Ωστόσο, μέσα στο κοινοβούλιο στεγάζεται η αποθέωση της ρουσφετολογίας. Με ρουσφετολόγους και ευνοουμένους…υπερκομματικούς, μιας και όλα τα κόμματα διόρισαν με την ψυχή τους. (Κάτι ακούστηκε πως το ΚΚΕ δεν διόρισε, ωστόσο, δεν διαμαρτύρεται, δεν ξεσπαθώνει).
ΑΝ δρασκελίσεις το κατώφλι Υπουργείου και βρεθείς στον προθάλαμο με τον Υπουργό σε σύσκεψη, βλέπεις δεκάδες «εργαζόμενους/ες», σε ιδανικές συνθήκες «πιέσεως και θερμοκρασίας». Ανακλητούς που δεν θα ανακληθούν ποτέ. Συγγενείς βουλευτών που κουβαλήθηκαν στο γραφείο τους, με νόμο βολικό και στοχευόμενα.
ΔΕΝ είναι που οι παραπάνω υπεράριθμοι και ράθυμοι τρέφονται δημοσία δαπάνη. Είναι η σιγουριά στη σκιά των προστατών τους, σε «σύστημα» αναλλοίωτο και ανθεκτικό. Το’ φτιαξαν μαστόρια για πάρτη τους. Το συντηρούν για τα παιδιά τους. Για να κυκλοφορούν οι «κάποιοι» (διάβαζε Λιάπης) με πλαστές πινακίδες.
ΜΗ, λοιπόν, περιμένεις άδικα πως οι στρατιές θα λιγοστέψουν. Μην ελπίζεις πως θα βγουν οι χρυσοκάνθαροι στο δρόμο, αγκαλιά με τις καθαρίστριες. Περίμενε τις «εύκολες» στο δρόμο και τις «δύσκολες» σκυμμένες σε ένα κομπιούτερ. Χωρίς το άγχος της μετακίνησης και την αγωνία της απόλυσης.
Πώς το φέρνεις από εδώ, πώς τα πας από εκεί πάλι οι εργαζόμενοι φταίνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπλέκεις περίτεχνα τους συμβούλους και τους περίεργους με του μόνιμους υπάλληλους που όταν προσλήφθηκαν έκαναν μια σύμβαση όπως όταν δίνει το δημόσιο δουλειά σε εταιρίες με αντάλλαγμα τους τότε χαμηλούς μισθούς (ο ιδιωτικός τομέας παλαιότερα πλήρωνε τα διπλάσια) και αυτοί που πήγαιναν για το δημόσιο τομέα χλευάζονταν σαν αποτυχημένοι και ας ήταν 10 φορές πιο μορφωμένοι από τα λαμόγια του ιδιωτικού τομέα.
Το 1986 έφυγα απο τα καράβια με μισθό
215000 δραχμές και μπήκα στο Δημόσιο με 72000 δραχμές.
Τότε έμπαινες στην Ευελπίδων με 13.5 βαθμό στις Πανελλήνιες αλλά τώρα που καταλάβατε ότι σας έπιασαν κορόιδα στον ιδιωτικό τομέα και αφού σας ξεζούμισαν παίρνοντας τα καλύτερά σας χρόνια σας ρίχνοντάς σας στα σκουπίδια σας φταίνε οι "μονιμοι" ΔΥ.
Γιατί ρε οι εργαζόμενοι πρέπει να ζούν συνέχεια με το άγχος της απόλυσης που το έχεις δει γραμμένο αυτό?
Ξέρω θα μου πεις ότι αν δεν δουλεύουν
ή κλέβουν δεν πρέπει να απολύονται?
Φυσικά και πρέπει αλλά ποιος θα το κρίνει αυτό ο Λιάπης και οι όμοιοι του?
Ο Καραμανλής δεν ήταν μαλάκας όταν θέσπισε την μονιμότητα, ήξερε τα πράγματα από μέσα.
Ποτέ δεν απαγορεύονταν να απολύσεις μόνιμο ΔΥ αν κλέβει κλπ,
απαγορευόταν να τον απολύσεις αν δεν σου έκανε την εξυπηρέτηση ή δεν σου καθόταν να τον γαμήσεις βαφτίζοντας την άρνηση ως αναποτελεσματικότητα και αυτό βασικά σας χαλάει στον κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα σας.